Ang himbing na sana ng tulog ko nang bigla akong maalimpungatan dahil sa iyak ni Lance.Umupo ako habang kinukusot ang aking mga mata.Pagtingin ko sa orasan ay alas tres na ng madaling araw.Hindi ko na mabilang kung ilang beses na akong nagising dahil sa iyak niya.Akmang tatayo na 'ko para pa-dede-hen siya nang bigla akong mapa-ngiti matapos makita na kalong-kalong na siya ni Ramier.Isang linggo na simula nung isinilang ko si Lance.Isang linggo na rin kaming hindi nakakatulog ng maayos ni Ramier dahil todo bantay kami kay baby.Hindi ko akalain na ganito pala kahirap maging magulang.Hindi biro ang mag-alaga ng bata.Ngayon ko lang naranasan ang bagay na 'to.Aaminin kong nakakapagod pero nawawala ang lahat kapag nakikita ko si Lance."Matulog ka na,ako nang bahala sa kanya,"sambit ko kay Ramier habang pilit niya pa ring pinapatahan si baby."No, I know you're tired.Hayaan mo na 'ko rito.Just go back in bed and sleep."Hinaplos-haplos ko si Lance habang kalong-kalong ng tatay niya.Kumu

Lumipas ang isang linggo at bumalik na rin sa dati ang lahat.Sa kasamaang palad,nakatakas si Brando nung araw na 'yon at hanggang ngayon ay pinaghahanap pa rin siya ng pulisya.Nag-aalala pa rin ako sa kaligtasan naming lahat dahil alam kong hindi pa nakukulong si Brando at anumang oras ay p'wede niyang gawin ang kung ano mang plano niya sa 'kin.Mas lalong dumagdag ang seguridad dito sa bahay dahil sa pangyayaring 'yon.Hindi na ako nakakalabas dahil sa sobrang takot.Dalawang araw na lang at makakaalis na kami papuntang Hongkong.Sana ay h'wag na kaming masundan ni Brando roon dahil hindi ko na alam kung pa'no ko pa sila poprotektahan kung alam niya kahit saan kami magpunta.Bumangon ako mula sa pagkakahiga at tinignan ang baby ko.Napangiti ako nang makita na himbing na himbing pa siya sa pagtulog.Nagising ako na wala na sa tabi ko si Ramier kaya nagtataka ako kung saan siya nagpunta.Hanggang ngayon kasi ay hindi pa rin siya pumapasok sa trabaho kaya nakakasama pa rin namin siya ng a

-FLASHBACK lahat sa chapter 35:,-)FLASHBACKViguel's POV"Hanggang ngayon ang weak mo pa rin!"pang-aasar sa 'kin ni kuya habang hingal na hingal.Umupo ako sa semento habang tagaktak ang pawis at tumabi naman sa 'kin si kuya na tatawa-tawa pa rin hanggang ngayon."Yabang mo,kuya! Tandaan mo 'tong pang-aasar mo sa 'kin.Gagaling din ako sa basketball balang araw,"salubong ang dalawang kilay kong babala."Talaga lang ha? Let's see,"kitang-kita sa mukha ko ang pagkainis ko kay kuya kaya lumapit na si Daddy sa aming dalawa."Oh tama na 'yan.Stop teasing your brother,Ramier.Masyado pa siyang bata pero believe me, kapag nasa edad mo na siya baka mas magaling pa siya sa 'yo,"tinapik-tapik pa ni Daddy ang ulo ko para pagaanin ang aking loob."See? Even Dad...he believes in me.""Talunin mo muna ako kung gano'n,"nakangising pang-aasar ni kuya.Walang ano-ano'y hinagis niya sa 'kin ang bola at tuluyang tumayo mula sa tabi ko."You can do it."Dad mouthed.I took a deep sigh before I went in the co

"Hindi mo man lang ba ako pakikilala sa anak mo?"nakangisi niyang tanong."H'wag,Brando! Parang awa mo na, h'wag ang anak ko!"Mas lalong humigpit ang pagkakahawak ko kay Lance dahil titig na titig siya sa anak ko na parang bang anumang oras ay may masama siyang gagawin dito.Humakbang siya ng dahan-dahan pababa ng hagdan kasabay ang walang humpay na kaba na nararamdaman ko.Maling kilos ko lang ay maaring buhay namin ang nakataya."Huwag kang lalapit,"nanginginig ang boses kong pagbabanta.Pilit kong tinatatagan ang loob ko kahit na hirap na hirap na ako sa sitwasyong ito."Give me that little angel."He uttered while still walking infront of me.He widened his arms,ready to get my baby.Nginig na nginig ang mga tuhod ko habang tinititigan ang matatalas niyang mga mata at ang mala-demonyo niyang ngiti."Please,Brando... nakikiusap ako.""Walang mangyayaring masama kung ibibigay mo siya nang maayos sa 'kin,"mahinahon niyang usal.Bahagya kong itinalikod ang katawan ko upang kahit papaano'

"Sissy tara na! He's already waiting for you,matagal ka pa ba d'yan?"Magkakasunod ang pagkatok ni Eimireen sa pintuan ng room ko."For a while! Malapit na ako,"aligaga kong tugon habang inaayos pa ang sarili sa harapan ng salamin."He already called me.Nando'n na raw siya!"Base sa tono ng boses niya ay mas excited pa siya sa 'kin."5 more minutes!""I'll wait downstairs,okay? Bilisan mo na d'yan.""Okaayyy.."Makalipas ang ilang minuto ay tuluyan na 'kong natapos sa pag-aayos.I'm wearing a black overcoat and a denim pants paired with white three inches heels.I also have my gucci purse.It's new year's eve here sa Paris France.It's been a year since we migrated in this place.I hope this night would become memorable.I suddenly smiled out of nowhere while I'm looking at myself infront of a body mirror.I feel so pretty right now.I hope this night will be memorable specially because I'm with the person I love.Tuluyan na 'kong bumaba ng hagdan at kaagad sumalubong sa 'kin sina Mama na tod