"Umalis na tayo!" Sigaw ni Yuki dahil nag-umpisa na namang umiyak ang baby na hawak-hawak niya.
"Mauna ka Deiji, sa likod ako." Utos ni Glenn sa dalaga dahil alam niyang maliban sa kanya ay ito ang maasahan niyang pumrotekta sa kasamahan ayon sa nakita niya kagabi.Wala namang alinlangang tumango si Deiji saka nag-umpisang mag lakad takbo habang nasa likod nito si Yuki habang bitbit pa din ang umiiyak na bata. Nakasunod sa likod ni Yuki ang kambal na magkahawak kamay pa rin.Nang susunod na si Glenn ay bigla na lamang may zombie'ng tumalon sa kanya mula sa gilid. Mabuti na lamang ay nahawakan nito ang dibdib at panga upang labanan ang pwersa nito papunta sa kanya at maiwasang makagat.Napahinto naman ang apat dahil dito. Nagbalak si Deiji na tumulong ngunit sinigawan lang siya ni Glenn."Takbo na! Susunod ako!" Tanging nasabi na lamang niya dahil ayaw niyang maabutan ang kasamahan ng dahil sa kanya.Nagdadalawang isip man ang apat ay sinunod na lamang nila si Glenn dahil ayaw nilang maging pabigat dito.Tumakbo sila ng tumakbo. Sari-saring iyakan at tilian na naman ang kanilang naririnig na inakalang tapos na ang mala impyerno nilang naranasan kagabi lang."Deiji!" Sigaw ni Yuki ng biglang may zombie silang makakasalubong.Tila napansin sila nito dahil sa iyak ng batang kasama nila.Sa pagiging desperado ni Deiji na makaalis kasama ang mga kaibigan ay malayo pa lamang ang zombie ay tumakbo na siya ng mas mabilis bilang bwelo upang salubungin ang papalapit na zombie.Pinalagatok niya pa ang mga daliri sa kamao saka pinwesto ang kamay paharap. Nang magkasalubungan ang dalawa ay ipinang salo ni Deiji ang kanyang palad sa leeg nito at isang balikat. Sa lakas ng impact na ginawa ni Deiji ay natumba ang zombie na naging dahilan ng pag gulong nilang dalawa.Deretsong tumayo naman si Deiji mula sa paggulong saka sinipa ng pagka lakas lakas ang ulo ng zombie habang nakatalikod pa at katatayo lamang. Dahil dito ay na out of balance ang zombie.Sakto naman ang dating ni Glenn at siya na mismo ang tumapos dito. Paulit-ulit niyang tinapakan ang ulo nito hanggang sa madurog. Grabe naman ang pandidiri ng apat dahil sa ginawa niya."Let's go." Kinuha ni Glenn ang bata mula kay Yuki upang makatakbo silang lahat ng mabilis."Kailangan nating maghanap ng pagkain. Gutom na gutom na ang bata at iritang-irita na sa diaper niya." Suhestiyon ni Yuki dahil hanggang ngayon ay wala pa ding tigil ang iyak ng baby.Naisip ni Glenn na kailangan nilang mapatahimik ang bata dahil mapapansin at mapapansin sila ng Zombie."Bumalik tayo sa Sitio." Suhestiyon naman ni Deiji."Pero diba punong-puno ng zombie do'n?" Angal naman ni Michelle."Kahit saan tayo pumunta ay puno ng zombie. Kailangan din natin kumain para magka lakas." Sagot naman ni Deiji."Nandiyan na sila." Pahiwatig ni Michael na naging dahilan ng pagtakbo muli nila ng mas mabilis.Pag-akyat muli nila sa pader ay nakita nilang kakaunti at hiwa-hiwalay na ang zombie. Ito ay maaaring dahil wala na silang makitang makakain sa itaas ng pader hindi katulad kanina. Paniguradong nagkalat na sila sa buong Sitio De Villasarza.Pinadilaan muli nila ng chocolate ang bata bago bumaba upang tumahimik at hindi gumawa ng anumang ingay."Dahan-dahan." Paalala ni Glenn kay Michelle na takot na takot at nagmamadali."Tatakbo tayo. They can't run fast like us so we need to run faster as we usually do.""What the fuck?" Biglang sambit ni Glenn sa suhestiyon ni Deiji."What? Why? Do you have any plans?" Tanong naman ng dalaga kay Glenn.Mahina silang nag-uusap habang nasa ilalim ng plywood na naka slang sa tabi ng pader."We need someone to catch their attention." Suhestiyon naman ni Glenn."Anong akala mo nasa movie tayo? Paano mo naiisip na makakasurvive ang tatakbo?" Panlalaban naman ni Deiji kay Glenn."Kesa naman sa plano mo. Tatakbo tayong lahat sa gitna." Hindi naman nagpatalo si Glenn."So, okay lang na may isang isakripisyo. Ganon ba 'yon?" Biglang panggiguilty ni Deiji kay Glenn.Hindi niya kasi gusto ang magkawatak-watak sila dahil mapoprotektahan nila ang isa't isa kung magkakasama."Hindi naman sa ganun." Tanging nasambit na lamang ni Glenn.Tulala naman ang kasamahan at litong-lito din sa kung ano ang dapat nilang gawin."Ahm… Guys. There's a building over there. And It seems to have stairs from the upper floor to the top of the wall." Mahabang paliwanag ni Michael saka turo sa building hindi kalayuan sa pwesto nila."Ei bakit pa tayo bumaba?" Inis na tanong naman ni Deiji kay Michael."Akala ko kasi maayos kayo mag-isip na dalawa." Mahinang sambit ni Michael."Anong sabi mo?" Inambahan ni Deiji si Michael at napailag naman si Michael sa takot sa dalaga.Inawat naman ni Yuki si Deiji dahil alam naman niya na pagod lamang si Deiji kaya mainit ang ulo nito."O baka naman Glenn si Ate Deiji na ang para sayo." Casual na sabi muli ni Michael saka nagtago sa likod ni Yuki.Hindi naman umimik si Glenn at napatingin na lamang kay Deiji na siyang umirap sa kanya.Umakyat na lamang ulit sila at nag-umpisang dahan-dahang maglakad sa taas ng pader. Malapad naman ang pader na may halos dalawang dangkal din kaya hindi mahirap ang ginagawa nila."Paano ka aakyat?" Tanong ni Yuki kay Glenn na may hawak muli sa bata.Naisip naman ni Glenn iyon kaya hiningi niya ang jacket na suot-suot ni Michael. Itinali niya ang bata sa kanya gamit ang jacket. Iniikot niya ang jacket sa kanyang batok at iniupo ang bata sa loob ng jacket."Hindi mapagkakatiwalaan. Ngunit ang mahalaga may alalay. Umakyat na kayo." Pagpapaliwanag ni Glenn dahil lahat ng kasama ay nakatingin sa kanila ng bata nasa kanya na ngayon.Pinauna na nila si Michael, kasunod si Michelle. Sumunod naman si Yuki at Glenn at nagpahuli si Deiji upang maalalayan si Glenn sa pag-akyat.Nang makaakyat si Deiji ay gano'n na lamang ang gulat niya ng may mga kalalakihan ang may hawak ng mga iba't ibang klase ng armas. May kahoy, may patalim, at may bakal. Sa likod ng mga lalaki ay ang mga babae, matatanda, at mga bata na mukhang takot na takot sa kanila.Nagulat si Deiji sa nadatnan pag-akyat na pagkaakyat niya. Nakataas ang kamay ng mga kasamahan niya habang nakaharap sa mga kalalakihang may iba't ibang armas na hawak at nakatutok ito sa direksyon nila."Sino kayo? Saan kayo nanggaling?" Tanong ng isang lalaki na sa tansiya ni Deiji ay mga nasa late 40's ito. Medyo manipis na din ang buhok nito sa bandang harapan."Bakit niyo naisipang umakyat dito?" Tanong muli ng isang lalaking medyo bata pa kumpara sa lalaking unang nagtanong sa kanila.Hindi nila masagot ang tanong kaya naman ay nanatili silang tahimik. Ngunit hindi din nagpapatalo ang mga lalaki sa kanilang harap. Humakbang naman si Yuki saka nagsalita para sa grupo niya."We're a…" Paninimula ni Yuki na tila hindi alam kung ano ang kanyang sasabihin at nangangapa pa siya ng mga salitang pwedeng gamitin."We're living in a girls and boys dormitory not too far from here. We ran away last night from zombies until we got here on top of the wall." Pagpapaliwanag ni Yuki saka turo sa
Tuwang-tuwa ang lahat nang makabalik ng kumpleto ang kanilang Asawa, kapatid at kaibigan na nag boluntaryo sa pagbaba sa ground floor upang makakuha ng makakain."Nagdala na lang kami. Masyadong delikado sa cafeteria." Napatigil naman ang lahat sa sinabi ni Glenn ngunit tumango at nagsingitian.Tuwang-tuwa ang bawat isa sa dami ng pagkaing nasa kanilang harap. Puno ng pasasalamat ang mga mata ng lahat."Wala bang gatas na pwede dedein ang bata?" Tanong ni Yuki na nagpahinto kay Glenn.Nagkatinginan ang lahat dahil umiiyak nang umiiyak ang bata. Tila hindi na nito kaya pa na maghapong chocolate lang ang kinakain lalo na't padila-dila lang ito.Nalungkot ang lahat at naawa sa baby. Alam nila na hindi pa kayang kumain nito at gatas lamang ang pwede dito."Charan!" Tili ni Deiji ng unti-unti niyang inilabas sa maliit na bag na nakita niya sa cafeteria na may lamang garapon na puno ng gatas at tatlong bote ng dede.Natuwa at natawa naman ang lahat sa pagpapakaba ni Deiji sa lahat. Tila nab
Tahimik na nagkukwentuhan ang lahat habang ang iba naman ay natutulog na."Nakakapagtaka. May mga feeding bottle pala sa mga School." Takhang tanong ni Michael.Napaisip naman ang mga kasama saka napatingin kay Deiji na mismong nakakuha nito."Dami daming problema, Michael. 'Yan pa talaga nasa isip mo?" Pamimilosopo naman ni Deiji kay Michael habang kumakagat sa Sandwich na hawak niya."Fine!" Pagsuko ni Deiji ng mapansin na lahat ng kasama niya ay nakatingin pa din sa kanya."When I was living outside the Sitio, I used to fetch my nursery sister. May iilang kaklase siya na dumedede sa bote. I was like, Omaygash! The were 4 years old already but they keep feeding those kids in bottle." Pag-uumpisang kwento ni Deiji sa mga ito."And then, there's one mother who calmy told me na mero'n daw talagang bata na hirap pigilan sa pagdede sa bote. And that's how I taught na baka mero'n din sa Canteen kanina." Pagpapatuloy niya habang nakatingin sa mga kasama na seryosong nakikinig."As you can
Pasado alastres na ng alaskwatro ng umaga at tahimik ang buong haligi ng gymnasium. Kanya-kanyang naglatag ang lahat ng mahihigaan at ngayon ay mahihimbing ang kanilang tulog.Mula sa kanilang malalim na tulog ay nagising si Dave dahil sa sobrang sakit ng ulo at ng kanyang katawan. Hinihingal ito at pakiramdam niya'y tumakbo siya ng napakalayo. Dahan-dahan siyang bumangon at tumayo saka tutumba-tumbang nagpumilit maglakad papunta sa banyo. Alam niya kung ano ang nangyayari sa kanya kaya naman nais niya sanang ikulong ang sarili sa banyo para hindi makasakit ng iba.Nang makarating sa banyo ay agad siyang pumasok sa isang cubicle at isinarado ang pintuan. Lalong tumindi ang sakit na nararamdaman niya. Ang mga buto niya ay tumutunog at grabe ang sakit na dumadaloy sa bawat parte ng kanyang katawan."Mama, naiihi ako." Kinalabit nang kinalabit ng bata ang kanyang ina dahil sa pagsakit ng kanyang pantog.Bumangon naman ang ina niya saka inalok ang kamay sa anak. Tahimik at maingat nilang
"Noah… '' Deiji murmured when she saw a familiar face among them. Noah smile at her."Deiji?" Deiji turns her head with the girl who wears a fitted red dress above the knee and a classy stiletto. It was her friend. Her ex-friend to be exactly."Bianca!" May panunuyang bigkas niya sa pangalan nang tumawag sa kanya.She rolled her eyes and laugh disappointed when she also saw her ex-friend's boyfriend, Carlo Torres."Wow! Lovers on one roof." Deiji sarcastically said with a nasty laugh while looking at them confidently."I thought you broke up with him but look at the both of you. Staying together even in pandemic." Deiji continue. Napaiwas naman si Bianca saka umirap sa hangin.Tahimik ang lahat dahil sa hindi alam ang nangyayari sa kanila. Noah clap his hand once and close his finger to catch their attention."Okay, so… Mind telling us what happened to all of you?" Noah ask and look at them one by one."And Deiji, what's with the baby? Your son? Daughter?" He continued."Mukha ba akon
"Who wants to go out with us?" Glenn asks them.They all gathered in the living room as they were talking about getting out to get supplies and food to survive."Me!" Mabilis na sagot ni Carlo saka itinaas ang kamay.Nagulat naman si Bianca sa pagboluntaryo ng nobyo. Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ni Carlo at pilit ipinapababa sa binata."Shut up, Baby! You don't know what you were saying!" Mahina at madiing pamimilit ni Bianca sa nobyo.Ayaw niya itong palabasin dahil delikado at wala ng kasiguraduhan kung buhay pa ba ang mga pamilya nila o ang isa't isa na lang ang meron sila."I know, Baby. Please. I want to be useful so you can be proud of me." Pakikipaglaban naman ni Carlo kay Bianca.Napairap naman si Deiji dahil sa kacorny-han kuno ng dalawa."I'm already proud of you, please. Stay with me. You don't have to do this, Baby." Nag-iiyak pa si Bianca para lamang mapilit ang binata na hindi lumabas at iwan siya."I need to do this. They also need me. I'm doing this for you, oka
Nag-aasarang lumabas ng terrace sina Deiji at Noah. They were about to head down when they heard wild voices coming from a room in front of them. Nakita din nila si Michael na nakadikit ang isang tenga nito sa pinto na tila nakikinig sa ingay."Hoy! Anong ginagawa mo diyan?" Noah jokingly smacked his shoulder.Michael just sign 'shh' to them at ibinalik ang tenga sa pintuan. Ginaya naman ni Deiji at Noah si Michael."Arg Baby, please go deeper in me." Einig nilang halinghing ni Bianca mula sa loob.Napaangat naman ng ulo si Deiji saka binatukan si Michael."Aray! Ats Deiji naman ei." Angal nito na parang bata."Give them privacy. Siraulo ka ah." Akmang babatukan ulit ni Deiji si Michael ng hawakan ni Noah ang kamay niya para pigilan ito."Want it too?" Sexing tanong ni Noah kay Deiji. Alam ni Deiji na niloloko at inaasar lamang siya ni Noah ngunit ayaw niyang sa harap ni Michael ito sinabi."Ahh!" Pigil sigaw ni Noah pagkatapos siyang sikuhin ni Deiji sa sikmura. Natawa pa siya dahil
"Ang sakit!" daing ni Noah habang hawak ang isang paa. Inapakan lang naman siya ni Deiji matapos magulat sa halik na ginawa ni noa sa kanya sa harap ng mga kasamahan."Do you really have to do that?" Tanong ni Noah sa dalaga."Do you really have to do that?!" ulit na tanong ni Deiji gamit ang tanong na ipinukol sa kanya ni Noah.Hindi niya gusto ang ginawa ni Noah sa harap ng kasamahan. Sa isip niya'y hindi iyon ang oras upang makipaglandian. Naiirita na nga siya sa pagdadrama ni Carlo sa kanya ay pinatulan pa ni Noah.Natahimik si Noah sa madiing tanong ni Deiji sa kanya."I'm sorry. Nadala lang ako." Ngumuso naman si Noah sa harap ni Deiji upang magpacute rito."It's not the right time to flirt, guys. We have a serious job to do right now." Paalala niya sa mga kasamahan na mukhang nakalimutan kung na saan sila ngayon at kung gaano kaseryoso ang sitwasyon nila ngayon."Right! I'm sorry, Deiji." Carlo apologized as Deiji just ignored him while Noah glare back at Carlo.Mahaba at makip