Chapter 20

Katahimikan. Iyan ang bumalot sa aming lahat. Walang nagsalita at walang nagbalak na magsalita.

"Fhey..."

Tinangka akong hawakan ng mama ni Kiro pero hindi ko inaasahan ang ginawa ng kapatid ko. Marahas niyang hinawakan sa braso ang mama niya at galit na galit itong nakatitig lang sa kaniya.

"Kiro—"

"Don't touch her."

Galit siya, pero hindi siya sumisigaw.

"I trusted you, Ma. Pinagtanggol kita, ng ilang beses. Tapos ganito ang malalaman ko?"

Ako 'yung sinaktan. Ako 'yung inabuso. Pero parang kay Kiro ginawa ang lahat dahil sa tono ng boses niya.

"Fhey... sorry. Hindi ko talaga sinasadya. Masiyado akong nalulong sa bisyo, sa'yo ko naibuhos lahat."

Alam niyang hindi siya uubra kay Kiro kaya sa'kin na naman siya nakikiusap.

"Alam ko. Alam ko kung gaano ka kalubog sa utang... kaya mo nga ako nagawang ibenta diba?"

Natigila na naman siya sa sinabi ko.

"Those people who kept on going after me, were the people you have debt with. Tapos ano 'yung pambayad mo? Ako diba?"

Hindi ko na