Hindi na namalayan ni Zarina na nakatulog na siya sa labis na pag-iniisip at pag-iyak. Nang magising siya ay agad na hinanap ng mata niya ang orasan na nakapatong sa mini cabinet pasado alas dose na ng gabi pero wala pa rin si Antoine. May plano pa kayang umuwi ang asawa niya? Baka hindi na ‘yon umuwi. Kita mo naman na magkasama sila ng first love niya kanina? Baka nga hanggang sa mga oras na ‘to ay magkasama pa rin sila. Mapakla siyang napatawa. Malamang! Baka nagkaayos na rin ang mga ito dahil sa kalokohan na ginawa niya no’n bago pa maikasal ang mga ito. The realization hit her hard. Kung kailan naman kasi na okay na sila ni Antoine saka naman magpapakitang muli si Serenity sa asawa niya? Hindi ba puwedeng maging masaya na lang siya kapiling ang asawa? Lord, pinarurusahan niyo ba ako? Dagling pinunasan ni Zarina ang mga luhang naglandas sa kaniyang mukha. Simula ata nang mahalin niya ang asawa puro pag-iyak at paghihintay na lang ata ang nagagawa niya. Napagpasyahan ni

THREE YEARS AGO “Zia, hindi ka ba talaga sasama sa amin ng daddy mo?” muling tanong ng kaniyang ina na si Mommy Carol. Nang pumasok ito sa kaniyang kuwarto para muling ayain na sumama sa mga ito. Buhat ng pagdating niya galing sa eskwelahan ay hindi na natapos-tapos ang pag-aaya nito sa kaniya. At kanina pa rin niya sinasabing hindi siya sasama dahil marami siyang gagawin. Tiningnan niya ito at muling umiling bago itinuon ang atensyon sa laptop. Gumagawa siya ng research para sa isa niyang assignment. Hindi naman ‘yon gaanong importante. Pero dahil wala siyang maisip na alibi sa Mommy Carol niya ay nagkunwa-kunwarian siya na maraming ginagawa. Ikinalat niya pa ang mga libro at notebook sa ibabaw ng kama niya para magmukhang marami siyang gagawin. “Zia, naman! Ayaw mo bang makita ang Kuya Antoine mo? Baka hanapin ka ng Tito Antonio mo. Ano na naman ang idadahilan ko ngayon?" Muli ay napatingin siya sa ina dahil hindi na nito alam kung papaano siya pilitin para lang sumama. Si Ant

Tila natuod si Zarina sa kinatatayuan niya, ang akma niyang paghakbang ay nabitin sa ere. Hindi niya rin magawang lumingon dahil natatakot siya sa makikita niya. ‘Yong baritonong boses pa nga lang naririnig n’ya, iba na ang epekto no’n sa buong katawan niya. Halos lahat ata ng balahibo sa katawan niya ay nagsitaasan. Ang puso niya tila may sinalihan na car racing dahil sobrang bilis ng tibok no’n, para siyang aatakihin sa puso ng wala sa oras. "I'm impatiently waiting for your answer, young lady! Where have you been? Why have you returned home late? You've lied to your mother, saying you were too busy studying to attend my welcome party." Napalunok si Zarina at dahan-dahan ibinaba ang paa para makatayo nang maayos. Ramdam niya ang inis sa boses nito. Gusto man niyang salubungin ng tingin ito ay hindi niya magawa dahil hindi niya alam kung papaano ito haharapin, at sasagutin. Bigla para siyang natataranta dahil naramdaman niyang kumilos ito mula sa likuran niya at naglakad palapit. G

Mahigpit na nakakipkip sa kili-kili ni Zarina ang comforter nang tumayo s’ya sa kama, dahil sa takot na baka biglang pumasok na naman si Antoine sa kuwarto niya. Hindi pa naman marunong magpaalam ‘yon sa kaniya at basta na lang papasok na akala mo’y may-ari ng bahay. Mabilis ang ginawa niyang paghakbang pahayon sa bathroom na nasa loob ng kuwarto niya. Bago niya isinira ang pinto ng banyo ay inihagis niya papalayo ang comforter para hindi ‘yon mabasa. Gustong-gusto pa sana ni Zarina na magbabad sa bathtub at mag-relax dahil maaga pa naman para pumasok sa eskwelahan. Pero dahil hinihintay s’ya ng binata kaya napagpasyahan na lang niyang maligo gamit ang shower. She felt better after taking a cold shower. Ang dating isang oras mahigit niyang paliligo ay ginawa lang niyang kalahating oras. Kahit pa sabihin na masyadong maaga pa para pumasok pero dahil ihahatid siya ng binata ay ayos lang sa kan’ya. She is in her third year of college and pursuing a business administration major in fin

Tila natulala siya sa nangyari at hindi makagalaw sa kinatatayuan, nakatanaw lang siya na papalayong sasakyan. Kung hindi niya pa narinig ang mahinang pagmumura ni Marlon ay hindi pa babalik ang diwa niya. Bakit ba nakalimutan niya ang kaibigan? Dagli siyang napalingon sa likuran niya. Nakita niyang nakatayo na ang kaibigan habang nakaalalay pa rin ang nobyo nitong si Gio. Saka lang niya napansin ang dugo sa gilid ng labi nito. Gano’n ba kalakas ang suntok ni Antoine? Agad siyang lumapit sa kaibigan para humingi ng paumanhin sa inasal ni Antoine. Buong akala niya ay umalis na si Antoine nang makababa siya ng sasakyan nito. Hindi niya alam na sumunod pala ito sa kaniya. Kung bakit ‘yon ginawa ng lalaki ay wala siyang idea. Clueless siya sa buong pangyayari. Masyadong mabilis, ni hindi nga niya magawang makapag-react. Kahit nga ang subukan na harangan ito ay hindi na niya nagawa. “I’m so sorry, Babe. Hindi ko alam kung bakit—” “Is that your boyfriend?” inis na tanong ni Marlon ha