If I were a boy I think I could understand.
How it feels to love a girl, I swear I’ll be a better man.
I’ll listen to her, ‘cause I know how it hurts.
When you lose the one you wanted ‘cause he’s taking you for granted.
And everything you had got destroyed.
- If I were a boy, Beyonce
***
AGAD naman na tahimik si April bago sumakay sa sasakyan. Katahimikan ang namayani sa buong byahe nila. Nakayuko lamang si April.
Hindi alam ni Cyrill kung paano kakausapin ang dalaga. Partly alam niyang may kasalanan siya. Pero hindi din naman niya matanggi sa sarili na kahit papaano ay gusto niya ang nangyari.
Pero hindi pasensosyong tao si Cyrill. Hindi niya alam kung saan iuuwi ang dalaga.
“Saan ka nakatira?” He made his voice as cold as possible. Dahil baka hindi niya mapigil ang sarili at iuwi niya ulit ito and he won’t stop until she beg to stop.
“S-Sa sakayan mo nalang ako ihatid.” Sabi nito habang naka yuko pa rin.
Nauubos na talaga ang baon niyang pasensya.
“Kapag sinabi kong ihahatid kita, ihahatid kita. Saan ka nakatira?” May diin na sa boses nito.
Kahit galit si April sa binata ay may takot rin siya dito.
Kilala sa buong university ang pagiging babaero at pagka mainitin ng ulo nito. Baka kung anong gawin sa kanya ng binata.
Agad niyang tinuro ang kanilang lugar.
“Dito?” Baka sang pagkamangha sa binata.
“Oo… ihinto mo nalang sa kanto. Hindi kasya ang sasakyan mo sa eskinita.” Sabi ng dalaga.
Sa isang squatters area ang bahay nila April. Hindi ito ine-expect ng binata dahil na rin sa angking ganda nito. Pero hindi lingid sa kanyang kaalaman ang pagiging scholar nito sa kanilang university.
“Teka.” Pigil nito sa dalaga ng akmang lalabas na ito nang kanyang sasakyan.
Hindi nilingon ni April si Cyril nang pigilan siya nitong bumaba.
“About what happened last night…”
“Kalimutan nalang natin ‘yon.” Hindi pa rin niya nililingon ang binata. “It’s just a one night stand, right?” Marahan niya itong nilingon para makita kung anong reaksyon nito sa sinabi.
Matagal niyang inisip ang mga nangyari, she keep thinking rationally kahit gusto nang magwala ang inner self niya. Ano pa bang magagawa niya kung magwawala? Can it repair her hymen? Can it go back the time para hindi na siya sumama kay Kim at hindi na mangyari ang nag yari? The reality is wala na siyang magagawa. The better thing to do is to move on.
He saw different emotions in his eyes. Pagkabigla, inis… at pagkalito.
“Y-Yeah. Let’s forget what happen last night.” Malamig nitong sagot sa kanya.
Nagulat siya sa sarili nang makaramdam ng sakit sa sinagot nito. She expected it anyway. Pero bakit siya nasaktan nang marinig ito mismo sa kanya?
“And… can I have a favor? S-Sana… wala kang pagsabihan ng nangyari sa’tin. Ayokong masangkot sa isang eskandalo. It’s my final year, pu-pwedeng makaapekto sa scholarship ko ang kahit anong eskandalo.” Sabi pa niya dito.
Isang catholic organization kasi ang nagpapaaral sa kanya. Malaking eskandalo lalo na sa mga madre kung malaman ang nangyari sa kanila.
“I don’t kiss and tell.” Tila nayayamot pa nitong sabi sa kanya.
Nakakaintindi na tumango si April.
“At sana… sana kapag nagkasalubong tayo sa daan. Sana umakto kang hindi mo ako kilala. Like last night never h-happen.” Mabigat sa dibdib niyang sabi.
Napalingon sa kanya ang binata. Kitang-kita ang pagkagulat sa mukha nito.
“If that is what you want.” Nagtatangis ang ngipin ni Cyril sa pagpipigil ng inis.
How can I forget those lips and those eyes?
“S-Salamat sa paghatid.” Agad naman itong bumaba sa sasakyan ng binata at naglakad papasok sa eskinita patungo sa bahay nila.
Ang mga kapitbahay naman niyang ay naghahabaan ng leeg sa kakasilip sa dalaga. Nagtataka kung bakit sa isang mamahaling sasakyan ito bumaba. Nagsimula nang gumawa ng istorya, ng kuro-kuro.
Naririnig ni April ang bulungan ng mga kapitbahay. Hindi nalang niya iyon pinansin, sanay naman na siya sa mga ito. Ang mga kwento at pangingialam sa buhay ng buhay ang past time ng mga tao sa lugar nila.
Habang sa di kalayuan ay nandoon pa rin si Cyrill. Nakatanaw sa papalayong pigura ng dalaga.
What can I do to forget a living angel like you? Bulong ulit niya sa sarili.
He shook his head and started the engine of his car. He is already late for his afternoon class. Better to go somewhere and have some drinks.
*** HINDI siya tinigilan ng kanyang nanay sa kakatanong kung saan niya ginugol ang magdamag. She just said that she’s with Kim at doon na rin siya nagpalipas ng gabi. Ni hindi na nga rin ito nagtanong sa suot niyang damit. Pinagalitan lang siya saglit nang malamang hindi siya nakapasok sa kanyang klase ngayong araw. Pina alala nito ang scholarship niya na pwedeng mawala. Nasa huling taon pa naman na siya ng kursong Mass Communication. Masakit din ang pagitan ng mga hita niya pero hindi niya iyon masyadong pinahahalata. Nakita niyang pinagmamasdan siya ng kanyang nanay kaya mas lalong naging pang best actress ang pag-arte niya. Alas-tres ng hapon ay nag-ayos na siya para sa part time job niya sa Spotz. Hindi siya pwedeng basta-basta um-absent at wala siyang karilyebo. Gusto na rin niya kasing makausap si Kim para itanong kung kumusta na ito. May sinat siya nang makarating sa trabaho. Hindi niya na lang yun ininda. Pagpasok niya ay si Kim agad ang nabungaran niya. May hawak na
Wise men say: Only fools rushing. But I can’t help falling in love with you. - Can’t help falling in love, Elvis Presley *** NAGDAAN ang mga araw na kagaya ng naka-ugalian. Wala naman ibang nagbago sa mga nakagawian ni April. Medyo naging madalas nga lang ang pagkahilo niya lalong-lalo na sa umaga. Hindi naman niya iyon pinapansin, alam niya kasing dahil lang iyon sa pagod dahil sa nagdaang exam week. Simula noong hinatid siya sa bahay ni Cyril ay hindi pa niya ito nakikita muli. Pero kahit kailan ay hindi ito nawaglit sa kanyang isipan. A night so wonderful like that takes time to forget. At alam niyang darating rin siya sa ganoong punto. Mas mabuti na iyon sa kanyang palagay. Ayaw na niya ng dagdag alalahanin sa ngayon. Ang kailangan niyang gawin ay mag-focus sa research na siyang pangunahing kailangan para siya ay maka-graduate. “Nahihilo ka nanaman? Napapadalas ata?” Tanong ni Kim nang mapansin niya ang kaibigang sapo-sapo ang noo habang naglalampaso. “Wala ka namang lag
*** MONDAY afternoon sa university na pinapasukan ni April. Hindi niya malaman sa sarili kung bakit sobrang antukin niya nitong mga nakaraang araw. Muntik pa nga siyang mapagalitan ng professor niya dahil naka-idlip siya sa klase nito. Buti nalang at naiintindihan nito na may part time job siya at maaaring pagod lang siya ngayon. Pero hindi naman siya sobrang pagod sa trabaho. Hindi na rin siya masyadong busy sa research niya dahil malapit na niyang matapos ang first part nito. Maaga rin siyang natutulog sa gabi, ganoon pa man ay hirap na hirap pa rin siyang bumangon sa umaga. Katulad na lang ngayon. Nasa library siya para sana maghanap ng mga librong magiging reference niya sa research. Pero hindi siya makapag-concentrate dahil hinihila siya ng mga upuan sa dulong bahagi ng library para matulog. Meron siyang isa’t kalahating oras na vacant at kailangan niya itong gugulin sa paghahanap ng references para sa research niya ng hindi siya mahuli sa schedule. Pero iba ang gusto ng kat
Cause it’s you who fills the emptiness in me. It changes everything, you see. When I know I’ve got you with me. - You, Basil Valdez *** DALAWANG linggo na ang nakaraan matapos ang insidente sa library. Aminado siyang medyo nag-expect siya sa binata dahil sa nangyari sa restaurant. Nakalimutan niyang playboy nga pala ito. Sanay sa mga ganoong bagay. She sometimes sees Cyril around the campus. Well, this time with a different girl. This should be an ordinary day for April. Pero ang sama talaga ng timpla ng katawan niya. Nagsuka pa nga siya kanina pagkagising. Pagkatapos noon ay wala na siya sa mood. Ngayon naman ay gusto niya ng manggang hilaw. Kamalas-malasan pa ay wala sa dati nitong pwesto sa labas ng kanilang campus ang tinderang suki niya. Ramdam na ramdam ni April ang panunubig ng mga panga dahil sa pagka takam sa manggang hilaw. Kailangan kong makakain noon. Pakiramdam ko ay mababaliw ako anumang oras kapag hindi pa ako nakakain ng manggang hilaw. Sabi nito sa saril
*** NANGILABOT si April sa sinabi nang kaibigan ni Cyril. Kilala niya ito, sino bang hindi nakakakilala sa dalawang mala-demigod na lalaki na iyon? Mas lalong bumilis ang tibok ng puso niya dahil nandoon si Cyril. Pero ang mas inaalala niya ngayon ang sinabi ng kaibigan nito. Para siyang upos na kandilang napaupo sa bench malapit sa gate. Nang banggitin ng kaibigan ni Cyrill ang tungkol sa buntis ay isa lang ang naisip niyang gawin. Ang tumakbo. Panganay siya at meron pa siyang apat na malilit na kapatid, saksi siya sa pagbubuntis ng kanyang ina kaya pamilya siya sa mga sintomas ng pagiging buntis. She clearly have the signs. Bakit hindi niya napansin ito agad? Her sudden cravings. Ang madalas niyang pagiging antukin at ang pagsusuka niya kaninang umaga. Idagdag mo pa ang pagiging delay ng monthly period niya. She’s regular. Namamawis na ang kanyang mga kamay at pinagpapawisan na rin siya ng malapot. Agad niyang naisip ang kanyang mga pangarap. She’s in the last year of
Wag kang matakot. Di mo ba alam nandito lang ako, sa iyong tabi. Di kita pababayaan kailan man. - Huwag kang Matakot, Eraserheads *** LITONG-LITO ang dalaga. Hindi niya alam kung anong susunod na gagawin. Wala siya sa sarili, kaya kahit meron pa siyang huling klase ay agad siyang umalis sa campus nila at tumuloy sa trabaho. Kim is on duty at kaunti lang rin ang mga kumakain sa restaurant. “Oh bat ang aga mo? Closing ang shift mo ngayon diba?” Tanong nito sa kanya habang nag-aayos ng mga untensils sa bakanteng lamesa. Hindi siya kumibo at nag dire-diretso sa locker room. Wala sa sariling nilagay niya ang mga gamit sa loob ng locker. Pagsara nito ay agad siyang napadausos paupo. She hug her knees and like a lost girl, cried her hearts out. “April?” Bumukas ang pintuan ng locker room at niluwa noon ang kaibigan. “Anong nangyari?” Agad siyang dinaluhan ng kaibigan ng makita siyang umiiyak. Bakas sa boses nito ang pag-aalala. “Anong problema? Bakit ka umiiyak, huh?” Sunod-su
~~ Masama ang pakiramdam ni April but she needed to work. Sobrang na-drain siya sa pag-iyak nila ni Kim at sa kaalamang buntis siya. Kim gave him a plastic of oranges bago ito umalis kanina. Tanong din ito nang tanong sa mga pagkaing gusto niya at sa mga hindi niya gusto. Sa totoo lang ay hindi niya alam. Wala pa siyang ibang nararamdaman bukod sa matakaw siya sa tulog. Nine ng gabi natapos ang shift niya sa Spotz. Kagaya noong mga nakaraang gabi ay may pakiramdam siyang may sumusunod sa kanya ngayon. Sobrang takot ang nararamdaman niya dahil mag-isa siya ngayon, wala si Kim na kasabay niyang umuwi. Lakad takbo ang ginawa niya para makarating sa terminal ng jeep sa kanto. Syempre nag-iingat siyang madulas, hindi na lang dapat ang sarili niya ang iniisip. There’s a little monster inside her right now. Pero napa-preno ang paa niya nang may maamoy sa paligid. Kasunod nito ay ang pagkalam ng sikmura niya. Wala sa sariling napahawak siya sa ulit sa tiyan. Ngayon lang niya na
We do it in the dark, with smiles on our faces. - The Take Over The Breaks Over, Fall Out Boys *** 4 DAYS have passed since the day April discovered her real condition. Apat na araw na rin niyang kinikimkim ang tungkol dito. Tanging ang kaibigan lang ang may alam sa tunay niyang kalagayan. Nagising siyang sobrang sama ng pakiramdam. Ito na ata ang simula ng kalbaryo niya. Wala pa siyang balak bumangon sana pero hindi ata nakisama ang kanyang anak. Bumangon siya at agad-agad na pumasok sa banyo. Sinuka nya ang kinain ng nagdaang magdamag hanggang sa pakiramdam niya ay buong bituka, atay at baga niya ay nailabas na niya. “Abril, anak? Okay ka lang?” Katok sa kanya ng ina. Ipinikit niya ang mata at nagbilang hanggang sampu. Sa ganoong paraan ay inaasahan niyang mawawala ang hilo. Salamat sa Diyos dahil effective ito. Dali-dali siyang nag mumog at lumabas ng banyo only to see her mother standing adjacent. Matulis ang mga mata nito at sinuri siya mula ulo hanggang paa. Pagka