I may be a protagonist of my own story, but I was the villain for some. I was the one who inflicted the pain. I was the one who was the reason why they were suffering. I wasn't perfect. I made the wrong decisions. I made mistakes. I hurt people unintentionally or even intentionally.May mga bagay na sa kagustuhan kong agad na makuha, wala nang pakialam kung sino ang mabangga. Hindi na iniisip kung may masasaktan kaya. Kung may maaapektuhan ba. Dahil minsan, sa kagustuhan nating maging masaya, hindi na rin natin naiisip ang maaaring maramdaman ng iba.Tila tumigil ang pag-ikot ng aking mundo dahil sa isiniwalat ni Anne. Ilang beses kong sinubukang ibuka ang bibig ngunit kataga na mismo ang harap-harapang bumigo. Sa unang pagkakataon, ngayon ko lang hiniling na sana'y nananaginip lang ako. Na sana'y hindi ito totoo. Na sana'y isang matinding kasinungalan lamang ang lahat ng ito. Sa pangalawang pagkakataon, gusto ko muling maging makasarili. Sana'y hindi na lamang niya sinabi."Y-You're

Gulong-gulo ang isipan ko matapos ng pag-uusap na iyon. Gusto kong tanggihan, ngunit hindi ako magpapakahipokrita para sabihing hindi ko iyon nagugustuhan. Lalo pa't simula nang bumalik si Aziel sa kanilang probinsya ay mas naging madalas ang pag-uusap naming dalawa. Palihim lamang iyon at iniingatan ko talagang hindi malaman ninuman.Katulad ngayon, kalalabas ko lang school at pagkauwing-pagkauwi ko sa bahay ay si Aziel na kaagad ang una kong tinawagan. I have nothing important to say, gusto ko lang ng makakausap. Gusto ko lang magkwento ng nangyari sa buong araw ko kahit wala namang espesyal doon.Patalon akong umupo sa aking kama habang ang cellphone ay nakatapat sa aking tainga. Nakakailang ring pa lang iyon ay agad nang bumungad sa akin ang napapaos at bagong gising na boses ni Aziel."Hmm?" he murmured, "Good afternoon, Chantria. How's school?"My smile grew bigger as I shifted my seat on the bed. "Okay lang naman. By the way, I got a perfect score on our exams.""Really? Wow!"

Hindi ko alam kung ano na ang nangyari kay Aziel matapos niyon. Hindi ako pinatulog ng konsensya pero huli na para umatras pa. Nang sumapit kasi ang mga sumunod na araw ay mas naging abala ang lahat para sa gagawing engagement party na isasabay sa mismong kaarawan ko.Sinubukan kong tawagan ang lalaki, ngunit nakapatay ang cellphone niya. Ang sabi ni Daddy ay habang papalapit nang papalapit ang naturang araw ay mas lalong humihigpit ang seguridad sa mansion ng mga Navarro."Are you ready? This is going to be a long night!" Ate Chantal giggled as she stared at me in front of the wide vanity mirror.Matamlay lang akong ngumiti bilang tugon.Sumapit na ang araw na mismong pinakahihintay ng marami. Bagama't nararamdaman ko ang saya, mas nangingibabaw pa rin sa akin ang takot at kaba. Naiisip ko kung ano kaya ang magiging reaksyon ni Aziel kapag nagkita na kami ulit mamaya? Galit ba siya? O natanggap na niya ang kahihinatnan naming dalawa?"Thirty minutes and the program will start!" Mommy

Nang tuluyan nang makabalik ng Maynila ay patuloy pa rin ako sa pakikipag-usap kay Aia o di kaya'y kay Louie. Araw-araw kong inaalam ang kalagayan ni Daddy Carl. Ilang araw na ang nakakalipas pero unconscious pa rin daw ang matanda. Sinubukan ko ring kausapin si Mommy Mel, ngunit matindi yata talaga ang galit niya sa akin.Kahit nakakalungkot ay okay lang. Naiintindihan ko naman ang pinanggagalingan niya.Sa kabilang banda ay abala si Aziel sa opisina. Kaliwa't kanan ang mga meetings niya pero ang nakakapanibago talaga ay naging maya't maya ang pangungumusta niya sa akin. Umuuwi na rin siya nang maaga at may mga pagkakataong siya ang nagluluto ng almusal o di kaya'y hapunan para sa aming dalawa. Maging si Manang Yeta nga ay hindi rin makapaniwala sa mga inaasta ng kaniyang alaga.Aaminin kong natutuwa ako sa maliit na pagbabagong nangyayari pero kung ano man ang napagdesisyunan ko noon sa para sa relasyon na 'to, hindi iyon magbabago.I would still persist with the annulment. I would

"Uminom ka muna ng tubig." Inilahad ni Ate Chantal ang isang basong tubig at agad ko namang tinanggap iyon.At habang umiinom ay muli siyang bumalik sa pagkakaupo sa mahabang sofa na katapat lang niyong sa akin. Pinagkrus niya ang kaniyang mga braso sa ilalim ng dibdib at nagdekwarto ang dalawang binti habang matamang nakatingin sa akin. Base sa suot niyang damit ay halatang kauuwi lamang niya galing sa trabaho. Medyo mapungay na rin ang kaniyang mga mata na para bang pagod na pagod na sa dami ng mga ginawa buong maghapon.Nang maubos ko ang laman ng baso ay marahan ko iyong ipinatong sa babasaging lamesa. Tumikhim ako't umayos ng pagkakaupo. Hindi malaman kung saan ko ibabaling ang aking paningin. Ngayong nahimasmasan na ako ay ramdam ko na ang matinding awkwardness sa pagitan naming dalawa dahil paulit-ulit na nagre-replay sa aking utak ang mga katagang binitawan niya kanina."...Simula ngayon hindi ka na papabayaan ni Ate. Hindi ka na mag-isa, kasama mo na ako."Every word she had