CHAPTER 52             I SMILED happily when I entered my condo unit. Kauuwi ko lang galing sa paghahatid kay Camilla sa bahay nila. Sobrang saya ko dahil alam na niya ang totoo, hindi ko na kaylagan pang magtago ng sikreto dito.            Kanina ng sabihin niya sa’kin na alam na niya ang totoo kaya gano’ng mag-approach sa kanya si Mama ay halos matuyuan ako ng dugo sa katawan. Sobra akong natakot dahil baka mamaya ay umtras ito sa kasal namin pero hindi naman pala. Nakahinga ako ng maluwag do’n.            Para akong nawalan ng tinik sa dibdib. Wala na akong dapat iakatakot. Malaya na ako. Malaya na kami. Now it’s time to move on.            Humiga ako sa sofa at pumikit. Naalala

CHAPTER 54            “WHY are looking at me like that?”            Tinakpan ko ang Tupperware ng pagkain na dala ni Camilla kanina. I will eat this later as my lunch. Ayoko namang masayang ang pinaghirapan ng mahal ko.            Nang maayos ko na ay ibinalik ko ulit ‘yung sa bag na pinaglagyan. Kinuha ko ang paper plate na may pagkain. Tumayo ako at dinala ‘yon sa table ko para duon kainin. And no, I will not asked them if they want to. This is mine. Luto sa’kin ‘to ni Camilla.            “Are you serious about it?! You’re going to marry her?” may pagka-iritang tanong ni Gray.            Tumango ako.

CHAPTER 56                       NAGISING ako dahil sa pagkulo ng tiyan ko. Bumangon ako at nagkusot ng mata. Tumingin ako sa labas ng bintana at umaga na pala. Mataas na ang sikat ng araw. Napahinga ako ng malalim saka bumangon. Niligpit ko muna ang sofa bago ako pumasok ng kwarto at nagtuloy sa banyo.            Naligo ako kahit malamig ang tubig. Ginawa ko na lahat ng morning rituals ko kaya ng matapos ako ay nagbihis na lang ako at nagsuot ng leggings at loose t-shirt. Lumabas ako ng kwarto. Hindi na ako nag-abalang tingnan ang cellphone ko.            Kinuha ko ang plato sa may center table at dinala sa may sink sa kusina. Napanguso ako ng maalala ang green apple na gusto ko at kagaya kagabi, gusto kong mag-iiyak.

CHAPTER 58             “BESS, hindi ka ba lalabas? Para naman masinagan na ng araw,” pamimilit sa’kin ni Lyn. Nilingon ko siya.            “Ayoko. Wala naman akong pupuntahan, isa pa, tinatamad akong lumabas,” walang buhay kong ani at muling tumingin sa kawalan.            Nandito pa rin ako sa kwarto. Hindi pa ako lumalabas simula ng umuwi ako. Ni paliligo at pag-aayos sa sarili ay wala akong ganang gawin. Para akong nawalan ng ganang mabuhay.            Hindi na ako umiiyak at mukha nga talagang namanhid na ang puso ko. Ang nararamdaman ko na lang ay emptiness. Namamaga ang mga mata ko, tuyo ang labi ko at kung hindi lang ako pinipilit ni Lyn kumain ay mamatay ako dahil sa g

CHAPTER 60           KANINA pa ako kumakatok sa bahay nila Camilla. Hindi na ako halos nakatulog dahil sa pag-iisip kung anong mangyayari ngayong araw. Ang kakambal ko ay panay ang pagc-cheer sa’kin bago ako umalis kanina. Huminga ako ng malalim.Mukha yatang wala ulit tao. Saan kaya siya nagpupunta? Anong ginagawa niya? Nakakakain ba siya ng maayos?“Camilla! Tao po!” sigaw ko.Baka mamaya ay nasa loob lang siya at tulog o kaya naman ay ayaw niya lang talaga akong kibuin o kaya labasin.“Baby! Let’s talk! Kausapin mo na ako!” sigaw ko ulit sabay ng makalas na katok sa pinto.May mga iilang tao nang pinagtitinginan ako hanggang sa may isang matandang lumapit sa’kin.“Ato,” tawag nito.Humarap ako at tinanguan ang matanda.“Bakit po?”