“You’re going to leave?” I groaned before looking towards Aziel exasperatedly. “Maka-leave ka naman, akala mo naman hindi na ako babalik. Magbabakasyon nga lang ako, ano ka ba?” Naiiling na tanong ko sa kaniya pabalik. “And you want me to…” “Siyempre, ikaw ang umayos ng trip ko,” pagputol ko sa sasabihin niya at tipid siyang nginitian. “Wala akong pera, duh.” Aziel let out a harsh groan. “Wala kang pera tapos gusto mong magbakasyon? Really, Kaia? Really?”“Saka para saan pa at naging kaibigan kita kung hindi mo ako ililibre? Come on. Saka may trabaho ka naman, ang ganda na nga ng trabaho mo, ‘di ba? Hindi ka na inalis ng Dad mo? Kaya dali na, ilibre mo na ako, please? Consider yourself forgiven for what you did, all right? Basta ilibre mo lang ako, kakalimutan na natin na naging kab—““Oo na, oo na,” pagputol  ni Aziel sa dapat ay sasabihin ko kaya’t lihim akong napangiti. Tu

 It took me four hours to land in Surigao City. Sa loob ng apat na oras na iyon ay natulog lamang ako sa eroplano dahil hindi ako nakatulog nang maayos kagabi habang magkatabi at yakap ako ni Dylan.  Nagpanggap lamang akong tulog sa mga sandaling iyon dahil ayaw kong isipin niya na maging ako ay nagdadalawang isip na umalis. Unbeknownst to Dylan, I can hear him cry last night. Ramdam ko noong niyakap niya ako at ibinaon ang aking mukha sa kaniyang dibdib upang hindi ko siya makitang umiiyak kung sakali mang imulat ko ang aking mga mata. But he’s not successful. I can sense him crying… silently. He muttered a lot of words—he said sorry and he also told me that he will never forgive himself if he really did such thing.  “Kung hindi lang kita mahal, hindi kita hahayaang umalis.”                                          I heard him saying that phrase and it somehow struck me. Siguro isa rin iyon sa

“Uutang kayo nang uutang tapos hindi nyo naman pala babayaran? Eh kung bigyan ko kaya kayo ng tuyong isda na basa, ha?” Padabog kong inilapag ang bilao kong dala at tinaasan ng kilay sina Aling Sitay. “Aba, matutuyo na ‘yong mga isdang pinapatuyo ko tapos ‘yong utang niyo noong nakaraan, wala pa ring bayad? Ano na? Patutuyuin muna natin ang dagat bago niyo ako bayaran—““Thalia naman, oy sus.” Hinawakan ni Aling Sitay ang aking balikat kaya’t inismiran ko siya. Mahina naman siyang tumawa at iniharap ako sa kaniya. “Sabi ko naman sa ‘yo, kapag may huli na ang asawa ko, saka kita babayaran. Saka ano ka ba naman? ‘Di ba pinautang nga rin kita noon? Utang na loob naman diyan, oh.”Humarap ako sa kaniya at pekeng tumawa. “Ay ‘yong utang ko ho sa inyo? Sa pagkakaalam ko ho, binayaran ko ‘yon kaagad noong siningil niyo ako. Madali naman ho akong magbayad ng utang saka magpautang… ang problema, wala na akong tinutubo rito sa tuyo ko dahil hindi niyo ako binabayaran. Nasaan ho ba si Mang Jhun

“Kaia?”Umayos ako ng tayo dahil sa gulat. Nang makabawi ay dali-dali akong lumapit sa kaniya habang hila ang aking maleta. Tipid ko siyang nginitian ngunit nakatingin lamang siya sa akin na animo’y nakakita ng multo kaya’t hindi ko mapigilang mapakamot ng aking ulo. May nagawa ba akong hindi maganda? “U-Uh, Thalia po, Sir—“ “Kaia? What the fuck—““Thalia po,” pagtatama ko dahil mukhang hindi niya naintindihan ang pangalan ko dahil iba ang binanggit niyang pangalan. Itinaas ko ang aking kanang kamay at malapad siyang nginitian. “Thalia Esquivel po.” Ilang beses siyang napakurap habang nakatingin sa akin at umawang ang mga labi. Wala sa sarili naman akong napalunok nang bigla siyang umatras habang nakatingin pa rin sa akin na para bang hindi siya makapaniwalang nakita ako. Kunot noo ko naman siyang tiningnan dahil doon. Sa pagkakaalam ko ay unang beses naming magkita buong b

 “Kaia?”Hindi ako kaagad nakagalaw nang magtagpo ang mga mata namin ng estrangherong lalaki. Ilang beses akong napakurap bago tuluyang bumalik sa normal. “H-Hindi ko pinapapaiyak ‘tong bata, ha. Bigla nalang siyang umiyak noong pumasok ako,” mabilis na pagdadahilan ko. Tiningnan ko si Rory na ngayon ay tumigil na sa pag-iyak. Mabilis kong tinalikuran ang lalaki at muling ibinalik sa crib niya ang bata. Hindi ko alam kung paano ako makakaalis sa sitwasyon ko ngayon dahil halos lahat sila, tinatawag akong Kaia at hindi na ako nagiging kumportable sa paraan ng pagkakakilala nila sa akin. Nasaan na baa ng Kaia na ‘yon at bakit hindi siya ang magpakita? Ang dami-raming taong naghahanap sa kaniya tapos— Muntik na akong mapatalon sa aking kinatatayuan nang walang pasabing niyakap ng estrangherong lalaki ang aking likuran. Hindi ako kaagad nakagalaw at sa halip ay naestatwa lamang dahil sa labis na pagkagulat.