Palagay ko ay natigil nang sandali ang aking paghinga. Nanikip at kumirot ang aking puso, na-estatwa ako sa aking kinalulugaran. Ang tanging nagawa ko lamang ay titigan siya habang papalapit sa puwesto ko, hindi ko alam kung bakit naging ganito ang reaksyon ng aking katawan. Ang nasisiguro ko lang, umaapaw ang kagustuhan na makita siyang nasasaktan at nahihirapan! Hanggang salita na nga lang ba ako? "A-Ate," banggit niya at do’n na ‘ko natauhan. Tumayo ako, nangangatog ang dalawang tuhod. Ramdam ko ring nanunubig ang aking mga mata. Ngunit hindi naging dahilan iyon upang siya ay itulak, rason kung bakit nakasalampak siya ngayon sa lupa. Narinig ko ang daing niya pero hindi siya umalma. "Ilang ulit ko bang sasabihin sa'yo na 'wag mo 'kong tawaging Ate huh?!" Dinuro-duro ko siya. "Hindi mo 'ko kapatid at kailanman hindi kita ituturing na kapatid! Ganyan ka na ba talaga kabobo para hindi maintindihan 'yan?!" Nanginginig ang aking m

  Ginapangan agad ako ng galit nang magkasalubong ang aming paningin. Niyukom ko ang aking mga kamay, nginingitngit ko ang aking ngipin. Tutok sa kanya ang nag-aalab kong mga mata. Kung nakamamatay lang ito siguradong nakahandusay na siya. Ang kapal-kapal ng mukha. Hindi niya ba talaga maramdaman ang pagkadisgusto ko sa kanya at may gana pa siyang puntahan ako?! "Sino ba siya Beh? Kanina ka pa niyan tinitingnan, gusto ka 'atang makausap. Baka isa 'yan sa mga inutangan mo ta's hindi mo na binayaran ah. Tinakbuhan kumbaga." "Ay naku Dzai ang dami mong ike-kwento sa amin, una 'yong pinalabas ka pangalawa sino 'yang girl na 'yan at kung makatingin sa ‘yo parang kilala ka, taga special section pa. Akalain mo 'yon may kilala ka pa lang nasa special sect—Dzai? Saan ka pupunta? Huy Elise!" Sunod-sunod na wika nina Jamie at Mirna ang bumalot sa aking pandinig. Imbes na sagutin ang mga tanong nila pinili ko na hindi iyon pansinin. Bagkus ay

  "You betrayed me for the second time! And here you are saying that you did that unintentionally?! You really are piece of a trash... And yeah I am the trash can." "Seryoso? Bakit gan'to ang line ko? Kaloka'ng script writer namin ha! Minsan na nga lang magka-role tanga pa ang gagampanan. Pambihira!" Napa-iling na lang ako sa kanyang inasta. Sino nga bang kinakausap niya? 'Di bale gano’n naman talaga, kung sobra na ang inis na dinadala natural na ibubuntong at ilalabas ang galit kahit na kanino o kahit sa ano. Ganito kasi 'yan, hindi magiging kontento ang isang tao kapag pinipigilan niyang mailabas ang kanyang nararamdaman. Para bang hindi makatulog nang mahimbing dahil may bigat na pinapasan sa dibdib. At gagawin ang lahat ng paraan basta't maipalabas ang nararamdaman. Kumbaga hindi natin kayang magdala o magtago ng hinanakit at sekreto sa matagal na panahon. Sigurado ako rito, base sa karanasan. "'Buti ka pa Dzai walang dialogu

Sa kabila ng nagsiliparang pirasong sumugat sa aking pagkatao, pinilit kong hindi matibag nito. Hindi ko hahayaang bumalatay sa aking mukha na naapektuhan at nasaktan ako sa sinabi niya. Huwag ngayong nasa harap ko sila."Sige nga paano umakto ang hindi bata? Ngingiti sa 'yo ta's sasabihing ayos lang na ninakawan ako? Na 'wag kang mag-alala maliit na bagay lang 'to? Gano'n ba ha?! Salita ka lang nang salita palibhasa wala ka sa sitwasyon ko!"Bumubugso na ang galit sa kaloob-looban ko. Sinasabayan din ng nang-aapaw na sakit."Pakialamero ka masyado! Pagtuunan mo na lang 'yang kaibigan mo! Turuan mo siya kung paano alamin kung ayaw ng tao sa kanya—tanga kasi 'yan eh. Pakituro na rin na 'wag niyang ipilit ang sarili na magustuhan siya ha? Tutal pareho kayong pabida!"Padabog kong isinukbit sa braso ang cooler at humakbang na paalis. Hindi na lumingon sa gawi nila. Baka kung gawin ay makikita nilang sunod-sunod na umaagos ang luha ko. Walang pagk

  Panay ang haplos niya sa aking bisig habang nakahilig sa aking balikat. 'Ay sus nagpapalambing. Hinayaan ko na lang, pakunswelo na rin. "Ako lang ba Beh ang gumagawa sa ‘yo nito? Wala ng iba? Kunwari si Emerson gano'n… Haaay isa akong kawawang single." Ngumiwi ako sa sinabi niya. Itong si Jamie tinutulak akong umasa, tapos aasa rin ako, sa huli nganga. Pinangungunahan ko na, ayaw ng masorpresa. "'Wag nga 'yang pag-usapan," ani ko. "Bakit naman? Kilig ka?" Patuya kong inalis ang nakakapit niyang kamay. Nang mabasa ang kilos ko, mas lalo niyang idiniin ang katawan sa akin. Ano bang nangyayari sa babaing ito? Tinutopak yata. "Seryoso 'di na'ko natutuwa—aray" Napangiwi ako nang may marahas na sumagi sa aking kaliwang balikat. Aba hindi man lang lumingon at humingi ng pasensya! Kaya naman pala... Tutok ang lalaki makipag-unahan ng puwesto sa tricycle. Nang maka-upo na siya sa bubong nito, umuki