The Heartless CEO (Tagalog Version)

"KAILANGAN ko ba talagang magsuot ng ganito?" reklamo ni Nicole kay Danica habang sinusuri ang sariling reflection sa malaking salamin na nasa harapan nila. Malapad ang ngiting nakapaskil sa labi ni Danica habang tumatango sa matalik na kaibigan. " You look perfect!" nangni-ningning ang mga matang puri niya dito. Napalabi si Nicole at hindi pa rin satisfied sa suot niya ngayon. Halos lumuwa na ang malulusog niyang dibdib dahil sa lalim ng ukab ng suot niyang dress. Bukod sa mahaba rin ang slit sa gilid niyon na nagpapalabas sa makinis at mahaba niyang hita sa bawat hakbang ng mga paa, hapit na hapit din iyon sa kaniyang katawan. "Oh c'mon! Dapat ka nang masanay magsuot ng ganiyang damit. Alalahanin mo, nagta-trabaho ka na sa isang malaking kompanya. Asahan mo na magkaroon ng gathering na katulad ng pupuntahan natin." May punto si Danica, hindi niya rin ito mapaghindian ngayon dahil malaki ang utang na loob niya dito. Ito ang tumulong sa kaniya upang makapasok sa isang tanyag na

HINDI mapilit ni Danica ang sarili na makatulog. Ang katabi niyang kaibigan ay tulog na samantalang siya ay binabagabag pa rin ng mga alalahanin. Marami na siyang naisakripisyo at hindi hahayaang mawala na lang lahat ng pinaghirapan. Muling umukil sa kaniyang isipan ang kasunduang namagitan sa kanilang dalawa ng estokadang abuela ni Steven."Isang taon ang ibibigay ko sa iyo upang maibigay ang gusto ko. Kailangan bago matapos ang palugit na iyan ay mabigyan mo ako ng apo mula kay Steven. Kapag nabuntis ka na ay madali na lang e arrange ang kasal ninyong dalawa." "Fuck that old woman!" she cursed in her mind. Hindi sapat ang pagiging malapit niya kay Rita para mangyari ang lahat ng gusto niya. Toso ang matanda at nagmana dito si Steven. "Ahhhhh!" impit na hiyaw ni Danica pero naipit iyon sa kaniyang lalamunan dahil ayaw niyang makalikha ng ingay at baka magising si Rita. Napasabunot ang dalawang kamay sa sariling buhok dahil sa inis na nadarama. One month ago lang niya nalamang may

Lumipas ang mahigit isang buwan na naging tahimik ang bubay ni Nicole. Naging secretary siya ni Mang Kanor na ngayon ay tinatawag niyang Tatay. Tumigil na rin ito sa pagmamaneho ng taxi dahil nagawa na umano nito ang misyon, ang makaligtas ng buhay ng babaeng napariwara ang buhay. At siya nga iyon at itinuring siyang anak nito. Wala siyang inilihim dito maliban sa kung sino ang nakagalaw sa kaniya."Mukhang namumutla ka, hindi ka ba nakapag-almusal?" nag-aalalang puna ni Kanor kay Nicole.Hindi magawang sumagot ni Nicole sa ginoo dahil nakaramdam siya ng panlalamig sa mga kamay at paa. Pero pinagpapawisan siya gayong hindi naman mainit ang paligid."Ang mabuti pa ay dalhin na kita sa hospital upang masuri ang iyong kalagayan."Nang lumapit sa kaniya si Mang Kanor ay biglang naduwal si Nicole. Hindi niya nagustohan ang pabangong gamit nito gayong dati pa niya iyon naaamoy. Tutop ang sariling bibig na tumakbo siya papasok ng bathroom.Malungkot na sinundan ng tingin ni Kanor ang dalaga.

MAPAIT na ngiti ang sumilay sa mga labi ni Nicole pagkarinig sa conversation sa pagitan ng mga magulang at Danica. Kalaunan ay tumawa siya ng pagak na ipinagtaka ni Soledad. Ang akala nito ay nasisiraan na siya ng bait."Ganiyan ka rin ba sa sarili mong anak?" nang-uuyam na tanong ni Nicole kay Soledad."Wala akong anak kaya huwag mo akong tanongin." Inis na sagot ni Soledad dito.Muling tumawa si Nicole sa ginang."Kaya pala magkasundo kayo ni Danica. Siguro nagnakaw ka rin ng anak ng iba kaya ka nawalan ng trabaho?" pagpatuloy niyang pang-aasar sa ginang.Galit ang nararamdaman ngayon ni Nicole at dissapointment para sa mga magulang. Hindi manlang nag-alala ang mga ito sa kaniya kahit para sa maging apo ng mga ito. Hindi manlang ng mga ito pinahahalagaan ang kaniyang damdamin. Mas naawa pa kay Danica kaysa sa kaniya at hindi naisip na maaring kailangan niya rin ang mga ito sa kalagayan niya ngayon.Sa halip na magalit ay ngumiti ng pang-aasar si Soledad sa babae. Nasaktan siya sa sin

NAGMAMADALING nagbihis si Danica at tinawagan muli si Gardo nang may maalala."Ang bata, kumusta sila?" tanong ni Danica habang naghahanda sa pag-alis."Nasa incubator ang bata, Ma'am. Ang isa naman ay nandito inaalagaan ni Soledad at parehong babae ang kambal." sagot ni Gardo sa dalaga."Bakit hindi niya sinasagot ang tawag ko kagabi?" usisa pa rin ni Danica at ang tinutukoy ay si Soledad."Naku, Ma'am. Pagpasensyahan niyo na po si Soledad at matanda na kaya madaling kapitan ng nerbyos. Nataranta na siya kagabi at hindi natandaan kung saan naipatong ang cellphone. Isa pa ay hinabol niya si Nicole kaya hindi na niya naisip na tawagan ka."Pinaniwalaan ni Danica ang kwento ni Gardo. Naging kampante umano ang ginang na hindi na magawang makatayo ni Nicole dahil sa sobrang nanghina ito matapos manganak. Gumamit ito ng bathroom at paglabas ay wala na ang babae. Napangisi si Danica, hanga siya sa lakas ng loob ni Nicole at nagawang lumaban hanggang sa huli ng hininga nito."Matapos niyo si