Napamulat ang mata ni Yuki sa biglaang pag-iyak ng isang sanggol na hawak niya. Muntik na siyang magulat ng maalala na wala naman siyang sanggol na anak. She was about to stand up while still holding the baby but she realize that she was only sitting at the top of a high wall while leaning against Deiji. Her room mate. Sa walang kakayahang tumayo ay iginala na lamang niya ang kanya mata.
She saw a nightmare she'd never imagined would even happen in real life. A bunch of zombies trying to reach them. With that, a flashback came into her mind with scenarios on how they end up in that kind of situation.Maya maya ay biglang lumingon si Glenn sa kanya."Let's go there." Sabi nito sa kanya sabay turo sa kadulu-duluhan ng gubat.Saka niya lang napansin ang mga taong nagsitawiran na din pala mula sa kabilang pader at naglalakad na papunta sa direksyon na tinuro ni Glenn.Yuki remembers the day her husband drove his car to take her to Sitio De villasarza. There's a weird white and tall barrier around the Sitio made of iron. People are already walking towards that direction thinking there's a way for them to escape from zombies.Tumango si Yuki saka ginising ang mga kasamahan. Panatag ang loob ni Yuki dahil may isa pang lalaki silang kasama to protect them lalo na't may dala-dala na silang Baby."Bakit?" Agad na tanong ni Deiji kay Yuki na mukhang nakalimutang napapaligiran sila ng zombie."Let's go there." Gaya niya sa sinabi ni Glenn sa kanya kanina saka tinuro ang direksyon na tinatahak ng mga tao."Anong meron doon? Bakit sila pumupunta doon? Hindi pa din ba tayo mare rescue?" Mabilis at sunod-sunod na tanong ni Michelle sa kanila.Naalimpungatan ito at mukhang takot na takot pa din dahil sa mga pangyayari. Lahat tahimik matapos magtanong ni Michelle. Kahit sila ay walang alam sa lahat ng nangyayari at wala din silang balita mula sa labas ng Sitio De Villasarza."We don't have signals. We can't ask for help." Kalmadong paliwanag ni Glenn na lalong nagpaiyak kay Michelle."I think it's planned. It's fucking well planned. They used a high paying job and cheap supplies and low bill of rent, electricity and water to lure us here." Sambit ni Deiji na mababakas mo ang sobrang gigil sa bawat salitang binitawan niya.Napatingin si Deiji sa mga zombies na nasa baba nila saka tumalikod."So we need to go there?" Ulit na tanong ng dalaga saka tiningnan isa-isa ang mga kasamahan.Sabay-sabay silang napatingin sa sanggol ng bigla itong umiyak ng napakalakas."Let's go. Nagsisilapitan na silang lahat dahil sa ingay ng baby." Madiing sambit ni Glenn saka nauna nang tumalon at tumawid sa kabilang pader.Inalalayan naman niya bumaba ang bawat isa lalo na ang mga babae. Inggit na inggit si Michael kay Glenn. Kung ikukumpara kasi silang dalawa ay talaga namang itsura pa lang ni Glenn ay mukha ng malakas at matikas. Samantalang siya ay isang gamer lang na maghapong nakaupo.Nang makababa na silang lahat ay nag-umpisa na silang maglakad papunta sa harang na kinakailangan nilang tawirin upang makalabas at makaligtas mula sa mga zombies. Lingid sa kanilang kaalaman na may isang taong nakagat ang kasama nilang nakatawid mula sa kabilang pader.Ilang oras na silang naglalakad lakad ngunit wala pa din sila sa nais puntahan. Wala pa silang kain, walang maayos na tulog at kahit patak ng tubig ay wala magmula pa kagabi. Hinang-hina ang katawan nila habang patuloy pa rin ang pagtahak ng daan kasama ang iba pang mga tao galing sa kabilang pader."Ang sakit na ng paa ko." Reklamo ni Michelle." Gutom na ako." Biglang reklamo din ni Deiji na naging dahilan ng pag ngiti ng tatlong kaibigan na si Yuki, Michelle at Michael. Alam kasi nila kung gaano katakaw sa pagkain si Deiji. 'patay gutom' nga siya kung tawagin ng mga kasamahan sa dorm. And Deiji really love how her friends gave her a nickname. Gayon pa man, kahit anong katakawan ng dalaga ay hindi ito tumataba.Umiyak na naman ng napakalakas ang sanggol na hawak ni Yuki. Sa tingin niya ay 4-5 months pa lang ang bata dahil dalawa na ang anak niya. This time ay mas malakas at mukhang walang balak tumigil ang bata sa pag iyak. Wala silang nagawa kundi ang huminto upang matingnan ang kalagayan ng baby at para makapag pahinga saglit kahit papaano."Gutom na si Baby." Biglang anas ni Yuki."Sabi sa inyo ei. Nakakagutom talaga ang mga oras na ito." Pag ibiro ni Deiji sa mga kaibigan. Gusto niyang gumaan ang loob ng bawat isa kahit siya mismo ay gustong gusto ng makaalis sa impyernong 'yon."Ang baby, normal sa kanila ang maya maya nagugutom. Sayo hindi 'yon normal." Pagbabara ni Yuki kay Deiji na nagpanguso sa dalaga."Oh!" Gulat silang lahat ng biglang nag abot si Glenn kay Yuki ng isang chocolate na may tatak burnburone."May date kasi ako kagabi. Nagdala ako ng bulaklak at chocolates para sa kanya. Diba 'yon naman gusto niyong mga babae?" Biglang paliwanag ni Glenn sa mga kasama ng bigyan siya ng nagtatakang mga tingin sa kani-kanilang mukha.Kinuha naman ni Yuki ang chocolates saka kaonting pinahiran and dila ng baby upang tumahimik ito. Alam niyang bawal ito sa bata lalo na at walang laman ang tiyan ngunit kinakailangan nilang mapatahimik ang bata sa ngayon."Sweet naman pala." Pangkatyaw ni Michael sa kaklase."Ei nasaan na siya ngayon?" Tanong niyang muli."She was caught. I was just a minute earlier to the four of you na nakaakyat sa wall. And I didn't get a chance to save her. She was bitten before I could react. I was such a coward." Mahaba ang malungkot na pliwanag ni Glenn sa kanila.Natahimik naman silang lahat dahil sa awkward ng kanilang usapan. Glenn lost someone and they lost everyone from dorm."Ahhhhhhhh!" Napatigil ang lahat sa paglalakad at napalingon ang lima sa pinanggalingan ng sigaw.Bumalik ang kaba nilang lahat ng marinig ang pamilyar na sigaw at tili na iyon. Sigaw na may halong takot at sakit. Glenn step forward to clearly look for the cause. He saw a girl biting someones neck. A zombie. He whisper to himself."Run!" He shouted as he started running too. The five of them find themselves running again to save their lives."What happened?" Deiji asks Glenn as they are still running together.Michelle and Michael are in front while still holding each other's hand. While Deiji and Glenn are on Yuki's side to protect Yuki who's holding a baby."Paano?" Tanong din ni Yuki ngunit hindi na masagot pa ni Glenn dahil kahit siya ay nagtataka maliban na lamang kung may nakatawid ding infected.But Glenn is still wondering if it didn't turn earlier like what happened to the guy who died last night. Maybe it depends on how your body will react to the virus before it can get through to your brain."There!" Turo ni Michelle sa harapan nila.Sa wakas ay nakita na nila ang napakataas na puting harang na gawa sa bakal. It's easy to climb dahil meron kang maaapakan at makakapitan.Lalo nilang binilisan ang takbo dahil palapit ng palapit at padami ng padami ang tilian at sigawan ang naririnig nila mula sa likuran."Stop!" Abot kamay na nila ang nais akyatin ngunit napahinto sila sa napakalakas na sigaw ni Deiji.They looked at Deiji and saw her stepping back. Nagpalinga-linga ito sa mga taong nagbabalak umakyat sa bakal na harang.Gano'n na lang ang gulat nila ng makitang nangingisay ang lahat ng taong humahawak sa bakal."Fuck!" Napasigaw na lamang si Michael saka umatras. Kung nagkataon ay silang dalawa ni Michelle ang mauuna."Umalis na tayo!" Sigaw ni Yuki dahil nag-umpisa na namang umiyak ang baby na hawak-hawak niya."Mauna ka Deiji, sa likod ako." Utos ni Glenn sa dalaga dahil alam niyang maliban sa kanya ay ito ang maasahan niyang pumrotekta sa kasamahan ayon sa nakita niya kagabi.Wala namang alinlangang tumango si Deiji saka nag-umpisang mag lakad takbo habang nasa likod nito si Yuki habang bitbit pa din ang umiiyak na bata. Nakasunod sa likod ni Yuki ang kambal na magkahawak kamay pa rin.Nang susunod na si Glenn ay bigla na lamang may zombie'ng tumalon sa kanya mula sa gilid. Mabuti na lamang ay nahawakan nito ang dibdib at panga upang labanan ang pwersa nito papunta sa kanya at maiwasang makagat.Napahinto naman ang apat dahil dito. Nagbalak si Deiji na tumulong ngunit sinigawan lang siya ni Glenn."Takbo na! Susunod ako!" Tanging nasabi na lamang niya dahil ayaw niyang maabutan ang kasamahan ng dahil sa kanya.Nagdadalawang isip man ang apat ay sinunod na lamang nila si Glenn dahil ayaw nilang m
Nagulat si Deiji sa nadatnan pag-akyat na pagkaakyat niya. Nakataas ang kamay ng mga kasamahan niya habang nakaharap sa mga kalalakihang may iba't ibang armas na hawak at nakatutok ito sa direksyon nila."Sino kayo? Saan kayo nanggaling?" Tanong ng isang lalaki na sa tansiya ni Deiji ay mga nasa late 40's ito. Medyo manipis na din ang buhok nito sa bandang harapan."Bakit niyo naisipang umakyat dito?" Tanong muli ng isang lalaking medyo bata pa kumpara sa lalaking unang nagtanong sa kanila.Hindi nila masagot ang tanong kaya naman ay nanatili silang tahimik. Ngunit hindi din nagpapatalo ang mga lalaki sa kanilang harap. Humakbang naman si Yuki saka nagsalita para sa grupo niya."We're a…" Paninimula ni Yuki na tila hindi alam kung ano ang kanyang sasabihin at nangangapa pa siya ng mga salitang pwedeng gamitin."We're living in a girls and boys dormitory not too far from here. We ran away last night from zombies until we got here on top of the wall." Pagpapaliwanag ni Yuki saka turo sa
Tuwang-tuwa ang lahat nang makabalik ng kumpleto ang kanilang Asawa, kapatid at kaibigan na nag boluntaryo sa pagbaba sa ground floor upang makakuha ng makakain."Nagdala na lang kami. Masyadong delikado sa cafeteria." Napatigil naman ang lahat sa sinabi ni Glenn ngunit tumango at nagsingitian.Tuwang-tuwa ang bawat isa sa dami ng pagkaing nasa kanilang harap. Puno ng pasasalamat ang mga mata ng lahat."Wala bang gatas na pwede dedein ang bata?" Tanong ni Yuki na nagpahinto kay Glenn.Nagkatinginan ang lahat dahil umiiyak nang umiiyak ang bata. Tila hindi na nito kaya pa na maghapong chocolate lang ang kinakain lalo na't padila-dila lang ito.Nalungkot ang lahat at naawa sa baby. Alam nila na hindi pa kayang kumain nito at gatas lamang ang pwede dito."Charan!" Tili ni Deiji ng unti-unti niyang inilabas sa maliit na bag na nakita niya sa cafeteria na may lamang garapon na puno ng gatas at tatlong bote ng dede.Natuwa at natawa naman ang lahat sa pagpapakaba ni Deiji sa lahat. Tila nab
Tahimik na nagkukwentuhan ang lahat habang ang iba naman ay natutulog na."Nakakapagtaka. May mga feeding bottle pala sa mga School." Takhang tanong ni Michael.Napaisip naman ang mga kasama saka napatingin kay Deiji na mismong nakakuha nito."Dami daming problema, Michael. 'Yan pa talaga nasa isip mo?" Pamimilosopo naman ni Deiji kay Michael habang kumakagat sa Sandwich na hawak niya."Fine!" Pagsuko ni Deiji ng mapansin na lahat ng kasama niya ay nakatingin pa din sa kanya."When I was living outside the Sitio, I used to fetch my nursery sister. May iilang kaklase siya na dumedede sa bote. I was like, Omaygash! The were 4 years old already but they keep feeding those kids in bottle." Pag-uumpisang kwento ni Deiji sa mga ito."And then, there's one mother who calmy told me na mero'n daw talagang bata na hirap pigilan sa pagdede sa bote. And that's how I taught na baka mero'n din sa Canteen kanina." Pagpapatuloy niya habang nakatingin sa mga kasama na seryosong nakikinig."As you can
Pasado alastres na ng alaskwatro ng umaga at tahimik ang buong haligi ng gymnasium. Kanya-kanyang naglatag ang lahat ng mahihigaan at ngayon ay mahihimbing ang kanilang tulog.Mula sa kanilang malalim na tulog ay nagising si Dave dahil sa sobrang sakit ng ulo at ng kanyang katawan. Hinihingal ito at pakiramdam niya'y tumakbo siya ng napakalayo. Dahan-dahan siyang bumangon at tumayo saka tutumba-tumbang nagpumilit maglakad papunta sa banyo. Alam niya kung ano ang nangyayari sa kanya kaya naman nais niya sanang ikulong ang sarili sa banyo para hindi makasakit ng iba.Nang makarating sa banyo ay agad siyang pumasok sa isang cubicle at isinarado ang pintuan. Lalong tumindi ang sakit na nararamdaman niya. Ang mga buto niya ay tumutunog at grabe ang sakit na dumadaloy sa bawat parte ng kanyang katawan."Mama, naiihi ako." Kinalabit nang kinalabit ng bata ang kanyang ina dahil sa pagsakit ng kanyang pantog.Bumangon naman ang ina niya saka inalok ang kamay sa anak. Tahimik at maingat nilang
"Noah… '' Deiji murmured when she saw a familiar face among them. Noah smile at her."Deiji?" Deiji turns her head with the girl who wears a fitted red dress above the knee and a classy stiletto. It was her friend. Her ex-friend to be exactly."Bianca!" May panunuyang bigkas niya sa pangalan nang tumawag sa kanya.She rolled her eyes and laugh disappointed when she also saw her ex-friend's boyfriend, Carlo Torres."Wow! Lovers on one roof." Deiji sarcastically said with a nasty laugh while looking at them confidently."I thought you broke up with him but look at the both of you. Staying together even in pandemic." Deiji continue. Napaiwas naman si Bianca saka umirap sa hangin.Tahimik ang lahat dahil sa hindi alam ang nangyayari sa kanila. Noah clap his hand once and close his finger to catch their attention."Okay, so… Mind telling us what happened to all of you?" Noah ask and look at them one by one."And Deiji, what's with the baby? Your son? Daughter?" He continued."Mukha ba akon
"Who wants to go out with us?" Glenn asks them.They all gathered in the living room as they were talking about getting out to get supplies and food to survive."Me!" Mabilis na sagot ni Carlo saka itinaas ang kamay.Nagulat naman si Bianca sa pagboluntaryo ng nobyo. Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ni Carlo at pilit ipinapababa sa binata."Shut up, Baby! You don't know what you were saying!" Mahina at madiing pamimilit ni Bianca sa nobyo.Ayaw niya itong palabasin dahil delikado at wala ng kasiguraduhan kung buhay pa ba ang mga pamilya nila o ang isa't isa na lang ang meron sila."I know, Baby. Please. I want to be useful so you can be proud of me." Pakikipaglaban naman ni Carlo kay Bianca.Napairap naman si Deiji dahil sa kacorny-han kuno ng dalawa."I'm already proud of you, please. Stay with me. You don't have to do this, Baby." Nag-iiyak pa si Bianca para lamang mapilit ang binata na hindi lumabas at iwan siya."I need to do this. They also need me. I'm doing this for you, oka
Nag-aasarang lumabas ng terrace sina Deiji at Noah. They were about to head down when they heard wild voices coming from a room in front of them. Nakita din nila si Michael na nakadikit ang isang tenga nito sa pinto na tila nakikinig sa ingay."Hoy! Anong ginagawa mo diyan?" Noah jokingly smacked his shoulder.Michael just sign 'shh' to them at ibinalik ang tenga sa pintuan. Ginaya naman ni Deiji at Noah si Michael."Arg Baby, please go deeper in me." Einig nilang halinghing ni Bianca mula sa loob.Napaangat naman ng ulo si Deiji saka binatukan si Michael."Aray! Ats Deiji naman ei." Angal nito na parang bata."Give them privacy. Siraulo ka ah." Akmang babatukan ulit ni Deiji si Michael ng hawakan ni Noah ang kamay niya para pigilan ito."Want it too?" Sexing tanong ni Noah kay Deiji. Alam ni Deiji na niloloko at inaasar lamang siya ni Noah ngunit ayaw niyang sa harap ni Michael ito sinabi."Ahh!" Pigil sigaw ni Noah pagkatapos siyang sikuhin ni Deiji sa sikmura. Natawa pa siya dahil