Prologue

PROLOGUE

"I ALREADY told you I don't want to receive anything from you, papà! Wala akong pakialam sa yaman na makukuha ko kung hindi ko naman kasama si mamà!" umiiyak na sigaw ko sa harap ng ama.

We're inside his office in their mansion. Kaninang umaga ay tumawag sa'kin ang isa sa mga kasambahay nila para pumunta rito.

Ayaw kong magpakita sa kanya. Lalong-lalo na sa pamilya niya. Pero alam kong ang kasambahay naman ang kawawa at mapagbubuntunan ng galit niya.

"You're my daughter, Katriel! You have all the rights in my properties!" litaw ang ugat na sigaw rin nito. "And stop looking for your mother! Iniwan ka na niya!"

"I-Iniwan niya ako dahil sinabi mo..." humihikbing sagot ko.

Napahilamos ang papà sa kanyang mukha. Tila gusto na akong lapitan at patigilin sa lahat ng mga nginangawa ko pero matinding pagpipigil sa sarili ang ginagawa.

"Ipalilipat ko ang mga gamit mo rito, Katriel. Simula sa araw na 'to, dito ka na titira at gagawin mo lahat ng sasabihin ko," pinal na sabi ng papà.

Nanlaki ang mga mata ko. Hindi pa ako nakakasagot sa kanya nang bumukas ang pinto ng opisina at pumasok ang dalawang bodyguards sa labas.

I know what they are going to do. Mabilis akong napaatras at nilingon ang ama na kalmado na ngayong nakaupo sa swivel chair niya.

"You're cruel! I h-hate you!" sigaw ko at tuluyan ng nagpumiglas nang lumapit ang dalawang bodyguards at hinawakan ako sa magkabilang braso.

My cries echoed around the hallway when the two bodyguards didn't let go of me. Masyado silang malakas para makawala ako.

Ang mga kasambahay na nadaraan namin ay hindi man lang natinag sa paglilinis kahit na naririnig ang mga sigaw at pagmamakaawa ko.

I hate this mansion. I hate my father. I hate everything in this house.

"What the hell is happening here?!"

Nabuhayan ako ng loob nang marinig ang pamilyar na boses na 'yon. I turned my head towards the entrance door, where my step-brother is standing.

"K-Kuya..." humihikbing sambit ko.

"Sir Keon." Umayos ng tindig ang dalawang tauhan ng papà at nagbigay-galang kay kuya.

Humakbang si Kuya Keon palapit sa'min. Sinamantala ko naman ang pagkakataon na 'yon para muling magpumiglas sa hawak ng dalawang tauhan.

"Let her go before I do something you didn't  want me to do," malamig na sambit ni kuya.

"Utos po ni Sir Kastor na ikulong si Ma'am Katriel sa kwarto niya," sagot ng isa.

"Dad..." kumuyom ang mga kamao ni Kuya Keon.

"Kuya... help me please. Ayaw ko rito..." umiiling na sambit ko. "Ayaw ko rito, kuya..."

"Pakawalan niyo ang kapatid ko. Ako na ang bahala kay daddy," utos ng kapatid.

"Pero, Sir..."

"Now!" Dumagundong sa buong mansyon ang sigaw niya. Maski ako ay napaigtad dahil sa galit na boses niya.

Nang makawala sa hawak ng dalawa ay mabilis akong tumakbo palapit sa gawi ni kuya. He immediately encircled his arms around me and kissed the top of my head.

"You'll be fine. I promise..." he whispered tenderly.

Humikbi akong muli. Sa kabila ng galit ko para sa ama at sa lahat ng konektado rito, si Kuya Keon ang tanging takbuhan ko.

He's always there for me. Lagi niya akong pinoprotektahan at hindi pinapabayaan. Kahit na nagagalit din sa kanya ang mommy at kapatid niya.

"Sir Keon baka kami naman ang mapagalitan ni Sir Kastor," nag-aalalang sabi ng isang tauhan.

"Where's dad? Kakausapin ko siya," tanong ng kapatid. Bumaling naman siya sa'kin na nakayakap pa rin sa kanya. "I'll walk you to your room. Doon ka muna."

"Kuya..." protesta ko.

"It's okay. Babalikan kita mamaya pagkatapos ko makausap si dad," pag-kumbinsi niya sa'kin.

Bumuntonghininga ako saka tumango. Umakbay siya sa'kin habang naglalakad kami papunta sa kwarto ko.

We reached my room. Inupo niya ako sa malawak ng kama at hinawakan ang magkabilang-balikat.

"I'll get you out of here but promise me you won't do anything that will angry our father more. You'll be fine, okay? Kuya is here." Ngumiti si Kuya Keon.

Tipid akong nagbigay ng ngiti sa kanya. "Thank you, kuya... you're really the best brother!"

He chuckled and ruffled my already messy hair.

"I'm your only brother, baby."

Ngumuso ako dahil sa pagtawag niya sa'kin.

"I'm not a baby anymore, kuya. Your sister is already 22!" nakasimangot na sambit ko.

Nakangising pinaloob niya sa mga bulsa ang dalawang kamay. "You're still a baby for me, Katriel. You'll always be."

"Kahit na mas matanda ako kay Keziah?" tukoy ko sa nakatatandang kapatid namin.

"You're both my baby, of course." He chuckled.

Napangisi na rin ako. Kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko dahil sa kanya.

Ilang saglit pa ang tinagal ni kuya sa loob ng kwarto ko bago siya magpaalam na kakausapin si papà. Napapabuntonghininga na napahiga ako sa kama.

I'm not living here. May sarili akong condo na regalo ni papà sa'kin noong graduation ko. I grew up in this mansion, but it doesn't feel like home.

Kailanman hindi ako naging masaya dito. Hindi ko kasama si mamà. Iniwan niya ako at kagagawan iyon ng papà.

That's why I hate him. Nilayo niya sa'kin ang taong gusto kong makasama.

I miss you, mamà. Please come back...

Nakatulog ako habang inaalala ang mga araw na patago akong lumalabas ng mansyon para puntahan si mamà.

I woked up when I felt someone slightly shaking my arm. Pupungas-pungas na nagmulat ako ng mga mata.

"Wake up, sleepyhead." Boses ni Kuya Keon ang narinig ko.

Nagkusot ako ng mga mata at dahan-dahang bumangon. Umayos naman sa pagkakatayo si Kuya Keon.

"What time is it, kuya? How's your talk with papà?" sunod-sunod na tanong ko. Tiningala ko siya at nakita ko kung paano umigting ang kanyang panga.

"Dad is cruel. Kailanman ay hindi ko gusto ang mga prinsipyo niya kaya pinili ko rin ang lumayo rito. If it's not for you, my mom and Keziah, hinding-hindi na rin ako babalik dito." Kuya Keon said, his eyes are raging in fire. Galit na para sa ama namin.

"What did he say, kuya? Makakaalis ba ako rito?" tanong ko at bumaba sa kama.

"You will leave here, Katriel. Dad is planning to marry you on someone you don't even know..." Umusbong ang galit na nararamdaman ko para sa ama.

Hindi pa ba siya kuntento sa lahat ng mga ginagawa niya sa buhay ko? Ngayon gusto naman niya akong ipakasal sa hindi ko kilala?

"Kuya, please.... get me out of here..." namumumo ang luhang pakiusap ko sa kapatid. My brother nodded before pulling me into a tight embrace.

"I will, baby. Hindi ako papayag na pati ang buhay mo ay tuluyang sirain ni dad," my brother said with conviction.

Tumingala ako sa kanya. "What's the plan, kuya?"

Bumuntonghininga si kuya at pinaupo akong muli sa kama. Tumabi siya sa'kin at hinawakan ang kamay ko.

"You will go to an island away from here, Katriel. I have a friend there, he's not easy to get along with but you'll be fine."

Kumunot ang noo ko. He? Lalaki?

"Lalaki, kuya? And you said he's not easy to get along with. Ayaw ko.... is there any option?"

Napakagat-labi si Kuya Keon. "There's no other option, my sister. His island is the only one you'll be safe with. That man is heavily guarded," nakangising sambit ni kuya.

Heavily guarded, huh?