Chapter 7

Nakaramdam ng magaan na pakiramdam si Karina nang masuyo s'yang hinalikan ng kan'yang nobyo. Maingat niyang hinaplos ang pisngi, mata, ilong at bibig ng kan'yang nobyo.

"Hindi mo lang alam, masaya akong nakikita ka lalong-lalo na ang iyong pagngiti. Habang musika naman sa aking pandinig, ang marinig ang iyong tinig at ang pagpikit ng talukap ng iyong mga mata. Lahat ng iyan ang bumubuhay sa akin." malambing na nakangiting wika ni Karina sa nobyo.

"Una pa lang kitang nakita noon, nabihag mo na ang puso ko. Naalala mo ba noong panahong umuulan, inabot mo sa akin ang iyong payong at agad sumakay ng sasakyan? Simula ng araw na iyon, ako'y pabalik-balik sa lugar na iyon upang ika'y muling makita. Ngunit sa kasamaang palad palage akong nabibigo. Ngunit sa huli ay nakita kitang pasakay sa sasakyan, suot ang uniporme ng ating paaralan. Kaya naman dali-dali ako nagpalipat sa ating paaralan upang ika'y makasama." Mahabang litanya ni Harvey sa nobya.

"Kaya huwag ka nang malulungkot sapagkat ako'