Katrina's PoVI can feel the butterflies inside my chest fluttered as if someone or something shoo them away which made them scattered all over my body. If it's because of his mere presence or what he just said, I don't know anymore what to think. I scoffed after I've realized something. "Noon, pilit mo 'kong pinagtatabuyan sa tuwing pinakikialaman ko ang buhay mo. Ngayon naman, ikaw ang nangingialam sa buhay ko. Ang gulo mo rin, e 'no?"Namewang siya at napatingala sa kisame, sapo-sapo ang kunot na kunot nitong noo. Muli pa siyang napapikit nang mariin na tila ba kinakalma ang naghuhurumentado niyang sarili. Pagkamulat niya, dumeretso sa'kin ang paningin niya. Naroon na naman ang nakakalunod niyang pagtitig pero hindi ako nagpatinag. Inis ang nangingibabaw sa'kin ngayon kahit na naghuhurumentado na ang puso ko sa kaloob-looban ko."I just want you to stay away from him, is it so difficult for you to do?" Namaos ang boses niya na para bang hirap na sa pagpapaintindi sa'kin. "Why? Be
Katrina's PoVMoments after I questioned my cousin about the girl he told Zac, all I heard was silence. Tunog na lamang ng kuliglig ang kulang para makadagdag sa awkward scene na ito.I don't know what's running inside his mind but if I were to guess, it's either inaalala niya kung alin ang tinutukoy ko or tinitimbang niya kung sasabihin ba sakin o hindi.I heaved a sigh, breaking the ice. Naupo ako sa tabi niya nang makaramdam ng pangangawit."It's his ex-girlfriend, Francine, right?"That made him stared at me. Mukha siyang gulat sa sinabi ko. Seconds have past, his forehead suddenly furrowed. He then sat down beside me, still looking confused."You know about her?" I chuckled sarcastically with his question."Obviously," matabang na sambit ko."What's with the sudden curiosity and bitterness?"Sumama ang timpla ng mukha ko sa sinabi niya."Bitterness?! What the fudge! I'm not bitter, okay? Tsaka, why would I? Nagtatanong lang naman ako--why don't you just answer me?""Okay," pabunt
Katrina's POV Naputol ang crayons ko nang bigla nalang akong makarinig ng pagkabasag ng kung ano sa labas. Kinabahan ako kaya agad kong iniwan ang ginagawa kong drawing at dali-daling tumakbo palabas ng kuwarto ko. Nang makababa ako, nakita ko si daddy sa sala, but why is he crying?! I don't understand, this is the first time I saw tears on his face. I slowly took a step forward and there I saw mommy, she's also crying but her brows are furrowed. Is she mad? I'm about to step when I notice the broken vase scattered on the floor. Iniwasan ko ito sa paghakbang ko patungo sa mismong sala kung nasaan sila. "Mom? What's happenning here po?" I felt worried when I saw clearly my mom's face. It's full of nothing but tears. "K-Kath? K-kanina ka pa ba d'yan?" She also stutter while wiping her tears away. "Uhm, no po! I-I just hear you shouting so I go down here po." I said nervously because I know it'
KATRINA'S POV "I missed you, dad." I muttered as I wake up with tears on my cheeks. I had that dream again. The painful scene when my dad... I shook my head as if it will make me forget that painful memories that still haunting me for 7 damn years. "Happy Birthday, Katrina!" Ito agad ang bumungad sa'kin pagkababa ko. Pilit na ngiti lang ang isinagot ko sakanila. Alam kong inaasahan na nila yun pero ang hindi ko maintindihan ay kung bakit ayaw nilang tumigil sa ginagawa nila. They're just wasting their time and efforts because my decision won't change. Mula noong iwan niya kami, I decided not to celebrate my birthdays anymore, but here they are. Still preparing some bullsh¡ts to celebrate my damn birthday again. "Kat," boses iyon ng pinsan kong siyang pasimuno ng lahat ng ito kaya hindi na ako lumingon pa. Dumeretso ako sa kusina para uminom ng gatas. Namiss ko tuloy ang hot choco na pineprepare sakin ni Yawie tuwing umaga.
Katrina's POVTila tinakasan ako ng hininga sa sinabing 'yon ng driver ng kotseng muntik nang makasagasa sa'kin, pero ang mas nakapagpatindi sa nararamdaman ko ay ang kakaunting pagitan namin ng lalaking sumagip sa buhay ko."Are you okay?"When I realize that he still holding my waist I quickly flinched back. The next thing I knew, I'm running under the rain from that place to my house. I didn't know I can run this far just because of that guy.What the hell is that?! The feeling. It felt like my heart wants to get out of my chest. It is beating so loud and fast until now. And, his face. It looks so familiar. I think I already saw him somewhere? Ugh! He made me so frustrated and I fvckin' don't know why!"Kathrina! I'm asking you!"Napahawak ako sa magkabilang tenga ko nang bigla nalang siyang sumigaw sa mismong harapan ko."The hell, Ezekiel! Are you insane?" I hissed as
Katrina's POVMatapos ng pag-uusap naming iyon ni Yawi. Hinayaan niya na akong magpahinga. Nakatulog ako sa kakaisip ng mga salitang binitawan niya.I admit that I really want to stop pretending because I'm feeling so tired. Gustong-gusto ko naring gibain ang pader na binuo ko sa pagitan ko at ng aking pamilya pero kapag sinusubukan ko ay mabilis rin akong umuurong. I don't know what to do anymore.I'm so tired. How I wish you're here, dad..."Katrina Jean! Bangon na jan!"Malakas na sigaw at kalabog sa pinto ang gumising sa'kin kinabukasan. Hindi ko na kailangan pang buksan ang pinto para alamin kung sino yun dahil wala namang ibang tao sa bahay na 'to na sumisigaw nang ganyan kalakas.He even completed my name. Tss."Gising na ako, pwede ka nang lumayas sa harap ng pintong yan para itago ang pinakamamahal mong gitara."As expected, after I threatened him, nawala na ang ingay
Katrina's POV"As usual, ang dami na naman nila," he chuckled.I am busy staring at his face when he turned to me. Nataranta agad ako nang mangunot ang noo niya kaya tumayo na ako para sana tumakbo palabas nang bigla nalang akong matalisod. Inabangan kong tumama ang katawan ko sa sahig pero hindi iyon nangyari.Before I even notice, I bumped into his hard chest when he pulled me back. Huli ko na narealize na nakayakap na ako sakanya!"S-Sht. I-I'm sorry, I have t-to go." Hindi na ako nag-aksaya ng oras para intindihin pa ang pagtawag ni Dean sakin. Tumakbo ako nang tumakbo sa kung saan-saan kahit na hindi ko naman alam ang pasikot-sikot dito.Hingal na hingal ako nang tumigil sa gitna ng hallway. I hold my knees to get some support while panting.Bakit ba lagi nalang nangyayari ang ganun kapag nagkakaharap kami?! Saka, nakilala niya kaya ako? Sht! What if he recognized me? Gosh! Nakakahiya yung ginawa ko sakanya!Nang makabawi n
Katrina's POV"Girl! Sure ka, hindi mo kilala si ZD?!" Thea asked for nth times. Siguro kung hindi lang ako pasensyosa kanina ko pa nasigawan ito."Hindi nga." I tried hard not to sound annoyed."Eh bakit nasa kanya yung wallet mo?" That caught me off guard.Not because I can't answer her question but because I still remember how he returned it back to me. I didn't even think he found and kept it. Nakalimutan ko na nga ang tungkol doon tapos ngayon bigla niya nalang ibibigay sakin na parang napulot niya lang yun at ibinalik sa may-ari. As if he didn't remember how he saved my life that time."Hoy! Bruha ka! Magkakilala talaga kayo!"Bumalik ako sa huwisyo nang sumigaw na naman itong kaharap ko. Hindi niya talaga ako titigilan sa katatanong patungkol sa lalaking 'yon na hindi ko alam--sikat palang MVP sa basketball hindi lang sa pinanggalingan niyang school kundi sa lahat ng university. Transferee daw siya batay sa chika ni Thea galing