Share

Epilogue 4

Juago’s POV

“It’s okay. You can sleep here,” Maeve said. That was her first word to me after a while. Bumabalik na ang ngiti ng anak namin and this is the first time Maeve talk to me again. Madalas ay nilalagpasan niya lang ako o minsan ay dinadaan niya sa anak ang sasabihin.

I know how hard it is for her to be casual with me, the reason why it was so meaningful to me when they went back to the Philippines and Maeve started to become my friend.

“I’m sorry… For all the pain that Tatay has cause you…” bulong ko kay Maverick when the two of us stayed together in the condo.

“It’s not you who did so, Tatay. Bakit mo sinisisi ang sarili mo po?” malambing niya pang tanong na ngumiti sa akin. Hindi ko lang mapigilan ang mapangiti nang mapait sa anak. He’s constantly reminding me that it’s not my fault.

Lagi ko pa ring sinisisi ang sarili pero siguro nga’y malaking tulong ang lagi niyang pagsabi sa akin ng bagay na ‘yon at pati na rin ang pag-uusap namin ng masinsinan ni Maeve. I’m not the
Locked Chapter
Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP

Kaugnay na kabanata

Pinakabagong kabanata

DMCA.com Protection Status