Capitulo Deice seis

“Are we going home?” wika ni Tati habang nakatanaw sa daanang binabaybay nila.

Nakasakay na sila sa kotse ni Raphael, matapos nang naging usapan nila ay tahimik buong araw si Raphael. Hinayaan na rin lang ni Tati– para sa kanya mas mabuti iyon. Kaysa naman sa buong araw siyang sinungitan ni Raphael.

Alas singko na ng hapon, kaka-out lang ila sa opisina.

Umiling si Raphael, nanatili ang mga mata nito sa daan. “May pupuntahan tayo.”

Nagkibit-balikat si Tati, sumulyap sa asawa. “Can I play some music?”

Tumango si Raphael, “O-okay.”

Kinalikot ni Tati ang cellphone niya saka ikinonekta sa bluetooth ng sasakyan. Scroll lang siya nang scroll, naghahanap ng kanta. Hanggang sa makapili siya at sinasabayan ang kanta. Papikit-pikit pa siya. Sumasabay sa rap ng kanta.

“What the fuck?!” Raphael gasped.

Ipinilig ni Tati ang ulo, “Oh? Ba’t ka ganyan makatingin?”

“What the fuck! Sa’n mo naririnig ang mga kantang ‘yan?” bumaling saglit si Raphael kay Tati, halos hindi maire ang ekspresyon ng mukha ni