AYEISHA - “TAPOS KO NANG pigain, Ate,” ani ko sa isang kasambahay namin matapos kong pigain ang niyog. Magluluto kasi kami ngayon ng bilo-bilo. May bagong kuha kasi ang driver sa likurang bahagi ng bahay ni King, bigla kaming naglaway ng bilo-bilo kaya naisipan naming gawing miryenda. Pero may tinira kaming ipapahinog na saging dahil miss ko na rin kumain ng turon at banana cue. Lagi kasi naming miryenda ‘yan noon sa farm namin sa Bicol. Kahit nga kamote. Ah, basta mga root crops! Ah, kamoteng kahoy pa pala! Meron naman dito, pero mas masarap yong sa amin. Malungkot na napabuntonghininga ako nang maalala ko ang magulang ko. “O sige, palagay na lang diyan. Ako na bahala, hanap ka na yata doon ng dalawang bata,” sagot niya sa akin. Dumaan muna ako sa silid ko at kinuha ang ab-Pad ko kung saan ako nagdedesinyo ng mga bagong ire-release ng kompanya ko. Ilang araw na akong hindi nakakapag-design. Sabagay, alam naman nila Mommy ang nangyari kaya hindi ako nakakagawa. Kaagad na iginiy

AYEISHA - “GOOD EVENING PO,” bati ko kay King nang bumaba siya sa sasakyan. Alas diyes na ng gabi nang mga sandaling iyon. Sabi niya, pipilitin niyang maaga umuwi kaya ‘yon din ang sinabi ko kay Kalei. Nakatulugan na nga niya ang paghihintay sa ama niya. “Si Kalei?” “Nakatulog kakahintay sa ‘yo.” “Gano’n ba.” Tumalikod na siya sa akin at pumasok na sa loob. Seryoso siya at namumula ang mukha. Parang nakainom yata siya ngayon. Buti na lang safe siyang nakauwi. Pero bakit kaya siya uminom? Dahil sa problema nito sa kompanya? ‘Yon lang ang natatandaan ko sa sinabi niya kanina. Nakakapagtaka din, parang nag-iba ang pakikitungo niya sa akin. Baka pagod lang siya. Naabutan ko si King na papasok sa silid ni Kalei kaya napangiti ako. Mahal na mahal niya talaga ang anak niya. Buti naman, kasi kailangan siya ng bata. Na-open niya sa akin ang tungkol sa ina niya. Bihira lang pala makita ni Kalei ang ina dahil nagtatrabaho nga sa ibang bansa. Ramdam ko na nangungulila siya dito. Naatim

AYEISHA-NAPAILING ako nang lingunin si King sa aking tabi. Sabi niya, mag-uusap kami, pero heto, tinulugan niya ako. At mahigit kalahating oras na siyang tulog.Humarap ako sa kan'ya nang maayos, pagkuwa'y tinitigan ko ang mapayapang mukha niya mayamaya.Bakit nga kaya wala nang komunikasyon ito sa asawa niya? Hindi kaya nagloko na? Kawawa naman si King kung gano'n.Pero mayaman naman si King, bakit pa kailangan na magtrabaho ng asawa niya? Kaya siguro nakahanap ng iba sa malayo.Napatampal ako sa noo ko. Parang ako din ang asawa niya, bakit kailangan kong magpakahirap na magtrabaho dito kung mayaman naman ako? Isa akong CEO ng isang sikat na clothing line dito sa Pilipinas, pero heto, nagpapakahirap at nagpapaka-ulirang Tita ni Halina. Marahil may rason din ang asawa ni kung bakit kailangan niyang lumayo.Naupo ako sa kama at iginala ang paningin. Kaming dalawa na lang pala ni King dito.Ano naman ang gagawin namin dito? Matutulog na lang? Hay, walang kasama ang dalawang bata ngayo

AYEISHA - “HUH?” Pakiramdam ko nabibingi na ako. Hindi na mawala sa isip ko ang asawa ni King. Nasa Maynila na pala, at ayon nag-uusap ang mag-ama na uuwi yata bago ang pasko. “Kanina ka pa wala sa sarili. May problema ba?” tanong ni Nenita sa akin. Tinutulungan ko siya noon maghiwa ng mga gulay na gagamitin sa pagluto ngayong gabi. Tapos ko na kasing bihisan si Kalei at Halina. Nadumihan ang mga damit nila nang maglaro sa labas ng bahay. “W-wala, naalala ko lang si Aling Precing, malapit na ang pasko tapos hindi namin siya kasama. Ngayon pa lang nalulungkot ako,” palusot ko. Hindi pa kasi nila alam ang tungkol sa asawa ni King. “Oo nga pala, noh? Unang pasko na hindi niyo kasama si Aling Precing.” “Ano pang hihiwain?” “‘Yang carrots, Asha. ‘Yong sakto lang, huh?” “Sige.” Kinuha ko ang dalawang carrots at binalatan muna bago hinugasan. Kakatapos ko lang hiwain ang carrots nang pumasok si King. “Asha, follow me.” “Sige po,” ani ko at tumingin kay Nenita. Tumango siya sa

KING’S POV-Napangiti ako nang patayin ang linya. Akala ko, magiging malungkot na ang pasko ko. Hindi pala, dahil nandito lang pala si Asha sa Manila.Pero teka, saan nga pala kami p’wedeng magkita? Hindi p’wede dito sa bahay, siguradong magugulat sila Nanay dahil nandito si Jena sa Maynila, at ang alam nila ay umuwi para sa amin ni Kalei.Lumagok muna ako ng alak bago tumingin sa labas. Ang masasabi ko lang, nasa huli talaga ang pagsisisi. Nagpadala ako sa bugso nang damdamin ko noon, na ngayon ay pinagsisisihan ko. Kung alam ko lang…Napakuyom ako ng kamao ko nang maalala ang nakaraan.Akmang lalagok ako nang makatanggap nang tawag mula kay Nanay.“Hindi ka ba dadalaw kila Tatay Thunder mo? Balita ko bumalik na si Ayeisha at ang anak niya.”Natigilan ako sa narinig. “K-kailan po dumating?”“Kanina lang yata.”“K-kasama po ba ang asawa niya?”“Ay, hindi nabanggit ni Majo. Ang katapat lang nila ang nagsabi sa akin ngayon lang sa text. Alam mo na, friend ko sa social media,”“Ah, okay