Living Eferos

Disclaimer: Person, events, place and names are just the products of the author’s imagination. Any resemblance to real-life is purely coincidental.“I,Carelle James, take Audrey Clare to be my lawfully wedded wife, to have and to hold, in sickness and in health, ‘til death do us part.” “I, Audrey Clare, take Carelle James to be my lawfully wedded husband, to have and to hold, in sickness and in health, to cherish and honor, ‘til death do us part.” Hindi na matanggal ang ngiti sa aking bibig habang nakatingin sa video ng kasal namin ni CJ. That was the best gift I’ve ever received on my birthday. Sabi ko no’ng 16 ako, makasal lang ako kay CJ pwede na ako kunin ni Lord, and here I am, a wife to Carelle James Solomon— the Philippine’s top bachelor. Sa akin na ang apelyido niya, it makes me feel giddy but it saddened me too. CJ is a free man pero I stole that away from him when our parents decided to wed us. I didn’t know he disagreed with his parents about this,

Audrey Clare PrescillaI woke up at the sound of moanings and skin slapping in the other room. Rinig na rinig ko ang boses ng asawa ko habang may kaniig na ibang babae. Umupo ako ng tuwid at pikit matang nakikinig sa kababuyang ginagawa nila. Day 1, early in the morning, ito na agad ang bumati sa akin? What more sa susunod na araw? Buwan? Taon? Ganito ba? Ganitong buhay ba ang gusto kong i-lead? For what? For the company? For my own interest? I can’t and I won’t. So I called mom, dialed her phone a dozen of times but she didn’t answer. In the end, napilitan akong umalis sa kama para maligo at magbihis. I have to check the situation, bakit hindi sila sumasagot. I am too determined to stop this fairytale. Nagbihis ako ng madalian at lumabas ng kwarto, nakasalubong ko pa si Bria at si CJ pero dinedma ko sila dahil mas gusto kong dumeretso agad sa parents ko pero hinila ako ng asawa ko sa braso. Tiningnan ko siya. “What?” Galit kong tugon pero

Audrey Clare Precilla-SolomonLahat ng tao dito sa bahay ay nagmamadali, nasa residence ako ng mga Solomon. Its Cartel’s birthday at nirequest talaga ni Jiro at ng celebrant na umaga pa lang ay dito na ako manatili. So to stop them from being makulit, 5am pa lang andito na ako sa kanila.Masyadong busy ang mga helpers nila now dahil obviously nagbago ang loob nina Papa at sinabing sa bahay na lang magcecelebrate. Until now no signs of CJ, hindi ko alam kung nasaan siya at hindi rin ako tinanong kung nasaan siya.Naghahanda na ako ng mga excuse sa utak ko pagkatungtong ko pa lang dito sa kanila. Laking surpresa ko na hindi man lang ako tinanong o ‘di man lang sila naghanap. I shrugged it off, baka mamaya pa sila magtatanong.Naka-akbay lang sa akin si Jiro, ni isa sa amin wala pang nakabihis dahil nakatingin pa kami sa mga decorations sa loob. Si Cartel naman ay naliligo pa at naghahanap pa ng excuse para hindi makapag suot ng suit and tie.“Hindi ka pa ba magbibihis?” I asked while I a

Audrey Clare Precilla—SolomonA week had passed and I never saw CJ, it's a sigh of relief for me dahil atleast when he's not around I can freely walk a d talk with everyone na walang bahid na kahit anong takot na baka may gawin na naman siya sa akin. Little did I know that after a week of serenity, babalik na ulit sa kalbaryo ang buhay ko. We were having a happy morning with me and Manang cooking some breakfast for everyone. May dumadating na grocery every week dito sa bahay ma padala ni Mama Charmage, sometimes nagtataka na ako bakit hindi sila pumupunta rito sa bahay pero isipin ko pa lang ang hayop na ugali ni CJ nawawala na sa isip ko ang tampo at mga katanungan. CJ doesn't want me near his parents and I can sense that kahit nga sina Corelle at Cartel hindi na napapagawi rito sa bahay e. I wonder what he told them para hindi sila bumisita rito. It could be things that can ruin my reputation but who cares? As long as he ain't coming back home anytime, I'm cool with that."Manang,

Audrey Clare Precilla-Solomon Ilang araw na nga ata ang lumipas simula no'ng hindi umuwi si CJ dito, panay pabalik-balik ako sa kompanya dahil nga nagsisimula na kami. Tuwang-tuwa na ako sa nangyayari kaya pansamantala kong nakakalimutan ang ginawang panggagago sa akin ni CJ. Nasa loob ako ng opisina ko at chinecheck ang mga improvements ng airport and ang masasabi ko naman overall ay paganda nang paganda ang lugar. Binigyang pansin ko ang comfort ng mga pasahero at ng mga staffs para hindi nila maramdamang pinababayaan sila ng airline. I looked outside and stared at how beautiful the setting sun is while the sky is changing its colors. The pink and orange sky staring back at my amused eyes. "Miss, Sir Corelle Jirod is here to talk to you," Napatayo ako sa gulat sa biglang pagbanggit ni Pristin sa pangalan ng aking kaibigan. Wow. "Let him in," Hindi ko maiwasang magmukhang nananabik sa presensya niya. I feel so relieved that I got to see Jiro after everything else. My eyes spa