Masasabi kong sobrang bait ni Nanay Vicky dahil tinanggap at pinatuloy niya ako sa bahay nila na walang halong pag-aalinlangan. Sa loob ng tatlong araw na pananatili ay sobra-sobra ang pag-aalagang ibinigay niya sa akin lalo pa't buntis ako.Sinamahan niya akong magpacheck-up kahapon sa isang center. Libre lamang iyon pero may bayad ang mga vitamins na ibinigay sa akin. Ako na ang bumili niyon dahil nakakahiya naman kung iaasa ko pa kay Nanay Vicky ang bagay na iyon."Ito, bumili ako ng prutas sa palengke kanina. Kainin mo dahil makakatulong sa iyo iyan." Inilapag niya sa lamesa ang isang plastic bag na punong-puno ng samo't saring masustansyang pagkain.Gabi na at kauuwi lamang niya galing sa pagtitinda sa bayan. Mabuti na lang ay nakapaghanda na ako ng pagkain para sa aming dalawa.Napakamot ako sa ulo dahil sa labis na hiya. "Nay, ang dami po nito. Baka po wala na kayong tinutubo sa mga paninda nyo," nahihiya kong saad at hindi makatingin sa kaniya.Nagpakawala siya ng isang malali

"Sige na, Elias. Sumama ka na sa amin. Minsan lang naman 'to." Nakanguso at nagpapacute si Amira habang nang-aakit na hinahaplos ang lantad na dibdib ni Elias.Humagikhik siya pati na rin ang tatlong alipores na kasama niya. "Tigas, huh," bulong pa niya sa mga kasamahan na narinig ko.Nanatili akong nakamasid pero hindi ko napigilang magtaas ng kilay. Really? In front of my mango shake? Naiiling akong umiwas ng tingin at sumisim sa baso."Pasensiya na, Amira, pero hindi pa ako sigurado." Pilit na ngumiti si Elias, humakbang pa siya patalikod para pasimpleng kumawala sa pagkakahawak ng babae.Bumaling siya sa akin. Akmang magpapatuloy na kami sa paglalakad nang muling idinipa ng babae ang magkabila niyang braso para pigilan kami o mas mainam nang sabihin na si Elias lang. Hindi ako kasama. "Sandali lang!" natatarantang pigil ni Amira. "Sumama ka na, Elias. Pupunta rin doon sina Jojo. Hindi magiging masaya kung wala ka–""Hindi ko naman dala ang alak na iinumin nila," pamimilosopo ng k

April 30 when I gave birth to my child. Elias didn't leave my side all throughout the time. He was there beside me, holding my hand, cheering, and telling me how strong I am."Kaya mo 'yan, Tria. Nandito lang ako," he gently whispered to my ears. I could feel his system shaking in nervousness and how his body tensed up.Panay naman ang salita ng doctor na kaunting iri na lang ay lalabas na si baby kaya ibinuhos ko na ang aking buong lakas. Hindi ko maipaliwanag ang sakit na nararamdaman ko noong mga oras na iyon. Tumatagaktak ang butil-butil na pawis sa aking noo kasabay ng tahimik na pagtulo ng aking mga luha dahil sa matinding pagkirot ng aking puso.Malaking bagay itong pagpapalakas ng loob sa akin ni Elias, pero ano kayang pakiramdam kung mismong si Aziel ang narito ngayon sa tabi ko at sinasabi ang mga katagang iyon?Ano kayang magiging reaksyon niya sa oras na unang beses niyang masilayan ang anak namin? Matutuwa kaya siya? Maiiyak? Tatalon sa saya?"Malapit na, Tria. Kaunti na

Muling bumaba ang tingin ko sa anak kong mahimbing na natutulog sa kama. Nakaupo ako sa kaniyang tabi, sinusuklay ang kaniyang buhok at pinagmamasdan ang kaniyang payapa at mahinang niyang paghilik.Samantalang si Elias naman ay nakasandal sa hamba ng pintuan ng kwarto. Magkakrus ang kaniyang dalawang braso at halos mag-isang linya ang makapal na kilay."Huwag mo nga akong tawanan, Tria. Nag-aalala lang talaga ako." Bumungtonghininga siya at inihilamos ang parehong palad sa kaniyang mukha.Natutop ko ang aking bibig, pinipigilan ang sariling mangiti sa kaniyang reaksyon. "Okay lang talaga kami, Elias. Hindi kami nasaktan. Hindi kami nasugatan o kung ano pa man.""Pero hindi mo ako tinawagan agad. Kung hindi pa ako itetext ni Nanay, hindi ko rin malalaman," matigas na tugon pa niya at kung nakakamatay lang ang titig ay kanina pa siguro ako nakahandusay.I reached for his hand, squeezed it, and smiled cutely at him. "Nasa kalagitnaan ka ng trabaho, Elias, ayaw ko lang na magulo ang utak

"Okay ka lang, Tria?" Umupo sa aking tabi si Elias at inakbayan ako.Malalim na ang gabi pero nandito pa rin ako sa labas ng bahay. Pinapanood ko ang kalmadong pag-alon ng dagat pati na rin ang liwanag ng bilog na buwan habang nakaupo sa buhanginan at may hawak na isang bote ng beer.Hilaw akong ngumisi sa kaniya. "Oo naman." Matagal siyang tumitig sa akin, tila hindi kumbinsido, kaya naman bahagya akong natawa. "Okay nga lang ako."Umingos siya na may halos pagkasarkastiko. "Kilalang-kilala kita, Tria. Alam na alam ko kung kailan ka masaya, malungkot o may problema kaya sinong niloko mo?"Unti-unting nabura ang hilam na ngiti sa aking mukha kasabay ng pag-iwas ng tingin sa kaniya. Para akong napipi at naubusan ng mga salita bilang depensa.Gan'on ba talaga ako kadaling basahin? Gan'on ba ako kahalata?"Kanina ka pa namin napapansin ni Nanay na parang wala ka sa sarili. Mabuti na lang hindi iyon napansin ni Asher dahil masiyadong libang sa binili mong laruan," wika niya.Umihip ang ma