Nag-aayos ako dahil may usapan kami ni Kia na pupunta kaming Mall.
Hindi ko alam kung ano naisipan niya at bigla niya ako niyaya mag-mall. Alam naman niyang hindi ako mahilig sa ganon. But I don't have a choice kung hindi sumama.
Bakit ba kasi naging kaibigan ko yun?
Kia and I met in our high school days. She's a transferee in our school at that time and we're in the same grade. I was seating in the back, not because of my surname but because I just wanted to. She took a seat next to me.
She won't quit bothering me since she claims she doesn't have any friends and wants to be mine. So, once again, I have no choice except to agree with her.
Since then until now we are friends and hindi man halata but I treasure her so much.
My phone suddenly rang and I check who is calling. It's Kia.
I picked up the phone and put it on speaker. "Hello. Why did you call?" at pinagpatuloy ang pag-aayos sa sarili.
"Hey bestie. Papunta na ko dyan sa house niyo."
"What? I thought sa Mall na tayo magkikita?" nagtataka kong tanong.
"Hindi pwede. Knowing you, baka hindi ka sumipot," nambibintang na sabi niya.
"You don't need to come here. Pupunta naman ako."
"Wala ka ng magagawa, papunta na ko."
"Bahala ka. Btw nag-taxi ka ba?" with my concerning voice.
"Yeah. Wala yung driver namin sa bahay eh dinala ni Mama."
"Okay. I'm gonna hang up the phone now. Magpapa-alam pa ko kay Mom," I said while fixing my things.
"Okay. See you!" then the phone call ended.
Pagkatapos kong maayos ang gamit ko. Lumabas na ko ng kwarto at dumiretso sa kitchen dahil doon ko huling nakita si Mom.
Nadatnan ko si siya na nagba-bake. Even though laging naalis si mom, marunong pa din siya sa gawaing bahay. She's a mother material but not to me.
"Hello Mom," bati ko sa kaniya pagkapasok ko ng kitchen.
"Hi sweetie. Naka-ayos ka ah. Aalis ka ba?" she glanced at me quickly then bumalik na ang kaniyang atensiyon sa ginagawa. She looks so serious on what she's doing.
When you first encounter Mom, you will think that she have a rough personality. She's strict but not strict to the point na lahat pagbabawalan ka. She has that strong aura na laging magkasalubong ang kilay but she's also a understanding woman.
"Opo. Kasama ko po si Kia. Magma-mall lang po kami," pinagmamasdan ko pa din ang ginagawa niya.
"Okay. Huwag masyadong magpapagabi. Take care of yourself," bilin niya sa 'kin.
"Do you have anything else to say?" Mom said when she noticed that I'm still staring at her.
"Ah.. I'm just gonna ask if kailan po kayo aalis ni dad," I hesitantly said.
Tumingin siya sa akin saglit at binalik din sa ginagawa. "We are gonna stay here first until your birthday and graduation," she said like it's nothing to her.
"Really?" hindi makapaniwalang saad ko.
I can't believe that they will stay here until my graduation and debut. Nakakatuwa. Nakakapagtataka. Nakakapanibago.
If they will stay here for more than a month, magkaka-oras na sila sa akin?
Napangiti ako sa naisip ko. That's my only wish, and I think God is so good to me this year. I hope magtuloy-tuloy na.
"Yes," tipid na sabi niya.
Magsasalita pa sana ako nang dumating na si Manang Lita.
"Hija nandiyan na sa labas si Kia. Pinapapasok ko nga kaya lang ang sabi niya ay hintayin ka na lang niya doon."
Tumingin ako kay Mom. "You should go now. Mag-iingat kayong dalawa," maikling bilin niya.
"Okay po," tapos lumapit ako sa kaniya and kissed her cheeks.
Lumabas na ko ng bahay na may malaking ngiti na nakapaskil sa aking mukha.
Nadatnan ko si Kia na nakasandal sa sasakyan na parang inip na inip na. Narinig niya siguro yung yabag ng paa ko kaya tumingin siya sa akin.
She raised her eyebrow at me and then cross her arms.
"Ang tagal mong lumabas," inip na sabi niya.
"Should I apologize for that?" I sarcastically said.
"Ewan ko sayo!" tinalikuran niya 'ko at nauna na sa sasakyan.
I laughed because of that. Paiba-iba talaga ng mood. Parang laging may period kung makapag mood swings.
Tumingin ako Manong Roger. "Manong, alis na po tayo."
Pumasok na ako ng sasakyan. Tinignan ko si Kia na nasa tabi ko pero inirapan lang ako ng gaga. Napailing na lang ako sa ginawa niya. Nagsimula na magmaneho si Manong Roger.
"Hoy. Bakit ba tayo pupuntang mall?" biglang tanong ko kay Kia.
"Wala lang. Trip ko lang. Ang boring sa bahay eh," she said while using her phone.
"Bakit kailangan kasama pa ko?"
"Siyempre ang lungkot naman kung ako lang mag-isa diba?" she looked at me then raised her left eyebrow.
Hindi ko na lang siya pinansin at tinuon ang atensiyon ko sa labas ng bintana.
Nang makadating kami ay bumaba na kami. Umalis na din si Manong Roger. Sinabihan ko kasi siya na huwag na kami hintayin dahil knowing Kia na madaming arte, alam kong magtatagal kami dito.
Pagkapasok pa lang namin ay hinila agad ako ni Kia sa isang brand ng bags na gusto gusto niya.
Madami ding kaming napuntahan na stores. After that inaya ko si Kia na kumain dahil nagugutom na ko. Napagkasunduan namin na kumain sa Italian restaurant.
Kakaupo pa lang namin when we heard a girl shouting angrily.
"Oh my gosh! Look what you do to my dress," pointing the dirt in her dress.
Pinupunasan naman ng waiter ang dress nung babae. "Ma'am sorry po, hindi ko po sinasad-" hindi na natulo nung waiter yung sasabihin niya nung pinutol siya nung babae sa pagsasalita.
"Don't lay your filthy hands on me!" at mabilis na tinanggal ang kamay nung waiter. "Nasaan ba ang manager mo at bakit sila naghihire ng kagaya mo?!" she looked at the waiter, insulting him.
"Ma'am sorry po talaga, babayaran ko n-"
"Mababayaran mo ba to? Eh yung isang taon mo pa nga yatang sweldo hindi sapat para mabayaran to."
Napatingin ako sa isang lalaki na natiling naka-upo.
Wala ba siyang balak patigilin yung kasama niya? He looks like he didn't care what is happening in front of him. He is just looking at his phone, not minding the people or should I say girls gawking at him.
Pinagmasdan ko siya. Naka side-view siya kaya hindi ko masyadong makita ang mukha niya.
Biglang dumating ang manager. "Ma'am, is there any problem here? Ako po yung Manager dito."
"Buti naman at dumating ka. Gusto ko sisintihin mo to," at tinuro ang waiter na nakayuko.
"Ma'am mas maganda kung sa pribadong lu-" hindi na niya natuloy ang sasabihin niya nang magsalita yung babae.
"Private? Are you kidding me? Siya yung nagkamali kaya kailangan niya mapahiya!" putol ng babae sa manager.
Bigla ako kinulbit ni Kia. "Grabe naman si ate girl. Wala na sa lugar yung pag-iiskandalo niya. Sayang ganda."
"Yeah. Tapos ayaw pa siya pigilan nung lalaki," turo ko sa lalaki. Minding his own business.
Patuloy pa din sa pag-sigaw yung babae kaya tumayo na ko at lumapit sa kanila.
"Can you please stop shouting?" I said in my calm voice.
Lumingon siya sa 'kin. "And who do you think you are to say that to me?" mataray niyang sabi.
"Are you not aware that this is a restaurant and not a police station? Because you're disturbing the people who are eating here. As of matter of fact, I think your dress in not so expensive," I said, then looked at her dress, judging it.
Her eyes widened because of what I just said to her. "What the hell did yo-"
Naputol siya sa sinasabi niya ng tumayo ang lalaki at tinignan siya ng matalim.
"Stop now Celine," he coldly said.
"But Kay-"
"Shut up," may diing sabi niya.
I think I just got a goosebumps because of his deep voice. His voice is very intimidating, like all the words that come out of his mouth na kapag siya ang nagsalita, susundin mo na lang lahat ng sasabihin niya.
Humarap siya sa akin at nakita ko ang gwapo niyang mukha. He has a pointed nose, thick eyebrows that look great on him, kissable lips, a strong prominent jaw, and also his eyes looking at you like a hawk.
Hindi ko namalayan na nakatitig na pala ako sa kaniya. Sobrang gwapo niya. Hindi nakakasawang tignan. Napailing ako sa naisip ko.
"I'm sorry for causing trouble here," walang emosyon na sabi niya while looking at me intently.
He took his wallet on his pocket at naglabas ng pera. Umalis na din siya pagkatapos ilapag sa lamesa ang perang kinuha niya sa wallet niya.
"Kayden wait!" Nagmamadaling sabi nung Shell? Cell? Ah Celine.
Bago siya sumunod sa lalaki ay tinignan niya ko ng masama. "Pakialamera," umirap siya sa 'kin at sumunod na sa lalaki.
Napabuntong hininga na lang ako sa nangyari.
Lumingon ako sa manager at waiter. "Hey," lumingon silang dalawa sa akin. "Sana hindi mo siya tanggalin," turo ko sa waiter. "Wala naman siyang ginawang masama kaya sana huwag mo siyang alisan ng trabaho," paki-usap ko.
"Alam ko naman po Ma'am dahil nakita ko po ang nangyari," nakangiting sabi ng Manager.
"Mabuti naman kung ganoon," ngumiti ako sa kanila.
Bago pa makaalis nagpasalamat sa akin ang waiter. Ngumiti lang ako sa kaniya at umalis na.
Pagkabalik ko sa upuan namin Kia. Nakita ko ang mukha niya tuwang tuwa dahil sa nangyari.
"Wow bestie. Ang tapang mo dun ha?" she said happily while clapping her hands.
Napailing na lang ako sa sinabi niya at umorder na kami ng kakainin namin.
Kayden. A beautiful name like him.
Nandito ako sa bahay at nagpa-paint. Wala kasi ako magawa kaya ito ang naisipan kong gawin.Yesterday, naging maayos naman ang pagma-mall namin ni Kia pwera na lang sa accident doon sa restaurant. Nag enjoy naman ako kahit papaano dahil kay Kia.His image suddenly appear on my mind. His handsome face, his voice that very great on him. Kailan ko kaya ulit siya makikita?Stop thinking about him Inov!Ginulo ko ang buhok ko sa pagka-irita. I think I'm having a crush on him. I should stop thinking about him. Pinagpatuloy ko na lang ang pagpa-paint ko kaysa patuloy na isipin yung lalaking yun.My all attention is focus on what I am doing, until there's someone knock on my door."Inov? Are you there?" then my door opened.I heard Mom's voice kaya tumingin ako sa kaniya."Hi Mom. Do you need anything?" ako habang nagliligpit ng gamit ko."Oh, you still paint," she flatly said."Ah yeah Mom. Uhm hobby ko na lang po. Wala po kasi akong ginagawa ngayon." Habang patuloy pa din na nag-aayos ng ga
Mga nag-gagandahang baro ang nasa aking paningin. Kay gandang pagmasdan ang kanilang pagkinang sa tuwing nasisikatan ng kahit kaunting liwanag. Napakalambot nito sa balat sa tuwing ito'y dumadapo ngunit may makati din na hindi mo kayang tiisin na hubarin kapag ito'y sinuot.I'm here in the boutique shop of my Mom's friend which is a fashion designer. Si Mom ang nakikipag-usap sa kaniya habang ako ay nililibot ko ang aking mga mata sa mga gown na nandito. Dapat si Mom lang pupunta ngunit dahil wala akong ginagawa ay sumama ako tutal ako naman ang may birthday siguro ka-kailanganin din ako. Kahit may sukat na si Mom sa akin, mas mabuti pa ding sumama ako.The reason why I came along with my Mom? I just want to spend time with her and have the best birthday ever. It's not just because it's my debut but because I will celebrate it with my parents. I just want it to be flawless, like my childhood dream of having a birthday that was always happy and perfect. I think every kids always imagin
Maaga akong pumuntang school para sa event na gaganapin sa school. It's valentines today. Araw ng mga puso. Araw din ng mga may lovers. Bakit pa kasi yan cinecelebrate? Paano naman kaming mga walang partner diba? Unfair talaga ng mundo. Sinabay na din ng school ang pagcelebrate ng valentines day sa foundation day which is madaming booths na nakapaligid sa buong school. Yung booth na napunta sa amin ay cafe booth. Dapat sa amin talaga yung jail booth kaya lang ang daming hindi sumang-ayon lalo na ang mga babae sa amin. Ang dahilan nila ay mapapagod daw sila kakatakbo kaya ibang booth na lang ang napunta sa amin. Sa akin naman, wala akong pake kung anong booth ang mapunta sa section namin. Lahat naman nakakapagod gawin kaya hindi na lang ako nakialam nung mga oras na yun. Si Kia naman mas gusto ng jail booth dahil mas masaya daw. Pinagmasdan ko ang mga booth na nadadaanan ko. Napansin ko na mas pinaghandaan nila yung taon na ito kaysa sa mga nakaraang taon. Ang alam ko kasi pwedeng ma
"Hoy okay ka lang ba?"Napatingin ako kay Kia ng bigla niya akong tinawag. Hindi ko namalayan na natitigan ko na pala itong pagkain na kinakain ko."A-ah oo okay lang ako. May naisip lang." Pag-aalinlangan kong sabi sa kaniya.Tinignan niya ako ng may pagtataka sa kaniyang mukha. Biglang nagbago ito at nasaksihan ko kung paano biglang nag alala ang mukha niya."Is there someting wrong?" Hinawakan niya ko sa kamay at hinaplos ito. "May nangyari ba sa bahay niyo?" Patuloy pa din siya sa paghaplos sa akin."Walang nangyari sa akin. Don't worry sasabihin ko naman sayo kung meron." I smile at her to assure her."Okay. Don't be shy to call me okay? You know that nandito lang ako if anything happens." Binawi niya na ang kamay niya na nasa kamay ko at pinagtuonan na ng pansin ang hindi pa nauubos na pagkain.I suddenly remember what's happening in our house. I'm still uncomfortable but happy that they are staying here, staying where I am. Meron pa ding bumabagabag sa akin kung bakit sila nand
Lumabas ako ng cr to see Kia looking at her nails, checking if there's something wrong. Dumiretso ako sa faucet to wash my hands. Nakatungo ako doon at hindi pinansin si Kia. I looked at her after washing my hands and signaled with my eyes that we needed to leave. Ngunit tinaasan lang nito ng kilay. "Wala ka bang balak umalis?" Naiinip kong tanong sa kaniya. "Do you think na aalis ako pagkatapos mong hindi sabihin kung ano yung nangyari kanina?" "Oh gosh Kia. I said it's nothing okay? Nabangga ko siya, kinuha niya yung cell phone ko then we exchanged apologies and that was the end of it. Can you please stop talking about it?" Naiirita kong aniya. "Oo na. Galit agad hindi pwedeng na curious lang?" I just rolled my eyes at her and nauna ng lumabas. Buti na lang talaga walang tao sa comfort room na yan. Madalang lang kasi puntahan and madami din kasing comfort room dito sa school. Naglalakad kami papuntang ibang booth. Hindi ko lang alam kung saan yun dahil sumusunod lang naman ako
Lumipas ang ilang linggo. Naging busy kami sa pag aasikaso ng school works. March na at malapit na ang graduation and debut ko. My Mom is so busy handling my debut party. Ni hindi man lang sila umalis ng bansa. Hindi ko alam if I should be thankful for that or what. Busy pa din naman sila sa business namin dahil naririnig ko sila kapag pinag uusapan kapag kumakain kami. But I don't know if it just me na may hindi mangyayari na magugustuhan ko. Narinig ko kasi sila isang beses na nag aaway. Hindi ko masyado itong pinakinggan because I respect their privacy. Nandito lang ako sa bahay namin. Gusto ko na talagang magka condo because this home doesn't feel home to me. Siguro pag naging 18 na ko magpapa alam ako kina Mom and Dad. Lumabas ako ng kwarto ko dahil wala naman akong magawa. Habang pababa ay may narinig akong nag-uusap sa sala dahil doon nanggagaling ang mga boses. I walked slowly to see who is our guest. I saw a beautiful lady beside Mom. I stop walking down to see clearly the
Nakaharap ako sa salamin at pinagmamasdan ang aking sarili. I'm wearing a casual evening dress. The color of my dress is red. Kinapa ko ang necklace ko na suot. Ito yung bigay ni Tita Eloise sa kahapon. Sinuot ko ito dahil sinabi niya. I'm not feeling well right now. I don't know but nung pagkagising ko ay para akong lalagnatin. Siguro dahil ngayon na nila sasabihin ang dapat nila sabihin. I'm so curious right now. If they don't tell me this this evening, I won't be able to take another day. I'm just looking at myself in the mirror when I heard a knock. Umawang ang pinto ko at nilabas non ay ang nakaayos na si Mom. She walked slowly to me while looking to me na parang huhusgahan niya ko. Pinagmasdan ko naman ang itsura niya she's also wearing a dress. The dress is hugging her body. Kahit na nasa 40's na si Mom maganda pa din ang katawan niya. Hindi nga siya napagkakamalan na nasa 40 na eh. "You're done?" "Yes Mom. Aalis na po ba tayo?" Aniya ko. "Oo Anak. Wait..." May inabot siya
Pagkabalik ko sa table namin ay napansin kong wala na si Kayden. Mukhang umalis na pagkatapos akong pagbantaan kanina. Naglakad ako papaunta sa table namin ng tahimik. Napaangat sila ng tingin ng naramdaman nila ang presensiya ko. They suddenly became quiet when they felt my presence parang noong kaninang hindi pa 'ko dumadating may pinag-uusapan pa sila ngayon ay wala na. Tahimik akong umupo at tahimik din nilang pinagmasdan ang kilos ko. "Uh-uhm..." Pagbuka ko sa aking bibig. Ngunit walang lumalabas na salita mula sa aking bibig. Alam na alam ko sa isip ko ang sasabihin ko dahil pagtutol ang sasabihin, ngunit hindi ko alam ang nangyayari sa akin at hindi ko masabi ang gusto kong sabihin para sa kanila. "I'm so sorry if my son leaves early, may mga kailangan lang talaga siyang gawin." Tito Lucas apologetic said. "It's okay Lucas. It's good that your son is prioritizing his things. He grows up responsible." Dad assured Tito Lucas then praised Kayden. He praise him like his son. Why