Lihim na nakahinga nang maluwag si Clary nang hindi kinalabit ng gwapong lalaki ang gatilyo ng baril kanina. Tinatawag itong boss ng mga lalaking kumuha sa kaniya. Ang babagsik ng mga ito, nakakatakot, ang bibigat ng mga hakbang, halatang kargado ng mga nakatagong armas ang mga katawan. Puro pa malalaking tao, pero ang boss ng mga ito, napaka-hot ng pangangatawan, matangkad at naroon ang aura ng katakot-takot.
Napakalinis nitong tingnan sa taglay ng kagwapuhan. Mas gwapo pa ito kay Tristan. Umiigting ang panga, kilay na parang ginuhit at ginawang perpekto, nanghihilang attention na mga mata, lalo na kapag titigan ito, tila may sarili itong salita at iyon ay 'hûbâd ka.'Putok na putok ang matipunong katawan nito sa suot nitong black t-shirt. Napasimple ng porma pero nakakakaba. Parang nangingibabaw pa rin ang maawtoridad na pangangatawan nito sa suot na damit. Wala man siyang tinig na maririnig ramdam pa rin niya ang utos na lumuhod sa harap nito.Ngunit hindi ganoon kahina ang fighting spirit niya. Binabalot man ng takot ang kalamnan niya kaya naman iyon takpan ng mapagpanggap niyang aura. Kasalukuyan siyang nasa deck, naka upo sa outdoor sofa, at kitang-kita niya ang ganda ng karagatan.Ngunit hindi niya ito na-appreciate ngayon. Ang boss naman ng mga taong ito, natatanaw niyang nakatayo mismo sa bow, may katabi itong lalaki na gumagamit ng teleskopyo at tila kausap rin nito. Sa ibabaw naman ng lamesang nasa harapan niya, nahatak ng pansin niya ang nilapag na pagkain.Napatingin siya sa lalaking gumawa noon at ang sabi nito. "Kumain ka, para bumalik ang lakas mo. Ang gusto kasi ni Boss, malusog ka, ayaw niya sa babaeng sakitin."Kumunot ang noo niya. Curious siya sa mga sinasabi nito. "Bakit niya to ginagawa? Anong kailangan niya sa akin?""Deretsohin na kita ha," anito, tumayo ng tuwid sa harapan niya at nag-cross pa ng mga braso. "Kaya ka buhay pa ngayon, dahil may pakinabang ka sa kaniya. Hindi ka takot sa baril niya, ituloy mo lang iyan, dahil diyan ka maliligtas. Pero ang totoo niyan, kaya ka niya kailangan dahil gusto niyang magkaanak sa isang babaeng maganda at matapang."Biglang pumutok ang kaba sa sistema niya. "Sinasabi mo bang kailangan ng lalaking iyon ang matris ko?" Nanlalaki ang mga mata niyang tumitig rito. Napakuyom ng mahigpit ang kamao niya."Sa lugar na ito, kahit sinong taong mapadpad rito hindi na nabubuhay. Sa madaling salita, ang buhay mo ngayon ay utang mo na lang sa kaniya kaya wala kang choice kundi ibigay ang gusto niya. Kapag magmatigas ka, ibig sabihin, gusto mong mamatay. Choice mo na iyon."Tumama ang masama niyang titig sa pagkain. Kaya nga niya hindi binigay kay Tristan ang pagkábábáè niya dahil gusto niya, ibigay niya lang ito sa lalaking iyon kung kasal na sila. Pero ngayon talagang pinagkakait na sa kaniya ang lahat pati sarili niya ginagawa nang pag-aari ng iba. Gusto niyang umiyak, nagagalit siya sa sarili niya kasi nagpakabulag siya sa pagmamahal. Kung hindi dahil sa pagmamahal niyang iyon hindi siya hahantong sa ganito."Kumain ka na, alam kong gutom ka," ani naman nito.Kailangan niyang makabawi ng lakas. Nanakit ang buong katawan niya dahil sa mga pasa at sugat niya pero nararamdaman niya rin na bumibilis ang paggaling nito, iyon ay dahil sa dagat. Hindi man siya sigurado kung ang dagat ba ay may halong gamot sa sugat pero iyon ang nararamdaman niya.Nakahain ang sinabawang karne at kanin sa harapan niya. Tila masarap ang pagkaluto dahil sa amoy nito. Hindi na siya nagdalawang isip, nilantakan niya iyon. Sobrang nami-miss niyang kumain, daig pa niya ang nagutom ng isang taon._Nang maging okay na ang pakiramdam niya, nagamot na rin ang gutom niya. Hindi niya alam kung saan patungo itong yatch na sinasakyan nila dahil may alas-tres na ng hapon, siguro nga baka alas-kwatro pa. Nag-isip naman siya ng paraan para makatakas. Alam niyang hindi madaling takasan ang mga ito. Kung tatalon naman siya sa dagat, hindi siya makakalayo agad, sigurado paulanan siya ng bala ng mga ito.Ngunit papayag na lang ba siya na basta-basta na lang punlaan ng lalaking iyon ang sinapupunan niya? Shempre hindi, at naniniwala siya sa sarili niyang makakatakas siya. Ayaw niyang maging ama magiging anak niya ang lalaking iyon lalo na't halatang mâmâmâtay tao ito. Baka manahin pa ng anak niya.Buti na lang pinagkatiwalaan siya ng mga ito kahit papaano. Hindi siya tinali o kinulong man lang sa cabin. May bantay nga lang siya."Saan tayo pupunta?" tanong niya."Wag ka nang magtanong. Manahimik ka na lang diyan. Kung gusto mong humiga, sabihin mo lang dadalhin kita sa cabin," ani naman ng lalaki."Hindi ko ba pwedeng malaman?" tanong pa niya, bahala na kung mainis ito sa kaniya sa pangungulit niya."Umiwas lang tayo ng daan dahil may kalaban na paparating, ayaw ni Boss na matunton ang teritoryo niya.""Saan tayo dadaan?" tanong na naman niya."Di ba sabi ko wag ka ang magtanong?" masungit nitong sabi."Sumagot ka rin eh," katwiran naman niya."Pwes wala ka nang sagot na makuha pa."Huminga na lang siya nang malalim. Ilang oras na naman siyang nanahimik. Hanggang sa napansin niyang malapit na naman magdilim. Mas madaling makatakas sa gabi kaya iyon na lang ang hihintayin niya.Humiga siya sa sofa at nakaidlip, hindi niya alam kung gaano katagal. Ngunit nakarinig niya ang tanong, "How's she?"Iyon ang gumising sa kaniya. Nagmulat siya ng mga mata pero hindi siya bumangon, nakinig lang sa usapan. "Walang problema sa kaniya boss, mukhang wala naman siyang balak tumakas.""Tinanong mo ang pangalan?" tanong pa ng amo."Hindi na boss, parang ayaw naman niyang sabihin.""Hindi mo man lang ba narealize na kailangan kong malaman ang pangalan niya? Paano kung spy pala iyan? Gusto kong malaman kung anong klaseng organisasyon ang pinanggalingan niyan," ani pa nito.Spy? Organisasyon? Anong pinagsasabi nito? Hindi na nakasagot ang tauhan nito. Naramdaman lang niyang humakbang ito palapit sa kaniya. Pumikit na lamang siya at nagpanggap na tulog. Ngunit nakarinig siya ng pagkasa ng baril at may malamig na bagay agad na dumikit sa noo niya. "Hindi oobra sa akin ang mga pagkukunwari mong walang may naalala, o ang mapangmanipula mong salita at mas lalong hindi oobra sa akin ang pagpapanggap mong tulog."Nagbukas siya ng mga mata. Nakatutok na naman ang baril nito sa kaniya. Gumuhit ang takot sa sistema niya pero pilit niya itong iwinaglit. Kahit nakakatakot dahil alam niya anytime pwede nitong kalabitin ang gatilyo, bumangon pa rin siya at sinabing, "Lakas naman ng trust issue mo."Tinitigan niya ito. Hindi niya gaanong makita ng buo ang mukha nito dahil nakaharang ang kamay at braso nito sa sentro ng kaniyang paningin. Bukod doon, madilim na ang paligid at lumalakas ang hangin, umuulan nang malakas na may kasamang kulog at kidlat na rin."Sabihin mo sa akin, anong kinalaman mo sa grupong nakasunod sa atin?" maawtoridad nitong tanong, binabaliwala ang kalagayan ng panahon.May kaaway yata itong lalaking ito kaya siya pinagbibintangan na espiya."Wala akong alam sa sinasabi mo," kalmado niyang sagot. Napapahigpit ang pagkuyom niya sa kamao dahil sa lamig ng hangin. Nanonoot kasi ito sa buong katawan niya.Kaya lang naman niya nakokontrol ang takot niya dahil iniisip niya na ayos lang mamátáy, wala naman siyang pamilya. Traidor naman lahat ng minahal niya bakit pa niya sikaping mabuhay?"Huwag mong ubusin ang pasensya ko.""Ikaw ang umuubos sa pasensya mo. Sinasabing wala akong alam, bakit ka ba mamimilit?" Sinamaan niya ito ng tingin. Sinulyapan pa niya ang dulo ng baril nito. "Kung spy ako sa paningin mo bakit hindi mo iyan iputok para wala kang problema?""Kung spy ka mas lalong hindi kita papatayin sa ngayon dahil sasabihin mo sa akin lahat ng impormasyon?" Nambabanta ang tono ng boses nito."Pwes hindi ako spy. Pwede mo na akong pátáyin," aniya.Tumaas ang sulok ng labi nito. Gwapo ng dating nito kaso nga lang may hawak na baril, kaya ekis. "Alam kong handa kang mamatay para sa amo mo kaya okay lang sa'yo na pátáyin kita dito. Pero hindi ako ganoon katanga, sa inaakala mo. Sasabihin mo sa akin lahat sa ayaw at sa gusto mo. Magsasalita ka, kung ayaw mong isa-isahin kong tanggalin ang iba't-ibang parte ng katawan mo. Gusto mo bang unahin ko iyang mata mo? Kanina pa ako nagtitimpi diyan."Mas gusto niyang patayin na lang siya kaisa parusahan ng ganoon. Mas nakakatakot iyon. Mukhang démónyo talaga ang lalaking ito. Sayang na sayang ang mukha.Umiwas siya ng tingin. "Wala akong alam.""Sabihin mo sa akin ang pangalan mo," utos nito."Clary," sagot niya. Mas maigi nang magbigay na lang siya ng impormasyon sa sarili niya kaysa naman tanggalan siya ng mata. Baka hayaan pa siya nitong mabuhay na kulang-kulang ang parte ng katawan."Clary what?""Alliarez," sagot niya.Tumingin ito sa tauhan at tinanguan. Tumalima naman ang lalaki. Hinintay lang niyang makaalis ito at nagsalita siya ulit, "Kung gusto mong paimbestigahan ang pagkatao ko. Huwag ka nang magtaka kung madiskobrehan mong wala akong record."Tila mas lalo itong nagduda sa sinabi niya kaya mas diniin nito ang baril sa noo niya. Nagpatuloy siya. "Kaya ako nandito dahil dinukot ako, pinapirma ng papeles para makuha ang mga pag-aari ko mula sa akin bago tinapon sa dagat. Kung iniisip mong spy ako, pwes nagkakamali ka. Biktima ako dito."Saktong sinabi niya iyon, biglang may malakas na ugong na dumating. Napatingin siya sa gawing iyon, hindi pa niya naklaro ang malaking bagay na nahagip ng paningin niya sa karagatan may sumigaw agad ng, "Boss dapa!" Kasunod noon ay ang nakakabinging pútúkan ng mga baril.Mabilis siyang hinawakan sa batok ng lalaking boss sa grupong ito upang makaiwas sa umuulan na bala. Isang malaking barko ang sumalubong sa kanila at napakaraming armadong tao ang kasalukuyang tinatarget ang kanilang yate.Kung hindi siya natatakot sa lalaking ito sa ligaw ng bala mas naratanta siya. "Masyadong marami ang baon nila, boss, alanganin tayo!" sigaw ng isang lalaking kasalukuyang nakadapa. "Tumawag ka ba ng back-up?" tanong pa nito, dinidiin nito ang mukha niya sa sahig. Mas lalo siyang nahihirapan pero hindi siya nagpumiglas. Kapag iangat niya ang ulo niya pabagsak lang na babalik sa sahig ang mukha niya dahil sa pwersa nito mas lalo siyang masasaktan. "Yes, boss kaso hindi ko alam kung makakarating sila agad. Kailangan mo na talaga umalis, kami na ang bahala dito," sagot ng tauhan. Ang loyal naman masyado ang taong ito, handang sumulay sa umuulan na bala mailigtas lang ang amo. "How dare they rush into my territory. Naisip ba nila na once napasok nila ang Spartly, w
Inaapoy ng lagnat. Ito ngayon ang kalagayan ni Clary nang magising siya. Wala siyang lakas, at basang-basa siya ng pawis. Isang lalaking mangingisda ang nakakita sa kaniya sa dalampasigan. Ngunit lingid sa kaalaman ng mangingisdang iyon, lihim na nagmamasid si Hake sa di kalayuan sakay sa isang speedboat.Siya ang nagdala kay Clary sa tabing dagat at binantayan ito hanggang sa may dumating na saklolo. Iyon lang naman ang magagawa niya para iligtas ang babae. Pinalabas lang niya na nakarating sa tabing dagat ang motorboat na nakita niyang kasama nito. Nakatali si Clary roon, buti na lang nakalutang lang ang babae kaya nakita niya agad at hindi ito naubusan ng hininga.Nagbakasakali kasi siyang hanapin ang babae kinabukasan noong iniwan niya ito sa dagat. Gustong-gusto niyang mabuhay ito. Gustong-gusto niyang tulungan. Lihim niyang ginagawa iyon at sana hindi siya matunugan ng mga amo niya. Sa maliit naman na bahay kung saan naroon si Clary, ramdam niyang inaalagaan siya ng isang bab
Pagkababa nila sa eroplano, nakasunod lang si Ino sa likuran niya. Dere-deretso ang lakad niya papunta sa sasakyan ni Viana. Si Viana ay matalik niyang kaibigan, ngunit lihim lamang. Nakatago ang tunay identity nito bilang anak ng kaniyang yaya Marina, ngunit sa pagkakaalam ng lahat isa itong business woman, CEO ng Azara Gems. Azara Gems na siya rin ang may-ari ngunit lihim lang din. Akala siguro nila Jasper, ubos na siya. Nautical lang ang nakuha sa kaniya, higit pa doon ang natira. Pumapangalawa sa Ranggo ang Azara Gems sa larangan ng Jewelry businesses. Nangunguna kasi ang Brilliant Chen. "Diyan tayo sasakay?" tanong ni Ino sa kaniya nang huminto siya sa sasakyan ni Viana. Hindi nito napansin ang kaibigan niya dahil may kausap ito sa phone na may kaunting distansya lang sa kanila. Hindi rin nito napansin ang dalawa pang sasakyan na nakaparada sa likuran nito, at ang may gamit ng mga iyon ay mga personal assistant ni Viana. Biglang taas kasi ang rate ng Azara kaya nagiging targe
Saktong paglabas ni Clary, hahakbang na sana siya para pumasok sa building ngunit biglang natumba ang assistant na kasama niya. Kasunod noon ang mabilis na pagpulupot ng braso sa leeg niya, sumabay ang pagbunot ng baril ng isang assistant niya.Pumutok ang kaba sa dibdib niya. Nanlamig ang buong katawan niya sa pagkabiglang nakatitig sa assistant niyang handang barilin ang lalaki sa likuran niya. "Sige iputok mo iyan," banta ng lalaking may hawak sa kaniya. Naramdaman niyang may malamig na bagay na nakadiin sa sintido niya. "Mâmâmâtay to." Tila may kasama pa ito at tinutukan ng baril ang assistant na may hawak ring baril na nakatutok sa lalaking hawak siya. "Ipasok mo sa loob ang kasama mo," ani ng kasama nito."Walang natatakot sa inyo dito," matigas na sabi ng assistant niya at nag-utos pa, "bitawan mo ang amo ko kung—""Kapag nakita ang amo mong ito dito, sa tingin niyo makakauwi itong buhay?" banta ng lalaking nasa likuran niya. "At ikaw," ani nito sa mismong tenga niya. Naramd
For the sake of Hake's daughter, kakalma muna si Clary. Ayon sa lalaking iyon, simula pala noong ipinanganak ang anak nito, may sakit na ito sa puso at ang asawa nito ay namatay rin sa panganganak. Naka-schedule na rin ang operation nito, at siya na ang sasagot ng kulang, pero ang pangalan ng sponsor ay si Viana pa rin. Laging si Viana na lang ang tinutulak niya ipaharap sa tuwing mayroon siyang transaksyon lalo na kung tungkol sa pera. Mabuti na lang walang reklamo itong kaibigan niya. Kunsabagay, nanggaling ito sa mabuting tao kaya nananalaytay rin sa mga kaugatan nito ang pagiging mabuti. Ayon sa plano, hintayin niyang makalabas sa hospital ang anak ni Hake bago siya magsisimula. Kailangan muna niyang ilagay sa ligtas na lugar ang pamilya nito. Pagkatapos nang nangyari sa kaniya, masasabi niyang tuso si Jasper. Kung utak ang labanan at dahas, lalaban siya rito. Malakas ang pwersa ni Viana, mautak rin kasi ito. Nag-ipon rin ito nang tao para maprotektahan ang pagiging mayaman nit
Sa dahan-dahang pagmulat ng mga mata, biglang nanigas si Clary nang maramdaman ang mainit na hininga na tumatama sa batok niya at mainit na brasong nakadantay sa tila walang saplot niyang katawan. Nang makabawi siya, kumurap-kurap siya. Hinawakan niya ang brasong iyon; matigas ito, parang punong-puno ng kapangyarihan na kapag humigpit ang pagyakap sa kaniya, hindi siya makaka-angal. Ramdam ng palad niya ang mga ugat nito, at nang dahan-dahan niyang tingnan iyon, napalunok na lang siya nang mapagtanto na braso iyon ng lalaki at wala pa siyang damit. Napa-igtad siya sa biglaang realization, nanlaki pa ang mga mata niyang gumalaw ito at napatihaya ng higa sa tabi niya. "S-Shit...s-sino tong hinâyupâk na ito?" bulong niyang tanong sa sarili.Humarap siya rito, at saktong nagmulat ito ng mga mata. Nagtama ang paningin nilang dalawa at nang makilala niya ang mukha napabalikwas siya ng bangon. "Hoy!"Agad siyang bumaba sa kama, alanganin pa ang kilos niya dahil sumabit ang paa niya sa kum
Agad na tumayo ang lahat, habang si Knox naman na kasalukuyang tumatayo rin, napapako ang paningin sa babaeng may makapangyarihang aura papasok. Long white tuxedo-style dress with statement gold belt ang outfit nito. Naka-ponytail pataas ang bagsak, at mahabang itim na buhok nito. Kahit parang nasusundot na ang mga mata nito dahil medyo mahaba na ang bangs, taglay pa rin nito ang katakot-takot na mga tingin. Huminto ito sa tabi ni Viana. Simple lang ang make up nito, bumagay ang malakulay balat nitong lipstick sa kulay puti nitong damit. Marahan nitong nilapag ang bag sa upuang pang CEO, at saka tumingin sa kanilang lahat. Inikot nito ang paningin mula sa kanan pakaliwa at huminto ang mga titig nito sa kaniya. Gumuhit ang gulat sa mga mata nito. Kulang na lang mapamulagat ito nang makilala siya ngunit sa huli sinikap nitong maging kalmado at dinaan na lang ang tikhim sa lahat. "Good morning, Ms. Alliarez," bati ng lahat maliban lamang sa kaniya. Ang dating gulat sa mukha nito ay n
Saktong pagdating ni Jasper narinig niya ang sigaw ng kaniyang ina sa kwarto nito. Sigaw nang sigaw naman sa takot na tumatakbo pababa ng hagdan ang katulong. "Anong nangyari?!" agad niyang salubong rito. Nadulas pa ito sa hagdan kaya gumulong ito sa dalawang baitang. Nainis siya sa hindi nito pagsagot agad sa tanong niya pero nagtimpi dahil nakita niyang napàígik ito sa sakit. "Emi!" Tumakbo si Dessy palapit rito at tinulungan itong tumayo ngunit dahil sa nasaktan ito, lumakas ang iyak nito. "Ang sabi ko anong nangyari?!" nanggigigil na tanong niya. "May tao doon sa taas ng kwarto ni Madame Amelia, Sir!" sumbong nito at iyak nang iyak na napapahawak sa balakang. Napakuyom siya nang kamao at binalingan ng tingin ang mga personal bodyguards niya. "Bantayan ang buong paligid, lalo na ang nasa likuran," utos niya sa mga ito. "Okay, boss." Tumalima ang mga ito, siya naman ay malalaki ang mga hakbang na umakyat sa itaas. Dinig na dinig pa niya ang iyak ng kaniyang ina. "Mom?!" Til