Share

Chapter 4 - Can't give you up

Nang makarating ako ay agad akong nag door bell at laking pasasalamat ko ng si John Loid I mean Juanita ang bumukas ng pintuan na agad naman akong pinapasok.

"How is she"

"Sleeping, sir may I know what happened?"

Nahilamos ko ang mukha ko at umupo sa sofa habang siya nama'y inabutan agad ako ng tubig.

"Mukhang nakainum ka sir"

Pinatong ko ang bulaklak sa tabi ko bago nagsimulang mag kwento sa sekretarya ko kung ano nga bang punot dulo ng lahat pero sinagot niya lang ako na ikinagulat ko sa ugaling binigay niya ngayon sakin.

"Bobo ka sir"

I know it was his response right away and I knew it for myself na gago ako more like what he said bobo but it was back then, nakaraan na iyon bakit pa kailangan ungkatin?

Past are painful to bring back for our future, I pinch my nose and look at him na hanggang ngayon parang may gusto yatang sabihin sakin.

"Sir, I may I be rude now can I ask you something?"

"Your rude to me for calling me shit, then what is it?"

"I'm sorry sir pero ganun ka naman po talaga kasi hindi mo agad sinabi sa kanya na after your wedding na gusto mo na siyang buntisin at okay kana na magkaroon ng anak kayong dalawa"

Natahimik ako bigla pero hindi rin nagtagal ay nagsalita ulit siya.

"Sir, I really want to tell you na kailangan mong umalis na ngayon"

Hindi ko siya halos maintindihan kasi napakabilis niyang magsalita na nagpatanga sakin kung ano nga ba ang sinabi niya.

"What?"

May kinuha siya mula sa kanyang bulsa't binigay sakin tiningnan ko naman agad ito at napataas ng dalawang kilay sa kanya.

"What is this?"

"Naglilihi ang asawa mo sir malamang pinalista niya sakin ang mga gusto niyang kainin na dapat bilhin at total andito ka naman po sir ikaw nalang kasi ikaw naman ang asawa"

Binasa ko ang mga nakalista at halos manlaki ang mga mata ko sa mga nabasa ko.

"Hey, Juanita what the hell is pritong saging?"

Halos manlaki ang mga mata ko ng makita ko ang asawa ko na nasa harapan ko at hindi ko na makita si Juanita, what the hell is that, he was right there and then my wife magicaly appear.

And now I feel nervous just by looking at her angry eyes I gulped the lump on my throat I feel saphocated already by just looking at her intense glare shooting holes on me.

"H-hey hon"

"Get the fuck out of here"

"Why would I?"

"Hindi mo na ako kailangan kasi buntis na ako"

"Why I would do that to you, your my wife and from the first place your the one who leave me"

"Yun na nga e, natakot ako na baka kapag nalaman mo ikaw ang maunang iwan ako, I'm too afraid to the fact that you just told me your not ready to be a father yet and just me who stupid enough for not being careful because I love you so much but then here we are now"

Sinisigawan niya ako and I deserve it pero I am not deserving for the tears she's shedding right now kaya naman mabilis ko siyang niyakap kahit pa sinusuntok na niya ang dibdib ko.

"Hey-hey! shhh, don't say that it's all my fault I'm sorry please forgive me"

"No, ayoko na"

"George-"

"Anong akala mo sakin na mababaw lang akong babae at madali lang magpatawad, if I said no it is a no Damien so you need to fuck off or your not going to find me anymore and in your lifetime in this world, I hate you"

Tinulak niya ako habang ako nama'y nanghihinang iniwan niya nalang basta sa living room, I fisted my hands.

"You can hate me, but I would never give you up"

"Rest assured sir, she won't give you up that easily either"

"John Loid where you are earlier?"

"Don't call me that sir, that disgusting name you know?"

Napatingin ako sa bulaklak na nakapatong lang kanina sa sofa, nagsalubong ang kilay ko at tiningnan si John Loid.

"Where's the flower?"

"She snatch it"

"Really?"

Gumaan ang pakiramdam ko dahil kinuha niya iyong bulaklak na dala ko kahit papano nahimasmasan ako sa away namin kanina at ibig sabihin rin noon may pag asa ako.

"Kinuha niya yong bulaklak habang nakatanga ka sir, hindi mo ba nakita?"

I hide my face using my hands because I couldn't hide my smile at hindi nalang pinansin si John Loid na nagsalita pa pero hindi ko na pinakinggan dahil lumabas na ako ng unit niya, I think I might buy this food she crave now before It's too late.

Mas pinili kong bumili nalamang ng mga pagkain na nasa listahan sa palengke to tell you the truth it's not an ordinary palengke dahil nga nasa Rome ay medyo less noise and fresh from the farm and ocean ang mga tinitinda dito.

Yes it's looks cheap but who cares, wala kang mahahanap sa grocery malls ng mga pagkaing nakalista specially filipino foods and ingredients that been written here at the list I have been carrying around, kahit pa mabutaw ngayon ang bulsa ko I don't care, I wanna buy some goods for my wife.

Mabilis lang ang proseso ng pagbayad at wala pang pila kaya naman madali lang akong nakabalik sa unit ng secretarya ko I mean my wife is still here on his unit so pabalik balik talaga ako dito so don't judge me for I am here again.

"You leave without taking this spared key, hindi ka nakikinig basta ka nalamang umalis"

"Oh, Sorry Juanita"

"Wow, that was the first for you to call me Juanita and not John Loid or secretary"

"Well, time change and your unit will be our room to stay connected and for my wife to not run away from me again"

"You should thank me sir"

"Nah, I wanna thank you not untill she forgive me"

"Yes, yes so I'm gonna get going now, I know you'll not gonna go to work from now so you leave me a bunch of work kaya dapat double pay tuh"

"Sure"

"Sabi mo yan ah?"

Tumakbo nalang siya habang tumitili paalis habang ako nama'y inasikaso na ang mga binili ko't lulutuin na rin habang abala'y napansin ko kaagad ang asawa kong nakasilip sa may pintuan ng kusina I wanna pretend I don't see her there baka mag away nanaman kami kapag ako ang unang nag approach sa kanya, she's hard headed and freakin hot to lay a bait for a conversation specially she's pregnant, I did research on g****e that every pregnant woman has hormones like switch mode so I need to be careful.

to be continued...

Kaugnay na kabanata

Pinakabagong kabanata

DMCA.com Protection Status