Mutya POV
Natagpuan ko na lang ang aking sarili sa harap ng mansion ni Don Antonio. San pa ba ako pupunta kundi dito lang. Wala naman akong kakilala dito sa Maynila. Madalas din akong pumunta dito kapag naiinip ako sa condo. Atleast dito palagi akong nakakakain ng masasarap na desserts na gawa ng aking byenan. Mahilig kasi itong magbake. Kung anung ikinasungit ni Drake ay sya namang kabaliktaran ni Donya Agatha. Hindi na rin ako ganung natatakot kay Don Antonio dahil ni minsan ay hindi nya ako pinagtaasan ng boses. Palagi pa nga itong nangungumusta. Hindi kagaya ng masungit nilang anak.
Naalala ko ang unang araw na dumating ako sa mansion. Tatlong araw akong hindi kumain. Nagtiis talaga ako ng gutom para siguraduhin na kapag nasa harapan nako ng mansion ay doon ako aabutin ng pagkahilo. Tagumpay naman ang aking plano dahil saktong sasakyan ni Donya Agatha ang papasok sa gate nang mawalan ako ng malay. Yun ang naging tulay para makapagtrabaho ako sa mga Rufino. Sinabi kong wala na akong ibang matutuluyan kaya kinuha akong katulong ni Donya Agatha.
“Ansarap po! Ngayon lang ako nakatikim ng Matcha cake.” sarap na sarap ako sa cake na gawa ni Donya Agatha. Mommy Agatha na nga pala dahil ito ang gusto nyang itawag ko sa kanya.
“Mag-uwi ka kung gusto mo. Marami pa sa ref. Para matikman din ng asawa mo yan” Nakangiting wika ni mommy Agatha. napakabait talaga ng aking byenan.
“Salamat po!” yun lang ang sagot ko. Alam ko namang di kakainin ni Drake yun dahil hindi ito kumakain sa bahay. Hindi na lang ako nagkwento. Nakakahiya at ayaw ko silang idamay sa kung anumang nangyayari samen ni Drake.
May isang oras din kaming nagkwentuhan ng ginang. Nang matapos ang kwentuhan namin ay nagsabi akong matutulog muna dahil kanina pa talaga akong pagod na pagod. Pinagpahinga ako ni mommy Agatha sa dating kwarto ni Drake sa mansion. Hindi ako makapaniwala na parte na ako ng kanilang pamilya. Kung hindi inutusan ni Audrey ang kanyang katulong na haluan ng pampatulog ang alak ni Drake ay baka wala rin akong pagkakataong isagawa ang plano kong pikutin ito.
Naalala ko ang pangyayari sa resort. Sumunod ang katulong sa utos ni Audrey. Saglit na umalis ito upang kumuha ng tray. Sinamantala ko iyon at mabilis na sinalinan ang isa pang baso at sigurado akong para kay Audrey yun dahil silang dalawa lang naman ni Drake ang magkasama. Hindi ko alam kung anung balak ng tikling na yun pero inunahan ko na sya. Dahil din naman sa kanya kaya ko naisipang pikutin si Drake. Matagal nang mainit ang dugo ni Audrey saken at kinulit nito si Drake na patalsikin ako. Pumayag naman ang lalaki at ipinangakong pagbalik sa Manila ay sisisantihin agad ako. Ngunit ayokong umalis ng mansion dahil si Drake naman talaga ang nag-iisang pakay ko dito sa Maynila.
Habang binabalikan ko ang pangyayaring yun ay hindi ko namalayang nakatulog na pala ako. Matagal din akong nakatulog dahil pagtingin ko sa bintana ay medyo madilim na. Napabalikwas ako. Dali-dali kong inayos ang aking sarili at lumabas na ako ng kwarto. Pagdating ko sa living room ay nagulat ako nang makita ko si Drake. Nakatingin ito sa akin.
“Kanina ka pa hinihintay ng asawa mo. Dito na kayo maghapunan. Sandali at ipapahanda ko na ang kusina” ani mommy Agatha at nagtungo ito sa kusina.
Paglingon ko kay Drake ay nakatingin pa rin ito sa akin. Inirapan ko sya. Ansarap sarap ng tulog ko tapos pagmumukha lang nya ang una kong makikita. Tumalikod ako para sundan sana sa kusina ang aking byenan.
Hindi ko namalayan na nasa likod ko na pala si Drake. Hinawakan na naman nito nang mahigpit ang aking braso. Kinabig ko ito para bitawan nya. Ngunit mas malakas ito kesa saken.
“Ano ba! Kanina ka pa ha. Pasa na nga yung braso ko eh.” asar kong sabi dito. Binitiwan naman nya ako.
“Tara na, umuwi na tayo.” pabulong na wika nito ngunit ramdam ko ang pagpipigil.
“Ayoko! Dito na lang ako. Ayokong makita ang kabit mo.” matapang kong sagot.
“Don’t you ever call her mistress. I told you many times sa papel lang tayo mag-asawa.” ramdam ko ang galit sa boses ni Drake. Nagpipigil lang ito dahil nasa mansion kami. Hay! Nauumay na ako dahil pauilt-ulit nyang binabanggit saken yun.
“Alam ko naman eh. Ilang beses mo na yang ipinamukha saken pero bakit sa bahay pa natin? Konting respeto naman. Pinatira tayo dun ng mga magulang mo. Pwede rin ba akong magdala ng lalaki dun?” pumipiyok kong sabi dahil pinipigilan kong umiyak.
“Ang yaman yaman mo naman bakit hindi mo na lang sya ibili ng sariling condo para dun na lang kayo magchukchakan. Ang tatanda nyo na pero bakit parang mas isip bata pa kayo kesa saken?” Kahit hindi umiiyak ay kusang pumatak ang aking mga luha.
Agad ko naman ito pinawi dahil ayaw kong makita yun ni mommy Agatha.Mukhang tinamaan naman ang magaling kong asawa dahil ilang segundo itong natahimik.
“I already talk to Audrey. Hindi mo na sya ulit makikita sa condo. ” tugon nito sa akin.
“You did what? Pinapunta mo ang babae mo sa condo nyong mag-asawa?” boses ni Don Antonio. Pareho kaming nagulantang lalo na si Drake.
Namayani ang katahimikan ngunit madilim ang mukha ni Don Antonio. Matalim ang tingin na ipinukol nito sa anak. Humakbang ito papalapit kay Drake.
“Look! I’m giving you a favor right now. This is your chance to fix your life. Don’t do anything stupid that you’ll regret for the rest of your life!” mahinahon ngunit malaman ang mga salitang binitawan ni Don Antonio kay Drake.
Hindi sumagot si Drake ngunit kita ko ang pagkuyom ng mga kamay nito. Naputol ang eksenang yun ng marinig namin ang boses ni mommy Agatha. Tinatawag na kami nito para kumain.
Naupo ako sa tapat ni mommy Agatha. Napapitlag ako ng umupo sa tabi ko si Drake. Ano naman kaya yun? Pakitang tao sa magulang nito? Kung hindi lang ako nahihiya sa mga byenan ko ay baka nakalipat nako ng pwesto.
“Mutya, your school starts next week. Everything is set. All you have to do is report on Monday.” wika ni Don Antonio nung nasa kalagitnaan na sila ng dinner.
“Thank you po!” sagot ko sa aking biyenang lalaki.
Last week pa nito nabanggit saken na ipinapaayos na niya ang enrollment ko para maipagpatuloy ko ang pag-aaral ng senior highschool. Napahinto ako sa pag-aaral ng mamatay si kuya Lucas 6 months ago.
Si Drake naman ay tahimik lang na kumakain at parang walang pakialam sa kung anung kaganapan sa buhay ko. Panaka- naka ay nag-uusap tungkol sa negosyo ang mag-ama. Hanggang sa matapos kaming kumain at magpaalam sa kanyang mga magulang ay hindi man lang ako inimikan ni Drake.
Paglabas namin ay napakabilis nitong naglakad patungo sa kanyang kotse at ni hindi man lang ako hinintay. Mas lalo ko ngang binagalan ang aking paglalakad para bwisitin ito. Dun man lang ay makaganti ako.
Bumusina si Drake hudyat na naiinip na ito. Ansarap sa pakiramdam dahil alam kong napipikon na ito ngayon. Sigurado naman akong hindi nya ako iiwanan dito. Takot na lang nito kay Don Antonio. Buti na lang at nandyan si Don Antonio, kahit paano ay mayroon akong sandata laban kay Drake. Hindi ko mapigilang ngumiti. Hanggang sa loob ng sasakyan ay ngiting ngiti ako lalo na nang makita ko ang busangot na mukha ni Drake. Ang sama ng tingin ng ipinukol nito saken. Lalong lumawak ang aking pagkakangiti. As in ngiting tagumpay.
“Why are you smiling like an idiot?” nakakunot ang noo nito.
“Secret! You don’t deserve to know.” Napapa-english tuloy ako sa saya.
“Stupid!” narinig kong sinabi ni Drake at biglang pinaharurot ang sasakyan. Napasubsob tuloy ako sa harapan dahil hindi ko pa naisusuot ang seatbelt ko.
“Dahan dahan naman!” sigaw ko dito habang sapo sapo ko ang noo kong napuruhan.
“May pasok nako sa Monday, baka magkabukol ako.” Pagmamaktol ko dito habang tinitingnan ko sa salamin ng kotse kung may bukol ba ang aking noo. Paglingon ko sa kanya ay nakita ko itong nakangiti. Natigilan ako sandali. Himala! Ngayon ko lang ito nakitang ngumiti.
“What?” anito nang mapansin na nakatingin ako sa kanya. Hindi ako sumagot at inirapan ko lang sya.
“Put your seatbelt on.” sabi nito saken at sumunod naman ako.
Hindi na kami muling nag-usap sa loob ng sasakyan. Iniisip ko ang nangyari ngayong araw sa pagitan namin ni Drake. Narealized ko na maling hinanap ko pa ito. Sana ay nanatili na lang ako sa Batangas. Akala ko ay mababawasan ang aking lungkot kapag nasa tabi ko na sya. Heto at ilang pulgada lang ang layo namin sa isa’t isa ngunit hindi ko mahanap ang kapayapaang akala ko ay matatagpuan ko sa kanya. Mas lalo pa nga nitong pinabibigat ang aking kalooban.
Gusto ko mang umatras ay huli na. Maganda man ang pakitungo saken ni Don Antonio ay natatakot pa rin ako sa kung anong pwede nitong gawin kung gagawa ako ng bagay na ikagagalit nito. Ang pag-asa ko na lang para makawala sa sitwasyon ko ngayon ay si Drake na mismo ang makipaghiwalay sa akin. Hahayaan ko na lang sila ni Audrey. Sana mabuntis na agad ito ni Drake para mapabilis ang aming paghihiwalay.
Drake POV“Wala pa rin bang balita?” tanong ko sa kabilang linya. Nasa opisina ako ngayon at kausap ang imbestigador na binayaran ko upang hanapin ang isa sa mga sumagip ng buhay ko.“Negative boss. Gaya ng dati, sa mukha lang sya nakikilala pero hindi nila alam ang pangalan. Hindi rin nila alam kung taga saan.” sagot ng aking kausap.Tinapos ko na ang aming pag-uusap dahil wala rin naman pala itong magandang maibabalita. Kung hindi lang sana na-trauma si Audrey ay malaki sana ang maitutulong nito para mapabilis ang paghahanap sa lalaking sumagip ng aking buhay.6 months ago ay nanirahan ako Batangas. Yun ang pinakamadilim na parte ng aking buhay. Sunod sunod na dagok ang dumating. Na-diagnose na merun akong Fuchs Dystrophy. Nung una akala ko ay simpleng panlalabo lang ng mata. Kahit gumamit ako ng salamin ay patuloy pa ring lumalabo ang aking paningin lalo na sa umaga. Sign na pala yun na may matindi na akong sakit. Hanggang sa tuluyan ng nanlabo ang aking paningin na halos wala na ak
Drave POV Nagmamadaling akong umalis para makarating agad sa school. Baka kung ano pang problemang idagdag ni Mutya sa opisina ni Chairman Tan. Napakatabil pa naman ng bibig ng bulilit na yun. Nakasalubong ko si Darren, ang Financial Manager ng aming kompanya at matalik kong kaibigan. Highschool pa lang ay magkaibigan na kami. Bukod sa pamilya ko at family lawyer ay ito lang ang nakakaalam ng tungkol kay Mutya. Malayo pa ay nakangiti na ito sa akin at may bitbit na kape. “Going somewhere?” bati nito saken. “Talk to you later.” maikli kong sagot at nilagpasan ito. Wala na akong oras makipag-usap ngayon. Nakaka-ilang hakbang pa lang ako ay muli ko itong nilingon. “On the second thought…. can you come with me? I need to go to Neumann University” wika ko kay Darren. Naisip kong mabuti nang may kasama ako mamaya. Baka hindi ako makapagtimpi kay Mutya at baka kung ano pa ang magawa ko. “Anung merun? Mukhang hindi maipinta yang mukha mo?” pag-uusisa ni Darren. “Mutya caused trouble jus
Mutya POV “Manong eto po. Keep the change” wika ko sa uber driver habang inaabot ko ang bayad sa pamasahe. Excited akong bumaba ng kotse. Andito nako ngayon sa tapat ng Neumann University. “Ang ganda!” hindi ko mapigilang mamangha sa prestisyosong paaralan na sa mga magazine ko lang nakikita. Hindi ko akalain na makakapag enroll ako dito. Dati ay naririnig ko lang ang pangalan ng school na to. Isa daw ito sa pinakasikat na school sa bansa at napakamahal daw ng tuition fee dito. Diko alam kung magkano dahil sekratarya ni Don Antonio ang nag asikaso ng enrollment ko. Dati rati ay okay na akong makapasok sa public school. Baon at mga gamit sa school na lang ang pinoproblemahin namin ni Kuya Lucas. “Kuya Lucas sana nakikita mo ako ngayon.” usal ko. Sasamantalahin ko ang pagkakataong ibinigay sa akin. Alam ko namang pansamantala lamang ito. Hindi ako tanga. Alam kong naghihintay lang ng tamang pagkakataon si Drake na hiwalayan ako. Habang hindi pa nagyayari yun ay gagawin ko ang lahat
Mutya POV“Your student info didn't give the specific details of your connection to Mr. Drake Rufino, but it did mention that he is your guardian. Pareho kayo ng last name so I’m assuming na magkamag-anak kayo.” panimula ni Ms. Bautista.Hindi ko alam na si Drake pala ang nakalagay na guardian ko sa aking student profile. Hindi rin nakasulat doon na mag-asawa kami.“Pamangkin nya po ako.” pagsisinungalin ko dito. Tumango tango naman si Ms. Bautista.Nasabi ko lang yun dahil nahihiya akong sabihin dito na ang bata-bata ko pa pero may asawa na ako. Maayos naman ang pakitungo ni Ms. Bautista sa akin.Nasa Chairman's office na kami ngayon. Mas malaki nang di hamak ang lugar na ito kaysa sa Guidance counselor. May ilang staff din dito at may sariling kwarto pa sa loob para sa Chairman. Nakaupo ako malapit sa pintuan ng opisina ng Chairman.Nang pumasok ako kanina dito ay hindi ako nakaramdam ng pang mamaliit mula sa mga staff na naabutan ko, hindi gaya kanina sa Guidance Counselor office. A
Mutya POV Kung kahapon ay sobrang excited ako, ngayon naman ay parang napakabigat ng aking katawan na bumangon sa aking higaan. Tinatamad kasi akong pumasok ngayon pag naiisip ko ang nangyari kahapon sa school pero nakakahiya naman kay Don Antonio kung malalaman niyang unang linggo pa lang ay umabsent na agad ako. Bigla akong kinabahan nang maalala ko ang aking biyenang lalaki. Paano pala kung malaman nya na nakipag-away ako sa first day ko sa school? Kung nakakatakot si Drake ay di hamak namang mas nakakatakot magalit si Don Antonio. Kaya kahit tinatamad ay naghanda na ako para pumasok. Bahala na mamaya. Pagka baba ko pa lang kanina sa taxi ay parang napakabigat ng aking mga paa habang naglalakad papasok sa loob ng paaralan. Hindi ko alam kung expelled na ba ako o hindi. Suot ko pa naman ngayon ang bagong uniform ko at baka ngayon na rin ang huling araw na maisususot ko ito. Hindi ko pa kasi ulit nakakausap si Drake tungkol dito. As usual ay gabi na itong umuwi kagabi. Hinintay ko s
Drake POV Hindi ko pa tapos basahin ang business proposal from Carmax Motor Co. pero kailangan ko munang ipahinga ang aking mga mata. Hinubad ko ang aking anti-glare glasses. It’s been almost 6 months since I got my surgery for eye transplant. My doctor required me not to stare at the computer screen for more than 1 hour until I’m fully recovered. Magsi-six months na pero hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung sino ang aking eye donor. Wala pang 1 week after nang sunog ay nagkaroon ako ng eye donor. Nais ko rin sanang ipahanap kung sino ito ngunit talagang wala akong mahagilap na impormasyon. Ilang beses na rin akong nakiusap sa aking doktor ngunit tikom ang bibig nito. Nakiusap daw ang pamilya ng eye donor na ilihim ang kanilang impormasyon. Kung tutuusin ay kaya ko namang ipabuklat ang record nila dahil pag-aari namin ang hospital kung saan ako inoperahan ngunit ang ipinagtataka ko ay wala ito sa record. Kung sino man ito ay napakalaki ng utang na loob ko sa kanya. Diyos na s
Drake POV “Are you f*cking kidding me?” gulat na gulat na sabi ni Darren at muntik ng maibuga ang alak na iniinom nito. Nasa Moonlit Apple Bar kami ngayon na pag-aari ni Darren. Dito kami madalas tumambay ni simula ng ikasal ako para lang magpalipas ng oras. Most of the time ay dito na rin ako nagpapagabi. “You want me to date your wife?” hindi ito makapaniwala sa sinabi ko. Maging ang bartender nito ay natawa rin nang marinig yun. 8pm pa lang pero marami rami na rin ang tao sa loob. May mga babaeng panaka nakang sumusulyap sa direksyon naming dalawa. “Just so you know, we’re far from being a typical couple.” paglilinaw ko kay sa Darren kahit pa alam na nito ang totoo. Tinaggap ko ang alak na inabot ng bartender. Kilalang kilala na ako dito kaya alam na nito kung anong gusto kong inumin. “Gaano ba kaganda yung painting at pati ako ibinenta mo?” tumatawang sabi ni Darren habang nag-eenjoy ito sa panonood sa mga babaeng sumusulyap sa amin. Yeah, we’re used to running into women wh
Mutya POV “Good morning.” Hindi na ako nagulat nang makita ko na naman ang weirdong lalaki habang naglalakad ako patungo sa aking classroom. Nasanay na akong nakikita siya tuwing umaga maliban na lang nitong mga huling araw. Ilang araw ko rin itong hindi nakita. “Himala bigla kang lumitaw.” sabi ko rito. “Bakit, namiss mo ba ako?” nakangiting sabi nito. Hindi ako sumagot. Alam ko namang nang ti-trip lang ito. Kahit gwapo ito ay hindi nya ako makukuha pagpapa-cute nya. “Ano bang pangalan mo?”Ewan ko ba kung bakit yun ang nasabi ko. Antagal ko na kasi siyang nakikita pero wala pa rin akong kaalam alam tungkol dito. “Give me a name.” “Ha?” “I said give me a name or a nickname.’ anito. ‘Kuyukot.” sagot ko naman. Narinig kong tumawa ito. Hindi ko napigilang matawa na rin dahil sa naging reaksyon niya. “Ambaho naman. Pwede bang yung mas maganda namang pakinggan. Yung parang close tayo.” Kamot nito ang ulo at alinlangang ngumiti. Lumabas ang mapuputi nitong ngipin na lalo pang n