Maxine's POV NANG mahimasmasan ako sa mga bagay na pinaggagawa ko ay agad ko ng nilisan ang restroom at bumalik na sa event. Sa tuwing magkakatagpo ang aming mga mata ni Rusty, hindi ko maiwasang hindi makaramdam ng hiya. "Bakit ang tagal mo naman ata?" Nagtatakang tanong sa akin ni Aria dahil mukhang kanina pa ako nito hinihintay. Alanganin akong ngumiti upang hindi maipahalata rito ang kaba na kanina pa nagpapangatog sa aking mga tuhod! Kung alam mo lang, Aria! Baka mawindang ka rin! "W-Wala lang, mukhang wala pa naman dito si president Verano. Saka naisip kong magtagal muna roon kesa naman awayin pa ako rito ni Liezel, 'no!" Pagpapalusot ko dahil wala yata akong lakas ng loob na aminin sa kanya ang ginawa kong paghalik kay Rusty! Mukhang napaniwala ko naman ito at agad s'yang napatango. Nakaramdam ako nang pagkailang at para bang may kung sinong mata ang nakatitig sa akin kaya dahan-dahan kong ipinilig ang aking ulo saka inilibot ang aking mga mata sa paligid.

Maxine's POV AGAD namang dumating si Attorney Dominguez kasama na roon si Officer Niccolo at ang iba pang kapulisan. Nang lalaki ang mga mata ni Donya Sylvia kung ano nga bang nangyayari. Nakuha pang sumulyap sa akin ni Officer Niccolo kaya tango lamang ang ibinigay ko rito. Habang si Liezel naman ay nag umpisa nang umiyak. Hindi pa ito nakontento at agad na lumuhod sa aking harapan. "Ma-Maxine, p-please.. parang awa mo na, d-don't do this to me!" Nakaluhod nitong pahayag habang naglalandas ang luha sa kanyang pisngi. Malamig ko itong tiningnan dahil sa kanyang sinabi. "Please, ayokong makulong! N-Napilitan lang akong gawin iyon dahil.. dahil-"Kahit ano pang sabihin mo Liezel, hinding-hindi ako magpapadala sa mga kasinungalingan mo! "Nagmakaawa sayo, sa inyo ang pamilya ko bago n'yo sila itinuring na parang isang hayop, hindi ba?! Pero hindi n'yo sila pinakinggan!" Sigaw ko at ang tanging gusto ko na lang ay matapos na ang gulong ito. "Masyado n'yo akong minaliit, m

Maxine's POV NANG makapagbihis na ito ay agad naman s'yang lumabas sa kanyang kuwarto. Parang gusto ko na nga lang lumabas at kumaripas ng takbo ngunit paniguradong magtataka naman s'ya kung bakit umalis ako ng walang paalam, hindi ba? "I'm sorry for waiting." Saad nito at agad na nanuot sa aking ilong ang pabangong gamit nito. "What do you want? Water, coffee juice or beer?" Nakataas pa ang kilay nito ng sipatin ako kaya napaawang naman ang aking labi sa pagkataranta. Isang black t-shirt ang suot nito habang itim na pants naman ang kanyang itinerno. Mas lalo tuloy s'yang pumuti sa suot n'ya at kahit na medyo maluwag ang suot n'yang t-shirt, hindi maipagkakaila ang maganda nitong katawan! Dahil hindi ako agad makasagot bahagya na lang akong napailing at may pagtataka itong nakatingin sa akin. Bakit ba kasi natataranta ako?! Nakakainis! "Uh, h-hindi na. Ayos lang naman ako!" Tugon ko rito at narinig ko pa itong bumuntong hininga bago nito muling damputin ang mga pape

Maxine's POV DAHIL sa problemang kinakaharap ngayon ni Mr. Co at maging ng kompanya kinakailangan nilang magkaroon ng urgent meeting upang mapag-usapan kung paano masusulusyonan ang problemang pag blackout nang kanilang mga models. Magkakaroon raw kasi nang photoshoot para sa mga panibagong jewelry na ibibida as a couple. Wala naman akong alam sa bagay na iyon kaya hindi ko muna sila inuusisa tungkol doon. Siguro, ang kailangan kong pagtuunan ng pansin ang magiging desisyon ko sa pagpili ng unibersidad. Mas mainam kasi kung talagang makakapasok ako roon para naman mas maintindihan ko ang ituturo, hindi ba? Isa pa, paraan ko na rin iyon para maiwasan na muna si Rusty. Sa sobrang daming nangyari, ayoko nang dagdagan pa ang ikakasakit nang ulo ko. Matapos kong maligo, muli ko na namang binuksan ang laptop na ipinahiram sa akin ni Lexi. Isa-isa kong binabasa ang bawat detalye patungkol sa mga unibersidad na sa tingin ko ay papayagan naman ni papa na doon ako mag enroll. Napahin

Maxine's POV ILANG pagbuntong hininga na ata ang ginawa ko dahil ayaw talaga akong pansinin ni Tyler. Para s'yang bingi at bulag na hindi ako nakikita o naririnig man lang kahit na sinusundan ko ito. "Tyler, sorry na kasi.." malungkot kong saad. Napanguso ako dahil ayaw man lang ako nitong lingunin. Paano naman kasi, mukhang nagalit ata s'ya kasi nagkaroon kami ng usapan hindi ba? Kakain kami nang mga korean food at nakapagtext na s'ya sa akin kung saang eksaktong address kami magkikita. Noong araw na iyon hindi ba't nagkaroon kami nang biglaang photoshoot? Naitext ko naman s'ya na hindi muna kami matutuloy, ang problema nga lang naubusan na pala ako ng load kaya hindi na-send! Kanina ko lang rin nalaman na ganoon nga ang nangyari. Buong maghapon pala s'yang naghintay sa akin hanggang sa gumabi na lang. Kaya naman kanina hindi n'ya talaga sinasagot ang tawag ko kaya naisipan kong ipaliwanag sa kanya ang nangyari kaya heto, para akong buntot na nakasunod sa kanya.