"Sandra," Lola interrupted. "I understand your point. At batid kong alam din ng apo ko ang ipinupunto mo. Pero para sa akin, ginawa niya lang ang sa tingin niya'y makakabuti sa kanya. She wants to be a fashion designer. Bakit hindi mo nalang siya hayaang gawin ang gusto niya?""Hindi mo naiintindihan, Ma. She is the only heiress of the company. And sooner or later she has to learn how to run it pag wala na kami ng Papa niya. Paano niya magagawa iyon kung iba ang gusto niyang gawin? She would let the company fail? Or worse makuha ng ibang tao ang ilang taong pinaghirapan namin ng Papa niya para lang mabigyan siya ng magandang buhay?"Her words resonated my ears making me feel so guilty and so wrong. Sa mga sinabi niya, pakiramdam ko napakalaking pagkakamali ang ginawa kong pagsunod sa gusto ko. Na magiging kasalanan ko kung sakali mang bumagsak ang kompanya pag wala na sila.All the guilt dissipated when I finally get to go to my first class as a Fashion designin

 Akala ko iyon na ang huling beses na mararamdaman ko iyon. Hindi ko alam na habang tumatagal na unti-unting naging malinaw sa akin ang lahat, pasakit din nang pasakit.He started asking about Aurora, kung ilang taon na siya, ano'ng course ang kinukuha niya, kung ano'ng mga gusto niyang gawin, paboritong pagkain, kulay, lahat na. Pikit-mata kong sinagot lahat ng tanong niya.At palagi, pilit kong kinokontrol ang emosyon ko, huwag niya lang makita ang totoo kong nararamdaman. Tuwing binabanggit niya ang pangalan ng best friend ko, para iyong matalim na kutsilyong humihiwa sa puso ko.I wanted to avoid him but I don't know how. Gayong sa sarili kong isip hinahanap-hanap ang presensiya niya. Kahit gaano kasakit na mapalapit sa kanya, at gaano kasakit marinig mula sa bibig niya palagi ang pangalan ng iba, ayos lang. It's fine as long as I get to see him. Pathetic and hopeless, right?Even during Aurora's eighteenth birthday, I was the one who's w

Naging mas abala kami kahit palapit na ang Intramurals. Maganda sanang oportunidad ang papalapit na activities para makapag-enjoy naman kaming mga estudyante pero dahil papalapit na rin ang midterms, kailangang doble kayod. Iba pa ang mga kailangang gawin para sa nalalapit na Intrams."Eirene, may meeting daw mamayang five para sa lahat ng committee members. Sa student council lounge lang daw tayo. Alam mo na ba?"Si Katie habang inaayos ang mga telang nagkalat sa table niya. She's one of the few people I am close to in our batch. Major subjects na kasi ang kinukuha ko ngayong semester. Kung hindi mga senior namin na huling kinuha ang subject ay mga ka-batch ko naman ang mga kaklase.She smiled at me and handed some of the fabrics that I need. Inabot ko iyon at sinimulang tabasin."Hindi nga eh. Salamat sa info. Hindi na ako nakakapagbasa ng mga memos sa bulletin board. Masyadong abala para sa parating na midterms," ngiti ko."Ayos lang. Kita nalan

 Totoo nga talagang nasa huli ang pagsisisi. Dahil iyon ang naramdaman ko pagkatapos. Hirap akong makatulog nang gabing iyon sa kaiisip kung paano'ng hinayaan ko ang sarili kong magpaubaya ng ganoon. Na hinayaan kong manalo ang mapusok na bahagi ng utak ko kaysa ang matinong bahagi. Maybe I was just carried away with his touch and our closeness. At kasalanan ko rin dahil kahit alam kong hindi dapat at lalo akong mahihirapan at masasaktan, hinayaan ko pa rin ang sarili ko.I can still feel my skin tingled with his touch. And how I went drunk with his kisses.Hindi ko alam kung paano ko siya pakikiharapan dahil sa nangyari. Iiwas ako? Iyon na nga ang ginagawa ko. Hindi ko siya ulit papansinin? Eh di lalo akong nagmukhang affected sa nangyari. Affected naman talaga ako pero ayaw kong lalo pang ipahiya ang sarili sa harap niya.Unsure of what I'm gonna do, I became more conscious of everything around me. Nagiging praning ako tuwing may papa

 Malakas kong naitulak si Rylle at dagliang nag-ayos ng sarili. He brushed his hair and confidently look at whoever opened the door. Habang ako naman ay ramdam pa ang pamumula ng pisngi sa nangyari! Gosh, we almost got caught!"Eirene, ayos ka lang? Hindi ka na nakabalik sa gym kaya nag-alala ako. At... may kasama ka pala..."I sighed in relief nang malamang si Katie pala ang nagbukas ng pinto. She looked at Rylle hesitantly bago bumaling sa akin. I cleared my head and tried to compose myself."A-Ah, pasensya na Katie. Nasarado ko iyong pinto. Nakalimutan ko iyong bilin mo na sira ang door knob. Kaya hindi kami makalabas," aligaga kong paliwanag.She looked at me curiously. Gusto niya pa yatang itanong kung paano'ng nakasama ko si Rylle dito sa loob pero hindi niya itinuloy. I flashed a fake smile. Iminuwestra niya si Rylle na ipinagkibit-balikat ko  nalang. I looked at her meaningfully.Nauna akong lumabas at sumunod naman kalaun