Share
Clueless
Related chapters
D and Me Me, Myself and Who?
Umaga na naman. Kailangan na namang bumangon. Minsan tuloy naiisip ko pano kaya kung mayaman na lang kami? Yung tipong ang magulang ko may ari ng malalaking kumpanya dito sa Pilipinas? Yung tipong di ko na kailangang matrabaho para magkapera kasi kahit nakahiga lang ako maghapon may laman yung atm ko. Masaya kaya?I was born from an average middle class family. Hindi kami mahirap pero hindi rin kami matatawag na mayaman. Kami yung tipong ang kinikita ng pamilya ay sapat lang. Walang masyadong sobra, pero di rin naman nagkulang. Masasabi kong swerte ako sa mga magulang ko, pero minsan naisip ko din, swerte kaya sila sakin? Feeling ko kasi hindi, feeling ko lang naman.Huminga muna ako ng malalim para kumuha ng lakas ng loob saka tuluyang bumangon. Halos hilahin ko yung mga paa ko para lamang makarating ako sa pintuan ng kwarto pero at least kinaya ko. Next stop? CR. Kailangan na natin maligo.Kinuha ko yung tuwalya na nasa gilid ng pinto b
D and Me Too Complicated
Waking up after 10 hours of deep sleep, hindi ko mawari kung matutuwa ako kasi ngayon lang tumagal ng ganun yung tulog ko, o matatakot ako dahil baka may brain damage na ko.That experience has been too traumatic for me. Sino ba naman ang hindi mattrauma kung matrap ka sa loob ng elevator habang lumilindol, sabay ng pagkamatay ng ilaw at pagkasira ng functions ng lahat ng elevator buttons di ba?Sa ganyang sitwasyon, sinong mag aakala na makakalabas pa ko ng buhay? Maski ako nagkaroon ng malaking doubt nung mga oras na iyon.It was too traumatic to a point na ginawa kong confession room yung elevator.Naisip ko kasi nung mga time na yun, pano kung huling araw ko na pala to sa mundo? Pano kung mamaya patay na ko? Minsan talaga mas magandang kalmado ka sa mga ganitong pangyayari, nakakapagsisi din kasi sa huli. Take it from me.*****14 hours ago..Nagsimula ang lahat ng biglang
D and Me Memories
I was lounging around in my pajamas (oversized shirt at panties) when the doorbell rang.Sinong istorbo naman kaya ang pinadala para guluhin ang payapa kong maghapon ano?Tumayo ako mula sa sofa at pinatay muna ang tv."Sino yaaaaan?" Sigaw ko habang palapit sa pintuan.Wala naman kasing problema kung nanay ko lang yung kakatok. Sanay naman yun sa ganitong outfit ko pag nasa bahay lang. Mapapagalitan nga lang ako ng very light."Ako to gaga! Pabukas" sagot naman ng boses na kilalang kilala niya. Si Yen pala, yung bestfriend ko mula pa college.Bago ko buksan yung pinto, siniguro ko muna na walang ibang taong kasama si Yen, mamaya maumay pa sa pagkakadisplay ng katawan ko, nakakahiya naman. Pinapasok ko siya saka muling nilock yung pinto."Okay ka lang ba? Wala bang masakit sayo?" Sabi naman niya sakin habang sinisipat sipat ako. Hinawakan niya ko sa muka saka tinitigan sa mata.
D and Me Welcome back, to me?
Going back to work after 2 days of vacation is such a hard task. Kung pwede lang talagang magpahinga for another week , I would be more than willing to take it. Kaso nga iilan lang kaming mga trainers na available, at nakakahiya naman sa mga kasama ko kung iaasa ko ng matagal sa kanila yung trainees ko. Yung 2 days nga na hindi ko ipinasok grabe yung katok sa konsensya ko eh, dadagdag pa ba?Kaya naman heto ako ngayon, katapat na naman ng PC ko dito sa malamig at maluwag na training room , umiinom ng mainit na kape habang inaantay magsidatingan yung mga trainees. Maaga pa naman, they still have around 30 minutes before the shift starts kaya medyo petiks pa din muna ako.For today, I decided to wear high waisted royal blue jeans, plain white shirt that I tucked in (to highlight my hips - asset natin yan eh.) at baunin yung pink coat ko. Hindi ko din alam kung anong sumapi sakin at medyo maeffort yung get up ko ngayon, siguro dahil
D and Me A Better Me and You
''Isa pa nga pong sisig and buttered chicken, squidballs saka chicken skin, pasamahan na din ng isang case ng red horse. Thank you" Sabi ni Wilfred, isang sa mga TL na kasama namin."Gutom pa ba kayo? Pancit bet?" Sabi naman ng isa pa.Kaliwa't kanan ang usapan ng mga tao sa paligid. Di ko alam kung kaya ko pa bang magtagal dahil di naman ako mahilig sa mga ganitong gatherings. Boring para sakin kasi di naman ako umiinom. Sino ba naman kasing mag aakala na yung aya nila Ned at Jona na kape at karaokle magiging full on na inuman pala di ba? And worse, andami pa naming kasama.Kaya naman andito ako ngayon sa gitna ng long table. Napapabuntong hininga na lang ng palihim kasi nakakahiyang umalis ng mag isa. Hay naku, asan ba si Marco? Kanina sabi niya papunta na siya. Nireserve ko pa naman yung upuan sa gitna namin ni Jona para sakanya. Gusto ko na umuwi.Nang may kumatok sa
D and Me First Kiss
Akala ko quota na ko for this day, sinong mag aakala na hindi pa pala?Isang kanto na lang sana kami mula sa bahay ko nang bigla kaming harangin ng mga baranggay tanod. Akala ko makakapag pahinga na ko ng matiwasay sa araw na to , just to feel really stressed dahil may nangyari daw na nakawan sa mismong bahay na katabi ng akin. Alam ko naman na hindi ganoon ka secured ang lugar namin, pero sa ilang taong paninirahan ko dito, ngayon lang nangyari na nagkaroon ng ganitong krimen.Kinakausap pa rin ni OM Dan yung isa sa mga tanod na nakabantay kaya naman hindi pa kami makadiretso sa bahay. And though natatakot ako, gusto ko na rin talaga umuwi, di ko lang mahanap yung tamang timing para magpaalam sa kanila ni Dee.“J , okay ka lang ba?” Tanong niya sakin habang nasa loob pa rin kami ng kotse, si OM Dan naman ay andun pa rin sa labas.I looked at her and she looks really concerned. Di ko alam
D and Me Reality hits
Medyo naaaninag ko na ang liwanag mula sa bintana kaya naman unti unti na akong namulat. Hindi ko alam kung anong oras na pero ramdam kong inaantok pa rin talaga ko. Gusto ko pang ituloy yung pagtulog ko pero alam kong oras na para bumangon. Unti unti din namang bumalikwas yung katabi ko at inalis yung pagkakayakap sa akin. Teka.. Teka…. Teka bakit may katabi ako? Dahil sa gulat ay napamulagat ako at napatingin sa pinagmumulan ng braso na kanina lang ay nakayakap sakin. Maliit, may itim at maikling buhok, at tila ba anghel na antok na antok pa yung katabi ko sa kama. Sobrang cute nga naman talaga. Kung ganito ba naman ang anak ko at ang kagigisnan ko tuwing umaga eh talagang gaganahan akong bumangon di ba? Tama nga talaga yung Nescafe nung nagtanong sila kung para kanino tayo bumabangon. In fairness may nadale silang hugot sa puso sa tanong na yun ah. Minsan pag ganito ka ganda yung panaginip mo mapapaisip ka na lang kung paano kaya kung totoo ito di ba? Yung tipong gigisi
Latest chapter
