Kailan ba ang huling pagkakataon na payapa niyang minasdan ang paglubog ng araw na tulad nito?
Ah, hindi na niya matandaan. Maybe it was then when she was still in highschool. Kung saan hindi niya pa pasan ang lahat, kung saan malaya pa niyang nagagawa ang lahat.Dahil matapos maatas sa balikat niya ang responsibilidad sa kanyang pamilya, hindi na siya nagkaroon ng pagkakataon na isipin pa ang magliwaliw na tulad nito. Buong oras niya ay ginugol niya sa pagtatrabaho. Nakalimutan na niya na may ganitong tanawin sa dakong ito ng mundo."I..It's beautiful." Anas niya.Hindi lamang ang paglubog ng araw ang tinutukoy niya, kundi pati na rin ang kapayapaan na nararamdaman niya ng mga sandaling iyon.And honestly, masaya rin siya na ito ang kasama niya."Yeah, it's really beautiful..." Paos nitong sabi.Unti-unting nawala ang ngiti sa kanyang labi ng mapagtantong hindi naman ito nakatanaw sa tanawin sa harap. Nasa kanyang mukha ang tiim nitong mga titig. Realizing that made her swallowed hard. Lalo na ng mapagtanto ang kanilang ayos. Nasa likod niya ito at nakayakap sa kanya.Hindi niya man lang namalayan na ginawa na nito iyon. And for Christ sake, bakit kailangan nito iyon gawin? Kahapon lang sila nagkakilala, and they are not even friends!"Ahm..."She had lost her words. Hilaw siyang kumawala mula rito saka idinistansya ang katawan.At tila napansin iyon nito."I-I'm sorry, I crossed the boundary. Hindi ko na napigilan ang sarili ko. I've been wanting to hug you since last night." Mahina at seryosong pag-amin nito.Binasa niya ang kanyang labi saka hilaw na ngumiti."B-Bakit mo naman iyon gustong gawin?"Umiling-iling ito. "I don't know. Pero magmula kahapon, hindi ka na naalis sa isip ko. It may sounds weird dahil kahapon lang tayo nagkakilala, but I think, I like you, Serie."Napa-angat siya ng tingin. Her heart suddenly beat loudly against her chest that it made her lost for words more."You occupied my damn mind the whole night last night. Kagabi pa lang gustong-gusto ko ng hilahin ang kamay ng orasan para magkita na tayo ngayon. You made my heart flutter, and at the same time nervous. And I never felt anything like this with another woman. Sayo lang.""I..I.."For a moment she was startled. Hindi niya inaasahan ang mga narinig. Pero ano pa nga ba ang aasahan niya sa lahat ng ito?At dapat ba siyang maniwala? She was almost convinced at first. Pero ang sinabi nitong sa kanya lang nito naramdaman ang ganoon? Is he kidding? Dahil para sa kanya napaka imposible ang bagay na iyon.With his looks, imposibleng wala pa itong naging girlfriend. And if he already had, hindi ba nito naramdaman ang ganoong pakiramdam sa mga iyon? Because if he's not, isa lang ang ibig sabihin niyon, ginamit lang nito ang mga iyon at pinaglaruan.Obviously, he's a playboy.Bahagya siyang tumawa sa isiping iyon. But then, wala na siyang pakialam pa kung playboy ito o hindi. Kung seryoso ito o pinaglalaruan lamang siya. Hindi rin naman siya magtatagal doon. At wala rin siyang planong maghanap ng seryosong relasyon dahil aalis na siya sa bansa sa susunod na buwan.Sa ngayon, susunod nalang muna siya sa agos. She like him too. Matindi ang atraksyon na nararamdaman niya para rito kaya habang naririto siya, i-eenjoy niya ang panahon na kasama niya ito.Tiim niya itong tiningnan. Unti-unting gumuhit ang ngiti sa kanyang labi."Well, tingnan natin kung saan tayo dadalhin nitong atraksyon natin para sa isa't-isa." Makahulugan niyang sabi.Ikiniling nito ang ulo saka kumunot ang noo."Y-You mean--"She licked her lips. Hindi siya sumagot. Bagkus humarap siya sa karagatan at itinuon ang mga mata sa tanawin.Tuluyan ng lumubog ang araw, but it's embers still remain on the sea. Nagniningning iyon sa mga alon."Ang ganda talaga.." anas niya.Sa gilid ng kanyang mga mata ay kita niya si Dylan na mangha ring nakatanaw doon. Without turning to look at her, she felt his hand reach for her hand and hold it. Pinagsalikop pa nito ang kanilang mga palad.Isang ngiti ang sumilay sa kani-kanilang mga labi habang tahimik na pinapanood ang tuluyan pagkawala ng sinag ng araw sa naglalarong mga alon."I've been wondering this since earlier.." sabi niya matapos ang ilang saglit.Naroon pa rin sila nakatayo sa itaas ng talampas. With him still holding her hands.Bumaling ito sa kanya at ikiniling ang ulo."Ang ganda ng tanawin rito. Perfect para pagmasdan ang papalubog na araw, pero bakit walang katao-tao rito?"Tanong niya na inikot pa ang mga mata sa paligid.The Island is a tourist destination, kaya nakakapagtaka na tanging dalawa lamang sila ang naroroon. Hindi palalagpasin ng isang sunset lover ang lugar na tulad nito.Maybe there's an explanation for this. Tiningnan niya muli ang katabi, at napataas ang kanyang kilay ng makitang unti-unting gumuhit ang ngisi sa labi nito. Lumapit ito sa bandang taynga niya at bumulong."They're scared to come here.."Kumunot ang kanyang noo."Takot? Bakit naman sila matatakot? Ang ganda nga ng lugar. And it's perfect to watch the sunset."Naglapat ito ng labi. His naughty smile remain on his lips. "May usap-usapan kasi na isinumpa ang lugar na ito."She ceased her brows more."Isinumpa?"He nodded. "Hmm.. Ayon sa kwento, it was dated back in nineteen twenties. Ninuno ng may-ari ng lupaing ito. May magkasintahan daw na sobrang inlove sa isa't-isa, pero tutol ang magulang ng babae sa kanilang pag-iibigan. Mahirap lamang kasi lalake and the woman was already promised to marry someone with high status in society. Patago sila kung magkita.. dito sa lugar na ito. But then, no secrets can hide forever. Natuklasan ng magulang ng babae ang ginagawang lihim na pagtatagpo ng anak sa binata. So they did everything to break them apart. Lumipas ang mga araw, hindi na nagpakita pa ang lalake. Walang alam sino man sa tunay na nangyari rito. Sapilitan ring ipinakasal ang babae sa ibang lalake. Magkagayon man, palagi pa ring bumabalik rito ang babae. Naghihintay. Because the man promised her that he will wait for her, here. Hanggang sa nalaman ng babae na namatay na pala ang lalake, no one knows if he was killed or he killed himself. In pain and in desperation to be with the man she loves, she killed herself too. She jumped off in this plateau, and was never been found."Napasinghap siya. Ewan niya, pero parang nanindig ang kanyang balahibo sa ikinuwento nito. She's not into tales or folklore, pero ang pagkakwento nito, parang totoong-totoo. Napahigpit tuloy ang hawak niya sa kamay nito."Some says, she never leave this place. She's still right here, waiting. People says, they sometimes see a built of a woman sitting here on the edge of the plateau." Pagpapatuloy nito. "It was the reason why no one has the guts to come here. Hindi lang dahil natatakot sila, may nagsasabi rin kasing naghihiwalay ang bawat magkasintahan na pumupunta rito."She raised her brows. "So if that's the case, why did you bring me here? Para madali mo lang akong maididispatsa kung sakaling magkakaroon tayo ng relasyon? Well I'm telling you, wala akong balak na--"Hindi na niya naituloy ang sasabihin ng bigla siya nitong hinila. Niyakap ng isang kamay nito ang kanyang baywang habang ang isa naman ay hinawakan ang kanyang batok saka walang babalang inangkin ang kanyang labi.Tulala siyang napatitig sa buwan na noo'y unti-unting nagpapakita sa pagitan ng mga ulap.Ipipikit na sana niya ang kanyang mga mata ng tumigil ito at idinistansya ang sarili."They also said that, if you happen to kissed here when the moon rises, no one could ever break you apart. And we just did." Pilyo itong ngumisi. "Wala ng makakapaghiwalay sa atin, Serene. You will be mine from here onwards."Wala man kasiguruhan kung saan patutungo itong namamagitan sa kanila ni Dylan ay pikit mata niya pa rin sinuong. She will just savour the moment. She will just grab the opportunity to be with him while she's at the Island. Hindi na niya iyon magagawa kapag nakaalis na siya ng bansa dahil alam niyang magiging abala na siya sa kanyang trabaho kung sakali. Iyon na lamang marahil ang huling pagkakataon na mapagbibigyan niya ang kanyang sarili. Kaya hanggang naririto siya, lulubus-lubusin na niya ang panahon na makasama niya si Dylan. Ah, this intense feeling, this kind of attraction, hindi na niya alam kung mararamdaman niya pa ang ganoon sa ibang lalake. Isang ngiti ang bumahid sa kanyang labi habang minamasdan ito mula sa mesang kanilang kinauupuan. Wearing a long sleeve white polo with bow tie on his neck, he is gorgeously serving the customers in that bar counter. Sa galaw nito, parang sanay na sanay na talaga ito sa trabahong iyon.Tama nga si Emily, waiter nga talaga ito sa reso
If there's one thing she want to wish now, yun ay ang bigyan pa siya ng maraming oras para makasama si Dylan. Ngunit alam niyang imposibleng matupad ang hiling niyang iyon. Dalawang linggo nalang ay aalis na siya. At dalawang araw nalang ang natitira niya para manatili sa Islang iyon. After two days, kailangan na niyang bumalik sa Manila para asikasuhin ang iba pa niyang kailangan asikasuhin sa kanyang pag-alis.Gaano man katindi ang kagustuhan niyang manatili sa tabi nito, hindi niya iyon pwedeng gawin, dahil sa kanya nakasalalay at umaasa ang magulang niya at mga kapatid. Isa pa, everything is ready and settled. Kaya hindi na siya pwedeng umatras. Hindi niya pwedeng pagbigyan ang isinisigaw ng kanyang puso.She already chose her fate. At hindi kasama doon si Dylan.Marahan niyang isinandal ang ulo sa dib-dib nito pagkunwa'y ipinikit ang mga mata. Ang init na hatid niyon ay lalong nagbibigay kurot sa kanyang puso. "Can you hear the fast beating of my heart?" Paos nitong tanong hab
Pagkasara na pagkasara pa lamang ng pinto ay muli nitong kinumyos ng mapusok na halik ang kanyang mga labi. Hindi na ito nag-abalang dalhin pa siya sa kuwarto o kaya kahit doon man lang sa sofa. Basta na lamang siya nitong isinandal sa likod ng pinto saka sinibasib ng halik.He kissed her hard. Forcing her mouth to open. At ng buksan niya iyon ay walang pakundangan nitong ipinasok ang dila nito sa loob. He licked and trace every corner inside. And she can't stop but to moan loudly."Hmm..." Ungol niya saka mahigpit na nangunyapit sa leeg nito.She's been kissed by her boyfriend, her first and last boyfriend from two years ago, but never this intense. Hindi sila dumating sa puntong humantong sila ng higit pa sa hawak at halik.They broke up before they reach that point. And the reason was.. her lack of affection. Iyon ang palaging sinasabi sa kanya ng ex niya dati. She's stiff and cold. They only lasted for five months, he broke up with her.Hindi na siya muling nag entertain ng manlil
"Sleep here.." Anas ni Dylan sa kanya habang marahan nitong hinahaplos ang kanyang pisngi. Sinikop rin nito ang iilang hibla ng buhok na tumabing sa kanyang mukha at inilagay iyon sa likod ng kanyang taynga.They are lying on the bed now. Nakatagilid ang posisyon nito at buong lamlam ang mga matang nakatitig sa kanya. After their heated moment on the sofa earlier, sinikop siya nito at binuhat papunta sa kwarto sa ikalawang palapag.Inikot niya ang mga mata sa loob. Malapad iyon. The inside was painted with the combination of Gray and white. There were terrace with glass wall facing the sea. In total, it was definitely a luxury villa. "B-Bakit dito mo ako dinala?" Instead she asked. She is already wondering. Trabahante lang ba talaga ito doon? Nagdududa na talaga siya. But then she saw him being a waiter with her own two eyes."Mukhang mamahalin ang villa'ng ito. Don't tell me, isa rin ito sa pribiliheyo ng resort sa mga empleyado?" Hinaluan niya iyon ng biro. Iyon naman palagi a
Bit-bit ang kanyang duffle bag, isang mapait na ngiti ang bumahid sa kanyang labi habang inihahakbang ang mga paa papunta sa daungan ng mga bangka. Kasama niya si Emily na halata sa mukha ang pag-aalala habang nakasunod sa kanya."Ayos ka lang ba talaga, Serie?" Tanong ulit nito. Pangatlong beses na yata iyon. Wala siyang itinago rito. She told her everything she heard and saw last night at the resort. Kaya naiintindihan nito kung bakit imbes na bukas, ngayon siya babalik ng Manila. Bumaling siya rito at pinilit na ngumiti."Huwag kang mag-alala. Ayos lang talaga ako. Sa simula palang naman wala na akong inaasahan sa amin ni Dylan. Hindi ba at plano ko na talagang iwan siya bukas at hindi na makipagkita pa sa kanya kahit na kailan?""Kung ganoon, bakit kailangan mong umalis na ngayon kung bukas pa ang plano mo? It's because, you're affected. Hindi mo iyon maikakaila, alam kong gusto mo siya."She licked her lips. "Hindi ko naman iyon ikinakaila. Hindi ko ibibigay ang sarili ko sa
"Bakit may dala kang bag? Are you leaving?" Walang kangiti-ngiti nitong tanong.Ramdam niya ang unti-unting pagbitiw ni Emily sa kanya."Ahm.. Serie, doon na muna ako." Mahinang sabi nito.Marahan siyang tumango. Sinundan niya pa ang likod nito habang papalayo sa kanila ni Dylan. As much as possible, she wanted to leave without his knowledge, with him knowing nothing, pero hindi na iyon mangyayari dahil nasa harap na niya ito ngayon. She can't run and hide, nor lie about it. Idinako niya ang mga mata sa bangkang sinakyan ng mga ito na noo'y itinatali na ng kasama nito sa pangpang. "Galing ba kayo sa bayan?" She asked casually. Tumiim ang labi nito. "Don't answer my question by questioning me back. By the looks of it, clearly, you're leaving." Matigas nitong sabi saka muling idinako ang mga mata sa hawak niyang bag.She licked her lips and nodded. "I am. Paalis na nga ako." Pag amin niya."Without telling me? Di ba ang kasunduan natin, ihahatid kita?"Sinalubong niya ang mga mata
KINGDOM OF NIRVANA Hindi pa man nagbubukang-liwayway ay abala na ang lahat sa dakong iyon ng palasyo. Maririnig ang mga natatarantang tinig at ang tunog ng mga nagmamadaling yapak ng paa. It was the scenery at that servants quarter since two days ago. Lahat ay abala. Abala dahil sa gaganaping pagtitipon bukas ng gabi. A banquet for the prince birthday. At hindi lang iyon, kalat rin sa buong estado na i-a-anunsyo rin bukas ang engagement nito which has been already delayed for a months due to the prince absence.Ayon lang iyon sa mga usap-usapan na narinig niya sa loob ng tatlong buwan niyang pagtatrabaho doon sa kaharian ng Nirvana. At sa sinabi na rin ni Diane sa kanya. Isa ring Pilipinang katulong na nakagaanan niya ng loob sa lugar na iyon."Antok na antok pa ako. Iilang oras lang ang naging tulog natin sa magkasunod na tatlong gabi. Pakiramdam ko, wala na akong lakas para magtrabaho buong maghapon ngayon." Reklamo ni Diane. Pahinamad nitong ibinubuhol ang tali ng apron nito sa
Humihingal siyang napasandig sa pader habang hawak pa rin ang dib-dib. Her eyes were still in disbelief and her heart is beating faster against her chest. Kung dahil ba iyon sa ginawang pagtakbo o dahil sa gulat sa kanyang nakita.She thought it at first as hallucination, but as he spoke, as she clearly heard his voice, not just once but twice, para siyang nakakita ng multo. "So it's really is you..." Ulit nito as if he was also confirming that it was really her.As much as her, she can see that he's also in disbelief. Halatang-halata iyon sa mukha nito.She stand there looking at him in daze. Speechless and in widened eyes. When she saw him slowly taking his step towards her, wala sa sarili siyang napa-atras. She swallowed hard as she continue her step. Marahan lang nong una, hanggang sa tuluyan na siyang tumalikod at mabilis na tinakbuhan ang pinto. With the shocked she felt, running away is all she wants to do."Serene!"Narinig niya pang tawag nito. Pero hindi na siya nagpatinag