Katrina's POV
"As usual, ang dami na naman nila," he chuckled.
I am busy staring at his face when he turned to me. Nataranta agad ako nang mangunot ang noo niya kaya tumayo na ako para sana tumakbo palabas nang bigla nalang akong matalisod. Inabangan kong tumama ang katawan ko sa sahig pero hindi iyon nangyari.
Before I even notice, I bumped into his hard chest when he pulled me back. Huli ko na narealize na nakayakap na ako sakanya!
"S-Sht. I-I'm sorry, I have t-to go." Hindi na ako nag-aksaya ng oras para intindihin pa ang pagtawag ni Dean sakin. Tumakbo ako nang tumakbo sa kung saan-saan kahit na hindi ko naman alam ang pasikot-sikot dito.
Hingal na hingal ako nang tumigil sa gitna ng hallway. I hold my knees to get some support while panting.
Bakit ba lagi nalang nangyayari ang ganun kapag nagkakaharap kami?! Saka, nakilala niya kaya ako? Sht! What if he recognized me? Gosh! Nakakahiya yung ginawa ko sakanya!
Nang makabawi ng lakas ay napagdesisyunan kong tumuloy na sa paghahanap ng room ko—Damn! My schedule! Hindi ko nakuha kay Dean yung sched ko dahil sa biglaang pagdating nung lalaki!
"B*llsht!" I screamed in my mind as I pulled my hair out of frustration.
Kahapon malas na—pati ba naman ngayon?! Gosh. My life really sucks.
"Kat?" Umangat ang tingin ko sa nagsalita.
Umayos ako ng tayo habang naniningkit ang mga mata sa pinsan kong ulupong.
"Are you ditching classes?!"
My brows automatically furrowed. "Hell no!"
"Eh bakit nandito ka parin sa labas?" He crossed his arms over his chest.
"It's none of your business." I rolled my eyes. "Eh ikaw?! Ba't ka nandito? Pinapabantayan na naman ba ako ni mom?!"
He laughed, histerically. "Huwag kang mag-assume, nandito ako para mag-aral hindi para magbantay ng 'grumpy baby'!" He mocked.
I'm about to punch his annoying face when my eyes accidentally saw the guy earlier. He's walking towards our direction, hands on his pockets. Nanlaki ang mata ko nang umangat ang tingin nito samin.
"I-I gotta go." I mumbled before I ran away again. Sht! Hanggang kailan ba ako tatakbo?! At saka...why the hell am I running?!
Ugh! I can't understand myself when he's around. I can't explain this bizzare feeling in my chest. He is really something.
I shook my head, trying to forget this unknown feeling. Bumalik ako kay Dean para kunin ang naiwan kong schedule sakanya. Natawa pa siya nung sabihin kong naiihi na ako kaya bigla nalang akong tumakbo kanina. Damn it. Ang daming mairarason, yun pa talaga?! Tsk.
"Good morning, Miss. Sorry if I'm late." Nakayukong bati ko sa lecturer na nagtuturo na sa harapan. Buti nalang at hindi na ako nahirapan sa paghahanap nitong first class ko.
"You are the exchange student from Tremson High, right?"
"Yes miss," nakayuko paring sagot ko.
"Okay. Come here infront and introduce yourself," kalmadong aniya.
Bahagya paring nakatungo, sinunod ko ang sinabi niya.
"Hello, I'm Katrina Jean Sky Lizzaro. It's nice to meet you all." Hindi gaya ng tipikal na nagpapakilala, sinabi ko 'yon nang hindi man lang tumitingin sa kahit na sino sa mga kaklase ko. Nakapirmi lang ang mga mata ko sa sapatos ko na nababalutan na ng alikabok. Hindi ko na maalala kung kelan ko pa ito nalinisan. Palibhasa'y matagal na nawala si Yawi.
"You may take your seat now beside Miss Devilla." Doon lang ako nag-angat ng tingin sa mga kaklase ko. Agad na may nagtaas-kamay senyales na siya iyong tinutukoy ni miss.
"Hi! I'm Althea Devilla, Thea for short!" Bungad sakin nung babaeng nagtaas ng kamay. She offered her hand so I took it.
I shyly smiled. "I'm Katrina Jean Lizzaro, but Kat is enough."
Matapos naming magpakilala sa isa't isa, pinaupo niya narin ako sa wakas. Pero mukhang wala siyang balak na tumigil sa kadadaldal kaya wala rin akong nagawa kundi magkunwaring nakikinig kahit na na'kay miss ang buong atensyon ko. Tuloy ay nakasimangot na siya nang malingunan ko.
"What?" I chuckled. "Naglelesson na kasi si miss, baka mapagalitan tayo." Napakamot pa ako sa ulo. Mukhang hindi na ako tatantanan ng babaeng 'to.
"Tara sa cafeteria!"
Hindi na ako nakapalag nang hilahin niya na ako kaya hindi narin ako nagreklamo. Plano ko sanang maglibot-libot ngayong breaktime namin kaso mukhang gutom na gutom na 'tong kasama ko kaya mamaya nalang siguro. Kapag nakatakas na ako sa kamay nitong babaeng laging umaapaw ang enerhiya.
"Bakit ka ba nagmamadali?" I tried to escape on her grip but I failed. Hindi niya na binibitawan ang kamay ko.
Hindi ako sanay na may gunagawa ng ganito sakin dahil never pa akong nagkaroon ng kaibigan. Lagi akong iwas sa mga tao kaya wala ring nagtatangkang makipagkaibigan sakin except dito sa kasama ko ngayon na daig pa ang nangangampanya. Lahat ng taong madaanan niya binabati niya. Hindi na ako magtataka kung kasali siya sa Student Counsil ng school na 'to.
"Bilisan mo nalang girl, mamaya na ang chika!" She giggled.
When we finally reached the cafeteria, naghanap siya agad ng mauupuan sa gitna. As in sa mismong center aisle na dinadaanan ng mga taong pumapasok at dumederetso agad sa counter.
"Bakit dito? I mean pwede namang dun sa unahan," I scratched the tip of my nose. "Hindi kasi ako sanay--"
"OMG! Nandyan na sila!" Natigilan ako nang bigla nalang may pumasok at isinigaw ang mga katagang 'yon. Hingal na hingal na ito pero halos mapunit na ang mukha niya sa sobrang laki ng ngiti niya.
"Girl! Hala! Do I look okay?" Parang kiti-kiti ang likot nitong kaharap ko. Medyo naiirita na ako pero nagawa ko paring ngumiti, kahit medyo pilit.
"Of course, you look gorgeous." I said sincerely that made her giggle.
"Well, I know that since born, but I want to make sure." Napangiwi ako sa kayabangan niya.
Hindi pa talaga siya nakuntento at naglagay pa ng lip tint at foundation. Medyo kumapal na ang make up niya but it didn't ruin her beauty. Mas lalo lang nitong pinalabas ang ganda niya.
Bigla tuloy akong nanliit. Tamad akong mag-ayos kaya alam kong mas hagard pa ako sa pinaka-hagard.
"Tell me if nandyan na sila, okay? I'll just buy some drinks so I can offer them something!"
Bago pa man ako makapagtanong kung sino ang tinutukoy niya, umalis na siya. Ngayon ko lang narealize na halos lahat ng kababaihan at kabaklaan dito sa cafeteria ay nagkakagulo na. I frowned when I saw some of them holding blue banners and balloons. Iwinawagayway nila ang mga 'yon na para bang may paparating na artista.
Pasilip-silip ako sa entrance para mag-abang sa kung sinumang papasok. Siguro ganun nalang kaimportanteng tao ang inaabangan ng mga 'to.
Sino ba kasi ang tinutukoy ni Thea?! Pano ko siya masasabihan kung hindi ko naman alam kung sinong pinapabantayan niya? Gosh! Naiistress na ako dito.
Napatakip na ako sa tenga nang mas lumakas pa ang ingay sa silid na ito.
"I love you Grae Fortalejo!!!!" Biglang sigaw ni Thea na nandito na pala sa harapan ko. Nakatalikod siya sakin at nakaharap sa entrance.
My eyes gets wider when I saw the guy who saved my life slowly walking towards our direction. Wearing his poker face, hands inside the pockets of his grey slacks, he suddenly look at me which made me feel again something I cannot explain.
Hindi na ako nakagalaw nang tumigil siya sa tabi ko at dahan-dahang humarap sa akin.
"I think this is yours."
May inilagay siya sa mesa namin pero hindi ako natinag sa pagtitig sa mga mata niya na tila nanghihigop at nakakalula. His eyes are deep as an ocean. Pakiramdam ko ay nalunod na ako at sa tingin ko ay mahihirapan na akong makakaahon.
To be continued...
Katrina's POV"Girl! Sure ka, hindi mo kilala si ZD?!" Thea asked for nth times. Siguro kung hindi lang ako pasensyosa kanina ko pa nasigawan ito."Hindi nga." I tried hard not to sound annoyed."Eh bakit nasa kanya yung wallet mo?" That caught me off guard.Not because I can't answer her question but because I still remember how he returned it back to me. I didn't even think he found and kept it. Nakalimutan ko na nga ang tungkol doon tapos ngayon bigla niya nalang ibibigay sakin na parang napulot niya lang yun at ibinalik sa may-ari. As if he didn't remember how he saved my life that time."Hoy! Bruha ka! Magkakilala talaga kayo!"Bumalik ako sa huwisyo nang sumigaw na naman itong kaharap ko. Hindi niya talaga ako titigilan sa katatanong patungkol sa lalaking 'yon na hindi ko alam--sikat palang MVP sa basketball hindi lang sa pinanggalingan niyang school kundi sa lahat ng university. Transferee daw siya batay sa chika ni Thea galing
Katrina's POVI hold my chest to calm my pounding heart. Parang panandaliang nahiwalay ang kaluluwa sa katawan ko nang bigla nalang sumulpot ang lalaking 'to sa tabi ko.He chuckled, still resting his back on the side of the door. "Grabe naman, para ka namang nakakita ng multo."Nagawa niya pa talagang magbiro?! Eh halos mahimatay na ako sa sobrang gulat!"Next time--pwedeng huwag kang nanggugulat?"My brows get furrowed when he ignored what I just said and stood in front of me with his arms crossed over his broad chest."You know what? You are the exact girl I'm looking for." The side of his lips lifted up a bit, forming a playful smirk on it.I raised a brow as I asked him, "So?""Eh?" Napangiwi siya na para bang disappointed na disappointed sa naging sagot ko. "Yun lang?""Anong 'yun lang'? Don't tell me, yo
Katrina'S POVI immediately grabbed my arms from his grip after he said that. I took my phone bago ako nagmamadaling lumabas. Sumunod rin agad si Kiel, bitbit ang susi ng kotse niya. He unlocked his car using the remote he's holding so I quickly get inside. Mabilis pa sa alas kuwatro kaming umalis sa bahay. Pero kung minamalas ka nga naman! Traffic pa! Damn it!"B*llsh¡t!" Singhal ni Kiel habang marahas na hinahampas ang manibela niya.I am shaking. My knees are trembling. I am nervous as hell! I'm silently wishing that my mom is in good condition now."T*nginang traffic yan! Hindi pa ba 'to uusad?!" Panay ang singhal ng katabi ko pero halata sa mga kamay niya na kinakabahan din siya."Saang hospital?" I grabbed all the courgae inside my body to talk straight and avoid stuttering. "Tell me where it is, t-tatakbuhin ko nalang." I hold the handle of the door of his car, ready to ran out."Sa Serenity Medical Center, malapit l
Katrina's POVWhen we heard mom groaned dad's name, Kiel immediately stood up. Ganun din ako. But I let him do what I should have doing. Nilapitan niya si mom at tinanong kung maayos na ba ang pakiramdam niya. Mom just bobbed her head."I will call the doctor, just wait here, tita," he said as he caress mom's hand.He turned to me. "Bantayan mo muna siya."Magrereklamo palang sana ako pero nakaalis na siya. Ang lalaki talagang 'yon! Ugh!I have no choice but to stay here so I returned to the couch where I sitted earlier. I heard her said something but I didn't understand it so I just ignored it. Nanatili akong nakatingala sa kisame. Trying to think about the possible reason of their accident."I'm sorry." I heard her said, after a long silence.I pretend that I didn't heard it. I remained silent, blankly staring at the ceiling, as if I can find there the answers to so many questions that keeps on bothering me."I-I
Katrina's POV "Kat, gising na, mahuhuli ka na sa klase mo." Agad akong napabalikwas mula sa kinahihigaan kong kama. "What time is it, Yawi?" I nervously asked. My eyes gets wider. Sht, I don't want to be late! Yawi chuckled as she put my hot choco on the side table. "Sigurado ka bang papasok ka pa?" I frowned. "Yawi naman!" She's now laughing. "Nagtatanong lang naman! Eh dalawang oras lang kasi ang itinulog mo, baka makatulog ka sa eskwela. Naku! Bakit ba kasi nagpaumaga ka dun sa hospital eh naroon naman ang pinsan mo." I checked the time on my phone and luckily, 6 AM palang. 8 o'clock pa ang first class ko so I still have enough time. I grabbed the hot choco Yawi made for me and take a sip on it. Yawi sat beside me. I felt her hands stroking on my shoulder-length hair. I suddenly missed the person who was doing that when I was a kid. "Sinabi sakin ng pinsan mo ang nangyari." Wala pa man siyan
Katrina's POV"Good morning, Grae!!!" Thea cheerfully greeted. Well, it's more shout than a greet.Sa isip ko ay nasapo ko na ang noo ko. Grabe, hindi ako makapaniwala sa babeng 'to.Binitawan niya ang braso ko para lapitan pa lalo sina Grae. Akala ko makakatakas na ako, pero hindi pa pala. Binalikan niya ako na para bang nakalimutan niyang may kasama siya.I secretly rolled my eyes. Sana pala nagpa-late nalang ako."Hi Grae!" She giggled as she wave her hand like a kid.Grae just gave her a short glance and smiled at her but it made her even crazier."Uhm, did you like the cookies I gave you last week?"My jaw dropped. S-She gave him cookies?! Seryoso?! Ganun ba kalakas ang tama niya sa lalaking ito?"Tss." I looked at the jerk beside Grae. He's shaking his head as if disappointed on what Thea just did."Naks! May binigay pala sa'yong cookies, bakit hindi mo man lang shinare samin?" Natatawang sambit
Katrina's POV"Go get your own seat. Don't steal other's if you already had your own." He firmly said as if sitting on his chair is very big deal to him.I still can hear my classmates rumors, these two guys having debate just because of a damn chair, and the voice of Miss Warren but I coudn't understand them.One question suddenly popped in my mind and I think this will bother me for the whole day.'Is it possible that he's somehow connected with my father?'Hindi naman imposibleng nagkataon lang na pareho silang apelyido. Pero mas lalong hindi imposible na konektado siya sa tatay ko. Baka naman pamangkin? Or cousin? Ugh! He always made me confused! Bakit ba lagi niya nalang ginugulo ang isip ko?! At bakit ko ba siya laging iniisip?!Damn it, Katrina. You're insane.Buong maghapon akong tulala dahil doon, tulad ng inaasahan ko. Lahat ng sinasabi ni Thea tinatanguan ko lang kaya alam kong inis na inis na siya sakin nang ma
Katrina's POV Dumaan ang mga araw nang wala ako sa sarili. Ginugulo parin ang utak ko ng kakaibang kinilos ni Dean noong huli kaming nagkausap. Simula noon ay hindi ko na siya nakakasalubong. Gusto ko sana siyang tanungin patungkol sa gusto niya sanang sabihin sa'kin that time, kaso baka tungkol lang iyon sa pamangkin niya kaya 'wag nalang. Ayoko nang mapalapit pa sa mayabang na 'yon. And speaking of that arrogant guy, hindi ko narin siya madalas makasalubong sa hallway tulad ng dati. Sa dalawang klase na lang na magkaklase kami. Madalas ko rin siyang madaanan sa gym na kung hindi nagbabasag ng bote, nagbabasketball naman nang wala sa sarili. Tss. "Frenshie!" Napalingon ako sa pinto ng room namin nang marinig ang boses ni Thea. Natatawa talaga ako sa tawag niya sakin pero ayoko namang basagin ang trip niya. Since bestfriend na rin naman daw kami, hinayaan ko na siyang mag-imbento ng callsign namin. Kung d'yan siya masaya eh 'di support nalang ako.