Chapter  6 – I hate You 

Bella’s POV

I travel my eyes around the corner of the room and after a long time of looking around hanggang sa marealize kong hindi ito ang aking kwarto! It has two doors, the style is very unique but the wall is painted in black and gray even the curtain, the bedroom is quite comfortable and spacious than the one I have.

Mabilis akong tumayo at nanakbo patungo sa pinto pero napahinto ako ng may nakita akong reflection ng isang lalaki sa salamin. “kung panaginip lang ito, bakit ako naririto at ano itong suot kong ito? Paano nangyari ito? Panaginip nga ba ito?”

Sinampal-sampal ko ang aking sarili pero naramdaman ko ang kirot nito na para bang totoo ang lahat ng nangyayari. Mas naging alerto ako nang marinig ko ang pagpilik ng bisagra, dali-dali kong hinawakan ang lampshade habang hinihintay ang pagpasok ng tao. Mabilis ang kabog ng dibdib ko na para bang ako ay nakipagpaligsahan sa pagtakbo at ang aking buong katawan ay nangingilabot habang marahang bumubukas ang pinto.

Nakatuon lamang ang aking mga mata sa pintong unti-unting bumubukas hanggang sa bumulaga dito si Kiel ngunit hindi ko na napigilan ang aking sarili na ibato ang aking hawak sa kanya na para bang may sarili itong buhay, buti na lamang ay nakaiwas siya sa aking ginawa.

“Anong problema mo?!” galit siyang nakatitig sa akin. Binalingan niya ang doktor na kasama niya, “doc, did she hit her head? Palagay ko ay nabaliw na yata siya dahil doon,” narinig kong pahayag niya sa lalaking kasama niya.

Nabubwisit ako sa mga pinagsasasabi niya, mas mabuti pang natamaan ko na lang ang hambog na ito. "Sir, there's nothing wrong with her, maybe she's just a bit agitated," tugon ng doktor bago tuluyang magpaalam.

Naglakada ako palapit sa hambog na ito at kwinelyohan siya, kahit pa matangkad o lalaki siya hindi ako matatakot sa kanya, “anong ginawa mo sakin?” tanong ko pero hindi niya ako sinagot sa halip ay binato rin ako ng tanong pabalik, “ano namang gagawin ko sa iyo?” nakangisi niyang sabi.

“Kung ganon, sino naman ang nagpalit ng damit ko, aber?” galit kong tanong sa kanya.

“Tingin mo ba ay may ginawa ako sa iyo? Mangarap ka! Hindi katulad mo yung mga tipo kong babae!”

Hindi ko alam kung anong nangyayari sakin pero nasaktan ako sa komento niyang yun kaya binitawan ko na lang ang damit niya at inayos ang sarili ko, nagpanggap ako na okay lang. 

 “Do you think I like you?” Tanong ko sa kanya, “In your nightmares! Don’t worry, mister, wala akong planong magkagusto sayo.”

Napangisi ako nang masulyapan ko ang pagbabago ng kanyang mood ngunit hindi ako sigurado kung imahinasyon ko lamang ang aking nakita. Aalis na sana ako nang bigla niyang hinawakan ang aking braso at hinila palapit sa kanya, hindi ko alam kung anong nangyari… napakabilis and... the next thing I knew, he was kissing me! Nanlaki ang mga mata ko sa kanyang ginawa, nangangatog ang aking mga tuhod at parang may kung anong mahika at hindi ako makagalaw.

Binitawan niya ako saka bumulong, "Remember this Bella, I can hate you but you can't hate me back."

“Baliw kana ba? B-bakit mo ako hinalikan?!” sigaw ko sabay padyak ng malakas sa kanyang paa.

“Tingin mo ba ay nag-enjoy ako sa ginawa kong paghalik sa iyo? Pwes, hindi dahil wala akong nararamdamang kahit ano para sayo,” tugon niya habang nagpipiit sa sakit na nararamdaman niya.

Hindi ko alam kung bakit kumikirot ang puso ko sa mga katagang binitawan niya sakin, hindi ko alam kung anong pumasok sakin at bakit ganito na lamang ang nararamdaman ko kaya naman muli kong hinablot ang kanyang damit at hinalikan siya.

Pinulupot ko ang aking mga kamay sa kanyang leeg at hinalikan siya sa kanyang mga labi, sisiguruhin kong hindi niya ito malilimutan.

I let go of him and looked at him triumphantly; he was furious and even screamed, "Even if you kiss me a billion times, hinding-hindi kita gugustuhin." 

“Don't worry, hindi ko gugustuhing mainlab sa isang lalaking tulad mo!” I told him sarcastically.

"Where are my clothes?" I glared at him and shoved him away. I direct my inquiry to him.

“Your clothes are in the laundry; I asked my personnel to prepare this for you,” he said as he handed me the paper bag and walked away.

“Pwede kitang kamuhian at wala ka ng magagawa dun,” sigaw ko sa kanya. “TSS. wo taoyàn ni ( I despise you ), and you can't make me feel the other way about you.” I roll my eyes.

----

Nagulat si Ezekiel nang makita ang assistant na naghihintay sa kanya, “gaano ka na katagal na naghihintay riyan?” inis niyang tanong.

Luke responds with a grin, "I've been here for a long time, at hindi ko nais istorbohin kayo dahil mukhang nag-eenjoy kayo.”

“Napansin ko ring tila masaya kayo sa twing nakikita at nakakasama mo siya,” dagdag pa niya.

“I’ve been like this before,” malamig na sagot ni Ezekiel.

“Not at all. Ibang tao ka kapag siya ang kaharap mo,” sambit ni Luke.

Napasimangot si Ezekiel at hindi kumibo sa tinuran ni Luke, muling pumasok sa kanyang isipan ang paghalik niya kay Bella. Naramdaman niya ang biglang pag-init ng buong mukha niya habang iniisip ang dalaga.

“Are you starting to like her, Sir?” usyoso ni Luke. Napahinto si Ezekiel at tinitigan ng mariin ang assistant, "I will never like her." Mariing tugon ng CEO.

Ngumiti si Luke at tinapik ang balikat ng boss, “kung ayaw mo pala sa kanya, ehh bakit mo siya nagawang halikan?”

Inilagay niya ang kamay sa loob ng bulsa at inilayo ang tingin, “g-gusto ko lamang na magustuhan niya ako. The same way other girls treated me.

“Ngunit sa pagkakaalam ko ay namumuhi sa mga babaeng obsess sayo,” Luke remarked kung saan sumagot namang muli ang binata, “yun talaga ang nais kong mangyari ang kamuhian ko siya nang lubos.”

“Ngunit paano kung matupad nga ang nais mo at mahalin ka niya? Sa palagay ko ay pakakasalan ka na niya ng tuluyan,” pagpapaalala ni Luke.

“Hindi niya gugustuhing mangyari yun,” paniniguro ng binata ngunit pinagtawanan siya ng kanyang assistant sa narinig na tugon nito, “paanong nakasisiguro kang hindi niya yun gagawin?”

“Makikita mo,” sagot nito at naglakad na palayo.

---

Mrs. Wright and Mrs. Chen are having a nice time purchasing clothing at the mall; ang mga ina ng dalawa ay excited na sa nararating na kasal ng kanilang mga anak habang naghahanap ng mga damit na kanilang susuotin sa darating na kasal.

“Naalala mo pa ba kung gaano tayo ka excited rin noon sa pagbili ng gown na susuotin natin nung hayskul prom?” pagpapaalala ng ina ni Bella.

Ngumiti si Emily at inalala ang mga nangyari ng mga nakalipas na taon, “yes, we tried on all the dresses in the store but we didn't buy the products, which made the saleslady quite upset and banned us,” tuwang-tuwang pag-alala niya ng nakaraan.

“You are correct! Mrs. Chen recalls, "That saleslady truly hates us, and she even wastes time ruining us to all the boutique and making our parents unhappy, and in the end, our parents forbid us from going to the prom."

The two's laughter drew the attention of all the customers, and they fled the store because they were afraid of them. Mrs. Chen's phone vibrated, so she took it out of her bag to see the message.

She was taken aback when she saw the photo from Ezekiel's assistant; it was the snapshot of Ezekiel kissing Bella on the lips. She gestured to Mrs. Chen without saying anything and showed her phone's screen to her closest friend.

Nagkatinginan ang dalawa nang may ngiti sa mga labi at mata, “nakikita kong magkakaroon agad tayo ng apo bago pa man ang kanilang kasal,” saad ni Mrs. Wright.

---