FINALE

“You should be working, Kraner. Bakit ka na naman nandito?” tanong ni Amelia sa nobyong kakapasok lang sa kwarto n’ya.

“Parang ipinaparating mo na nagsasawa ka na sa pagmumukha,” pahayag ni Kraner. Lumapit ito sa kanya at pinatakan ng halik ang labi at noo n’ya. “I brought you fruits. What do you want to eat?”

“Apple,”

Naupo sa Kraner sa gilid ng kama ni Amelia at sinimulan ang pagbabalat ng mansanas. Kasalukuyan pa rin s’yang nasa hospital dahil sa masilang kondisyon ng pagbubuntis n’ya. Her unborn child almost died, pero katulad n’ya ay lumaban ito para mabuhay.

Sa loob ng isang linggo ay palaging nasa tabi n’ya Kraner para bantayan s’ya. Natatakot itong iwanan s’ya ulit kaya naman naging opisina na rin nito ang kwarto n’ya.

Nagi-enjoy naman s’ya sa presensya ng nobyo n’ya sa tabi n’ya pero hindi n’ya mapigilang ma-guilty sa tuwing nai-istorbo n’ya ito sa trabaho. Madalas kasing mag-request s’ya ng mga kung ano-anong pagkain kaya natitingga ang trabaho ni Kraner para lang bilhan s’ya