CHAPTER 17

MITSUKI’S POV

Sa totoo lang ay hindi ko alam ang kung ano ang dapat kong maramdaman ngayon. Nandito ang lahat ng pamilya nila at kasali ako sa salo-salo na hindi naman dapat. Huminga ako ng malalim at saka ako ngumiti sa kanila at saka ako napalingon nang hawakan ni Mrs. Turner at saka sya ngumiti sa ‘kin ng matamis.

“Thank you for accepting my invitation to join us for lunch,” sabi nito sa ‘kin at ngumiti ako sa kanya.

“It’s my pleasure to be with you ma’am,” sagot ko naman.

“Don’t call me ma’am; it’s too formal. Just call me Tita,” sabi nito at mas lalo akong nahiya sa kanya.

“O-ok p-po… tita,” nauutal na sabi ko at tumingin sa katabi ko na nakatingin lang pala sa ‘kin.

Agad na umiwas ako ng tingin kasi hindi ko na naman mate-take ang tingin nya at baka mainis lang ako. Habang tinitignan ko sila ay mukha namang silang masaya at sa okasyon na ‘to ay nakikita ko ang pagkakaroon nila ng koneksyon sa isa’t-isa. Kahit na nagiging busy sila sa kanya-kayang buhay nila ay nakukuha naman nil