“Ready na ba lahat?”Nag-angat ako ng tingin kay Dylan nang pumasok siya sa loob ng silid namin. I gave him a half shrug before continuing what I was doing. Naramdaman ko naman ang paglalakad niya palapit sa akin. “Tapos ka na kaagad? Gaano bang kaunti ang ipinack mo?” takang tanong ko sa kaniya.He let out a soft chuckle. “I don’t need that much clothes. In fact, hindi mo rin naman kailangan nang marami dahil…”“Dylan,” suway ko sa kaniya at tiningnan siya nang masama. Muli nama siyang tumawa na para bang nakuha niya ang reaksiyong gusto niyang makuha mula sa akin. Napailing na lamang ako at hinayaan na siya. Masaya siyang iniinis ako, e. Bahala nga siya. “Nagpaalam ka ba sa Tita mo na aalis ka? You know, baka bigla kang hanapin,” he asked while helping me fold some of my clothes.I groaned and shake my head. “Dylan, come on. Sa tagal kong nakatira rito sa bahay mo, hindi man lamang niya tinanong kung saan na ako tumitira. Masaya na ‘yong nasosolo niya ang bahay lalo pa’t nakakulo

 “What the fuck?”An eerie silence filled the van upon we heard what Dylan told us. Maging ako ay hindi makapaniwala sa aking narinig.  Ano raw? Ako… kami… ikakasal na ngayon?! “Dylan, cut the crap. Huwag kang magloko nang ganiyan,” seryosong sambit ng tatay ni Dylan kaya’t maging ako ay hindi mapigilang kabahan. Hindi siya palaging seryoso lalo pa’t kasama niya ang nanay ni Dylan ngunit ngayon… Wala sa sarili akong tumingin kay Dylan habang hinihintay niyang sabihin na joke lang ang sinabi niya subalit kahit ilang minuto na ang nagdaraan ay hindi pa rin siya nagsasalita at sinasabing joke lang ang sinabi niya.  Alam kong ikakasal kami. Pero hindi ko alam na… ngayon pala? What the fuck?  “Dylan ‘nak, hindi ‘to magandang oras para magbiro.” Hindi tulad ng tatay ni Dylan na inis na inis na at animo’y nagpapanic, mukhang kalmado naman ang nanay ni Dylan. Nang tingnan k

“So how does it feels like to be married?” Dylan and I groaned in unison when Iverson asked that question for the umpteenth time. “Isang tanong mo pa ng tanong na ‘yan, tatamaan ka na talaga sa akin, Iverson,” banta ko at pinanlakihan siya ng mga mata. “Ano? Nagtatanong lang, e.” He looked towards Dylan’s mother and pouted. “Tita, oh. Inaaway ako ni Kaia. Huwag niyo ngang i-accept sa pamilya niyo.”Inirapan ko na lamang siya dahil kanina pa siya ganito. “Tingnan mo pa, Tita Layla, oh. Ayaw nilang maghiwalay. Hindi na yata makapaghintay ng honeymoon—““Iverson,” sabay na suway namin sa kaniya ni Dylan. Dylan’s mother cleared her throat. “Don’t worry, Iverson. Matutulog lang ang dalawang iyan,” sambit niya at tumingin sa gawi ko. My eyes widened as I looked down. Alam na alam ko na kung ano ang tinutukoy niya ngunit kaming tatlo lamang ni Dylan ang nakakaal

“Today is your father’s hearing. Hindi ka ba pupunta?”I let out a harsh breath upon hearing Dylan’s question. “Dylan, tinatanong pa ba ‘yan?” pabalang na tanong ko sa kaniya pabalik.“Sabi ko nga, dapat hindi na ako nagtanong,” naiiling na tugon niya kaya’t muli akong bumuntong hininga. “I’ll just go home early. Is that all right?”Nag-angat ako ng tingin sa kaniya at nagkibit-balikat. “Aalis nga pala ako,” seryosong sambit ko.Just like what I am expecting, his brows immediately drew in a straight line. “Saan ka pupunta? Wala ka namang sinabi sa akin kahapon na aalis ka.”“Pupunta muna ako kay Lola. Baka bukas na ako ng umaga umuwi,” kaswal na sagot ko sa kaniya. Bumangon na ako mula sa higaan at tumingin sa kaniya. “Huwag mo na akong sunduin. Magcocommute nalang ako pauwi.”“Bukas ka nalang kaya pumunta? I’ll go with you tomorrow.”Mabilis akong umiling at tumayo na upang makalapit sa kaniya. Kagagaling niay lamang sa banyo at katatapos lamang maligo kaya naman basa pa ang kaniyang

“Dylan!” gulat na bulalas ko nang makitang si Dylan ang nagsalita. Ramdam kong mabibigat ang mga hakbang niya habang naglalakad palapit sa amin ni Aziel. Walang imik niyang iwinaksi ang aking kamay mula sa pagkakahawak ni Aziel at hinila ako palapit sa kaniya. “Fontanilla,” rinig kong bigkas ni Aziel kaya’t wala sa sarili akong napatingin sa kaniya. He’s looking intently towards Dylan. Sa tingin ng mga mata niya sa gawi ng asawa ko, ramdam ko ang galit sa bawat pagtitig niya rito. I gulped before looking towards Dylan once again. Tulad ng inaaasahan ko, hindi rin siya nagpatalo sa intensidad ng pagtitig niya kay Aziel. “Dylan,” muling pagtawag ko sa pangalan niya upang kahit papaano ay kumalma siya. He looked towards me and just like what I expected, his look softened. “Go inside, Kaia. May pag-uusapan lang kami,” utos niya. Agad akong umiling bilang