I was quiet as a predator aiming for a prey. Maingat ang aking mga hakbang habang sinisiguro ko na walang ibang nakakakita sa akin.
Padilim nang padilim ang hallway na aking tinatahak habang tumatagal, ngunit hindi ko magawang huminto. Hindi ako dapat na huminto. Kailangan kong sundan ang lalaki.He was heading to the basement.I was holding my breath while tying the mask tightly behind my head. I didn't have a hard time entering this masquerade party, pero mukhang mahihirapan akong makalabas dito ngayon.If I would follow the man to the basement, I would get into a trap.Or maybe I am already in one?Hindi lingid sa kaalaman ko na hindi biro ang seguridad sa lugar na ito. I was lucky that my backers did what they have to do to get me in here peacefully. However, I didn't enter the party as an alluring lady in a hot long gown.Nandito ako bilang isang taga-silbi.This is a party of elites. Lahat ng nandito ngayon ay may malalaking pangalan hindi lamang sa loob kundi pati na rin sa labas ng bansa at hindi sila basta-bastang kalaban. I couldn't enter this party with a fake identity dahil lahat ng imbitado rito ay kilala ang bawat isa o ʼdi kaya naman ay pamilyar na sa isaʼt isa.I couldn't just appear here and introduce myself as a billionaire. Malalaman at malalaman nila ang sinusubukan mong itago. They tend to care when it comes to people as high as them, but to a server like me?Why would they, anyway?Nakatulong sa aking pagpapanggap ang itim na telang nakatakip sa kalahati ng aking mukha. Lahat ng taga-silbing nandito ngayon ay pare-parehas lamang ng suot. White long sleeves at tight black skirt na pinatungan ng kulay itim din na apron. Pagdating naman sa mata ay binilinan kaming huwag na huwag titingin nang diretso sa mga mata ng aming mga pagsisilbihan bago kami pumasok dito.As an assassin, I didn't have a distinct direction in my life. Dalawa lang naman ang puwede kong kahantungan sa buhay kong ito; ang matapos ko ang bawat misyon na ibibigay sa akin o ito mismo ang tatapos sa akin. Ang mga plano ko lang naman para sa mga misyon ko ang nasusunod, hindi ang mga naging plano ko sa buhay.Anything in my life could change in just a snap, the reason why I stopped planning. Pero sandali lamang ʼyon. I started planning again when I had them... when they came into my life.A mission makes me dig up my own grave, and I finish it just to flatten the soil back.Hindi pa man napapalalim ang hukay na ginagawa ko sa ngayon ay ramdam ko na ang panganib.I was given three months to kill the head of the leading security company in the continent. It was only a week since I was given his name and some basic informations like his age and net worth.He's only thirty and a damn zillionaire. However, I wasn't shocked about it. Ano ba dapat ang i-expect ko? He's the head of Sleverions— the biggest security organization in the continent. He also owns multiple leading companies in different countries.I was tasked to kill him. It was an order from our Supreme. Sa tinagal-tagal na ng pagtatrabaho ko sa ilalim niya, ni minsan ay hindi ko pa nakikita ang kaniyang hitsura.No one's allowed to see him aside from his righthand in our group na hindi ko rin madalas masilayan. The Supreme knows every single detail about his pawns. Kilalang-kilala niya kami, ngunit kilala lang namin siya sa tawag na 'S'. I am not even sure if that letter stands for 'Supreme'. Basta ʼyon ang tawag namin sa kaniya.I was already few steps away to the basement kahit hindi naman dapat. Nakapagtatakang wala manlang nakabantay sa bungad pa lamang, kahit nga sa pinto na ilang metro na lamang ang layo mula sa akin.Alam kong nasa kabilang parte lang ng pinto na 'yon ang lalaking hinahanap ko.It made me feel nervous and thrilled at the same time. Did the head of Sleverions became careless this time?Kinutuban ako bigla. I might be approaching a trap, kaya sa huli ay napagdesisyonan kong bumalik muna sa taas. Mahaba pa ang natitirang oras ko para sa misyon na ito at hindi ko kailangang magmadali. Hindi ko naman na trabaho kung ano man ang meron sa basement na 'to. Imposible naman na hindi rin lalabas ang lalaki.Being trapped in a basement is the last thing I would like to happen to me when it comes to doing my missions.Ngunit ilang hakbang palayo pa lamang ang nagagawa ko nang bumungad sa akin ang isang grupo ng mga lalaki. They were all wearing suits and their eyes were immediately fixed on me the moment they saw me.Napigilan ko ang pagsinghap ko dahil sa gulat mula sa bigla nilang pagsulpot. Tumigil na lamang ako sa paglalakad at yumuko.Hindi ko na kailangang titigan sila isa-isa upang malaman na tauhan sila ng lalaking sinusundan ko kanina.The speed of their pace remained the same. Nanatili silang kalmado habang sabay-sabay na humahakbang papalapit sa kinatatayuan ko. They all stopped walking a meter away in front of me.“A server.”“What are you doing here?”Although the voices were calm, the words were spoken with danger and authority. Para bang bubuka pa lamang ang bibig ko upang sumagot ay alam na agad nilang magsisinungaling ako.Agad na gumana ang utak ko upang mag-isip ng maaaring epektibong palusot. “My apologies. I was looking for Mr. Davion for I am assigned to serve him tonight,” I managed to answer calmly like a truth.Hindi ko man itaas ang paningin ko ay ramdam ko ang pagtitinginan ng tatlong lalaki.“Señor asked for a servant?”Fuck.Hindi ba?“I did.”A deep cold voice suddenly made me frozen on my spot. Patago akong napalunok nang maramdaman ang pagtahimik ng paligid. Agad na naghuramentado ang puso ko nang makita kung paano yumuko bilang paggalang ang tatlong lalaki sa lalaking nagsalita mula sa likod ko.Hindi ko na napigilang lumingon. My lips parted from each other when my eyes immediately met his familiar grey eyes.Ilang beses akong napamura sa isip ko nang tumalim ang paraan ng pagtingin niya sa akin ngunit hindi ko manlang magawang lumingon palayo.My hands started shaking from my sides, causing me to hide them behind me. My knees suddenly felt like melting candles.Am I scared?Tangina.Siya?!Itong lalaking 'to ang kailangan kong patayin?!Hindi ko na naisip ang halatadong pagtaas-baba ng dibdib ko dahil sa lalim at bilis ng aking pahinga. Hindi ako makapaniwalang sa ganitong paraan kami magkikita ulit pagkatapos ng ilang taon.“Leon,”“I am listening, Señor.”“Cancel all my appointments outside the country for a month. I will be staying here for a while.”Akala ko ay magiging madali ang misyon na ito para sa akin pero wala pa mang isang buwan ay gusto ko na umatras at kalimutang pinasok ko ang trabahong 'to sa loob ng buong buhay ko.Bakit ngayon ko lang nalaman?!Bakit ngayon ko pa siya nakita?!Bakit siya pa?!“Consider it done, Señor.”He is Ruan Alanis Davion.The man whom I was assigned to kill.The father of my children.An unknown number was calling me. Noong una ay wala akong balak sagutin ito. Malay ko ba kung scammer ito na maniningil ng utang na hindi ko naman inutang, o 'di kaya naman ay death threats mula sa mga kaaway ko. Ngunit matapos ang ilang segundo, kusang gumalaw ang aking daliri upang sagutin ito. “Sino 'to?” bungad ko sa kabilang linya. “Zalaria, it's me.”Napangiwi ako kasabay ng paglaylay ng aking balikat matapos marinig ang pamilyar na boses. Hindi ko na pala dapat ito sinagot. “Why did you call?” diretsong tanong ko sa pakay ng aking magaling na ama. Hindi ko alam kung papaano niya nakuha ang numero ko dahil sa pagkakatanda ko ay hindi ko naman ito kailan man ibinigay sa kaniya. “I want to offer you something,” he answered straightforwardly. Wala manlang kumusta o simpleng pagbati. The side of my lip rose into a smirk. “Paano kung ayaw kong tanggapin?” “Five million pesos.”Napatanga ako. Ano raw?“I will give you five million pesos if you accept my offer.”Five million pes
Indistinct whispers can be heard the moment we stepped our foot inside the hall. The party has officially started. Imbes na nasa harap at sa nagsasalita nakatuon ang atensyon ng mga tao, sa direksyon naman namin sila nakatingin.This time, sigurado akong hindi ako ang nakaagaw ng kanilang pansin kundi ang lalaki na kasalukuyang nakapulupot ang braso sa bewang ko. The way he enveloped his arm around me was territorial like he already claimed me as his. Wala na rin sa tabi ko ang butler na kasama ko kanina. This man talked to him before we headed here. Ilang beses kaming huminto sandali sa tuwing may mga taong babati sa kaniya and those people didn't fail to throw me a curious glance, indirectly asking my sister's fiancé the question 'who is she?'. Kahit labag sa loob ko ay nginingitian ko ang halos lahat sa kanila para naman wala silang masabi. Kaya lang, ni isang beses ay hindi manlang nagsalita ang lalaking 'to tungkol sa kung sino ako at bakit niya ako kasama. He would just nudge
The entire room was dark and the only sound that could be heard inside the room was the sound of our sloppy kisses and erotic moans. His warm hands were sensually caressing every part of my body that he could touch. From my back, down to my butt, until he reached my legs. Ipinalibot niya ang dalawang hita ko sa bewang niya at isinandal ako sa pader.Napapikit na lamang ako dahil sa sarap ng sensasyon na nararamdaman ko. He was kissing me hungrily. Mukhang wala siyang balak pakawalan ang labi ko kaya ako na mismo ang umiwas nang nawawalan na ako ng hininga. Magkahiwalay ang labi ko, I was gasping for air, but he didn't stop kissing me. His lips gently kissed my cheeks down to my neck. I couldn't help but to moan because of the pleasure I felt when his lips nibbled the skin of my neck. Nakakakiliti, pero masarap. I was gripping his hair the whole time I was pinned against the wall. Kung hindi ang labi ko ang hinahalikan niya, ang leeg ko naman ang pinapapak niya. Hanggang sa hindi na
I thought something terrible will happen after that night, pero matapos ang tatlong linggo ay naging normal pa rin naman ang pamumuhay ko. Matapos i-send sa akin ng tatay ko ang kalahati ng limang milyon na ipinangako niya ay hindi na niya muli ako kinausap. I received no bad call from him. “Any plans?” Kumunot ang noo ko sa naging tanong ni Sever. Kasalukuyan akong nakasakay sa passenger seat ng kaniyang sasakyan dahil naisipan ko na ayain siyang kumain sa labas. “What do you mean by plans?” “We'll be having three months of official vacation, hindi ka ba masaya?” Oh, right. That means hindi kami makatatanggap ng kahit anong misyon sa loob ng dalawang buwan, urgent man o hindi. Hindi gaya ng normal na araw pagkatapos namin sa isang misyon, posibleng makatanggap kami agad ng tawag para sa panibagong bakbakan, kahit anong oras pa 'yan. “Kailan pa ba ako nagplano para sa bakasyon?” Napailing ang lalaki sa sagot ko. “Right, kailan ka ba nagplano para sa buhay mo?” Sa totoo lang, s
Buntis ako.Alam kong hindi na dapat ako magulat pa, pero hindi maproseso ng utak ko ang nalaman ko. My hands were shaking again while staring at the two positive pregnancy tests I was holding.“Pa-check up tayo mamaya? Samahan kita.”Nakaupo lamang sa tabi ko si Sever habang hinahagod ang likod ko. The comfort he was giving me freed the emotions I tried caging inside my heart. “K-Kaya ko ba? Kakayanin ko ba 'to?” I asked, almost breathless. Can I be a mother? Do I deserve to be a mother? “I am utterly sure you will be a good mother, Zalaria.”As someone who grew up without a father by my side, sure, I will be a good mother dahil alam ko na kung ano yung mga bagay na kailangan ng mga anak ko at maibibigay ko 'yon sa kanila kahit na wala silang tatay. Pero, kakayanin ko ba? I know that emotionally, I am not as strong as my mother. Baka sabayan ko lang ang magiging anak ko sa pag-iyak niya. I looked up to prevent my tears from falling. “Isang putok lang naman 'yon, ah?” Napasapo si
His question echoed inside my mind. Kung gano'n nga ang mangyari, hindi ko hahayaang makita niya ang mga anak ko. Masakit man pero, ayaw ko na ang mga anak ko ang maging dahilan upang masira ang pagsasama ng lalaki at ng stepsister ko. Kakayanin ko naman silang palakihin. I will not be alone— Sever and my mother will be with me. “Nakarating na ang mga gamit mo sa Switzerland.” Napaawang ang bibig ko sa gulat. “Teka lang, nauna pa mga gamit ko ro'n kaysa sa akin? Magugulat si Nanay, Sever!” We just boarded the private jet that would take us to the said country. Hindi na namin kinailangan pa na umalis ng isla dahil may sarili na nga itong airport. Napahinga nang malalim ang lalaki na kakaupo lamang sa tabi ko. “Don't tell me hindi mo pa nasasabi sa nanay mo ang mga nangyayari sa buhay mo.” I placed my arms across my chest before looking away. “Edi hindi ko sasabihin,” bulong ko. Sinilip ng lalaki ang mukha ko na pilit kong iniiwas mula sa kaniyang paningin. “Zalaria?” Hindi ko
Two years before now, I couldn't imagine myself being in a peaceful place just watering colorful and lifeful flowers like I haven't killed multiple lives for my job. Sana sa ganitong klase ng lugar nalang ako lumaki. Kahit ano yatang problema ang ibato sa akin makakaya ko dahil ang payapa ng lugar. Malayong-malayo ito sa lugar na kinamulatan ko. I would love to wake up with the cold breeze of the wind every morning, to have my fresh fruit juice with the right warmth of the sun every afternoon, and to admire the constellations of stars in the sky while lying alone on the grass comfortably without worrying about the danger that might happen to me at night. In this kind of place, it's like you are being hidden away from the wrath of life. You won't witness the bad sides of life here. Para kasing hindi ka dadapuan ng kamalasan sa lugar na 'to. Sa tingin ko, ang pinakamabigat na kamalasan na puwede mong maranasan dito ay ang mapatid sa mga bato o sa mga ugat ng puno na madaraanan mo. “A
“Sever, kailan ka ba uuwi rito?” “Next week, why?” “Tulungan mo nga ako!” “Regaluhan ko nalang sila. Ano bang magandang regalo? House and lot? Saang bansa ba?” Kung puwede lang sana manapak online, nasapak ko na siya. “Sever!” Ngumisi ito, halatang inaasar ako. “Or they want cars? Aero like cars, right?” Hindi ko na napigilang umirap. Kanina pa ako nakatulala sa papel na nakalapag sa harap ko habang nilalaro ang ballpen na hindi ko magamit-gamit dahil wala naman akong maisulat. Kasalukuyan akong nasa kusina at ka-video call si Sever. Mula sa screen ng cellphone ko ay nakikita ko na nasa loob siya ng sasakyan niya, nagmamaneho.Napapaisip ako about my babiesʼ first birthday. Hindi ko alam kung papaano ko ice-celebrate. Nagpaplano na talaga ako kahit four months pa naman ang layo niyon. “Grabe ka naman manampal ng kayamanan mo. Sapul na sapul ako.”“Kidding aside. Ano bang gusto mo?” “I want it to be memorable.”“Gusto mo memorable? Edi ipakilala mo sa tatay nila.”Napairap na