Nanlaki ang mga mata ni Tati sa gulat, hindi siya makagalaw. Marahas ang halik ni Raphael, napapikit siya at dinama ang halik ng asawa. Pakiramdam niya ay namamaga ang labi niya dahil sa ginawa ni Raphael.
Humiwalay si Raphael sa asawa, “Ito ang gusto mo ‘di ba?!”Hinila siya ni Raphael at tinulak papahiga sa hospital bed saka mariin ulit siyang hinalikan nito. Sa pagkakataong ‘to ay humalik siya pabalik sa asawa. Marahas na hinubad ni Raphael ang suot na damit ni Tati. Bigla nitong hinawakan ang kaliwang dibdib ni Athalia at pinisil iyon, napaungol si Tati. Bumaba ang halik ni Raphael sa dibdib ng asawa, nilihis nito ang bra na suot ni Tati. Inilapit ni Raphael ang labi sa dibdib ng asawa at ipinasok sa bibig niya. Habang ang isang kamay nito ay dumapo sa ibabaw ng manipis niyang cotton short.“Raphael,” ungol ni Tati habang dinidiinan ni Raphael ang kamay nito sa ibabaw ng manipis na short nito. “No…”Raphael pulled away, “Stop complaining. Ito ang gusto mo hindi ba? You want me to fuck you?! Then I am giving you what you want.”Then he lowered his head again, at inangkin muli ang dibdib ni Tati. Sa bawat haplos ni Raphael sa katawan niya ay hindi niya mapigilang mapapikit at namnamin ang haplos nito.She moaned as she felt Raphael's hand slid inside her shorts. Mas diniinan ni Raphael ang pagkagat sa dibdib niya kaya napahawak siya sa buhok nito.“Raphael no… this is wrong–”As if on cue, may malakas na katok kaya naghiwalay silang dalawa at dali-daling sinuot ni Tati ang tshirt niya. Pumasok ang nurse at tinitignan sila na para bang may alam ito sa pinaggagawa nilang dalawa. Namula tuloy ang buong mukha ni Tati, si Raphael naman ay may malapad na ngisi sa labi na gustong-gustong sampalin ni Tati dahil sa hiya. Pero hindi niya ipagkakaila, masarap humalik si Raphael. Ilang labi na ang natikman ni Tati pero hindi niya makalimutan ang labi ng asawa.Inabala naman kunwari ni Tati ang sarili sa pagbabasa ng librong dala niya, habang si Raphael ay pinanunuod ang bawat kilos niya.“Dating kabang cctv sa past life mo, Raphael?” wika niya habang ang mga mata ay nanatili sa librong binabasa.“Hanggang saan pa ba aabot ang gagawin mo, Athalia?”Nag-angat ng tingin si Tati at sinalubong ang malamig na mata ng asawa. Hindi siya sumagot, wala siyang maisagot. Kailangan niyang gawin ang lahat, kahit pa isugal niya ang kaluluwa sa impyerno.***Naging mahalaga kay Raphael noon si Athalia, naging magkaibigan sila. Kaya hindi niya lubos mapagtanto kung bakit ganun na lamang kalaki ang pagbabago na nangyari sa asawa.Sa apat na taong pagsasama ay puro lamang sila sakitan, kahit kailan ay hindi naging maayos ang pagiging mag-asawa nila. Sa tuwing nagkikita sila ay puro maaanghang na salita ang palitan nila, mag-asawa sila pero estranghero sila sa isa’t-isa.Dalawang buwan na ang nakalipas at hindi na nagkita pang muli ang mag-asawa, bumalik sila sa pagiging estranghero sa isa’t-isa. Ni anino ni Tati ay hindi nakita ni Raphael, ni hindi na siya nito kinukulit sa text.“Ayos ka lang ba, Raphael?” si Dexter, kaibigan niya.Napabuga ng hangin si Raphael, “Maayos ako.”Nagtatakang tumingin si Dexter sa kanya, “Bakit parang biyernes santo ang mukha mo?”“Manahimik ka nga!” asik niya. “Asa’n na ba yung pinapipirmahan mo?”“Seryoso ako sa tanong ko, Raphael. Ilang linggo na kitang nakikitang ganyan. May problema ba?”“Nothing, don’t mind me.”Nagkibit-balikat si Dexter, “Ikaw ang bahala. Basta I am always up sa inuman.”Humalakhak pa ang kaibigan niya. Inabala niya ang sarili sa pagbabasa ng mga papeles na nasa harap niya at dinadaldal naman siya ng kaibigan niya. Panakanaka siyang tumingin sa cellphone niya, tila may inaasahang mensahe.“Raphael, alam mo bang nakita ko si Tati noong nakaraan?”Nag-angat siya ng tingin, “So?” kunwari ay hindi siya interesado.“Wala, sinasabi ko lang. I saw her at the hospital, I guess she’s back on track. She looked cool, lalo na noong suot niya ang coat niya. Para siyang si wonder woman.”“I don’t care and I don’t give a fuck. Mas maayos ang buhay ko kapag mawala siya ng tuluyan,” malamig na sagot niya. At itinaas ang kamay sa kaibigan sabay pakita ng kanyang gitnang daliri.*** Abala si Tati sa pagbabasa ng chart ng pasyente, makalipas ang dalawang buwan ay mas pinagtuunan niya ng pansin ang kanyang propesyon. Kaliwa’t kanan ang pangungulit sa kanya ng mga Yapchengco, puro kasinungalingan na lang ang dinadahilan niya. Kasi alam naman niyang ipepressure lang siya ng mga ito.“Ay. Kaganda mo ‘doc!” bati ng pasyente mula sa kabilang higaan.Nginitian niya ang matanda, “Sus. Nambola pa kayo.”“Siguro ay may asawa ka na,” wika naman ng isa pang matanda.Napakagat siya sa labi niya, hindi niya alam kung ano ang isasagot. May asawa siya. . . sa papel nga lang.“Kung wala ay may irereto ako sa ‘yo Doc!” natatawang wika pa nung matanda.Humalakhak siya, “Naku. Nakakahiya po!”“Ay magandang lalaki iyon, Hija. Panigurado ‘pag nagkaanak kayo nun maganda ang lahi niyo!”“Huwag na ‘ho, nakakahiya po. Baka ‘di rin po ako magustuhan dahil m*****a raw ‘ho ako,” pabirong wika ni Tati.“Ay swerte nga ‘ho ng mapapangasawa mo ‘Doc. Maganda at matalino! Kaya mas maganda kapag magmamana sa ‘yo ang magiging anak mo!”Tumawa lang siya bilang sagot sa matanda, kung magkakaanak sana siya. Sana ang ama ay si Raphael, kaso mukhang malabo. Kaunting panahon na lang ang meron siya para mabuntis pero hanggang ngayon ay walang nangyayari.Nag-excuse siya sa mga pasyente ng tumunog ang kanyang cellphone. Kinuha niya iyon mula sa bulsa ng coat niya at pinindot upang sagutin ang tawag.“Bakit ‘ho, Manang Susan?” tanong niya sa kasambahay niya. Iyon lang naman ang tumatawag sa kanya ngayon.“Umuwi ka na, Tati!” masiglang wika ni Manang Susan mula sa kabilang linya.Kunot ang noo niya sa pagtataka, “Bakit po? May problema ba sa bahay?”Tinignan niya muli ang chart na hawak niya habang ang kamay na may hawak ng cellphone niya ay nakadikit sa tenga niya.“Walang problema ‘nak. Pero—” biglang impit na tumili ang matanda kaya napangiwi siya at inilayo saglit ang cellphone. Ilang segundo lang ay ibinalik niya sa tenga niya.“Manang!” saway niya sa matanda.“Ay sya! Umuwi ka na nga! Nandini ang asawa mo!” mapanuksong wika ng matanda.“Asawa?” nagugulumihanang tanong niya.“Ay may iba ka pa bang asawa? Malamang sa malamang si Raphael, Anak!”Nabitawan ni Tati ang hawak na chart at natulala. Umuwi ang siraulo niyang asawa? Nang hindi niya pinipilit at inaaway?Pinatay niya ang tawag at nakatanggap siya ng text mula sa asawa, “Let’s get an annulment.”At gumuho ang buong mundo ni Tati. . .Mabilis siyang nag paalam sa kasamahang doctor na may emergency, halos paliparin na niya ang kotse para maabutan ang asawa niya sa bahay. Nagsikap siya para maayos ang pagsasama nilang mag-asawa pero sana naman ay mas bigyan pa siya ng pagkakataon.Her hands were shaking as she gripped the steering wheel— a loud screeching of the car as she tried to manipulate the steering wheel. But it was too late, tumama ang sasakyan niya sa isang malaking truck. The last thing Tati knew was that there was blood everywhere. And darkness took her consciousness away.Sinibukan igalaw ni Tati ang kamay niya pero napangiwi siya sa sakit. Kahit ang mga binti niya ay ‘di niya rin magalaw. Para siyang binugbog ng bente ka tao dahil sa sakit ng katawan niya. Pinakiramdaman niya muna ang paligid niya, nang mapansing tahimik ay saka niya iminulat ang nata. She swallowed hard as her throat went dry. Hindi niya maigalaw ang leeg niya, gustuhin man niyang ilibot ang tingin sa buong silid ay ‘di niya magawa. Napansin niyang maraming nakakabit na aparato sa kanya. Napakurap siya at pilit inaalala ang mga nangyari pero kahit anong pilit niya ay walang pumapasok sa isipan niya. “Athalia.” She heard a familiar voice. Malikot ang mga mata niya, hinahanap kung saan nagmula ang boses na iyon. Isang pamilyar na pigura ang nasa harapan niya. Isang mukhang hindi niya inaasahang makikita niya. Yumuko ito at marahang tinanggal ang oxygen mask na nakatakip sa bibig at ilong niya. Kunot ang noo nito, hindi mawari ni Tati kung nag-aalala ba ito sa kanya o galit. “Tub
“Darling!” bulalas ng ina ni Raphael. Agad siya nitong dinaluhan at hinalikan sa noo. Ngumiti lang siya at tumango sa ginang. Sa alaalang meron siya ngayon ay dalawang beses niya palang nakita sa Mrs. Yapchengco, mabait ito sa kanya. Pero naiilang siya sa trato nito sa kanya ngayon. “Thank God, you are okay! Sobrang nag-alala ako sa ‘yo but I had to stick with my schedule. Hindi agad kami nakauwi ng Papa mo. We had to attend some meetings and stuff,” bumaling si Mrs. Yapchengco kay Raphael. “Inalagaan mo ba si Athalia, Raphael? What did the doctors said? Will she be alright?” “Ganyan na ba kasama ang tingin mo sa ‘kin, Mom?” sarkastikong sambit ni Raphael. “Raphael,” saway naman ni Mr. Yapchengco. Sopistikada ang dating ni Mrs. Yapchengco, kahit na may edad ito ay maganda pa rin ito at ang kutis nito. Nagmumukha tuloy itong nasa 40’s lang. Kahit si Mr. Yapchengco, may puting buhok man ay di maipagkakaila ang karisma nito. Kaya hindi nakapagtataka na malakas ang dating ni Raphael a
Matapos ang makapagdamdaming tagpo ay hindi na ulit nagkausap pa si Raphael at Tati. Nasa ospital ito namamalagi pero parang hangin lang siya at dinadaan-daanan lang ng asawa niya. Wala naman reklamo roon si Athalia, dahil mismong siya ayaw niyang kausapin si Raphael. Tumatawag-tawag si Mrs. Yapchengco para kamustahin siya, hindi raw ito makadalaw dahil kailangan nitong lumipad papuntang Europe. Nag-angat ng tingin si Tati nang bumukas ang pinto. Napataas ang kilay niya nang makitang isang babae ang pumasok. Hindi niya alam kung bakit pero kumukulo agad ang dugo ni Tati sa babae. Marahan itong ngumiti sa kanya kaya inirapan niya ito. “Hi, Tati. Kumusta?” anya nito saka nagtungo agad sa kinaroroonan ni Raphael. Hindi sumagot si Tati bagkus at tinitigan niya si Raphael, wala itong reaksyon. Nanatiling walang ekspresyon ang mukha nito. “Clarise, did you bring the papers I asked you?” seryoso ang mukha ni Raphael, ni hindi man lang nito tinapunan ng tingin si Tati. Ngumiti ang babae,
Hindi umimik si Raphael. Hindi na rin nagsalita pa si Tati, wal siyang magagawa kung ayaw ng asawa niya. Siguro nga mas nangingibabaw ang pagkamuhi nito sa kanya. Siya itong may kasalanan pero humingi siya ng pabor na intindihin siya ni Raphael. Masyadong makapal ang mukha niya. The doctor arrived after almost an hour of waiting. Si Raphael ang kausap nito, ibinilin ang mga dapat hindi dapat gawin. Pinagmasdan lang ni Tati ang asawa habang kausap ang doctor. Pinakaramdaman niya ang sarili.The doctor tapped, Raphael’s shoulder, “Make sure na inumin niya ang mga gamot niya on time. And hijo no strenuous activities muna,” makahulugang wika ng Doktor.Namula ang magkabilang dulo ng tenga ni Raphael, “Will take note on that, Doc. Thank you.”Umalis agad ang doctor. Kinuha ni Raphael ang gamit nila, nanatili siyang nakaupo sa hospital bed at pinagmamasdan ang galaw ng asawa.Bumaling si Raphael sa kanya, “What are you waiting?”Kumurap siya, “Ha?”“Let’s go. Stop wasting my time!” malamig
“Anak!” anas ng isang matandang babae nang pumasok sila sa bahay.Agad siyang niyakap ng matanda, umiiyak ito at mahigpit ang yakap kay Tati. Natulos si Tati sa kinatayuan, hinayaan niya ang matanda na yakapin siya. Bumitaw ang matanda sa pagkakayakap sa kanya. Bakas sa mukha ng ginang ang pinaghalong saya at lungkot.“Salamat sa Diyos at ayos ka hija!” maluha-luha pa nitong wika.Hindi niya alam ang gagawin. Kung paano niya sasagutin ang matanda kaya sinubukan niyang ngumiti pero nauwi sa pagngiwi.Nang igala niya an tingin ay may iilang kasama pa sila. Nakatanaw rin ang mga ito kay Tati ay may malungkot na ngiti sa mukha.Nasa likod ni Tati ang asawa. Ramdam niya ang titig nito sa kanya.“W-wala bang masakit sa ‘yo anak? Gusto mo bang kumain? Ipinaghanda kita, lahat ng mga paborito mo ay niluto ko—”“Manang,” si Raphael. “Gaya nga po ng sabi ko sa inyo sa telepono. Walang naaalala si Athalia, hindi niya kayo matandaan.”Humagulgol na ang ginang nang marinig ang tinuran ni Raphael.
Kung bibigyan ng pagkakataon si Tati na humiling. Hihilingin niya na sana lamunin na lang siya ng sahig at hindi na ibalik pa sa mundong ibabaw. She is completely naked, lying on the cold marble. Nakahilata siya na parang tanga, ‘di mawari kung aaray ba siya sa dahil sa sakit o tatakpan ang katawan niya dahil nakakanganga sa kanya ang asawang si Raphael.“What the fuck,” he hissed. Lumunok si Tati sa kaba, “Pwede ba Raphael itayo mo man lang ako o kaya takpan mo ang katawan ko!”Sumisinok-sinok pang wika ni Tati, doon lang natauhan ang asawa niya. Dali-daling hinablot ni Raphael ang comforter at itinakip sa katawan ni Tati, in a just a swift inangat siya nito at marahang inilapag sa kama.Hindi mapigilang mapaungol ni Tati sa sakit. Mukhang masama ang pagkakabagsak niya. Hindi mawari ni Tati kung ano ang reaksyon ni Rafa, kung galit ba ito, naiinis, natutuwa sa katangahang ginawa niya.“God, Athalia! Why are you so damn, clumsy?! Kakauwi mo nga lang mula sa ospital at heto ka na naman
After that incident, Raphael’s parents called. Ang kabilinbilinan ng mga ito? ‘Wag daw iwan ni Raphael si Tati sa bahay. Kasi kahit sa bahay disgrasya raw ang abot niya. Hiyang-hiya si Tati, gustong niyang lumubog sa kahihiyan.Sa katunayan ay wala naman nakitang kung ano sa ulo. Kaso naka-cast iyong kaliwang kamay niya, dahil iyon ang naiutukod niya nang bumagsak. Hindi niya naramdaman ang sakit dahil okupado ni Raphael ang isipan niya. Doon niya lang namalayan na masakit ang kamay niya sa ospital. Kung ano anong test ang ginawa niya, mula x-ray hanggang ct scan. Tati Realized, na ang pamilya ni Raphael ay pamilyang OA. Pero natutuwa naman siya sa mga reaksyon ng mga ito. Pakiramdam niya ay may pamilya siyang tunay. “Anak. You should stick with Raphael, mas makakatulong iyon para makaalala ka. Dahil baka kapag nasa bahay ka lang ay agawan mo ng mga gawaing bahay sila manang at madisgrasya ka pa. We can’t let thay happen! Paano na lang ang career mo bilang doctor? Tho kaya ka namang
Napairap si Tati sa inis habang hinihila siya ng asawa papasok. As they entered his office, sumalampak agad siya sa couch habang si Raphael ay seryoso ang ekpresyon sa mukha. He was towering her. Nakatay ito habang siya ay nakaupo sa couch at tintingala ang asawa.“Athalia hindi ko nagustuhan ang ginawa mo!” mariing sambit nito habang nakatingin sa kanya na animo’y sasampalin na siya nito sa galit.“So? Hindi ko rin nagustuhan ang sekretarya mo. You may hate me now but I am still your legal wife! We’re not anulled yet!” asik niya pabalik.He licked his lower lip as his jaw clenched in anger, “Hindi mo siya kailangang pahiyain ng gano’n! Isa pa baka anong isipin ng ibang empleyado sa ‘ming dalawa. Masira pa ang reputasyon ng kompanya.”Humalukipkip si Tati, “Bakit hindi mo ba siya babae?”Natahimik si Raphael, bumalatay ang sakit sa mukha ni Tati pero agad rin iyong nawala. Oo, their marriage is on the rocks. Wala siyang maalala basta alam niya lang ayaw na sa kanya ng asawa niya. Marah