Audrey Clare Prescilla
A year ago
“Marriage is a sacred thing Miguel, if you force your daughter to do this, there will be no turning back for her,” I overheard mommy saying. Nasa veranda kasi ako ng kwarto ko at kasunod no’n ay ang kwarto nila daddy.
“It’s marriage or nothing for her, Amanda, you know our company isn’t doing great, stockholders backed out after knowing about my illness.”
Napasinghap ako sa narinig. What illness? What is happening?
“Miguel, do discuss this with your daughter first before deciding, she’s just 18, exploring will be her first priority not to build a family,” mommy worriedly advised my father.
Wala akong narinig na kahit ano galing sa ama ko. Bumuntong-hininga ako at tuloy-tuloy ang pamamalabis ng luha sa mga mata.
Nalilito ako sa ano ang susundin, ang pagiging anak ko ba o ang kagustuhang pumunta ng America para sa pangarap. Gustong-gusto ko pumunta sa NASA, mag-apply bilang astronaut pero ito naman ang narinig ko. Hindi ko alam anong uunahin. Likas akong masunurin kay mommy at daddy pero ngayon nagdadalawang-isip na ako.
Habang tulala, nakatingin ako sa langit. Hindi ko in-expect na ngayon din ako kakausapin ni dad tungkol doon. Gulat ang mukha, tumingin ako sa pintuan nang pumasok si mommy at daddy.
May worry sa mata ni mommy at si daddy nama’y parang nagdadalawang-isip, maybe doubting his own decisions.
“Anak—“
“I know give me some time to think,”
I cut my father off and dismiss them immediately. Kahit sino hindi papangaraping mapakasal sa taong hindi niya naman kilala, or so I thought.
“How’d you know?” bakas ang gulat sa boses ng mommy ko.
“I overheard you talking, give me some time to think about it, mom, dad, please?” I pleaded while looking at them.
“Anak, the Solomons want you and their eldest married on your 18th birthday, its two days from now, sila na daw ang bahala sa lahat,” may alinlangan sa boses ni daddy. I know the Solomons but didn’t know who the eldest is or the youngest.
“I will be a collateral? Is that it? Para hindi talaga sila tatakbuhan, ako ‘yong magiging collateral?” I asked, seemingly unaware about what they said.
“Hindi sa ganoon anak, Carelle agreed to the set-up already,” mommy said.
My jaw dropped at the mention of his name. Carelle? Do they mean Carelle James Solomon?! Omo. Omo what?! Why?! Paksheyt, really?!
I immediately look so interested about it. Nilalabanan ko ‘yong pagkagusto ng ideyang iyon pero ‘di ko magawa. I feel giddy. The fact na ikakasal pala ako sa dream guy ko. Ayieee. Hala push.
“Ano, how about my wedding gown? Surely ako ang maghahanda ng wedding gown ko,” I said enthusiastically but with shyness. Gulat sila sa tinuran ko pero may pinakita silang gown sa iPad nila.
“Here, ‘yan ang hinandang wedding gown ni Signora Charmage para sa iyo anak.”
Pagpapakita ni mommy sa akin. The whole set of white balloon silver-sequenced gown and veil screams gold. It’s made from Venice, Italy. Si Ergo Riad ang gumawa. Wtf?
“The gown is so beautiful,” I chirped. Freakish hell! Ang ganda ng style. I wore Ergo’s gown once noong 16th birthday ko. He’s worth the damn 5M Gold Vuittini gown. Hindi ko alam kilala si Ergo ng mga Solomon tho hindi naman shocking news ‘yon dahil sikat si Ergo Riad sa industriya ng fashion designing.
“So you are agreeing to this? Anak?” Hopeful na tanong ni dad na walang pag-aalinlangan ko ding sinagot ng tango. Iniisip siguro nila kung bakit nag-iba desisyon ko sa buhay. Hahaha.
Doon natapos ang usapan namin ng parents ko. I stared dreamily at the ceiling while smiling vibrantly.
Sheyt, hindi pa din ako makapaniwala na siya ang ipapakasal sa akin. Nagparolyo-rolyo pa ako sa kama at tumili sa unan dahil hindi ko macontain ang feelings ko. Sheyt talaga.
Nang natapos ako sa pagmomoment, agad akong natulog para hindi naman ako mukhang mambabarang pag nagkita kami bukas.
Oo, magkikita kami bukas! ‘Yon ang usapan ng dalawang pamilya dahil the day after tomorrow na ang kasal. Can’t wait! Makikita ko na din siya sa personal. Emeghed.
Morning came and 5am pa lang ay tapos na ako maligo, nakasuot na ako ng robe when I went downstairs from my room. Sabay nagulat ang parents ko pero wala silang sinabi.
“Good morning!” Masiglang kong saad bago kiniss silang dalawa sa pisngi at umupo sa harap ni mommy. Masigla akong kumain habang dumadaldal nang dumadaldal.
They said mamayang lunch sa Abby’s ang meet-up. There will be introductions and planning for tomorrow’s big event— my birthday and our wedding. Emeghed.
“You’re up early,” mom said smiling after minutes of being silent dahil na rin siguro sa kadaldalan ko. Ngayon lang at naglakas-loob tanungin ang anak niya.
“Hindi natin pwede paghintayin ang mga Solomon, I need to go to the salon for spa and hair treatment, I need to look regal and elegant mom, it’s the Solomons we are talking about,” I said prolly making myself look stupid.
“We met the Davids last month but you were not a bit like this,” dad commented. Napanguso na lang ako. What’s the big fuss if I want to change myself for the better?
“You don’t have to go to the salon to look regal and elegant, Audrey, you are enough, you look regal and elegant the way you are,” mommy said smiling at me. Lumaki naman agad ang ngiti sa mga labi ko.
“Asus, ang mag-ina, binibiro ka lang ng mommy mo, mukha kang bisugo sa umaga.”
“Dad!”
“Dad!”
Sabay naming sambit ni mommy at pareho namin siyang sinimangutan. Panay tawa naman siya habang kumakain ulit.
Fast forward, nasa Abby’s na kami, hinihintay ang pamilya ng mapapangasawa ko. I am wearing my above the knee sun dress and white boots. Nakaponytail ang mahabang buhok at nag-apply ng light make up.
I tapped my foot on the floor listening to the sound of Christmas coming from their speakers.
Whatever problems I face in the past vanished in an instant when I listen to Christmas songs. Kapag stress ako sa class, nakikinig lang ako ng mga ganyan and then viola! All my problems are gone. Kaya tuwang-tuwa ako kapag Ber-months na.
“Mom, is my make-up okay? Do I look fine?” I worriedly ask my mother. Iniisip na baka hindi pa enough ang hitsura ko.
“You’re fine anak, you look sophisticated and beautiful,” mommy replied lovingly kissing me on my forehead. I sighed in relief.
“Compadre, Comare! Welcome, welcome!” sambit ni daddy nang dumating ang pamilyang Solomon. They are five in total. Lumaki ang mata ko nang nakita ko si Jiro. Omy! Why is he here?!
“Jiro?!”
“Clara?!”
Sabay naming sambit, lumapit siya sa akin at agad akong niyakap, niyakap ko din siya ng mahigpit.
“Why are you here?! Relatives mo sila?” I asked shocked, he nodded his head once while smiling.
I know for a fact na Corelle Jirod is a Solomon pero hindi napasok sa utak ko ang possibility na close siya sa family ng crush ko.
“Corelle, you know Audrey already?”
A middle-aged man said chuckling, kamukhang-kamukha iyon ni CJ.
“Yes, pero I didn’t knew na siya pala ang pinagplanuhan niyong ipakasal kay kuya, tito, what a damn small world, she’s Clara, the girl I met at the University Inter-College Olympics, she won first place in archery kaya natapakan ego ko.” Pagkukwento ni Jiro, habang umuupo kasama ang family niya.
Tuwang-tuwa ako, at least close kami ni Jiro at close sila ni CJ.
We always bicker at school, lalo na about sa food. Pareho naming gusto ang Lasagna at Crisp Bolognese kaya in the end, nagkaroon ako ng kaibigan.
Jiro became a close friend of mine. He’s from the Engineering Department and I am an Envi-Science student. Lagi kaming nagkakasama sa library dahil—well— coincidentally pareho ang schedule ng free time naming dalwa.
Omy! I really feel giddy about it! Panay kuwentuhan kaming dalawa habang naghihintay ng order namin. Titig na titig naman sa akin ang kapatid ni CJ (maybe), I mean, ‘yung bunso ata. He looks like a 16 years old tho.
“Cartel, introduce yourself and of course you, Carelle,”
Finally, their mom said breaking the divided attention.
Kanina pa sila kuwentuhan nang kuwentuhan ng mommy at daddy ko, nakalimutan ata na may mga anak silang kasama. Well, nakalimutan din ata naming ni Jiro na may kasama kami.
“Cartel Jaime Solomon, the youngest and obviously the most handsome,” may pagmamalaking saad ng bunso nila na naging sanhi kung bakit tawang-tawa kami. Sumimangot naman agad ito at nagfocus sa pagkain.
“Carelle James, your fiancé until tomorrow,” may galit sa boses nito pero it is sugarcoated with a husky and interested voice. Hmm? Ngumiti lang ako sa kanya at tumango bago binalingan ng titig ang magulang nila.
“May I ask, madam/sir?” I asked politely. Mom and dad looked at me immediately.
“Yes, anak?” Madam Charmage said. Freakshow! Tinawag niya akong anak! It’s official, Solomon na nga ako!
Dahil sa tuwa at excitement, nakangiti ko lang siyang tiningnan habang tinititigan niya din ako at para bang tinatanong ng mga mata niya kung ano ‘yong tanong ko.
“Why us?”
Nang nakarecover ay agad ko iyong tinanong.
“Well, Carelle here is a pilot, he really likes to invest in your company but then napagdesisyonan namin ng parents mo na hindi lang investment ang gagawin but for your well-being in the near future, we’ll be merging AK Airways and Solomon Corp together.” Mahinhing sabi ni Madam. Tumango na lang ako dahil biglang sumeryoso ang mood nang mapag-usapan ang malaking event bukas.
Estimated na nila na about 5,000+ people ang invited. The themes, reception, buffet and church are planned already.
Themes’ are royal blue and white. The flower girls will wear cute white gowns and angel wings, the ring-bearer, coin-bearer and bible-bearer will wear royal blue suits while the bridesmaids and the groomsmen will wear royal blue suits and gowns.
Habang syempre ang maid-of-honor at bestman ay parehong magp-puti. Sa La Grande ang reception. It is a big open function hall at the center of a magnificent garden. Talagang pinaghandaan ng ilang linggo na hindi ko alam. The wedding will take place at the Sto. Thomas Bridge Cathedral, ang pinakamalaking simbahan sa San Isidro.
After talking about these, all I did was to agree and just feel giddy about tomorrow. Makikita mo din ang saya sa mukha ni Jiro at ng bunsong kapatid nila. I always look at CJ pero focused lang siya sa phone niya habang pangiti-ngiti pero mi-minsan ay bigla na lang siyang sumisimangot.
Hindi ko alam kung ginusto niya ba to o napilitan lang siya pero winaksi ko ‘yon sa isipan ko. Kung hindi niya gusto ba’t siya andito, di’ba? Carelle is known to be a stubborn mule, kapag desisyon niya, desisyon niya walang makakapagpigil, walang makakapagbago.
I’ve known him since 1st year college pero never niyang alam na nag-e-exist ako. Every time may gathering hindi ako pumupunta dahil alam ko na invited siya. He’s a very busy man with a popular character. Isa siya sa taong ini-imbitahan kapag may event ang school. Iyong mga symposium na event pero ni isa ‘di ko pinuntahan.
Nakakainis kasi para akong lalakeng natotorpe kapag andyan siya, bumibilis ang pintig ng puso ko at naloloka ako kapag nakikita ko siyang malapit. Ganyan ako ka-inlove sa kanya. Bwahahaha.
Now that I see him up close, it looks like destiny is playing the game for me. I always look up to him. He has been awarded several times, was on the first page of Time Magazine, he obviously had a lot of achievements in life kaya napakaswerte ko na ako ang pinili nila na maging asawa niya.
Siguro nga si God ang nagplano nito. They always say na whenever God says yes it’s His gift but whenever He says no its His protection. Now I know it’s His gift, and I am very grateful even if I’ll be married at 18. It’s too early pero I can’t change my fate. Charot! Wala lang kinikilig lang ako kaya andaldal ko.
“So, we’re done here? I need to go back to the company as soon as possible,” Sir Julio said looking at my father who’s now standing. Inabot ni daddy ang kamay sa kaibigan at nagkamayan silang dalawa.
“Thank you, compadre, I really appreciate your help,”sabi ni papa. Nagbabye din si Madam Charmage kay mommy at sa akin.
“Bye po, have a blessed day!” I politely said and bowed. Niyakap naman ako ulit ni Jiro.
“Welcome to the family, best friend,” he whispered, hindi pa sana siya bibitaw pero tumikhim na si CJ. Ngumisi naman si Jiro bago ako binitawan at sumabay na sa pamilya niya.
We waved goodbye at each other while mommy waved at Madam Charmage and Sir Julio.
“Let’s go home? Nang makapag-ayos ka na, tomorrow’s your big day!” Puno ng excitement ang boses ni mommy. I hugged her and we both jumped in joy.
“Tara maka-uwi na, you always team-up, hindi niyo ako sinasali.” Pagtatampo ng ama ko. Sinundot siya ni mommy sa tagiliran habang hinalikan ko naman siya sa pisngi. Sabay-sabay kaming tumawa papunta sa sasakyan at agad na umuwi.
Evening came and 8pm pa lang ay pinatulog na ako. 9am bukas ang wedding and after no’n sa reception na gaganapin ang birthday party. My 18th birthday party and the succession. Yes, may ceremony of succession din na magaganap bukas sa party. I am actually overwhelmed.
Chinachat ko ang kaibigan ko ng may facemask sa buong mukha. She also feel proud that I am marrying the man of my life. She’s Erin, my childhood best friend and of course my cousin. Erin Faith Precilla, ang magandang international model sa balat ng lupa.
Erin: nako gurl! Madidiligan ka na finally!
Me: Erin! I am not expecting for a honeymoon tomorrow, ghad! I’m just 18!
Erin: sus, eighteen-eighteen, pabirhen ka pa, si Carelle na ‘yan o! Go for it! Suck him good!
Me: ano ba?! Baliw ka ba?! No way, I would have to wait until I become 21, ‘tsaka na siguro. Maiintindihan din naman siguro niya ‘yon.
Erin: ah basta! I’m just happy for you, now go to sleep. It’s a big day tomorrow! Sorry ha, can’t come, nasa Australia ang family since may fashion show ako bukas. Babawi ako promise.
Me: alrighty, but be sure to visit whenever you’re free. Goodnight, I love you!
Erin: sure thing! I love you too, nigguh!
Erin Faith is now offline
That damn girl just have to say embarrassing things, she knows na hindi ako well acquainted sa mga ganyan. Ghad nakakahiya, nararamdaman ko ang pamumula ng pisngi. Kinuha ko ang facemask at humiga na ng maayos sa bed. Tinitigan ko ang ceiling at tanging mukha ni Carelle ang nakikita ko. Yieee! I’ll be Mrs. Solomon tomorrow. I can’t wait!
They said the day of your wedding is the most wonderful event of your life and I get to feel the same feeling married people had on their wedding day.
As I walked down the aisle, tears threatening to fall, nakaramdam ako ng sobrang tuwa dahil sa dulo at sa harap ng altar, magkakaroon ako ng pangakong hindi ko babaliin habang-buhay. Dadalhin ko ‘yon hanggang sa libingan ko.
Tiningnan ko ang lalakeng nagpatibok ng puso ko, nakatayo siya kasama ang bestman niya sa gilid ng altar. Napakagwapo ng mapapangasawa ko, hindi ko inakalang darating ang araw na ito.
Nang marating ko ang dulo, agad akong inibigay ni mommy at daddy sa kanya. Ngumiti siya sa kanila bago hinalikan si mommy sa pisngi at niyakap si daddy.
“Keep her safe,” daddy said teary-eyed.
“Yes sir, will do,” he replied with a smile plastered on his face, but that smile, there’s something off with it which I shrugged off. Wala naman siguro siyang regrets dito?
We exchanged vows, kissed and pronounced man and wife in front of so many people. Nagpalakpakan silang lahat, kasunod ay ang picture taking at lastly sa reception.
Naghappy birthday celebration at succession kami, after the formal event, we immediately went to the sayawan part where everyone danced and panghuli ay ang pagsusuot ng garter at pagtatapon ng flower ng bride.
Tawang-tawa kami ng si Hirami (his cousin) at Rio (my cousin) ang nakakuha ng garter at flower. We found out na may crush pala si Hirami kay Rio. Kinantyawan ang dalawa na sunod daw silang magpapakasal. Hanggang sa natapos nga ang araw na puno kami ng tawanan.
Nauna kaming sumakay sa limo para ihatid kami sa bagong bahay na lilipatan namin. Tahmimik ako sa sasakyan habang nakatingin sa lalakeng pinakasalan ko. Panay tipa siya sa phone niya, ngumingiti pa siya kapag may reply galing sa katext/kachat pero sa araw na ito hindi niya ako nginitian ng ganyan.
“CJ, sino ba ‘yan? Patingin,” I said at lumapit sa kanya pero nilayo niya lang ang cellphone niya at sinamaan ako ng tingin.
“Mind your own fucking business.” Pabalang na sambit niya.
Gulat man ay ipinagsawalang bahala ko iyon. Siguro stress lang siya, ngunit doon ako nagkamali, dahil pagkarating na pagkarating namin sa bahay ay parang tinusok ako ng ilang libong beses nang bumaba siya agad para salubungin ang isang babaeng kanina pa naghihintay sa garahe.
Hinalikan niya agad ito sa labi habang hindi ko na alam ang gagawin. Umiling ako para mawala ang luhang kanina ko pa pinipigilan.
Nag-uusap sila habang nagyayakapan, binuksan ko ang pinto kaya napatingin silang dalawa. Ngumiti ako sa kanila at pumasok na sa bahay.
“Congratulations Ma’am, Si-“
Ang mga kasambahay na ibinilin ni mommy at daddy ang sumalubong sa akin pero nawala ang ngiti sa mga labi nila nang nakita nilang ako lang mag-isa.
Dito kami sa resthouse titira simula ngayon, regalo ni dad sa akin dahil alam niyang paborito ko ang mamasyal sa mga bundok.
“Ma’am asan si sir?” Tanong nung isang nakahawak sa cake, siguro hindi na sila pinapunta sa reception para maglinis dito.
“Ahh, wala, nagpa-iwan, haha, ayaw kasi bitawan ng mga kaibigan niya,” saad ko nilapitan sila. Niyakap ko si Manang Lourdes nang mahigpit.
“Salamat! Salamat sa inyo!” Masigla kong sabi at tiningnan sila isa’t isa. Andito din pala ang trusted chef ni mommy.
“Walang anuman po iyon, halika ma’am kain tayo ng cake, naghanda din kami ng paborito mong sugpo!” saad ni Erah at hinila ako papasok sa kusina. Panay tawa naman ako dahil ‘yong paa ko ‘di makahabol sa kanya.
“Erah! Dahan-dahan, natatapilok sa gown niya si ma’am!” the worry on Manang Lourdes’ voice made me look at her signaling her that I’m fine.
“Hala ma’am! Pasensya na na-excite lang ako.”
Humahagikhik na saad ni Erah. Tawa naman ako nang tawa.
Tinanggal ko ang belo na kinuha ni Manang. Umupo ako at sabay-sabay kaming kumain lahat. Pansin ko lahat ng andito ay ‘yung mga matatagal na sa bahay, sila Erah at Yanna ay mga anak ng katulong namin.
Napakamagalang ng mga ito kahit magkasing edad lang kami.
Nagdaldalan lang kami hanggang sa mapagod kaming lahat. Ininom naming ang wine na niregalo ni Yuma Azuna sa amin, she is the royal countess of Spain. Yuma is a fourth Japanese but she changed her full name to Japanese. She is my mother’s babysitter and my godmother. Kaya ayon, swerte ko no? Inggit ka? Gusto mo? Luh, asa ka. Charot.
Nalasing silang lahat except sa akin. Hinihintay ko pa kasi ‘yong asawa kong bigla nalang nawala. Umakyat ako sa kwarto para magbihis, sinabi ko na bukas na maglinis dahil pagod na silang lahat na tinugon naman agad nila kaya dumeretso na sila sa mga kwarto nila.
Naligo ako para mahimasmasan, nagbathrobe at umupo sa vanity. I brushed my hair slowly while thinking about what happened in the garage awhile ago. It stings. Sino ‘yon? Who the hell is she and why did she know our address? Well of course sinabi ng magaling mong asawa duh.
Umupo ako sa kama at nag-isip. Iniisip kung sino ang babaeng ‘yon at ano ang relasyon nila ng asawa ko. Nasa ganoong posisyon ako nang pumasok si CJ, hindi niya ako pinansin at dumeretso sa banyo, gulong-gulo ang buhok at hindi nakabutones ang nalukot na suit.
Napabuntong-hininga ako, kung ano ‘yong iniisip ko ‘yon ang nangyari sa kanila, walang duda. Hoo freak, masakit, sobra. ‘Di ko kinakaya, kaso walang lumalabas na luha nahiya ata sila.
Hinihitay ko siyang lumabas para matanong ko, ‘di naman ako nabigo dahil lumabas siyang bagong ligo at nakatapis lang ang tuwalya sa ibaba niya.
“Sino ang babaeng ‘yon, CJ? Alam niya bang kasal ka na?” Kalma kong tanong pero nagulat ako nang naga-alab agad sa galit ang mga mata niya. Lumapit siya sa akin at hinawakan ng mahigpit ang chin ko.
“Wala kang karapatan kahit kasal na tayo, naintindihan mo? Sana, hindi ka pumayag sa kasal na ‘to, maayos pa sana ang buhay ko kasama si Bria, si Bria ang dapat papakasalan ko hindi ikaw, kaya ‘wag kang magmarunong, porket kasal ka sa akin ay may karapatan ka nang magtanong? Don’t expect too much bitch, you’re nothing, you’re just a worthless piece of shit who wants my parent’s money to save her company,” he said. Pabalang na binitawan ang chin ko bago lumabas at binagsak ang pagsara ng pinto.
Doon bumuhos ang luha ko. I am so hurt! Walang ni isa ang gumawa sa akin nun sa buong buhay ko. Sa sobrang sakit ng panga at dibdib ko biglang nanlabo ang mata ko. Lord, hindi naman pala niya gusto. Ano ‘tong napasukan ko? Ibang-iba itong nangyayari sa inisip kong mangyari.
Humihikbi akong humiga at pilit pinipikit ang mga mata. I’m crying so damn hard I couldn’t stop.
