PAGKABABA sa kotse ay si Gab agad ang bumungad sa akin. Halatang galit na galit at gusto na akong saktan.
Tinignan ko ang oras sa suot na relo. “Hindi ako late,” ang sabi ko sa kanya.
“Tang*na mo!” isang malutong na mura ang sinagot niya sa akin. Buti na lang at pabulong niya iyong sinabi dahil baka marinig siya ng staff na nasa paligid.
“Bakit na naman?!” ang reklamo mo.
Hinawakan niya ng mahigpit ang braso ko na kulang na lang ay baliin. “Ngumiti ka,” ang utos niya sa akin.
Kahit gustong-gusto ko ng mapaaray sa sakit ng pagkakahawak niya ay sumunod ako. “Masakit, gag*!” ang pabulong kong reklamo. Gusto nang tanggalin ang kamay niya.
“’Di ba sabi ko sa ‘yo ‘wag mo munang puntahan ‘yang babae mo… putulan kita ng ano r’yan, eh, makita mo.”
“May pangalan siya.”
“Wala akong pakialam kung may pangalan man siya o wala. Babae mo naman ‘yan kaya wala akong paki. Ang akin lang baka may makakita sa ‘yong paparazzi.”
“Wala naman, eh, at saka maingat ako. Walang makakahuli sa ‘kin.”
“Dapat lang dahil mapapatay muna kita bago may makahuli sa ‘yong paparazzi,” ang pagbabanta niya sa akin na lagi ko namang hindi siniseryoso. Palagi naman siyang nagbabanta sa akin pero hindi naman magawa-gawa.
“Oo na, oo na… tapos ka na? Kasi magpapa-ayos pa ako sa make-up artist.”
Ngiting-ngiti si Gab sa akin kaya agad akong kinilabutan. Iba ang hatid na kilabot sa akin ng ngiti niya… may hatid na kamatayan.
Napa-sign of the cross tuloy ako nang makalayo sa kanya.
Akala ko ay hanggang doon lang ang kilabot na mararanasan pero nagkamali ako. Dahil kahit inaayusan na ako ng make-up artist ay napapansin ko naman sa reflection ng salamin ang mga titig ni Gab. Nandoon pa rin iyong ngiti niya. Na may kasama pang bulong, “Ang kati ng kamay ko ngayong araw.”
“Po?” ang tanong naman ng make-up artist na nag-aayos sa akin.
“Wala, bigla kasing nangati ang kamay ko… parang may gustong saktan.”
Nakita ko sa reflection ng salamin na naguluhan iyong make-up artist.
“Ituloy mo na ‘yang ginagawa mo,” ang utos ko—baka bigla na lang akong bumulagta kapag nagtagal pa ako rito kasama si Gab.
NAKAPUWESTO na ako at pati ang partner para sa scene na ito. Hinihintay na lang namin ang cue ng director.
“Nakahanda na ba ‘yang pisngi mo?” ang tanong ni Kim—co-artist at ang ka-loveteam ko sa dramang ginagawa namin.
“Siyempre hindi, sinong tao ang gustong masampal?” ang sagot ko.
“Dapat kasi nagkontra-bida ka para ikaw ‘yong nananakit,” ang komento niya.
“Nagsalita ang babaeng laging papel sa drama ay kawawa.”
“Ako na kaya ang sumampal sa ‘yo sa halip na si Jessa.”
Inismiran ko lang siya at hindi na pinansin.
“Wow! Salamat, ah… hindi ko alam kung bakit kita naging kaibigan ng ilang taon.”
“I love you, Kim,” ang komento ko na lang.
“Yuck! Nakakasuka.”
Tinawanan ko na lang ang reaksiyon niya sa sinabi ko.
“Kim, Aaron, handa na ba kayo?” ang tanong ng staff na lumapit sa amin.
Tumango lang kaming dalawa bilang sagot at naghanda na.
“Okay, ulitin ko lang ang scene niyo ngayon… kumakain kayo ng biglang dumating si Jessa at susugurin ka Kim.”
“Okay,” ang sagot ni Kim habang nakatingin sa script.
“Tapos aawatin mo naman si Jessa—" sabay tingin sa akin. "At sasampalin ka pagkatapos… nakausap ko na si Jessa sa scene na ito. Kailangan niyo itong ma-perfect para hindi ka masampal ng paulit-ulit.”
Tumango naman ako kahit gusto kong sabihin na ‘nobody’s perfect’.
“Sige, akin na ang mga script niyo at magsisimula na raw sabi ni Direk.” Umalis din siya matapos makuha ang script.
Ilang beses kong hinimas ang mukha para ihanda sa sampal mamaya.
“Okay! Humanda na ang lahat…” ang sigaw ng director. “In 3…2…1…action!”
PASAKAY na kami sa elevator nang mag-ring ang cellphone ni Gab. Agad kong nakita ang pangalan ng isang babae na naka-registered sa caller ID.
“Mauna ka na sa taas… sasagutin ko lang ‘to,” ang utos niya sa akin.
Siguradong isa na naman iyon sa mga fling na tinataguan niya.
Pagkarating sa tamang floor ay agad akong nagtanong sa secretary ni Mr. Ben—ang CEO ng T. R. Entertainment Company.
“Nasa loob ba si Mr. Ben?”
“Lumabas lang po sandali, pero ang bilin sa akin ay papasukin ka raw agad sa loob,” ang sagot naman nito.
Tumango lang ako at nagtuloy-tuloy na sa loob ng office. Medyo natigilan pa ako nang makita ang anak ni Mr. Ben.
“Nandito ka pala,” ang bati ko sa kanya agad.
“Hello…”
Tumaas ang kilay ko ng akalang may sasabihin pa siya. “Ngayon na lang ulit kita nakita after…”—ilang months na nga ba? Hindi ko na matandaan.
“7 months, 12 days and 4—“
Bigla akong natawa. “Grabe, tinandaan mo talaga?”
Bahagya siyang tumalikod sa akin… marahil nahihiya.
“Hinihintay mo si Daddy?” ang pag-iiba niya ng usapan.
Umupo ako malapit sa tabi niya at agad napansin ang balikat niyang naninigas.
Naalala ko tuloy noong huli kaming nagkita.
Inamin niyang crush niya ko. Grabe ang itsura niya noon… parang paiyak na.
Hindi ko tuloy alam ang gagawin… maraming beses ng may nag-confess sa akin. Pero bukod tanging siya lang ang nag-confess at pagkatapos ay umiyak.
Mabuti na lang at hindi nagtanong si Mr. Ben matapos niyang makitang umiiyak ang anak… baka wala akong maisagot kapag talagang nagtanong ito.
“Hanggang ngayon ba crush mo pa rin ako?” ang tanong ko pabalik.
“Hala!” ang tangi niya lang nasagot at agad yumuko.
Natawa tuloy ako ng malakas. “Ang cute-cute mo talaga kapag nahihiya,” ang komento ko pa.
“Kaya ayokong magpunta rito, eh! Tutuksuhin mo lang uli ako."
“Eh, ba’t ka kasi nag-confess? Alam mo namang tutuksuhin talaga kita.”
Tinignan niya ako ng masama. “Crush lang naman, eh… at saka pawala na rin ‘to. Baka sa susunod nating kita ‘di na kita crush,” ang tugon niya.
“Huwaw! Lupet, ah,” ang nasabi ko na lang at pagkatapos ay niyakap siya. “Na-miss kita,” ang bulong ko.
Yumakap din siya pabalik sa akin. “Ako rin.”
“Ikaw kasi, eh… dapat hindi ka nagkakagusto sa akin… ‘yan tuloy hindi mo ako nakita ng ilang buwan.”
“At kasalanan ko pa? ikaw kaya ‘tong masiyadong pa-fall.”
Tinignan ko ang mukha niya. “O, ba’t naging kasalanan ko? Kapatid lang kaya tingin ko sa ‘yo… ‘yun pala may pagnanasa ka na sa ‘kin.”
Bigla niyang hinampas ng ilang beses ang balikat ko. “Ang kapal mo! Hindi ka naman gwapo!”
“O, ba’t ikaw? Maganda ka ba?” balik asar ko sa kanya.
“Sabi mo kaya kanina ang cute ko!”
“Magkaiba ‘yun—” bigla niya akong tinulak… naku, mukhang nagtampo na talaga.
Ilang sandali kaming natahimik bago ako nag-decide na kausapin siya ulit. “Balita ko ay mag-o-on-the-job training ka na this month?”
Magsasalita pa sana ako dahil mukhang wala siyang balak kausapin ako nang ilang sandali lang ay sumagot siya, “Yup, this month na… sana lang maging maganda ang experience ko.”
“Sigurado ‘yan… ikaw pa.” Sabay gulo sa buhok niya.
Dahil siya iyong batang nakilala ko ten years ago na laging positibo ang tingin sa buhay… kahit sobrang toxic na ng mundo.
***<[°o°]>***
PATAPOS na ang pag-aayos sa akin nang pumasok sa dressing room si Jackson—my co-artist in T. R. Entertainment. At hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung bakit mainit ang dugo niya sa akin. Para siyang si Gab. “Kumusta?” ang bati nito at naupo sa tabi ko. Pasimpleng inaayos ang buhok sa harap ng salamin. “Ayos lang.” “Galingan natin mamaya sa show,” ang sabi niya at naupo pakaliwa para ibigay sa akin ang buong atensiyon. “Tapos na po,” ang singit ng make-up artist kaya agad kong sinenyasan na maari na itong umalis. Hinintay ko lang na maisara nito ang pinto at saka ko hinarap si Jackson. “Ano na naman ang trip mo?” “Wala, gusto lang kitang kausapin.” Habang may ngiting nakakaloko. “’Wag na tayong maglokohan… anong kailangan mo?” Hindi ko gusto ang pinapakita niyang ngiti. Umismid siya at kalaunan ay natawa. “
MAINGAY ang gabi at puro mga sasakyan ang nakikita ko sa labas ng van. May kasama ako pero bakit tila hindi ko marinig ang lahat na tila napakatahimik… pakiramdam ko ay nag-iisa ako. Tumatakbo naman ang oras pero bakit tila nakahinto ang lahat.“Sa bahay tayo,” ang utos ko sa driver. Gusto ko munang umuwi kay Mama ngayong gabi. Gusto ko siyang makita at makasama.“Masiyado ng gabi para umuwi ka pa sa inyo. Maaga pa tayo bukas,” ang sabi ni Gab.“Sunduin mo na lang ako bukas.”“Ang layo-layo kaya—“ nahinto siya nang tignan ko… at mukhang naintindihan naman niya ang pinahihiwatig ko. “Bahala ka na nga, basta maaga kang gumising bukas para hindi mo na ako maabala pa ng husto.”Tumango ako at pagkatapos ay pumikit. Hindi ko napansin na nakatulog ako sa biyahe kung hindi lang ako ginising ni Gab.&l
(Past)SOBRANG saya ko pauwi. Tumambay kasi ako sa bahay ng classmate ko para makinuod ng anime movie na ibinida niya kanina sa school.“’Ma! Andito na ako… may kwento ako sa ‘yo,” ang sigaw ko pagpasok sa bahay. “Alam mo kanina nanuod ako nang—“ bigla akong nahinto nang may maapakan.Pinulot ang naapakan na damit ni Papa sa sahig. “’Ma?” ang tawag ko. “’Pa?” pero nahinto ako nang makita si Mama na umiiyak sa may sahig.Lumapit ako at tinanong siya kung anong nangyari pero tanging mga hikbi niya lang ang naisagot.Wala akong nagawa kundi ang umiyak rin kahit hindi ko naman alam kung ano ang nangyayari. Umiiyak si Mama sa dahilang hindi ko alam… at umiiyak rin ako dahil nakakaiyak ang mga hagulgol niya.Matapos niyang umiyak ay tumayo siya at nagluto ng pagkain para sa akin. Pagkatap
(Past)HINDI nagtagal ay naging desperado ako sa buhay. Sa kagustuhan kong magkaroon ng pera para matulungan si Mama ay pumasok ako sa masamang gawain.Marahas akong hinila ng kasama ko. “Hoy, baguhan… alam kong first time mo ‘to pero bawal ang bahag ang buntot dito kaya ayusin mo,” ang bulong nito sa akin. Marahas ako nitong kinuwelyuhan sabay turo sa isang lalake. “Nakikita mo ‘yong lalakeng ‘yon?... ‘Yong mataba at nakasuot ng amerikano. Mukhang mayaman kaya gusto ko kunin mo ‘yong wallet niya,” ang utos nito sabay tulak sa akin paabante. “Ayusin mo, ha. Hihintayin kita sa kabila.”Lumingon ako sa kasama ko. Kahit na training na kami para rito ay hindi ko maiwasang kabahan.Tinapik niya lang ang balikat ko saka lumayo sa akin para hintayin ako sa kabilang kalsada.Huminga ako ng malalim para lakasan ang loob sa gagawin. Wala n
UMIINOM ako ng kape habang hinihintay ang producer na makapag-decide sa final set-up ng new show na pinaplano ng management.Mahigit isang oras ng nagdi-discuss pero hindi pa rin sila makahanap ng ipapalit sa isa sa mga judges na ni-reject ang offer dahil sa schedule conflict.Isa ako sa mga napili nila at agad ko namang tinanggap ang offer. Kahit dito man lang, connected pa rin ako sa propesiyon na hindi ko na mababalikan.Ilang sandali lang ay naayos na nila ang problema at may papalit ng judge. Binaba ko ang iniinom na malapit ng maubos at pinakinggan ang sinasabi ng isa sa mga staff."Ito ang mga list ng contestants na magpa-participate sa competition." Isa-isa nitong binigay ang list at saka kami pinapanuod ng mga audition videos.Tinignan ko ang list at saka nagtanong, "50 lahat?""Sila lahat ang mga male trainees natin. Pero pipili lang kayo ng 25 na papasok sa elim
BIGLA akong napabangon nang makaramdam ang sakit sa likod. Agad kong nilingon kung sino mang walangh*yang sumuntok sa akin."Tang—""Oo! Ina mo rin!""Anong problema mo?!" ang tanong ko sa kanya.Kinuha niya ang unan sa tabi at hinampas sa ulo ko. "Hindi ka nagtatanda!" hampas ulit. "May nakakita sa 'yo kagabi!" hampas ulit pero this time sinalag ko na.Nag-agawan pa kami ng subukan kong kunin sa kanya ang hawak."Ano ba! Ang sakit-sakit na!" ang reklamo ko at nagawang maagaw ang unan at mabilis na hinagis sa labas ng bintana. Wala sanang matamaang tao sa ibaba.Napatalikod si Gab sa akin at may kung ano-anong binubulong sa sarili. Tumitingala pa at parang nagdadasal.Bahagya akong lumapit para marinig siya pero agad ring napaatras nang marinig ang binubulong."Pumangit sana siya, umitim at bumaho, para iwan siya."
NAKATULALA at iniisip si Noreen. Kanina ay nagkasalubong kami sa elevator pero hindi namin makuhang mag-usap dahil may ibang tao."May problema?" ang tanong ni Gab matapos tapikin ang balikat ko.Umiling ako bilang sagot."Oh, by the way, gusto ng management na gawan ka ng documentary project for your 10th year anniversary.""Documentary?""Yup, your life before and now.""I don't like it," mauungkat na naman ang buhay ko noon. "Pwedeng pass na lang? Pwede namang i-celebrate ang 10th year anniversary ko ng walang ganyan.""Pero nakarating na sa taas at pumayag si Mr. Ben."Of course, dahil sa tulong nito ay hindi ako magiging si Aaron ngayon."Yeah, gustong-gusto pa naman ni Mr. Ben na nakikita sa camera," ang komento ko at natawa."Laging nagri-replay sa utak ko ang boses niya kapag sinasabi niyang pinang
MALAMIG sa loob ng venue kung saan sinu-shoot ang first episode ng 'Fly, Aim High' para sa mga trainees na napili namin. Komportable rin ang pagkakaupo ko habang pinapanuod mag-perform ang bawat isa sa stage.Hindi ito ang unang beses na nag-judge ako sa mga shows pero hindi ko alam kung bakit parang kabado ako.First round pa lang ay nagpakitang gilas na ang mga trainees at talagang ang intense ng atmosphere.Masiyadong ginalingan na tipong kaming mga judge ay nahihirapan kung sino ang pipiliin at kung sino ang mai-eliminate."Maganda 'yung pinakita niyang performance pero nakulangan ako sa vocals. Medyo unstable ang boses niya," ang komento ko. Nag-uusap kaming limang judges kung sino-sino ang mga napili namin para mag-level up sa 2nd round."Kinapos na siya ng hininga dahil masiyadong maraming movements ang ginawa niya," ang komento naman ni Mr. Jake— mentor sa dance unit.