Chapter Fifty-Eight

CHAPTER 58

            “BESS, hindi ka ba lalabas? Para naman masinagan na ng araw,” pamimilit sa’kin ni Lyn. Nilingon ko siya.

            “Ayoko. Wala naman akong pupuntahan, isa pa, tinatamad akong lumabas,” walang buhay kong ani at muling tumingin sa kawalan.

            Nandito pa rin ako sa kwarto. Hindi pa ako lumalabas simula ng umuwi ako. Ni paliligo at pag-aayos sa sarili ay wala akong ganang gawin. Para akong nawalan ng ganang mabuhay.

            Hindi na ako umiiyak at mukha nga talagang namanhid na ang puso ko. Ang nararamdaman ko na lang ay emptiness. Namamaga ang mga mata ko, tuyo ang labi ko at kung hindi lang ako pinipilit ni Lyn kumain ay mamatay ako dahil sa g