“Ano?! Ma, ano’ng ibig n’yong sabihin?” Hindi makapaniwala si Rousanne sa sinabi ng ina. Napatingin siya sa kapatid at ama na parehong nakatitig sa kanya at tila gano’n din ang pinahihiwatig ng kanilang mukha. “Anak, pasensya na, pero wala kaming nagawa…” “Inilayo niyo na lang sana ako!” Hinding-hindi talaga siya makakawala kay Demetrius. What if dahil sa ginawa nito ay mas lalong mapahamak silang pamilya? Hindi alam ni Rousanne ang tungkol sa nakaraan ng ama at ni Demetrius, pero ngayon ay alaala niya na na kilala niya ang binata pagkabata, pero bakit gano’n? Bakit nag-iba ito? “Kapag inilayo ka namin sa tingin mo hindi niya tayo matutuntunan? Nalagay sa kahapamakan ang buhay mo, anak. Paano kung sundan tayo ng mga ‘yon? Mas mabuti nga siguro ang desisyon ni Demetrius.” “Wala ka bang tiwala sa kanya?” Huminga ng malalim si Roman bago lumakad papalapit sa mag-ina. “Rousanne, malaki ang naging pagkakamali at ngayon ay susugal ako ulit para sa kaligtasan mo. Hindi ko kaya anak

Paglabas ni Rousanne ay naabutan niya ang ilang kasambahay na marami ang ginagawa. Pumunta siya sa kusina dahil nagugutom na siya at nakita n’yang may nakahain na doon. Napansin siya ng karamihan kaya naman agad siya nitong binati. “Magandang umaga po, Mrs. Romanov.” sabay-sabay na bati nito. Sinuklian niya ito ng ngiti at umupo para kumain. Paniguradong nasa study room na naman si Demetrius dahil hindi niya ito makita. Maya maya pa ay pumasok si Hazel na mukhang hindi maganda ang mood ngayong araw. Nang makita siya nito ay agad itong umupo sa kanyang tabi. Marami nga ang naiinggit dito dahil close niya raw at maaaring maging kagaya niya rin si Hazel. Hindi lang masabi ng mga ito dahil kay Demetrius. “Bakit ba late ka na nagising? Hindi mo nakita ang linta na pumasok sa study ng asawa mo,” reklamo nito at humalukipkip. “Ha? Ano’ng linta ang sinasabi mo?” Okay. Na-gets naman iyon ni Rousanne dahil alam niya kung ano ang ibig sabihin nitong iparating. Baka nga may business iyon dito

"Ma, ang rami naman yata n’yang damit na dadalhin mo? Mukha ba tayong lilipat ng bahay sa dala mo?” Napaangat ng mukha si Ymar nang mapansin ang dalang maleta ng kanyang ina habang pababa ng hagdan ng kanilang bahay. Hinihintay niya kasi ito habang binabasa ang messages ng mga ka-trabaho niya. “Gan’yan talaga ang mama mo, Ymar. Gusto na yata n’yan manirahan sa bahay ni Mr. Romanov. Hindi ‘yan makatulog kagabi. Tatlong araw lang naman tayo roon,” wika naman ni Roman na galing sa kusina. “Oh, kayong dalawa!” Pinalo ni Beth ang asawa sa braso. “Hindi lang naman damit ko ang dala ko, eh. Pati na rin sa bunso natin. ‘’Tsaka mas maganda na maaga akong nakapag-prepare kaysa sa inyo na gumising tuloy ng maaga.” Alas kwatro kasi nagising ang mga ito dahil halos late na natulog kagabi. Sinabihan niya naman ito na mag-impake na ng damit kahit na sinabi ni Rousanne na ‘wag na magdala dahil bibilhan na lamang sila, ngunit nakakahiya iyon sa parte nila. At magsasayang pa sila ng pera na p’wedeng

“You’re crazy!” She’s not crazy to do something that will put her life in danger. Napahalakhak naman si Ares sa mukha ni Sandra. Bihira lang kasi mainis ito lalo na kung nilalabas iyon ng dalaga. Ares was not part of the White Monarch Organization, rather, he was a member of another group and one of the dangerous people inside the circle. “You need to see your face, Sandra. I was huts lighting up the mood.” Sandra glared at Ares before standing up and leaving the man. Tiningnan niya muli sina Rousanne at Demetrius bago umupo sa kinauupuan ng ibang knights. It was nearer to the table of the couple’s parents. Ares on the other hand looked at Sandra’s view before looking at the woman who married the Don of White Monarch. His eyes deepened before looking away, noticing the sudden distortion of Demetrius’ face. Damn! Possessive! Hindi naman niya type ang gano’ng klaseng babae na hindi alam protektahan ang sarili. Hindi niya ipagkakaila na hindi pumasok sa isip ni Sandra na patayin ang

Two months later. The couple went out to travel outside the country at ngayon nga ay kababalik lang nila sa Pinas. Demetrius carried her wife who had been asleep for more than five hours. “Magandang gabi po, Don,” bati ng mga kasambahay sa kanilang bahay. He nodded at them and went upstairs. “Iyon ba ang asawa ng Don?” tanong ng isang mahiyain babae na bagong kasambahay sa mansion. Kadarating lang nito last week, ngunit madali itong matuto. “Hmm. Mag-ingat ka sa mga ginagawa mo, Tiara. Ayaw na ayaw ng Don ng taong palaging nagkakamali. Huwag ka rin masyadong lumapit sa kanya dahil maliban sa asawa niya ay ayaw n’yang may ibang lumalapit o humahawak sa kanya,” payo ni Hazel. Ang timid ng babaeng ‘to kaya naaalala niya tuloy si Rousanne nang mga panahon na magkasama pa sila bilang kasambahay ng mansion. Hazel was promoted at pumapangalawa lamang siya sa mayordoma. “Naiintindihan ko, Miss Hazel.” Tumango si Tiara. “Halika na. Doon ka na-assign sa paglilinis sa kwarto ng ibang mi