Kabanata 3

Sunset at Dock

I pursed my lips and took a step back to Larica shipyard, just a few meters away from the private dock. Nakasunod lang si Lyndon sa likod at wala akong planong makipag-usap sa kaniya. I was thankful that he was silent even though it's awkward.

Nang umihip ang hangin ay niyakap ko ang sarili. Hindi basta-basta ang lamig ng simoy sa dapit-hapon, but he placed a warm jacket around my shoulder and my teeth stopped chattering instantly. Pasimple akong lumingon sa gilid at nakita ko ang side view ng mukha niya. 

The sun was setting in the west and the soft rays touched the tip of his nose. Sa anggulo na nakikita ko, para bang ginuhitan ng malamlam na sinag ng araw ang mukha ni Lyndon, tracing his side profile which made him look ethereal. 

I looked away and sighed. May itsura nga pero ang ugali... err nevermind. A few minutes later, I took a step in the shipyard. Dito kinukompuni ang mga barko na ginagamit para sa paglalayag. It was one of Larica Shipment's properties at hindi ito nalalayo sa daungan ng mga barko kung nasaan ang pinakasentro ng negosyo. Hindi ko pansin ang tingin ng ilan sa mga empleyado ni Papa na sige sa paghila ng kung ano-ano habang panaka-nakang tumitingin sa gawi ko. They knew me because I always walk past the area tuwing nagtutungo ako sa dock, and it was their first time na makitang may kasama akong lalaki. Tch. Good thing that they kept their mouths shut or else...

Nagulat ako nang bigla akong tinawag ni Lyndon at nagpaalam na pupunta sa Emal na nasa malapit. Bibilhan niya raw ako ng bagong damit. I raised my brow at him. "What are you up to?" tanong ko pero hindi niya ako sinagot at agad na tumalikod. Tinanaw ko lang ang bulto niyang papalayo nang nakakunot ang noo. 

I was surprised by his initiative. Our first meeting was not that pleasant so why would he do that? 

Bah. Kung gusto niyang bumili, edi bumili siya. Bakit ko ba iniisip ang motibo ng isang 'yon? E, may damit naman sa opisina ni Papa. I shrugged my shoulder. Bahala nga siya. 

Nagmadali akong nagpunta sa opisina ni Papa at nakita ko siyang abala sa pagbabasa ng mga kontrata. Mabuti na lang at medyo natuyo na 'yong damit ko kanina kaya hindi na tumutulo ang tubig-alat sa sahig. Bumaling si Papa sa gawi ko at tumaas ang kilay niya. "Lumusong ka? Masyadong marumi ang tubig diyan sa pier," aniya.

My lips twitched. "Hindi, Pa. Nahulog lang." 

"Maligo ka na muna at magpalit. May damit ka naman siguro sa kabila," aniya at  muling bumaling sa mga papeles. 

Humalukipkip ako. "Pa, kilala mo si Engineer Lyndon? Naghintay 'yon dito kanina pero hindi ko pinalis kasi kasosyo mo raw siya."

Natigilan siya saglit bago inabot ang isang personalized pen at nagpirma sa kontrata. "Mmm.  Nasa'n siya ngayon?"

"Bumili ng damit sa Emal."

"Bakit bumili pa? Marami ka namang damit diyan sa kabila."

Ngumuso ako. I knew that he knows why Lyndon would buy clothes. 

"Binigyan mo ng pera?" dagdag niyang tanong. 

Umiling ako. "May pera siya."

Isinara ni Papa ang bukas na folder at bumuntong-hinga. "Magpunta ka na sa kabila. Gabi na at baka magkasakit ka."

"Pero Pa, sino ba si Engineer Lyndon?" 

'At bakit sobrang pakialamero ng isang 'yon? Pinaghinalaan pa akong sangkot sa patayan doon sa Boljoon,' ani ko sa isip pero hindi ko na tinanong kay Papa at baka maghinala siya. Lumabi na naman ako.

"Rishell. Abala ako ngayon. Magbihis ka na," sabi ni Papa at inabot ang pangalawang folder. I glanced at the mountain of contracts in his desk and sighed. 

Plano ni Papa na magpalago ng negosyo kaya marami siyang kino-contact na mga kakilala niya sa corporate world. Narinig ko minsan na gusto niyang mag-export ng goods sa ibang bansa. As of the moment, nasa local level pa lang ang negosyo kaya gumagawa na siya ng hakbang para umangat sa national level ang Larica Shipment at makipagkompentensiya sa mga naglalaking Corporation doon sa capital.  

Nagkibit-balikat ako at tumango bago lumabas mula sa opisina niya. May pinto sa gilid ng opisina niya at binuksan ko iyon bago humakbang papasok. Una kong nakita ang malaking poster ng Vine na dinikit ko sa dingding last year. 

Malaki ang ngiti ni Levi habang nakatingin kay Nicole na nakaharap sa kamera. Kahit sa poster ay naka-side view pa rin siya, at ang mas masakit ay kay Nicole lang siya nakatingin. Naging isang linya ang mga labi ko. It's okay. Nakaharap ko naman si Levi kanina. 

Huminga ako nang malalim at binukan ang kabinet pero wala akong makitang magandang damit. At dahil may isang nagpresentang bumili ay naisipan kong hintayin na lang ang isang iyon. Baka mas maganda pa ang damit na binili niya kaysa sa mga nakasabit sa loob ng kabinet. 

Naglakad ako papunta sa balkonahe. Nasa second floor kasi ang opisina ni Papa at malapit lang sa bagsakan ng isda ang gusali kaya kitang-kita ko rito ang Pasil Fish Market. Nagliliwanag ang palengke dahil sa malalaking ilaw sa labas. Napayakap ako sa sarili nang umihip ang hangin. Naningkit ang mga mata ko. Nasa'n na ba ang lalaking 'yon?

Just as I thought of him, may biglang kumatok sa pinto. Inakala kong si Lyndon iyon kaya mabilis kong binuksan ang pinto para sana kunin ang damit na binili niya, pero mukha ni Papa ang bumungad sa akin. "Tumawag ang Mama mo. Pinapauwi ka. Bakit hindi niya ma-contact ang number mo?"

Kumurap ako. Ah. "Nahulog sa dagat ang phone ko, Pa. Nandoon sa ilalim kaya hindi ko na nilusong. Madilim na kasi."

"Bumili ka ng bago bukas at 'wag kang maligo riyan sa pier. May malinis na tubig-alat sa Badian, magpunta ka roon kung gusto mo."

Hilaw akong ngumiti kay Papa. "I guess..."

Tumango siya nang makitang nagkibit-balikat ako bago bumalik sa opisina niya. Sinara ko ulit ang pinto. Akmang hahakbang ako pabalik sa balkonahe nang may kumatok na naman. Bumuga ako ng hangin at pinagbukan ang lalaking kanina ko pa hinihintay. "Bakit ngayon ---"

Nahinto ako sa paglintanya nang may napansin ako sa polo shirt niya. May malaking pulang mantsa doon. Nangunot ang noo ko. "What happened?" tanong ko at ngumiwi. May naamoy kasi akong malansa nang umihip ang hangin tungo sa direksyon ko. Humakbang ako palapit, lumuhod sa harap niya, at inamoy 'yong mantsa sa bandang tiyan niya. "Dugo ng isda?"

"What are you doing?" 

"Huh?" Tumingala ako sa kaniya.

Madilim ang ekspresyon niya habang nakatingin pababa sa akin. Doon ko napagtanto ang pwesto ko kaya mabilis akong tumayo. Pero dahil biglaan ay hindi ko nabalanse ang katawan at muntikan na akong matumba. Mabilis naman niyang inabot ang balikat ko at tinulungan ako sa pagbalanse. 

Biglang uminit ang magkabilang pisngi ko. Umikhim ako at umiwas ng tingin. "T-Thank you!" ani ko saka inabot ang supot na dala-dala niya. 

Tumalikod ako at mabilis na sinara ang pinto. Ilang minuto akong nakasandig sa pintuan at pinapahupa ang mabilis na tibok ng puso. I did not know why, but his eyes told me that he knew my secrets and it's driving me insane. Bumuga ako ng hangin at lumakad tungo sa banyo. 

PINAGPAWISAN na ako nang malagkit sa mga titig niya. I did not have a choice but to smile at him and accept his unfathomable gaze. Kahit pa kating-kati na akong ismiran siya.  

"Mr. Davies, this is Rishell Joy Larica, my daughter. I know that you've seen her earlier. Rishell, this is Mr. Davies, one of the outstanding bachelors in the province and the head engineer of project renovation and expansion of Larica building."

Napatingin ako kay Papa. "Ah, renovation. Of course," I vaguely said. Kaya pala may mga heavy equipment na nakatambay sa hindi kalayuan. May plano siyang i-renovate ang building, and I guess it's a good decision since medyo masikip ang building lalo pa't may nakisiksik na ngayong makapal ang mukha.

"It's nice to meet you," ani Lyndon at nilahad ang palad para makipagkamay sa akin.

I smirked. Marahas kong tinanggap ang pakipagkamay niya. Pinisil ko nang mariin ang kamay niya para malaman niyang gigil na gigil ako sa kaniya. "Likewise. I hope you'll live up to your reputation, Engineer," diin kong bulong nang may ngiti sa mga labi.

Pero hindi ko lang inasahan ang pagganti niya ng pisil. Natigilan ako. Nakita ko naman kung paano lumapad ang ngiti sa mga labi niya nang mapansin naapektuhan ako sa pisil niyang 'yon. Napamura ako sa isip.

Mabilis kong binawi ang kamay at binaling ang tingin kay Papa. "Uuwi na ako, Pa. May exam pa ako bukas."

"Magbu-bus ka?" tanong niya.

Tumango ako. "4 hours lang naman ang biyahe."

Saglit siyang napaisip. "Hindi magandang mag-bus. Masyado nang malalim ang gabi." Nagbaba ng tingin sa relo si Papa. "Hintayin mo na lang si Gerard. Siya na maghahatid sa 'yo."

"I can manage," sabi ko, pero sadyang matigas ang ulo ni Papa at hindi ako hinayaang mag-bus. Huminga na lang ako nang malalim. 

"Alright," kaswal kong sambit kay Papa at nagkibit-balikat. "Doon lang ako sa dock," sabi ko saka tumayo.

Bigla na lang nagsalita si Lyndon. "Be careful not to fall," paalala niya. 

Umasim ang mukha ko at umismid. "Thanks for your concern but it's not needed."

Madilim ang mukhang lumabas ako ng opisina at nagpunta sa dock area ng pier uno. Nakapaskil sa langit ang bilog na buwan, at dahil malapit sa dagat kaya kitang-kita ko ang malakristal na repleksyon ng sinag ng buwan sa laot. 

Dahil private property kaya mga empleyado lang ang nasa paligid. Kampante akong naglakad tungo sa dock kahit pa madilim ang daan. Malaki kasi ang agwat ng mga poste ng ilaw. Mabuti na lang kabisado ko ang daan at nakabukas din ang beacon ng Pier na paminsan-minsang naiilawan ang daang tinatahak ko. 

Habang ini-enjoy ko ang magandang tanawin sa dock, bigla na lang may nagsalita sa likuran ko. "Miss, malamig ang tubig-alat 'pag gabi. Masarap maligo. Bakit hindi ka tumalon at magtampisaw saglit?" 

Napatayo ako nang tuwid. Magtampisaw sa dagat sa oras na 'to? Baka gusto niya akong malunod at mamatay?

Umismid ako at tumalikod para sana bulyawan ang nagsalita pero natigilan ako nang wala akong makitang tao.