"SAAN ka ba galing na bata ka?" nag-aalalang tanong ni Nicole sa anak habang yakap ito ng mahigpit."I'm sorry, Mommy kung pinag-alala kita ng husto." Gumanti ito ng yakap sa ina. Noon pa man ay ramdam niyang may kinatatakutan ang ina at ayaw nitong mawalay siya sa paningin nito lalo na kapag nasa public place sila."Promise me na hindi mo na uulitin ito. Hindi ka pamilyar sa lugar na ito kaya you should ask mommy first kung may pupuntahan ka man o gagawin."Sobrang seryuso ng tono ng ina maging ang mukha kaya hindi na siya nagsalita pa. Itinaas niya ang kanang kamay at tumango bilang pangako dito. Pero ang isang kamay ay nakatago sa kaniyang likuran at naka cross finger. Ngumiti pa siya sa ina upang pawiin na ang sa kung anong agam-agam sa isipan nito. Kahit bata pa siya ay mabilis niyang matandaan ang lahat ng bagay kahit ang isang lugar. Hindi siya ang tipo ng bata na kapag nawala sa paningin ang ina sa crowded na lugar ay iiyak at matatakot.Nakangiting inakay na niya ang anak pab

"Honey, are you okay? Nabalitaan kong nasiraan kayo ng sasakyan kanina." Nag-aalalang tanong ni Danica sa binata pagkapasok niya sa opisina nito.Sanay na si Steven na tawagin siya sa endearment ni Danica. Pero parang biglang nakaramdam siya ng pagkaasiwa sa tawag nito ngayon sa kaniya."Tinatawagan kita kanina pero hindi ka sumasagot jaya lalo akong nag-alala. Then tinawagan ko si Mang Tony at nasabi niya sa akin ang nangyari." Paliwanag niya sa binata. Alam niyang ayaw nitong inaalam niya ang bawat kilos nito lalo na kapag nasa labas ito."I am in the middle of meeting when you called." Malamig niyang tugon kay Danica.Napabuntonghininga si Danica. Kapag ganoon ang tono ng pananalita ng binata ay alam niyang ayaw nitong makipag-usap pa."I called our daughter and she ask about you." Pag-iiba niya ng paksa upang muling makuha ang atensyon ng binata.Bahagyang lumambot ang expression ng mukha ni Steven pagkaalala sa kaniyang prinsesa. " I will call her."Wala ng nagawa si Danica nang

INILIBOT ni Nicole ang paningin sa paligid nang kaniyang maging opisina. Maliit iyon kumpara sa opisina ni Steven pero nagustohan niya. May sarili na iyong bathroom sa loob at isang sofa sa gilid na tama lang ang haba para sa kaniyang maging bisita."Kung may gusto kang ipabago sa iyong opisina ay sabihin mo lang." Untag ni Steven sa dalaga. Hindi niya magawang ihiwalay ang tingin dito habang nasa ibang bagay ito nakatingin.Malapad ang ngiting nakapaskil sa nang-aakit na mga labi ng dalagang humarap kay Steven. "I like it!"Mabilis na iniwas ni Steven ang tingin sa mukha ng dalaga. Iba ang dating sa kaniyang pandinig ng salitang binitiwan nito. Parang um-echo iyon sa kaniyang isipan kasabay ng pagbalik ng alaala nang gabing iyon sa hotel."Uhmmm I like it, please continue.." ang padaing na pakiusap ng isang babae sa alaala ni Steven."May sakit ka ba?" nag-aalalang tanong ni Nicole sa binata nang mapansin na biglang hindi naging normal ang kulay ng mukha nito.Hindi nagawang iiwas an

MALAYO palang ay nakilala na ni Steven si Nicole kahit nakatalikod ito. May kausap itong lalaki at kilala niya iyon."Mr. Scout! Nice to see you again and welcome back here!" nagagalak na bati ni Joseph sa binata pagkakita dito.Seryuso ang mukha ni Steven habang ang mga mata ay nasa kamay ni Stephen na nakalapat sa likod ni Nicole.Tumikhim si Nicole upang kunin ang atensyon ng kaibigan. "Magkakilala na pala kayo?""Yes, of course! Mr. Scout is one of our VIP guest here." Proud na sagot ni Joseph sa dalaga."Ahm, well! Siya ang tinutukoy kong ka meeting ngayon." Matipid ang ngiting sumilay sa kaniyang labi at hindi magawang salubongin ang nang-aarok na tingin ni Steven. Takot siya na baka mabasa nito sa kaniyang mga mata na scripted lamang ang kaniyang ginagawa ngayon."Oh, hindi ko alam!" Mabilis na inalis ni Joseph ang kamay sa likod ng dalaga at tinawag ang isang waiter.Pormal na nagpasalamat si Steven kay Joseph at siya na ang humila sa upuan kung saan uupo si Nicole."Please, e

"DARN!" mahinang namura ni Nicole ang sarili nang mapalakas ang tama ng ulo sa kahoy na sinadya niyang itumba. Ang plano niya lang kanina ay ang lumikha ng ingay upang agawin ang atensyon ni Steven. Magkukunwari na rin sana siyang nasaktan pero mukhang mabilis ang karma sa kaniya at gumanti ang kahoy. Nagkamali siya ng hakbang kaya hindi siya nakaiwas sa kahoy na nakasandal kanina sa dingding."Fuck!" Namilog ang mga mata ni Josh at mabilis na tinakbo ang kinaroonan ni Nicole.Pero mas mabilis si Steven at mas malapit sa dalaga kaya ito ang naunang nakasalo dito nang gumiwang ito mula sa pagkatayo."Tsss! Bakit sa akin ang bilis ng balik ng karma samantalang kay Danica ay hindi?" reklamo ng isang bahaging isipan ni Nicole habang sapo ang noo ng dalawang palad.Pakiramdam ni Nicole ay umikot ang paligid niya at pati ang pader na kinasasandalan ay gumagalaw na rin. Nanatiling pikit ang mga mata at abala ang sarili sa pagdebati sa isa't isa."Sir, ako na magbubuhat sa kaniya." Kausap ni