Drake POV
“Wala pa rin bang balita?” tanong ko sa kabilang linya. Nasa opisina ako ngayon at kausap ang imbestigador na binayaran ko upang hanapin ang isa sa mga sumagip ng buhay ko.“Negative boss. Gaya ng dati, sa mukha lang sya nakikilala pero hindi nila alam ang pangalan. Hindi rin nila alam kung taga saan.” sagot ng aking kausap.Tinapos ko na ang aming pag-uusap dahil wala rin naman pala itong magandang maibabalita. Kung hindi lang sana na-trauma si Audrey ay malaki sana ang maitutulong nito para mapabilis ang paghahanap sa lalaking sumagip ng aking buhay.6 months ago ay nanirahan ako Batangas. Yun ang pinakamadilim na parte ng aking buhay. Sunod sunod na dagok ang dumating. Na-diagnose na merun akong Fuchs Dystrophy. Nung una akala ko ay simpleng panlalabo lang ng mata. Kahit gumamit ako ng salamin ay patuloy pa ring lumalabo ang aking paningin lalo na sa umaga. Sign na pala yun na may matindi na akong sakit. Hanggang sa tuluyan ng nanlabo ang aking paningin na halos wala na akong makita dahil puro liwanag na lang ang naaaninag ko. Ang tanging solusyon lang para maibalik ang aking paningin ay cornea transplant. Gusto ng aking ama ay sa Amerika isagawa ang surgery. Ngunit mas pinili kong manatili dito sa Pilipinas. Madedepress lang ako sa Amerika. Isipin ko lang na may chance na tuluyan akong mabulag ay parang gusto ko nang bumigay.Pansamantala akong nagstay sa isang beach sa Batangas habang naghihintay ng eye donor. Pansamantala akong tumuloy sa isang condotel. Mas gusto ko ang kasimplehan nito kesa sa ibang hotel na malapit dito. Mas malapit din ito sa dagat.Nakilala ko doon ang isang lalaking nag ngangalang Lucas. Naglalako ito ng ibat ibang klaseng putahe. Napakasarap ng pagkakaluto ng mga paninda nito, mas masarap pa kesa sa luto ng cook namin sa mansion. Kaya naman naging regular nya akong customer. Magaan ang loob ko dito dahil napaka masiyahin nitong kausap. Tuwing dumarating si Lucas ay may baon itong jokes para sa akin. Ang totoo ay hindi naman nakakatawa ang mga jokes nito. Mas natatawa ako sa kung paano ito magsalita.Akala ko ay magiging payapa ang pananatili ko sa Batangas. Isang gabi ay nabulabog ako ng ingay na nanggagaling sa labas. Nagkaroon ng malaking sunog sa condotel na tinutuluyan ko. Nagising ako sa makapal na usok. Halos hindi ako makahinga. Dalawang anghel ang pumasok sa loob ng tinutuluyan ko. Oo mga anghel sila dahil iniligtas nila ang buhay ko.“Boss Drake kumapit ka po saken.” habol ang hininga ng lalaking nagsalita. Boses ni Lucas yun.“L-lucas...?” hindi na ako masyadong makapag salita dahil parang mauubusan na ako ng hininga.“Itakip nyo po ito sa ilong nyo” boses ng kasama nitong babae at inabot saken ang basang panyo.Ganun nga ang ginawa ko. Kahit paano ay nakatulong yun para hindi ko masyadong malanghap ang usok. Hindi ko na halos marinig ang boses ng mga ito dahil masama na ang aking pakiramdam. Inalalayan ako ni Lucas at ng kasama nito. Narinig ko ang malakas na kalabog. Napasubsob kaming tatlo sa sahig.“Kuya!” narinig kong humiyaw ang babae.Kahit hindi ko nakikita ay narinig ko sa kanila na nabagsakan ng isang malaking bahagi ng kisame ang mga binti ni Lucas. Naipit ito at hindi nya maigalaw.“Unahin mo na syang ilabas!” sigaw ni Lucas ngunit umiiyak na tumanggi ang babae.“Baka mamatay tayong lahat dito kung hindi ka makikinig saken!” umuubong sabi ni Lucas.Walang nagawa ang babae kundi ang alalayan ako habang walang tigil ang paghagulhol.“Aaaah!” d@ing ng babae dahil ito naman ang mabagsakan sa likod ng nagbabagang kahoy. Buti na lang at maliit lang yun kaya nakalabas pa rin sila ng pintuan. Ligtas din kaming nakalabas ng gusali. Inilalayan ako ng babae patungo sa isang wooden bench para maka-upo dahil hinang hina pa rin ako.“Dito po muna kayo. Ligtas kayo dito. Babalikan ko lang si kuya” humahagulhol pa rin ito.Halos hindi ko maintindihan ang sinasabi nya dahil namamaos na ang boses nito sa kaiiyak. Mabilis itong umalis para balikan si Lucas. Pagkaalis nito ay nawalan naman ako ng malay dahil sa dami ng usok na nalanghap ko kanina. Nagising na lang ako sa ospital. Kahit hindi malinaw ang aking paningin ay alam kong isang babae ang nakatayo sa gilid ng aking kama. Hahakbang na sana ito ngunit pinigilan ko sya.“Ikaw ba ang nagligtas sa akin?” tanong ko dito.“Ha?” anito.“Ikaw ba ang nagligtas sa akin?” muli ko syang tinanong.“O-oo.” maikling sagot ng babae.“Nasan pala si Lucas? Hindi ba binalikan mo sya? Nakaligtas ba sya?” tanong ko dito.“U-umuwi na sya.” tugon nito saken.“Wag ka munang umalis. Ano palang pangalan mo, ayus ka lang ba?” nag-aalala kong tanong dito dahil parang balisa ito.“Audrey. Audrey Anderson.” tugon nito.Doon kami unang nagkakilala ni Audrey. Napakalaki ng utang na loob ko dito dahil sa pagliligtas nya saken kaya ibinigay ko lahat ng naisin nito. Kahit na nung magpropse ito ng pag-ibig ay hindi ko sya tinanggihan. Maliit na bagay lang yun kumpara sa sakripisyong ginawa nito para sa akin.Hindi ko na alam kung anong nangyari kay Lucas. Akala ko nung una ay magkapatid sila ni Audrey dahil panay ang tawag nito ng “kuya” kay Lucas noong nagaganap ang sunog ngunit nag-iisang anak lang si Audrey. Kuya lang daw talaga ang tawag nya sa mga lalaking hindi nya kilala. Nagkasalubong lang daw sila ni Lucas noong gabing magkasunog. Ayaw ni Audrey na binabanggit ko ang tungkol sa sunog. Nagkaroon sya ng trauma at naghihisterikal ito sa tuwing napapag-usapan ang insidente sa Batangas. Kaya hindi ko na ito inungkat pa kahit napakarami ko pang gustong itanong sa kanya. Maraming bagay ang hindi pa malinaw lalo na ang misteryong pagkawala ni Lucas. Wala naman akong nabalitaang namatay sa sunog na yun. Matagal ko nang ipinapahanap si Lucas ngunit hanggang ngayon ay wala pa rin akong balita tungkol dito.Naputol ang aking pagmumuni-muni ng marinig ko ang pagtunog ng telepono. Tawag yun galing sa aking sekretarya.“Hello sir…. May tawag po kayo galing sa Chairman ng Neumann University.” boses ng aking sekretaryang si Ms. Rivera.Napaisip ako kung bakit ako tatawagan ng Chairman ng school.“Why don’t you just talk to them? Just report it to me later.” sagot ko dito.“....but sir, ikaw po mismo ang gusto nilang makausap…. regarding your niece.” sagot ni Ms. Rivera. Napakunot ang aking noo.“Niece? What niece? I dont have a niece as far as I remember.” Nagtataka kong tanong dito.“Mutya daw po. Kayo daw ang naka-register na guardian nya according to Chairman Tan. Nasa Chairman's office daw yung pamangkin nyo ngayon, may nakaaway.” paliwanag ng aking sekretarya.I remember now, today is Mutya’s first day of school. Unang araw pa lang napaaway na agad ito? Napasapo ako sa aking noo. Anu bang pagkakamaling nagawa ko sa buhay ko at nagkaroon ako ng ganitong sakit sa ulo?Drave POV Nagmamadaling akong umalis para makarating agad sa school. Baka kung ano pang problemang idagdag ni Mutya sa opisina ni Chairman Tan. Napakatabil pa naman ng bibig ng bulilit na yun. Nakasalubong ko si Darren, ang Financial Manager ng aming kompanya at matalik kong kaibigan. Highschool pa lang ay magkaibigan na kami. Bukod sa pamilya ko at family lawyer ay ito lang ang nakakaalam ng tungkol kay Mutya. Malayo pa ay nakangiti na ito sa akin at may bitbit na kape. “Going somewhere?” bati nito saken. “Talk to you later.” maikli kong sagot at nilagpasan ito. Wala na akong oras makipag-usap ngayon. Nakaka-ilang hakbang pa lang ako ay muli ko itong nilingon. “On the second thought…. can you come with me? I need to go to Neumann University” wika ko kay Darren. Naisip kong mabuti nang may kasama ako mamaya. Baka hindi ako makapagtimpi kay Mutya at baka kung ano pa ang magawa ko. “Anung merun? Mukhang hindi maipinta yang mukha mo?” pag-uusisa ni Darren. “Mutya caused trouble jus
Mutya POV “Manong eto po. Keep the change” wika ko sa uber driver habang inaabot ko ang bayad sa pamasahe. Excited akong bumaba ng kotse. Andito nako ngayon sa tapat ng Neumann University. “Ang ganda!” hindi ko mapigilang mamangha sa prestisyosong paaralan na sa mga magazine ko lang nakikita. Hindi ko akalain na makakapag enroll ako dito. Dati ay naririnig ko lang ang pangalan ng school na to. Isa daw ito sa pinakasikat na school sa bansa at napakamahal daw ng tuition fee dito. Diko alam kung magkano dahil sekratarya ni Don Antonio ang nag asikaso ng enrollment ko. Dati rati ay okay na akong makapasok sa public school. Baon at mga gamit sa school na lang ang pinoproblemahin namin ni Kuya Lucas. “Kuya Lucas sana nakikita mo ako ngayon.” usal ko. Sasamantalahin ko ang pagkakataong ibinigay sa akin. Alam ko namang pansamantala lamang ito. Hindi ako tanga. Alam kong naghihintay lang ng tamang pagkakataon si Drake na hiwalayan ako. Habang hindi pa nagyayari yun ay gagawin ko ang lahat
Mutya POV“Your student info didn't give the specific details of your connection to Mr. Drake Rufino, but it did mention that he is your guardian. Pareho kayo ng last name so I’m assuming na magkamag-anak kayo.” panimula ni Ms. Bautista.Hindi ko alam na si Drake pala ang nakalagay na guardian ko sa aking student profile. Hindi rin nakasulat doon na mag-asawa kami.“Pamangkin nya po ako.” pagsisinungalin ko dito. Tumango tango naman si Ms. Bautista.Nasabi ko lang yun dahil nahihiya akong sabihin dito na ang bata-bata ko pa pero may asawa na ako. Maayos naman ang pakitungo ni Ms. Bautista sa akin.Nasa Chairman's office na kami ngayon. Mas malaki nang di hamak ang lugar na ito kaysa sa Guidance counselor. May ilang staff din dito at may sariling kwarto pa sa loob para sa Chairman. Nakaupo ako malapit sa pintuan ng opisina ng Chairman.Nang pumasok ako kanina dito ay hindi ako nakaramdam ng pang mamaliit mula sa mga staff na naabutan ko, hindi gaya kanina sa Guidance Counselor office. A
Mutya POV Kung kahapon ay sobrang excited ako, ngayon naman ay parang napakabigat ng aking katawan na bumangon sa aking higaan. Tinatamad kasi akong pumasok ngayon pag naiisip ko ang nangyari kahapon sa school pero nakakahiya naman kay Don Antonio kung malalaman niyang unang linggo pa lang ay umabsent na agad ako. Bigla akong kinabahan nang maalala ko ang aking biyenang lalaki. Paano pala kung malaman nya na nakipag-away ako sa first day ko sa school? Kung nakakatakot si Drake ay di hamak namang mas nakakatakot magalit si Don Antonio. Kaya kahit tinatamad ay naghanda na ako para pumasok. Bahala na mamaya. Pagka baba ko pa lang kanina sa taxi ay parang napakabigat ng aking mga paa habang naglalakad papasok sa loob ng paaralan. Hindi ko alam kung expelled na ba ako o hindi. Suot ko pa naman ngayon ang bagong uniform ko at baka ngayon na rin ang huling araw na maisususot ko ito. Hindi ko pa kasi ulit nakakausap si Drake tungkol dito. As usual ay gabi na itong umuwi kagabi. Hinintay ko s
Drake POV Hindi ko pa tapos basahin ang business proposal from Carmax Motor Co. pero kailangan ko munang ipahinga ang aking mga mata. Hinubad ko ang aking anti-glare glasses. It’s been almost 6 months since I got my surgery for eye transplant. My doctor required me not to stare at the computer screen for more than 1 hour until I’m fully recovered. Magsi-six months na pero hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung sino ang aking eye donor. Wala pang 1 week after nang sunog ay nagkaroon ako ng eye donor. Nais ko rin sanang ipahanap kung sino ito ngunit talagang wala akong mahagilap na impormasyon. Ilang beses na rin akong nakiusap sa aking doktor ngunit tikom ang bibig nito. Nakiusap daw ang pamilya ng eye donor na ilihim ang kanilang impormasyon. Kung tutuusin ay kaya ko namang ipabuklat ang record nila dahil pag-aari namin ang hospital kung saan ako inoperahan ngunit ang ipinagtataka ko ay wala ito sa record. Kung sino man ito ay napakalaki ng utang na loob ko sa kanya. Diyos na s
Drake POV “Are you f*cking kidding me?” gulat na gulat na sabi ni Darren at muntik ng maibuga ang alak na iniinom nito. Nasa Moonlit Apple Bar kami ngayon na pag-aari ni Darren. Dito kami madalas tumambay ni simula ng ikasal ako para lang magpalipas ng oras. Most of the time ay dito na rin ako nagpapagabi. “You want me to date your wife?” hindi ito makapaniwala sa sinabi ko. Maging ang bartender nito ay natawa rin nang marinig yun. 8pm pa lang pero marami rami na rin ang tao sa loob. May mga babaeng panaka nakang sumusulyap sa direksyon naming dalawa. “Just so you know, we’re far from being a typical couple.” paglilinaw ko kay sa Darren kahit pa alam na nito ang totoo. Tinaggap ko ang alak na inabot ng bartender. Kilalang kilala na ako dito kaya alam na nito kung anong gusto kong inumin. “Gaano ba kaganda yung painting at pati ako ibinenta mo?” tumatawang sabi ni Darren habang nag-eenjoy ito sa panonood sa mga babaeng sumusulyap sa amin. Yeah, we’re used to running into women wh
Mutya POV “Good morning.” Hindi na ako nagulat nang makita ko na naman ang weirdong lalaki habang naglalakad ako patungo sa aking classroom. Nasanay na akong nakikita siya tuwing umaga maliban na lang nitong mga huling araw. Ilang araw ko rin itong hindi nakita. “Himala bigla kang lumitaw.” sabi ko rito. “Bakit, namiss mo ba ako?” nakangiting sabi nito. Hindi ako sumagot. Alam ko namang nang ti-trip lang ito. Kahit gwapo ito ay hindi nya ako makukuha pagpapa-cute nya. “Ano bang pangalan mo?”Ewan ko ba kung bakit yun ang nasabi ko. Antagal ko na kasi siyang nakikita pero wala pa rin akong kaalam alam tungkol dito. “Give me a name.” “Ha?” “I said give me a name or a nickname.’ anito. ‘Kuyukot.” sagot ko naman. Narinig kong tumawa ito. Hindi ko napigilang matawa na rin dahil sa naging reaksyon niya. “Ambaho naman. Pwede bang yung mas maganda namang pakinggan. Yung parang close tayo.” Kamot nito ang ulo at alinlangang ngumiti. Lumabas ang mapuputi nitong ngipin na lalo pang n
Mutya POV Kitang kita ko ang panlalaki ng mga mata ng dalawa nang sabihin kong hindi ko totoong tito si Drake kundi asawa. Ganunpaman ay hindi nila kinuwestyun ang aking sinabi dahil kita naman nila kung gaano ako kaseryoso ngayon. “Wala naman akong pakialam sa relasyon nilang dalawa pero ngayong nalaman kong niloloko nya si Drake, hindi ako papayag na magtagumpay sya.” Uminit ang aking dugo nang maaalala ang mga salitang binitawan ni Audrey kanina. Wala naman akong pakialam kung niloloko nito si Drake. Naiinis lang ako dahil grabe ito kung ipagtanggol ni Drake at ako ang palaging kontrabida. Mula ngayon ay hindi na ako papayag na pagsabihan ni Drake ng kung ano ano dahil lamang sa manggagamit nitong girlfriend. “Wait lang… paanong naging asawa mo si Drake Rufino?” naguguluhang tanong ni Kai. Ikinuwento kong nalasing kaming pareho at nang magising kami ay magkatabi na kaming dalawa ni Drake sa kama kaya pilit kaming ipinakasal ni Don Antonio. Hindi ko naman maikwento sa kanila an