Bearing The Psychopath's Son

“Tell me the truth Akira, is he my son?” Nanlaki naman ang mga ni Akira ng tanungin na siya ng lalaking nasa harapan niya. Ramdam na rin niya ang lamig ng pader na humahalik sa kaniyang likuran. Biglang nanuyo ang kaniyang lalamunan at tila nakalimutan ng mag-salita pa. “A-ah…” hindi nito mahanap ang tamang isasagot. Napatayo naman ng matuwid ang lalaki at saka inilagay ang dalawang kamay sa magkabilang bulsa ng kaniyang suot na trouser at saka mataimtim na tinitigan ang natatakot na babae. “I just gave you the chance to be honest with me,” saad nito at napabuntong-hininga. “H-hindi mo siya anak,” pilit na tinatapangang sagot ni Akira kahit nanginginig na ang boses nito. Ikinuyom niya ang mga palad hanggang sa maramdaman niya ang mga kuko na bumabaon rito. “Patay na ‘yong ama niya,” dagdag pa nito. Bahagyang napatawa ang lalaki sa kaniyang itinuran. “Ah,” napatango ito, umaaktong kumbinsido. “Then how about the DNA result then? Ah, did the doctor forged it or something?” inosent

“Argh!” pag-ungol ni Akira matapos niyang ibukas ang mata niya. Kaagad niyang inilibot ang mga mata at nasa kama pa rin siya kung saan nangyare ang lahat. Hirap itong gumalaw, masakit ang buong katawan, at nahihilo rin ang kaniyang ulo. Tiningan nito ang sarili sa ilalim ng kumot at wala itong suot na damit. KItang-kita rin ang pasa at pamumula ng kaniyang hita. Napabuntong hininga na lang ito at pinilit na umalis sa kama para hanapin ang damit niya. Napansin niya rin ang sobreng nasa lamesa at kaagad niya itong kinuha. Namilog ang mga mata ng makita kung gaano ito kakapal. Itinago niya ito sa kaniyang likuran at saka na lumabas. Malapit na palang sumikat ang araw at nag-uumpisa na ring maglinis ang iba. May iilang bumati kay Akira at bahagya lang siyang ngumiti. Inayos nito ang mga gamit, nagpaalam at nagbigay ng komisyon sa manager niya at saka na umalis sa club. Nakarating ito sa kaniyang tinutuluyang maliit na apartment at saka napiling matulog na lang muna upang mas makapagpah

“Good morning, ma’am. Hatid ko lang po si Azi.”“Ah yes, Ms. Akira. Good morning din,” bati rin sakaniya pabalik ng daycare teacher. “Hubarin yung sapatos, Azi ha? Tapos suot ng slippers, okay?” bilin nito sa bata na tahimik lang naman din nitong sinunod bago pumasok sa loob ng kwarto.“Ah ma’am, kamusta naman si Yuki dito sa school?” tanong ni Akira sa teacher ng bata.“Actually, may nakita akong changes kay Azi,” panimula nito. “Last school year during prep 1 niya, nakikipag-usap pa naman siya at nakikipaglaro sa mga classmates niya tapos active rin siya sa mga activitie pero ngayong prep 2 na siya, bigla na lang siyang tumahimik at mas pinipili niyang maging mapag-isa,” saad nito.Tumango-tango naman si Akira at tinanaw ang anak na mag-isa sa isang lamesa sa playing area at may hawak na krayola at papel na tila may sarili itong mundo.“Gan’on po ba?” napailing si Akira. “Sa bahay po kasi ganiyan rin siya sa ibang tao pero ‘pag kami lang dalawa eh nangingiti naman siya sa’kin,” saad