MITSUKI’S POVSa totoo lang ay hindi ko alam ang kung ano ang dapat kong maramdaman ngayon. Nandito ang lahat ng pamilya nila at kasali ako sa salo-salo na hindi naman dapat. Huminga ako ng malalim at saka ako ngumiti sa kanila at saka ako napalingon nang hawakan ni Mrs. Turner at saka sya ngumiti sa ‘kin ng matamis.“Thank you for accepting my invitation to join us for lunch,” sabi nito sa ‘kin at ngumiti ako sa kanya.“It’s my pleasure to be with you ma’am,” sagot ko naman.“Don’t call me ma’am; it’s too formal. Just call me Tita,” sabi nito at mas lalo akong nahiya sa kanya.“O-ok p-po… tita,” nauutal na sabi ko at tumingin sa katabi ko na nakatingin lang pala sa ‘kin.Agad na umiwas ako ng tingin kasi hindi ko na naman mate-take ang tingin nya at baka mainis lang ako. Habang tinitignan ko sila ay mukha namang silang masaya at sa okasyon na ‘to ay nakikita ko ang pagkakaroon nila ng koneksyon sa isa’t-isa. Kahit na nagiging busy sila sa kanya-kayang buhay nila ay nakukuha naman nil
MITSUKI’S POVHindi ako makapaniwala sa nakikita ko at para akong nasa isang telenovela at ako ang bidang babae habang si Sir Ashton naman ang bidang lalake. Lumapit ako sa kanya at saka nya ako inalalayan na umupo at nang makaupo ako ay umupo rin sya sa harapan ko. Mero’ng nakahandang wine at nang maisalin ‘yon sa baso ay hindi ko mapigilan ang hindi ma-excite.“Bakit nyo naman po ginagawa ‘to?” tanong ko at namamangha pa rin sa nasa harapan ko.“I told you to not use ‘po’ when you talk to me? But by the way, I want you to know that you are special to me,” sagot nya at hindi pa rin maalis ang ngiti sa labi ko.“Salamat sa pagkain,” sabi ko at saka ako nag-umpisang kumain na.Sabay na kaming kumain at hindi ko maiwasan ang hindi manlaki ang mga mata ko dahil sa sarap nito. Ngayon lang ako nakatikim ng ganitong kasarap na putahe at sa totoo lang ay ito ang pangalawang beses na nakakain ako nito. Tumingin ako kay Sir Ashton habang nakangiti ako at nakita ko kung paano nyang ipinatong an
MITSUKU’S POV “Ashton.”Pareho kaming napatingin ni Sir Ashton sa tumawag sa kanya at saka nangunot ang noo ko ng makita si Sir Tyler. Pero agad din na napawin iyon at inayos ko ang sarili ko kasi nakakahiya sa kanya. Napatingin ako sa ibang direksyon at umupo ako at napatakip pa ako ng mukha ko dahil sa nangyare.“What are you doing here?” takang tanong ni Sir Ashton sa kanya.Lumapit sya sa ‘min at saka nya ako tinginan at ngumiti pa ito sa ‘kin. “Hi, Mitsuki,” bati nito sa ‘kin.“Ahh… h-hi po Sir Tyler,” bati ko na nauutal pa.Napapikit pa ako ng mariin kasi hindi ko alam kung bakit ako nauutal. “You two dating?” tanong nya at saka bumaling ang tingin nya kay Sir Ashton at tumingin din ito sa ‘kin at saka muling tumingin kay Sir Tyler.“Yeap, and you’re interrupting us,” sagot nya na sya namang ikinatampal ko ng noo ko.“Oh? I was?” ani pa nito at saka tinuro ang kanyang sarili.Tumayo ako dahilan para pareho silang mapatingin sa ‘kin. “Ah… ano… hindi po kami nade-date. Nagjo-joke
MITSUKI’S POV Sobra ang kaba sa dibdib ko at hindi ko alam kung anong unang gagawin ko. Para akong mababaliw sa kakaisip sa nangyayare ngayon dahil akala ko kasi ay kung hindi papasok si Ma’am Janne ay wala rin akong gagawin pero nagkamali ako sa isipin na ‘yon.“Is Janne told you about my secretary?” tanong nya sa ‘kin at saka ako tumango sa kanya. “Thank you,” dagdag nya at saka umupo sa upuan nya.“Ano po ba ang gagawin ko Sir?” tanong ko at saka lumapit pa malapit sa may table nya.“Wala kang gagawin hangga’t wala akong pinapagawa,” sagot naman nya at saka ako napaisip.Kung wala rin naman akong gagawin dito ay ano pa ang ginagawa ko dito? Napalingon ako sa may pinto nang may marinig akong kumatok at saka ako tumingin kay Sir Ashton. Hindi ito tumingin sa pinto pero pinindot nito ang kung ano mang tawag sa remote na ‘yon at nakita na kung sino ang nasa labas at nandoon si Sir Tyler.Pinapasok ito ni Sir Ashton si Sir Tyler at tumingin ito sa ‘kin at yumuko naman ako sa kanya. “Go
MITSUKI’S POV We arrived at a mall, where I spotted a variety of bikes. To be honest, I like motorcycles but cannot afford one that’s as expensive as Janne’s. Sometimes I think about saving money so I can buy an expensive one, but that’s when I'm permanently at work and don’t think of leaving immediately.Napatingin ako sa isang Ecosse ES1 Spirit nagkakahalaga ito ng mga 3.6 million dollars at kung susumahin sa peso ay nasa 17 Billion pesos. Napatakip ako ng bibig ko at saka ako napatakip ng mata ko at napamura sa presyo.“Tangina?” hindi makapaniwalang usal ko.“W-why?” takang tanong ni Sir Ashton.“E, kasi naman sobrang mahal nitong ES1. Grabe naman ang price!” sabi ko at saka sya natawa.“Yes, it’s so expensive but that’s only for those who want to buy it. You are not forced to buy such a motor. Another thing is that there are others like that that are second-hand and it also looks expensive,” sabi nito at dumikit ako sa kanya.“Mga magkano po?”“Around… 50-100,” sagot nya.“Thaus
~Present; The chapter 3’s continuation~MITSUKI’S POVBumuntong hininga ako at napapikit kasi med’yo inaantok na rin ako. Napatingin ako sa likuran ko at nagulat ako nang nandoon pala si Zett. “He’s still here, huh?” ani nito.“MITSUKI!” sigaw ni ate at napapikit ako ng mariin.“What?”“Sabi ni Mommy papasukin mo daw ‘yong boyfriend mo!” sabi nito at napangiwi ako.“He’s not welcome here!”“What?” sabi nito at isasara ko na sana ang pinto nang bigla na lang hinarang ni Ashton ang kamay nya at nanlaki ang mata naming lahat kasi ang lakas ng pagkakasara ko.“Fvck it!” bulalas nito.“Hala ka girl anong ginawa mo,” sabi naman ni Angelique at saka tinignan ang kamay ni Ashton.“H-hindi ko sinasad’ya. Hinarang nya kamay nya kasalanan nya ‘yan,” sagot ko naman at saka ako tumingin kay Ashton.Lumapit si Ate Haruka at saka nya hinila si Ashton papasok sa loob ng bahay at saka sila pumunta sa kusina. Sumunod naman sina Angelique at Gladys at kami ni Zett naman ay naiwan. Tumingin ako sa kanya
~Present; The chapter 22’s continuation~ MITSUKI’S POV Nang makabili na ako ng kakailanganin ko ay naisipan kong bumili ng pagkain. Habang naglalakad ako ay napahinto ako nang makita ko si Audrey na nakasuot ng skirt at naka-croptop. Napangiwi ako kasi ang lamig ng buong mall mero naka-skirt sya. Pinag-cross nya ang parehong braso nya sa ‘kin at saka nya tinaas ang kilay nya sa ‘kin. “I didn’t think that the trash would be in this place,” sabi nito at nakangisi pa. I gave her a silly grin, and then I looked around, approached her slightly, then spoke. “Hindi ka ba na-inform na ang basurang sinasabi mo ay isa nang magandang basura ngayon?” pang-aasar ko sa kanya. Tinignan ko ang suot nya. “Look at your clothes, Audrey. Parang kinulang sa tahe. Hindi ka naman siguro naghihirap ‘no?” mapang-asar na sabi ko. “What? Hindi ito kulang sa tahi! This is a design!” “Ah talaga ba, Audrey? Masyado kasing kapos. Alam mo imbis na pakialam mo buhay ko. Bakit hindi mo kaya inintindihin iyang sa
~Present; The chapter 23’s continuation~ MITSUKI’S POV Habang nakatingin sa kamay ko ay hindi ako makapaniwalang ikakasal ako. Parang pakiramdam ko ay panaginip lang ang lahat ng ito. Habang nakatingin sa labas at tinatanaw ang magandang tanawin dito sa may veranda ay narinig ko ang pagbukas ng pinto at nakita kong nakangiti si ate Haruka at tingin ko’y mang-aasar na naman. Wala na naman sya sigurong magawa sa office at kung mero’n man tingin ko ay ibinigay na naman nya ang utos sa iba. “Congratulation sa kapatid kong malakas mag-emote pero nag-yes sa kasal,” sabi nito at napahawak ako sa ulo ko. “Bakit ba ang lakas mo parating mang-asar?” inis na sabi ko. “I was wondering... you were avoiding him when he arrived here and when he found you, Mitsuki. But I can’t understand why, all of a sudden, he proposed to you?” takang tanong nito. Tumingin ako sa kanya at napaisip sa kung ano ang ibig nyang sabihin. “W-what? You should be to his side, pero bakit parang biglang liko ka na nama