If there's one thing she want to wish now, yun ay ang bigyan pa siya ng maraming oras para makasama si Dylan. Ngunit alam niyang imposibleng matupad ang hiling niyang iyon. Dalawang linggo nalang ay aalis na siya. At dalawang araw nalang ang natitira niya para manatili sa Islang iyon. After two days, kailangan na niyang bumalik sa Manila para asikasuhin ang iba pa niyang kailangan asikasuhin sa kanyang pag-alis.Gaano man katindi ang kagustuhan niyang manatili sa tabi nito, hindi niya iyon pwedeng gawin, dahil sa kanya nakasalalay at umaasa ang magulang niya at mga kapatid. Isa pa, everything is ready and settled. Kaya hindi na siya pwedeng umatras. Hindi niya pwedeng pagbigyan ang isinisigaw ng kanyang puso.She already chose her fate. At hindi kasama doon si Dylan.Marahan niyang isinandal ang ulo sa dib-dib nito pagkunwa'y ipinikit ang mga mata. Ang init na hatid niyon ay lalong nagbibigay kurot sa kanyang puso. "Can you hear the fast beating of my heart?" Paos nitong tanong hab
Pagkasara na pagkasara pa lamang ng pinto ay muli nitong kinumyos ng mapusok na halik ang kanyang mga labi. Hindi na ito nag-abalang dalhin pa siya sa kuwarto o kaya kahit doon man lang sa sofa. Basta na lamang siya nitong isinandal sa likod ng pinto saka sinibasib ng halik.He kissed her hard. Forcing her mouth to open. At ng buksan niya iyon ay walang pakundangan nitong ipinasok ang dila nito sa loob. He licked and trace every corner inside. And she can't stop but to moan loudly."Hmm..." Ungol niya saka mahigpit na nangunyapit sa leeg nito.She's been kissed by her boyfriend, her first and last boyfriend from two years ago, but never this intense. Hindi sila dumating sa puntong humantong sila ng higit pa sa hawak at halik.They broke up before they reach that point. And the reason was.. her lack of affection. Iyon ang palaging sinasabi sa kanya ng ex niya dati. She's stiff and cold. They only lasted for five months, he broke up with her.Hindi na siya muling nag entertain ng manlil
"Sleep here.." Anas ni Dylan sa kanya habang marahan nitong hinahaplos ang kanyang pisngi. Sinikop rin nito ang iilang hibla ng buhok na tumabing sa kanyang mukha at inilagay iyon sa likod ng kanyang taynga.They are lying on the bed now. Nakatagilid ang posisyon nito at buong lamlam ang mga matang nakatitig sa kanya. After their heated moment on the sofa earlier, sinikop siya nito at binuhat papunta sa kwarto sa ikalawang palapag.Inikot niya ang mga mata sa loob. Malapad iyon. The inside was painted with the combination of Gray and white. There were terrace with glass wall facing the sea. In total, it was definitely a luxury villa. "B-Bakit dito mo ako dinala?" Instead she asked. She is already wondering. Trabahante lang ba talaga ito doon? Nagdududa na talaga siya. But then she saw him being a waiter with her own two eyes."Mukhang mamahalin ang villa'ng ito. Don't tell me, isa rin ito sa pribiliheyo ng resort sa mga empleyado?" Hinaluan niya iyon ng biro. Iyon naman palagi a
Bit-bit ang kanyang duffle bag, isang mapait na ngiti ang bumahid sa kanyang labi habang inihahakbang ang mga paa papunta sa daungan ng mga bangka. Kasama niya si Emily na halata sa mukha ang pag-aalala habang nakasunod sa kanya."Ayos ka lang ba talaga, Serie?" Tanong ulit nito. Pangatlong beses na yata iyon. Wala siyang itinago rito. She told her everything she heard and saw last night at the resort. Kaya naiintindihan nito kung bakit imbes na bukas, ngayon siya babalik ng Manila. Bumaling siya rito at pinilit na ngumiti."Huwag kang mag-alala. Ayos lang talaga ako. Sa simula palang naman wala na akong inaasahan sa amin ni Dylan. Hindi ba at plano ko na talagang iwan siya bukas at hindi na makipagkita pa sa kanya kahit na kailan?""Kung ganoon, bakit kailangan mong umalis na ngayon kung bukas pa ang plano mo? It's because, you're affected. Hindi mo iyon maikakaila, alam kong gusto mo siya."She licked her lips. "Hindi ko naman iyon ikinakaila. Hindi ko ibibigay ang sarili ko sa
"Bakit may dala kang bag? Are you leaving?" Walang kangiti-ngiti nitong tanong.Ramdam niya ang unti-unting pagbitiw ni Emily sa kanya."Ahm.. Serie, doon na muna ako." Mahinang sabi nito.Marahan siyang tumango. Sinundan niya pa ang likod nito habang papalayo sa kanila ni Dylan. As much as possible, she wanted to leave without his knowledge, with him knowing nothing, pero hindi na iyon mangyayari dahil nasa harap na niya ito ngayon. She can't run and hide, nor lie about it. Idinako niya ang mga mata sa bangkang sinakyan ng mga ito na noo'y itinatali na ng kasama nito sa pangpang. "Galing ba kayo sa bayan?" She asked casually. Tumiim ang labi nito. "Don't answer my question by questioning me back. By the looks of it, clearly, you're leaving." Matigas nitong sabi saka muling idinako ang mga mata sa hawak niyang bag.She licked her lips and nodded. "I am. Paalis na nga ako." Pag amin niya."Without telling me? Di ba ang kasunduan natin, ihahatid kita?"Sinalubong niya ang mga mata
KINGDOM OF NIRVANA Hindi pa man nagbubukang-liwayway ay abala na ang lahat sa dakong iyon ng palasyo. Maririnig ang mga natatarantang tinig at ang tunog ng mga nagmamadaling yapak ng paa. It was the scenery at that servants quarter since two days ago. Lahat ay abala. Abala dahil sa gaganaping pagtitipon bukas ng gabi. A banquet for the prince birthday. At hindi lang iyon, kalat rin sa buong estado na i-a-anunsyo rin bukas ang engagement nito which has been already delayed for a months due to the prince absence.Ayon lang iyon sa mga usap-usapan na narinig niya sa loob ng tatlong buwan niyang pagtatrabaho doon sa kaharian ng Nirvana. At sa sinabi na rin ni Diane sa kanya. Isa ring Pilipinang katulong na nakagaanan niya ng loob sa lugar na iyon."Antok na antok pa ako. Iilang oras lang ang naging tulog natin sa magkasunod na tatlong gabi. Pakiramdam ko, wala na akong lakas para magtrabaho buong maghapon ngayon." Reklamo ni Diane. Pahinamad nitong ibinubuhol ang tali ng apron nito sa
Humihingal siyang napasandig sa pader habang hawak pa rin ang dib-dib. Her eyes were still in disbelief and her heart is beating faster against her chest. Kung dahil ba iyon sa ginawang pagtakbo o dahil sa gulat sa kanyang nakita.She thought it at first as hallucination, but as he spoke, as she clearly heard his voice, not just once but twice, para siyang nakakita ng multo. "So it's really is you..." Ulit nito as if he was also confirming that it was really her.As much as her, she can see that he's also in disbelief. Halatang-halata iyon sa mukha nito.She stand there looking at him in daze. Speechless and in widened eyes. When she saw him slowly taking his step towards her, wala sa sarili siyang napa-atras. She swallowed hard as she continue her step. Marahan lang nong una, hanggang sa tuluyan na siyang tumalikod at mabilis na tinakbuhan ang pinto. With the shocked she felt, running away is all she wants to do."Serene!"Narinig niya pang tawag nito. Pero hindi na siya nagpatinag
Nakakapaso ang panghapong sikat ng araw sa dakong iyon ng kastilyo, pero nanlalamig ang pakiramdam ni Serie habang humahakbang papunta sa lugar kung saan sinabi ni Elvira na naghihintay ang prin... Si Dylan.Her inside is churning, her hands is trembling. At kung hindi nga lang talaga niya pinipilit na ihakbang ang mga paa ay baka kanina pa siya nabuwal.Ah, sana panaginip lang talaga ang lahat ng ito. But as she walk closer and saw the silhouette of the man sitting comfortably on that bench under the shadows of the tree, she knew, it wasn't a dream at all. He's real. It was the reality. The reality she must face. Sandali muna siyang tumigil, pumikit pagkunwa'y malalim na nagpakawala ng hininga bago itinuloy ang paghakbang.But she halted her step again as she saw that he's not alone. May kasama ito. The same familiar face. Ang lalakeng kasama nito sa Isla Paraiso na napagtanungan niya noon. If she remember it right, his name is Alistair.Nakita niyang yumuko ito at bumulong kay Dy