Chapter 11 – Mr. Wright is having lovesickness.?

He felt the cold air that surrounds the room, his heavy eyes are slowly opening, his sight was blurry at first until he moves his eyeballs till it gets clearer.

Naramdaman niya ang mainit na kamay na nakahawak sa kanyang mga nilalamig na kamay, marahan niyang ginalaw ang kanyang ulo at nilingon kung sino ito. 

An angelic square face of a lady with a deep eye set, raised nose, thin red lips are in a deep sleep, her head is placed on the corner of his bed which face her head to him while sitting.

Napangiti siya nang matagpuan itong mahimbing na natutulog sa kanyang tabi, pinilig niya ang ulo niya para ihinto ang pagpapantasiyang it okay Bella, “anong ginagawa niya rito? Hindi ba’t umalis siya kahapon na may kasamang ibang lalaki?” tanong niya sa sarili.

Inis niyang inalis ang kamay mula sa kamay ng dalaga hanggang sa makaisip siya ng paraan para inisin ito. 

Minessage niya si Luke na pumunta ng maaga sa kanyang bahay at nang makarating na ang kanyang assistant ay inutusan niya ito na siguradong mahihiya si Bella kapag nagising na ito.

“Sir, paano kung magalit siya?” bulong ni Luke.

“Wala akong pakielam sa galit niya,” malamig na tugon ng binata sa tanong.

Komportable ang tulog ni Bella kahit pa sumakit ng konti ang kanyang likuran ay ayos na sa kanya ang malambot na blanket na kanyang nararamdaman sa likuran. She opened her eyes wide nang maramdaman niya ang mga bisig na nakapulupot sa kanyang bewang, nanlaki ang mga mata niya nang matagpuan ang sariling may kayakap na nakahiga sa kama.

“A… anong nangyayari?” takang tanong niya habang nakatingin sa mga kamay ni Kiel na nakapulupot sa kanya, dama niya ang pag-init ng pisngi niya at alam niyang namumula ito ng husto lalo pa ng mahuli siya ni Kiel sa akto. Ang mga mata nito ay nakatitig sa kabuuan ng mukha ng dalaga nang mga sandaling iyon. 

Napakagat ng labi si Bella sa kahihiyan niya at binate ang binata, “hi,” sambit niya, hindi siya makatingin dito at napapaisip kung paano siya napunta sa higaan nito. 

“Why are you sleeping on my bed?!!” pagalit niyang tanong sa dalaga kahit pa alam niya sa sarili ang kalokohang ginawa niya, natatarantang tumayo si Bella at umalis sa kama, “I… I don’t remember anything. Ang alam ko, sir… dito ko nakaupo kagabi,” tinuro niya ang upuan sa tabi ng kama ng binata.

Gumapang si Kiel sa kama palapit sa binata para lalong tuksuhin ito, inilapit niya ang mukha niya ng husto sa mukha niya habang hinahaplos ang balikat nito, “kung wala kang maalala kung bakit ka natulog kalapit ko baka naman sinadya mo talaga ito para ibayad ang sarili mo akin?” pang-aasar niya.

Lalong pinamulahan ng mukha si Bella sa ginagawa niyang ito na para bang nilalandi siya nito upang isuko ang katawan sa binata, napatili siya nang tumama ang kanyang batok sa doorknob kakaatras niya.

His assistant runs through them and asks, “what happened?” He looks at Mr. Wright grinning while sitting on his bed and Bella was on the ground. She stood up and embarrassedly walk out of the room.

Isang malakas na halakhak ang pinakawalan ni Mr. Wright nang makaalis ang dalaga habang si Luke naman ay kinaaawaan ang kalagayan ng dalaga.

---flashback--- 

“Luke!” he exclaimed, approaching him and asking, “yes, sir. “How may I assist you?”

“Help me with something,” sabi pa niya.

“Tungkol saan , sir?” he inquires, pinaliwanag ni Mr. Wright explains ang kanyang plano na gusto niyang mawindang sa gulat si Bella.

“P—ero naging mabuti siya sa’yo, sir,” tinuro ni Luke ang natutulog ng mahimbing na si Bella.

“No. Hindi siya naging mabuti sakin,” sambit ni Kiel.

Mr. Wright gently lifted Bella and placed her on his bed; he asked Luke to assist him in making it appear as if Bella had been sleeping with him for a long time.

---End of flashback---

“Sir, tingin ko ay sumobra naman yata tayo sa pang-iinis sa kanya.” Komento ng assistant nito.

“Hinihingi ko ba ang opinyon mo, Luke?” masungit na sabi ni Kiel.  

 “Ms. Chen stayed here all night and took care of you while you were sick, she even fed you the medicine, and I can say that you are wrong this time though you despise her that much you should not kick her out of the bed,” he sadly explains to him and shows him the CCTV footage from last night, Mr. Wright was guilty while watching what she had done for him.

“I didn't kick her,” he claims in defense. “Bakit kailangan mo pang ipakita ‘to sakin?” he coldly said. 

“You should at least apologize to her,” he advises. Mr. Wright felt bad for her, but he didn't express it to him; instead, he adds, “tignan natin.” 

“Kiel, I plan to not meddle in your problem but as a man, you should be soft to all the women because no matter how brave they are, there are still some days that they are vulnerable… Be considerate—especially to a lady like her,” he advises. 

Tahimik na nakaupo si Mr. Wright sa kanyang swivel na upuan at matagal na nakatitig sa pinto ng kanyang opisina na para bang may hinihintay simula kahapon pa, napansin naman ito ng mga staff niya at may hinuha silang namimiss nito ang sekretarya niya dahil matagal na rin itong hindi pumasok simula ng asarin niya ito.

Malalim na buntong hininga ang pinawalan ni Clarisse habang hinaharap ang screen ng kompyuter, “nasasaktan akong makita si Mr. Wright na naghihintay sa taong hindi naman darating, sumasakit lang ang puso ko,” nalulungkot na sambit ni Clarrise habang nakahawak sa kanyang dibdib.

“Paano mo naman na nasabing hindi siya darating?” bulong ni Angeline sa kanya, napahalakhak si Clarrise habang minamassage ang dibdib.

“Sabihin mo samin kung anong nalalaman mo?” panghihikayat ni Ian, “or else hindi ka namin hahayaang matapos ang mga gawain mo,” dagdag pa ni Rosie at tinakpan ang screen ng kompyuter niya.

“Oh, I know, baka umalis na si Ms. Chen dito at bumalik na sa China dahil isa pala siyang tagapagmana ng napakalaking kumpanya sa bansa nila,” hinuha ni Dash.

“Yeah, baka nga. Elagante kasi siyang kumilos, the way siya magsalita, maglakad at kumilos. Sobrang class!” sang-ayon ni Ian.

“Sa totoo lang, narinig ko sa admin na nagsubmit ng 5 days leave si Bella pero di ko alam kung bakit,” anunsyo ni Clarisse habang nagsibalikan sila sa kani-kanilang upuan at nagkwentuhan tungkol sa pag-absent ni Bella.

“Paanong wala siyang alam tungol dito?” Tanong ni Angeline, ibinaling niyang muli ang kanyang tingin sa miserableng mukha ng CEO nila.

“Mukhang nalimutan niyong ang admin lang ang nag-aapprove ng mga leave,” pagpapaalala ni Ian.

“Pero bakit hindi nila pinaalam sa CEO ang tungkol dito?” hirit ni Rosie habang nakahalukipkip.

“Bakit naman nila gagawin yun? Alam naman nating lahat na temporary lamang si Ms. Chen at hindi permanente sa kumpanyang ito,” paliwanag ni Ian.

 “Pero ang kawawa nating CEO ay tila naghihirap sa sakit na dulot ng pag-ibig,” komento ni Angeline na sinang-ayunan ni Rosie.

Nasitinginan ang lahat kay Clarisse na para bang may nais sila sa kanya na siya namang napansin niya agad, “bakit nakatingin kayong lahat sakin?”

“Clarisse, dapat ipaalam m okay Mr. Wright…” sabay-sabay nilang sambit ngunit pinutol agad sila nito, “tungkol saan naman?”

“Tungkol sa pag-leave ni Ms. Chen,” sagot ni Ian.

“Pero… bakit ako?” tugon ni Clarisse.

“Karapatan niyang malaman ito,” saad ni Rosie.

“Kawawang Mr. Wright! Tatlong araw pa ang lilipas bago muli niya makita si Ms. Chen,” buntong hininga ni Angeline.

Pinipilit nilang lahat si Clarisse na magreport kay Mr. Wright tungkol sa absence ni Bella at inatasan pa siyang pumasok sa opisina ng CEO para lamang ipaalam ang tungkol dito. Sinamahan siya ni Ian hanggang sa harap ng pinto ng opisina ni Kiel at kinatok pa ang pinto para sa kanya, “pasok na,”utos ni Ian.

Nakatitig si Mr. Wright kay Clarisse at hinihintay itong pumasok sa loob. Alanganing napangiti siya sa boss at bumating, “good morning, sir!” Kabado siyang napalingon sa glass wall kung saan naroon ang mga kasama at sumesenyas na ipaalam na it okay Mr. Wright.

“Morning,” she heard him say in hushed tones. She shook her arms and placed her hands behind her back, unaware that her coworkers were all laughing at her from afar.

“Kanina ka pa nakatayo dyan, sabihin mo na sakin kung anong kailangan mo,” inis na sabi ni Ezekiel.

“Mr. Wright, I just wanted to let you know that Ms. Chen is on a five-day leave,” pagtatapat niya rito at saka nanakbo palabas ng opisina ng CEO bago pa man ito mag-react. Nagulat si Ezekiel sa nalamang balita kaya naman agad niyang tinawagan ang admin at nagtanong tungkol sa pagliban ni Bella ng limang araw.

Nang makumpirma niya ang nangyari ay tinawagan niya ang kanyang assistant, “Luke, hintayin mo ko sa ground floor,” utos niya, ibinaba niya ang tawag matapos marinig ang pagsang-ayon nito.

Pinanuod nila Clarisse ang nagmamadaling paglabas ni Mr. Wright sa kanyang opisina matapos ang dalawang araw na pananatili sa loob noon, mapapansing hindi ito mapakali palabas habang nakalagay ang telepono sa kanyang tenga.

“Who do you think his calling?” Angeline asks, “it must be Ms. Chen,” hula ni Dash.

“Hindi sasagutin ni Ms. Chen ang tawag niya,” singit nang kadarating lang na si James, nagtinginan ang lahat sa pagdating ni James.

“Bakit nandito ka na naman?” reklamo ni Ian.

“Dahil nandito si Angeline ko!” masaya niyang sagot sa kanila at naging dahilan upang asarin nila si Angeline.

“Angeline, tinatanggap mo ba ang pag-ibig ng lalaking ito para sa’yo?” pang-iintriga ni Rosie.

“Anoooo?!!” gulat nilang tanong, tumayo si Rosie at pumaweng habang kaharap si James, “kung hindi ka nanliligaw sa kanya then anong ginagawa mo dito araw-araw? Nang-iinis lang?”

“May nais kasi kong sabihin sa kanya,” inosenteng tugon niya at nakakamot pa ng ulo.

“No talking during office hours, James. Leave now if you don’t want to be reported to the head,” Ian told him.

Bella’s POV

I was very angry when I discovered myself waking up in his bed; I'm still not sure how I ended up sleeping next to him; as far as I recall, I fell asleep on a chair. I tap my finger on the table and think through my nape is swelling and I’m not feeling well I still manage to attend the meeting for the preparation for the upcoming contest. 

“Miss Chen,” I heard the presenter call me, “do you want to add something?” he asks.

“All right, let's meet them,” tugon ko, tumayo ako ngunit ang aking mga hita ay nanghihina at ang lahat sa paligid ay gumagalaw kasama na si Amanda.

“Ms. Chen,” I heard her say as she assisted me in walking and inquired, “Ayos ka lang ba?”

“Ms. Chen,” I heard her say as she assisted me in walking and inquired, “Are you all right? 

“Yes, I am,” I responded, trying to be okay because I had to. We arrived at La Bella's waiting area when I noticed a familiar figure of a man from afar; my vision is gradually dimming, my knees can't stand to support my body, and my head is throbbing; the light from my sight is dimming... till everything went black.

Ang tanging alam ko lang ay unti-unting bumabagsak ang katawan ko ngunit hindi ko na malabanan pa ito hanggang sa naramdaman ko na lamang na may mga bisig na sumalo sa akin.