Bring her back: The CEO's Obsession

PROLOGUE“Wala ka ba talagang ibang gagawin kung hindi ang pagtaguan ako?” inis na tanong nya at bakas ang pagtitimpi nito sa pananalita niya.“Hindi ko alam kung bakit ba patuloy mo pa rin akong sinusundan kahit alam mong nilalayuan na kita!” Iyak kong saad sa kanya.Biglang namutawi ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. Hindi ko na alam saan ako maaring magtago at kung anong gagawin ko malayuan ko lang sya. Hindi dapat sya nandito at matagal na mula ng huli ko syang makita at makausap ng ganito. Naiinis ako dahil sa ginagawa niya. Naiinis ako dahil kahit anong tago ko ay nahahanap niya ako. Unti-unting bumuhos ang malakas na ulan at iyon ang tanging kong naririnig.“Y-you know how much I love you right?” Tumingin ako sa kanya at hindi ko maiwasan ang hindi maawa. “You know how much I care for you, how much I miss you. From time-to-time I wanted to see you, hug you and kiss you. Pero hindi ko magawa dahil wala ka sa tabi ko.”Ang boses niya ang syang nakakapagpalambot sa puso ko.

MITSUKI’S POV “Wala ka ba talagang ibang gagawin kung hindi ang pagtaguan ako?” inis na tanong nya at bakas ang pagtitimpi nito sa pananalita niya. “Hindi ko alam kung bakit ba patuloy mo pa rin akong sinusundan kahit alam mong nilalayuan na kita!” Iyak kong saad sa kanya. Biglang namutawi ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. Hindi ko na alam saan ako maaring magtago at kung anong gagawin ko malayuan ko lang sya. Hindi dapat sya nandito at matagal na mula ng huli ko syang makita at makausap ng ganito. Naiinis ako dahil sa ginagawa niya. Naiinis ako dahil kahit anong tago ko ay nahahanap niya ako. Unti-unting bumuhos ang malakas na ulan at iyon ang tanging kong naririnig. “Y-you know how much I love you right?” Tumingin ako sa kanya at hindi ko maiwasan ang hindi maawa. “You know how much I care for you, how much I miss you. From time-to-time I wanted to see you, hug you and kiss you. Pero hindi ko magawa dahil wala ka sa tabi ko.” Ang boses niya ang syang nakakapagpalambot s

MITSUKI’S POV Ilang araw ang lumipas at naging maganda naman ang naging mga araw ko sa company ng mga Turner pero may mga bagay lang akong hindi masyadong naiintindihan lalo na kay Janne. Sa kanilang tatlong magkakapatid kasi ay si Janne lang ang may hilig sa pakikipag-sparing lalo na sa mga guards nya pero hindi naman sya tinatantanan ni Dylan at kahit saan sya naroon ay nandoon din ito. I was actually also annoyed by this man, but he’s kinda funny sometimes when he makes Janne annoyed at him all the time. Habang naglalakad ako papuntang cafe ay nakasalubong ko si Sir Tyler na may kasamang babae. It is beautiful, sexy, and has a sense of fashion. Napatingin sa ‘kin si Tyler nang mamukhaan nya kung sino ako at napayuko naman ako sa kanya at saka ako ngumiti. “Good morning po, Sir Tyler,” bati ko sa kanya at saka sya tumango at ngumiti sa ‘kin. “Who is she?” tanong nang babaeng kasama nya. Bumaling ako ng tingin sa kanya at saka ako ngumiti. “I’m Mitsuki,” pagpapakilala ko at sak

MITSUKI’S POV Bumalik na kami sa table namin at nakita kong nagkukuwentuhan ang dalawa. Nang makita nila kami ay ngumiti sila sa amin at saka kami umupo ulit. Tumingin ako kay Sir Tyler at yumuko ako sa kanya at saka ako tumingin sa orasan ko. “We have to go na po pala Sir,” sabi ko at sala tumingin kila Angelique. Sinenyasan ko sila na magpaalam na pero si Angelique ay parang ayaw pang umalis sa kinalalagyan nya. Tumayo ako at saka ko hinawakan ang kamay ni Angelique at hinila ito papalabas ng restaurant at sumunod na rin sila Gladys. Nang makalabas ay agad akong nagpara ng taxi at nang buksan ko ‘yon ay napasinghap ako nang bigla na lang may nagsara nito at napatingin ako sa taong ‘yon. Napasapo ako sa dibdib ko at saka ako dumistansya. Tinignan ko si Zett at tumingin sya kay Sir Tyler na nasa tabi na rin nya. “Ano po ang kailangan nyo?” tanong ko. “Hatid na namin kayo,” sabi ni Sir Ashton at bigla namang sumingit sa harapan ko si Angelique. “Hala nakakahiya naman Sir. Pero ku

MITSUKI’S POV Nang makasakay kami sa private plane doon ko lang napagtantong ganito pala ang pakiramdam na maging sobrang yaman. Hindi ako ang amo pero pakiramdam ko ay isa ako sa mga amo nila. Habang nakatingin ako sa bintana at nakatingin sa mga ulap at namamangha ay hindi ako makapaniwala sa nakikita ko sa ibaba. Para itong mga langgam lang mula dito sa itaas. Napatingin ako kay Sir Ashton at nakapikit lang ito na para bang nagpapahinga. Nasa kabilang side sya ng upuan habang ako naman ay katabi ang maingay kong kapatid.“Hindi ko aakalain na makakasama ako dito at kasama ang g’wapo mong boss. Hindi mo naman sinabing ganito pala sya kayaman,” sabi nito at saka ako bumuntong hininga.“Will you stop talking? I was in peace of relaxing,” inis na sabi ko.Hindi na nagsalita si ate Haruka at saka ako nagtakip ng mata ko para makatulog nang kahit na kaunti lang. Nagising ako sa paggising sa ‘kin ni ate Haruka at nang imulat ko ang mga mata ko ay nakita ko ang mukha nitong nakanguso pa s