Share
KABANATA 13: PAGKALITO
Blossom HeartsOh kay sakit naman ng chapter na ito pero hindi pa ito ang dulo haha 2 chaps na lang at tapos na ang past arc ng story na ito kaya asahan niyo na mas sasakit pa ang mga linyahan kaya magbaon na kayo ng tissue hehe Kidding aside, maraming salamat sa patuloy na naghihintay sa update ng story na ito. Susubukan ko talaga na mag-update ng mas frequent dito kaya I hope you keep supporting me.
Kaugnay na kabanata
Back In Your Arms KABANATA 14: PAGLISAN
SABRINA’S POV Tahimik kong pinagmamasdan ang mga batang naglalaro sa parke kung nasaan ako. Hindi ko mapigilang mapaluha dahil ang lugar na ito ang naging saksi ng pagmamahalan namin ni Aiden. Ito rin ang magiging saksi ng pagtatapos ng istorya naming dalawa. Hindi ko alam kung bakit madaya ang tadhana. Bakit pa kami pinagtagpo kung hindi din naman pala kami sa dulo? “Love.” Nagmamadali kong pinunasan ang mga luha sa mata ko ng maramdaman ko ang pagpulupot ng mga bisig ni Aiden sa beywang. “Are you crying?” nag-aalalang tanong sa akin ni Aiden saka pinilit akong iharap sa kanya. “N-nope, napuwing lang ako,” pagpapalusot ko saka ngumiti sa kanya. Tila naman nabunutan ng tinik si Aiden sa naging sagot ko, “akala ko umiiyak ka, eh. By the way love, bakit gusto mo akong makausap? Aayusin na ba natin yung relationship natin? Pag-uusapan ba natin yung kasal natin?” sunod – sunod na tanong niya sa akin. Hinawakan ko ang bisig niya saka siya pinaupo sa bench na nasa gilid namin. Pagkatap
Back In Your Arms KABANATA 15: PAGBUBUNTIS
SABRINA’S POV Halos dalawang buwan na din ang nakakaraan mula ng dumating ako rito sa Canada. So far so good naman dahil nag-eenjoy ako sa trabaho ko lalo pa at ito naman talaga ang pangarap kong gawin simula pagkabata. Dalawang buwan na din ngunit wala akong anumang balita kay Aiden. Nang mga unang linggo ko dito sa Canada ay sinusubukan niya pang tumawag ngunit hindi ko ito sinasagot. Pero isang araw ay hindi na ito muling nagparamdam pa. Unti-unti ko na rin namang tinanggap na hindi na kami pwede, pero siguro deep inside umaasa pa din ako na may gagawin siya para magkabalikan kami. “Ayos ka lang ba?” tanong sa akin ni Sheryl kaya nabalik ako sa katinuan. Si Sheryl ay kasama ko rito sa Canada at magkatrabaho na kami ngayon. “Oo naman. Kulang lang ako ng tulog,” wika ko saka muling hinawakan ang sentido ko. Ilang araw na din kasing sumasakit ang ulo ko na hindi ko alam ang dahilan. “What if magday off ka muna? Namumutla ka na, eh,” suhestiyon niya saka lumapit sa akin. Inilapat ni
Back In Your Arms KABANATA 16: PAGKATAPOS NG LIMANG TAON
SABRINA’S POV >>> 5 YEARS AFTER " Ladies and gentlemen, Happy Airlines extends a warm greeting to you as we arrive in Manila. It is currently 8:11 p.m. local time. Please keep the aisle(s) clear until we are parked at the gate and remain seated with your seat belt fastened for your protection and the safety of those around you. Thank you! " anunsyo ng flight attendant kaya napaayos na ako ng upo. “Mommy we are here in the Philippines?” tanong sa akin ni Hope, limang taong gulang kong anak. Ngumiti naman ako sa kaniya, “yes, baby.” sagot ko. Ngumiti naman siya at umayos na rin ang upo. Maya-maya pa ay bumukas na ang mga pintuan ng eroplano kaya tumayo na rin ako at si Hope. Pagbaba namin sa eroplano ay pumunta na kami sa arrival lane para makuha ang mga maleta ko. Binuksan ko na rin ang cellphone ko upang tawagan ang susundo sa amin para malaman ko kung nasan ito naroroon. “Hope, kalabitin mo ako kapag nakita mo na ang mga maleta natin, okay?” bilin ko sa kaniya. Tumango naman it
Back In Your Arms KABANATA 17: SABRINA WILSON
SABRINA’S POV Maaga akong nagising kinabukasan dahil may meeting pa ako mamaya sa Wilson Hope Corporation and may interview pa ako para sa isang TV network. Tiningnan ko muna si Hope na mahimbing pa din ang tulog sa tabi ko saka ako nagdesisyong bumangon na. Pinagmasdan ko ang sarili ko sa salamin sa loob ng banyo. Limang taon na ang nakakalipas at marami na rin ang nagbago sa akin. Sa estado ko ngayon, hindi na makikita sa akin ang bahid ng isang Sabrina Cruz. Napatitig pa ako sa sarili ko ng ilang sandali bago ako nagdesisyong gawin ang morning routine ko. Pagkatapos ay dumiretso na ako sa kusina upang magluto ng agahan namin ni Hope. Dito kami tumuloy sa condo na binili ko two years ago since pinapaayos ko pa ang mansion namin. “Good morning, mommy.” Awtomatikong gumuhit ang ngiti sa aking labi ng maramdaman ko ang pagyakap ni Hope sa baywang ko kasabay ang pagbati niya sa akin sa malambing na boses. Iniikot ko ang aking sarili upang harapin siya. “Good morning, sweetie,” bati
Back In Your Arms KABANATA 18: BUSINESS BALL
SABRINA'S POV“For my competitors, I don’t feel threatened at all. As I’ve said, I work hard for this, so I’ll never back down. So, to you, prepare yourself because I will win this game with flying colors…” tugon ko saka ngumiti sa kanila.Sunod-sunod na flash naman mula sa camera ang tumapos ng interview ko. Nagpasalamat lamang ako sa mga miyembro ng press na pumunta pati na rin sa mga crew at spectators pagkatapos ay napagdesisyunan ko na bumalik na rin sa office ko upang balikan si Hope. Pagbukas ko ng pinto ay sumalubong sa akin si Sheryl.“You really did well, girl,” namamanghang komento niya habang mabagal niya akong pinapalakpakan.Natawa naman ako sa naging reaksiyon niya saka ko sinara ang pintuan, “great job ba?” natatawang tanong ko sa kaniya.“Mas great pa sa great,” mabilis niyang sagot saka kami sabay na natawa.“Where is hope pala?” tanong ko sa kaniya ng mapansin kong wala ang anak ko dito sa loob.“Nasa labas kasama ang secretary mo. Gusto daw mag-tour, eh,” sagot nam
Back In Your Arms KABANATA 19: MULING PAGKIKITA
SABRINA'S POV“Sorry…”Hindi ko na pinansin yung nagsalita saka nagmamadaling dinampot ang laman ng purse ko na nalaglag dahil sa pagbangga niya sa akin. Ghad, bakit sa ganitong paraan pa kami magkikitang muli? I played different scenario kung paano ko siya makikita pero bakit naman ganito.“Here, let me help you,” wika niya saka ako tinulungang damputin ang mga gamit ko.“No thanks, I can handle,” mabilis kong sabi saka nagmamadaling kinuha sa mga kamay niya ang gamit ko.“Okay?” hindi siguradong wika niya at hinayaan na lamang niya akong gawin ang ginagawa ko.Nakita ko rin sa peripheral vision ko na tumayo na siya. Jusko, bakit ayaw niya pang umalis? Can he just leave me alone?! Natapos ko na ang pagdampot ng mga gamit ko pero nandiyan pa rin siya.“Come on,” rinig kong wika niya saka ko nakita ang kamay niya na nakalahad.“I can handle myself,” pagtanggi ko saka tumingala at sinubukang tumayo.Ngunit sa kasamaang palad ay nawalan ako ng balanse kaya napapikit na lamang ako ng mata
Back In Your Arms KABANATA 1: SIMULA
SABRINA’S POV Hingal na hingal akong sumakay sa elevator ng kompanyang pinapasukan ko. Nahuli kasi ako ng paggising kaninang umaga dahil napuyat ako kagabi. Gosh, mapapagalitan na naman ako ni Sir Anderson nito. Pagkabukas na pagkabukas pa lamang ng elevator ay tumakbo na agad ako papunta sa desk ko at tumingin sa orasan. Shoot, 3 minutes late ako.“ Oh girl, hingal na hingal ka diyan. “ pagpansin sa akin ng isa sa kasamahan ko.“ Oo nga, tinanghali kasi ako ng gising. “ paliwanag ko naman sa kaniya.“ Bakit? Lumabas ba kayo ng boyfriend mo kagabi? “ tanong niya muli sa akin.“ Oo, pero hindi naman dahil doon. Napagod lang ako sa mga pinuntahan namin ni Sir Anderson kahapon. “ paliwanag kong muli sa kaniya.“ Mahirap talaga maging sekretarya ng mga CEO. Tingnan mo sarili mo, ang haggard mo na. “ natatawang tugon niya sa akin“ Di na kailangan magpaganda kasi may nabighani na. “ nakakatawang banat ko naman sa kaniya na ikinatuwa din naman niya.“ Ewan ko sa iyo girl. Ayusin mo
Back In Your Arms KABANATA 2: PAGTUTOL
SABRINA’S POV Pasado alas nuebe na ng umaga kaya naman busy na ang lahat sa kanilang ginagawa. Dahil nga sa aalis si Aiden papuntang Singapore ay naging tight ang schedule of deadlines ng different department. Ayaw kasi ni Aiden na umalis na may mapepending na projects dahil mapepending din ang benefits ng mga employers.“ Ms. Cruz?! “ Napapitlag ako sa aking kinauupuan dahil sa medyo malakas na boses na narinig ko. Nag – angat ako ng mukha upang tingnan kung sino ang walanghong nanggulat sa akin. Ngunit napalunok ako ng makita kung sino ang tumatawag sa akin. Ang madilim niyang aura at mga mata niyang parang mangangain na ang lalong nagpakaba sa akin.“ Sir Anderson. “ sambit ko sa apelyido niya ng makatayo ako.“ Daydreaming in the workplace is not allowed, Ms. Cruz. “ seryosong turan niya sa akin ngunit ng magtama ang aming mga mata ay bakas na ayaw niya ako pagalitan.“ Sorry, sir. “ paghingi ko ng paumanhin sa kaniya at pasimpleng ngumiti sa kaniya para ipak
Pinakabagong kabanata
- Back In Your Arms KABANATA 19: MULING PAGKIKITA
- Back In Your Arms KABANATA 18: BUSINESS BALL
- Back In Your Arms KABANATA 17: SABRINA WILSON
- Back In Your Arms KABANATA 16: PAGKATAPOS NG LIMANG TAON
- Back In Your Arms KABANATA 15: PAGBUBUNTIS
- Back In Your Arms KABANATA 14: PAGLISAN
- Back In Your Arms KABANATA 13: PAGKALITO
- Back In Your Arms KABANATA 12: REBELASYON
- Back In Your Arms KABANATA 11: PREPARASYON
