Katulad na lang ng palaging nangyayari ay hindi na naman ako nagwagi sa kanya sa puntong ito.Wala akong ibang nagawa kung 'di ang payagan siya na sumama sa 'kin.Idinahilan ko naman na may trabaho pa siya't baka may mahalaga siyang dapat gawin kaya h'wag na siyang sumama pero sinabi niya lang na 'I can do whatever I want.I'm the boss.'Tuluyan nang tumikom ang bibig ko at wala ng nagawa.Sinabi niya na hintayin ko muna siya dahil magbibihis pa ito kaya inayos ko muna ang sarili ko sa harapan ng salamin.Habang naglalagay ng kaunting make-up ay biglang nag-ring ang phone sa gilid ng mesa ko.Rumehistro ang pangalan ni Viguel kaya kumakarera ang puso ko sa sobrang bilis ng pagtibok.Nanunuyo ang labi ko at parang walang ni-isang salita ang masasabi ko sa kanya kung sakali man na sagutin ko 'yon pero sino ba naman ako para tanggihan ang tawag niya.Buong tapang kong sinagot ang tawag.Ilang segundong walang nagsalita sa 'ming dalawa at tila nagbibigayan pa kung sino ang unang kakausap."Ysh

Tatlong araw na simula nung mamalagi kami ni Ramier dito sa probinsya.Sa loob ng tatlong araw na 'yon ay pakiramdam ko,ang dami nang nangyari.Hindi kami nawawalan ng pinagkaka-abalahan dahil ganito talaga sa probinsya.Kailangan laging kumikilos at walang tatamad-tamad.Maging si Ramier ay hindi nakatakas sa mga gawain dito.Palagi siyang sinasama ng mga tito ko sa kung saan-saan.Marahil ay iba't-ibang trabaho kaya tuwing uuwi siya rito ay palagi siyang tulog at pagod na pagod.Hindi naman ako nakakarinig ng angal o reklamo mula sa kanya.Sa katunayan nga ay natutuwa pa siyang ginagawa ang iba't-ibang bagay dahil siguro hindi naman ito ang kinalakihan niya.Pero sa kabilang banda,natutuwa naman ako dahil napapalapit na siya sa mga tito ko at hindi na tulad ng pakikitungo nila noon ang pakikitungo nila sa kanya ngayon.Mas naging maluwag at parang tinanggap na talaga nila si Ramier.Laking pagtataka ko tuloy kung ano 'yung pinagdiskusyunan nila nung gabing nagkainuman sila.Iyon ang nagin

Pagmulat ko ng aking mga mata ay bumungad sa 'kin ang puting paligid.Kung hindi ako nagkakamali, nasa hospital ako ngayon.Namamangha akong naglibot ng tingin dahil hindi pangkaraniwang k'warto ang kinaroroonan ko.May mini sala sa isang banda na may sofa set at mayroon ding maliit na kusina.Dahil mulat na ang diwa ko ngayon,isa-isang nanunumbalik sa isipan ko ang dahilan kung bakit nga ba ako nandito.Sa sobrang pag-aalala ay napatingin ako sa tiyan ko at hinimas-himas.Nakagat ko ang pang-ibabang labi habang alalang-alala dahil baka kung ano nang masamang nangyari sa bata na naririto sa sinapupunan ko.Hindi na tuloy ako mapakali dahil sa kaiisip nang kung ano-ano.Hanggang sa narinig kong bumukas ang pintuan at bumungad sa harapan ko si Ramier.Umayos ako ng pagkakaupo.Seryoso siyang lumapit sa 'kin habang ako naman ay mukhang ewan ang ekspresyon dahil sa sobrang pangamba."Are you okay?""Kumusta ang bata? Ayos lang ba siya?"Hindi ko sinagot ang tanong niya,bagkus ay tinanong ko pa

"Hey--wake up."Tinapik-tapik ni Ramier ang pisngi ko kaya walang ano-ano'y napamulagat ako.Pagtingin ko sa paligid ay nasa Mansyon na pala kami.Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako habang nasa biyahe.Maaga kasi kaming umalis kanina at pakiramdam ko ay pagod na pagod ako.Habang inaalala ang mga nangyari kagabi,hindi ko maiwasang mahiya.Matapos no'n ay nagsimula na naman kaming maging awkward ni Ramier.He's acting again like as if there's nothing happened.Parang normal lang sa kanya ang lahat kahit na pareho naming alam kung ano ang nangyari.Nasasaktan ako nang kaunti dahil gano'n ang inaakto niya.Pero baka gano'n nga lang ang tingin niya sa 'kin.Hanggang kama lang--nothing more.Walang deep feelings.Masakit na parang ako lang ang nakararamdam nito sa 'ming dalawa pero anong magagawa ko? Hindi ko naman hawak ang puso niya para diktahan na ako na lang ang mahalin nito.Katulad ngayong ginising niya ako.Nakatingin siya sa kawalan gaya ko at parang nangangapa ng kung ano ang sasabi

Kasalukuyan akong nasa harapan ng salamin at abala sa pag-aayos ng sarili.Naglagay lang ako ng light foundation at kaunting lipstick para hindi ako maputla.I'm just wearing a comfortable gray dress paired with a white flat shoes.Hindi ko maiwasang mapangiti habang nakatingin sa human size mirror.Halatang-halata na kasi ang baby bump sa t'yan ko at ilang buwan na lang ay manganganak na 'ko.Hindi naging madali sa 'kin ang mga nagdaang araw dahil super likot ni baby.May mga gabi na hindi ako makatulog dahil sa likot nito kaya apektado rin si Ramier.Minsan ay magugulat na lang ako dahil pumapadyak si baby.Nagbihis ako ngayon dahil inaya ako ni Ramier na bumili ng mga gamit ni baby dahil wala pa kami ni-isang nabili.Naisipan ko pa lang pero natsempuhan na siya na ang nag-aya kaya perfect timing ito.Alas-singko na ng hapon at hinihintay ko na lang siyang umuwi galing opisina para makaalis na kami.Sigurado naman sa mall kami mamimili kaya alam kong hindi rin kami magtatagal.Hanggang sa