(Past)
HINDI nagtagal ay naging desperado ako sa buhay. Sa kagustuhan kong magkaroon ng pera para matulungan si Mama ay pumasok ako sa masamang gawain.Marahas akong hinila ng kasama ko. “Hoy, baguhan… alam kong first time mo ‘to pero bawal ang bahag ang buntot dito kaya ayusin mo,” ang bulong nito sa akin. Marahas ako nitong kinuwelyuhan sabay turo sa isang lalake. “Nakikita mo ‘yong lalakeng ‘yon?... ‘Yong mataba at nakasuot ng amerikano. Mukhang mayaman kaya gusto ko kunin mo ‘yong wallet niya,” ang utos nito sabay tulak sa akin paabante. “Ayusin mo, ha. Hihintayin kita sa kabila.”
Lumingon ako sa kasama ko. Kahit na training na kami para rito ay hindi ko maiwasang kabahan.
Tinapik niya lang ang balikat ko saka lumayo sa akin para hintayin ako sa kabilang kalsada.
Huminga ako ng malalim para lakasan ang loob sa gagawin. Wala na itong atrasan.
Hindi ko inalis ang tingin sa target kung saan nakatayo ito at may katawagan sa cellphone. Sa training namin, mas mabilis madukutan ang isang tao kapag distracted ito o kung may ibang ginagawa at hindi naka-focus sa paligid.
Kaya pasimple akong naglakad sa likod nito. Dahan-dahan kong inangat ang kamay papunta malapit sa bulsa… nang bigla itong maglakad palayo.
Sandali akong natanga sa nangyari. Nagdalawang isip kung susundan ko ba o maghahanap na lang ng ibang mata-target.
Pero pinili ko ang unang option. Bahala na si Batman!
Sinundan ko ang lalake hanggang sa pumasok ito sa itim na kotse.
Epic fail ang plano ko! Mukhang paalis na ito.
Marahas akong napakamot sa ulo at naghanap na lang ng ibang ta-target-in nang makitang lumabas ito sa sasakyan at may kausap muli sa cellphone.
Yes! Pagkakataon ko na.
Muli akong pumuwesto sa likuran ng lalake. Ipapasok ko na sana ang kamay sa bulsa nito… nang biglang may pumigil sa akin.
“What are you doing?”
Gulat akong napatingin sa batang babaeng nakatitig sa akin ng kakaiba.
“Are you those guys in television called magnanakaw?” ang tanong nito sa akin.
Napaatras ako at akmang tatakbo nang mahawakan ako nang lalake. “Anong ginagawa mo?”
“Daddy, I saw him trying to snatch your wallet,” ang sumbong nito sa lalake.
“Hindi po!” agad kong tanggi. Nagpumiglas ako pero hindi ko magawa. “Bitiwan niyo po ako!” ang pakiusap ko. Napansin ko pa ang kasamahan kong nakatingin lang sa akin. “Erik, Tulong!” ang sigaw ko pa pero hindi ako nito pinansin at mabilis na tumakbo palayo.
Nagmakaawa ako sa lalake na pakawalan na ako. Pinagdikit ko ang dalawang kamay at kiniskis ang palad habang nagmamakaawa.
"Alam mo bang mali ang ginawa mo? Hindi ka dapat magnakaw."
"Patawad po," hindi ko napigilang umiyak dahil sa takot. Baka dalhin ako sa police station.
"Just forgive him, Daddy."
Lumingon ako sa batang babae. Naroon pa rin ang kakaiba niyang tingin.
"Okay," ang sagot ng lalake. Nakita ko ang awa sa mga mata nito kaya nabuhayan ako ng loob. "'Wag mo ng uulitin 'to." At saka ako binitawan.
Kumaripas ako nang takbo pagkabitaw nito sa akin.
Mabilis akong lumayo sa lugar at baka magbago ang isip ng lalake. Ayokong makulong.
Hingal na hingal ako ng huminto.
"Hoy! Ano 'yong kanina?!" ang tanong ni Eric. Hindi ko napansin na hinintay niya pala ako rito.
"N-nahuli ako," ang nasabi ko na lang.
Bigla niya akong sinikmuraan kaya napaluhod ako sa sakit.
"Sira*lo! Idadamay mo pa ako sa kapalpakan mo!" ang singhal niya. "Umayos ka, ha!"
Iniwan niya ako doong namimilipit. Sobrang lakas ng suntok niya.
Umuwi ako sa bahay na masakit pa rin ang tiyan.
Nagtanong si Mama kung may problema ba ako. Mukhang nahalata niya na may mali.
"Wala 'Ma, napagod lang ako sa school," ang dahilan ko.
Nagkulong ako sa kwarto at hindi na lumabas. Matapos ang araw na iyon ay hindi na ako nagpakita kay Eric. Ayokong sayangin ang buhay ko. Kahit gaano pa ako ka-desperado para sa pera ay ayokong biguin si Mama.
Gusto kong maging proud siya sa akin kahit anong mangyari.
LUPAYPAY ang balikat na umalis ako sa venue. Sayang ang grand prize. Kung bakit kasi bigla na lang akong kinabahan.
Tinignan ko ang hawak na envelope. Pero ayos na rin dahil ako naman ang first runner up. Kahit paano ay may pera na akong mabibigay kay Mama.
Nagmadali agad akong umuwi dahil sa sobrang excitement. Hindi na ako makapaghintay na ibalita kay Mama na first runner up ako sa singing competition na sinalihan ko.
Nag-short cut ako ng daan para mabilis na makauwi nang makarinig ng sigaw. Napahinto ako at hinanap ang may-ari.
"No!"
Isang matinis na sigaw muli ang narinig ko. Agad akong tumakbo kung nasaan ang sumigaw at nakita ko ang isang batang babae na nakikipag-agawan ng bag sa dalawang matatangkad na lalake.
"Ibigay mo na! Kung ayaw mong masaktan!"
Agad kong nakilala ang isa sa mga lalake nang akmang susuntukin ang bata. Walang pagdadalawang isip akong sumigaw, "Hoy, Eric!"
Bumakas ang galit sa mukha ni Eric at saka ako tinuro. "Hoy, nagpakita ka ring gag* ka! Humanda ka sa 'kin ngayon!" Tumakbo siya palapit sa akin kaya kumaripas ako ng takbo.
Nagpahabol ako para pakawalan nila iyong batang babae. Mabuti na lang talaga at mabilis akong tumakbo. Kabisado ko rin ang buong lugar kaya hindi mahirap para sa akin na iligaw sila.
Nagtago ako at hinintay silang makalampas bago ko binalikan iyong bata.
"Ba't nandito ka pa? Dapat umalis ka na, baka bigla silang bumalik dito," ang sabi ko.
"I'm lost," ang sabi niya habang mahigpit na nakayakap sa hawak na bag.
Napakunot-noo ako. Bakit parang pamilyar ang mukha niya?
Pinagmasdan ko ng mabuti ang mukha niya. Ang bilog niyang mata at namumulang ilong. Ang labi niyang kagat-kagat.
Nang titigan niya ako sa mata ay doon ko lang naalala kung sino siya.
"Ikaw 'yong batang pangit ang mata!" bigla kong nasigaw sabay turo sa kanya.
Bigla naman niyang hinawakan ang mga mata. "Hindi pangit ang eyes ko!"
Hindi nga! Pero 'yong tingin mo kasi kakaiba.
Lumapit ako sa kanya at hinawakan ang bag. "'Lika, umalis na tayo rito at baka bumalik sila.
Umalis kami sa eskinita na hila-hila ko ang strap ng bag at siya naman sa dulo.
Nang malayo na kami ay huminto ako. "Safe ka na rito," ang sabi ko sabay lingon sa mga taong naglalakad. Nasa mataong lugar na kami kaya ayos nang iwan siya rito. "Sige, alis na 'ko."
"W-wait!" ang pigil niya sa akin. "I'm lost nga 'di ba? Can you help me, I want to go home na."
Napangiwi ako sa sinabi niya. Rich kid nga naman.
"Humingi ka na lang ng tulong sa iba, gusto ko na ring umuwi."
Bigla siyang umiyak kaya nagsitinginan ang mga dumadaang tao.
"Hoy! Ba't ka umiiyak?" Lumapit ako sa kanya.
"I was in danger! Those bad boys threatened me!"
Napakamot ako sa ulo. "Ba't ngayon ka lang umiiyak? Dapat kanina pa."
Late ang reaction niya. Ngayon lang siya umiyak, eh, kanina pa iyon. Sa sobrang shock niya siguro kaya ngayon lang siya nakaramdam nang takot.
"Kasi nakita ko sa TV na ayaw ng mga bad guys sa batang umiiyak."
Pinunasan ko ang luha niya. "'Wag ka ng umiyak, sige na, sasamahan na kitang umuwi sa inyo."
Matapos noon ay naglakad pa kami hanggang sa makarating sa isang malaking building.
"Dito ka nakatira?" Tumingala ako dahil sa sobrang taas ng building.
"Nope, nandito si Daddy. He own this building."
Napanganga ako sa sinabi niya. Ang yaman-yaman naman pala nila.
"Ow! There he is!" ang turo niya sa isang lalakeng nakatalikod. "Daddy!" ang tawag niya rito.
Bigla akong napatalikod. Biglang naalala iyong nangyari dati. "Sige, alis na 'ko."
"Wait!" ang pigil niya. Nilahad niya ang kamay sa akin. "By the way, I'm Thalia."
***<[°o°]>***
UMIINOM ako ng kape habang hinihintay ang producer na makapag-decide sa final set-up ng new show na pinaplano ng management.Mahigit isang oras ng nagdi-discuss pero hindi pa rin sila makahanap ng ipapalit sa isa sa mga judges na ni-reject ang offer dahil sa schedule conflict.Isa ako sa mga napili nila at agad ko namang tinanggap ang offer. Kahit dito man lang, connected pa rin ako sa propesiyon na hindi ko na mababalikan.Ilang sandali lang ay naayos na nila ang problema at may papalit ng judge. Binaba ko ang iniinom na malapit ng maubos at pinakinggan ang sinasabi ng isa sa mga staff."Ito ang mga list ng contestants na magpa-participate sa competition." Isa-isa nitong binigay ang list at saka kami pinapanuod ng mga audition videos.Tinignan ko ang list at saka nagtanong, "50 lahat?""Sila lahat ang mga male trainees natin. Pero pipili lang kayo ng 25 na papasok sa elim
BIGLA akong napabangon nang makaramdam ang sakit sa likod. Agad kong nilingon kung sino mang walangh*yang sumuntok sa akin."Tang—""Oo! Ina mo rin!""Anong problema mo?!" ang tanong ko sa kanya.Kinuha niya ang unan sa tabi at hinampas sa ulo ko. "Hindi ka nagtatanda!" hampas ulit. "May nakakita sa 'yo kagabi!" hampas ulit pero this time sinalag ko na.Nag-agawan pa kami ng subukan kong kunin sa kanya ang hawak."Ano ba! Ang sakit-sakit na!" ang reklamo ko at nagawang maagaw ang unan at mabilis na hinagis sa labas ng bintana. Wala sanang matamaang tao sa ibaba.Napatalikod si Gab sa akin at may kung ano-anong binubulong sa sarili. Tumitingala pa at parang nagdadasal.Bahagya akong lumapit para marinig siya pero agad ring napaatras nang marinig ang binubulong."Pumangit sana siya, umitim at bumaho, para iwan siya."
NAKATULALA at iniisip si Noreen. Kanina ay nagkasalubong kami sa elevator pero hindi namin makuhang mag-usap dahil may ibang tao."May problema?" ang tanong ni Gab matapos tapikin ang balikat ko.Umiling ako bilang sagot."Oh, by the way, gusto ng management na gawan ka ng documentary project for your 10th year anniversary.""Documentary?""Yup, your life before and now.""I don't like it," mauungkat na naman ang buhay ko noon. "Pwedeng pass na lang? Pwede namang i-celebrate ang 10th year anniversary ko ng walang ganyan.""Pero nakarating na sa taas at pumayag si Mr. Ben."Of course, dahil sa tulong nito ay hindi ako magiging si Aaron ngayon."Yeah, gustong-gusto pa naman ni Mr. Ben na nakikita sa camera," ang komento ko at natawa."Laging nagri-replay sa utak ko ang boses niya kapag sinasabi niyang pinang
MALAMIG sa loob ng venue kung saan sinu-shoot ang first episode ng 'Fly, Aim High' para sa mga trainees na napili namin. Komportable rin ang pagkakaupo ko habang pinapanuod mag-perform ang bawat isa sa stage.Hindi ito ang unang beses na nag-judge ako sa mga shows pero hindi ko alam kung bakit parang kabado ako.First round pa lang ay nagpakitang gilas na ang mga trainees at talagang ang intense ng atmosphere.Masiyadong ginalingan na tipong kaming mga judge ay nahihirapan kung sino ang pipiliin at kung sino ang mai-eliminate."Maganda 'yung pinakita niyang performance pero nakulangan ako sa vocals. Medyo unstable ang boses niya," ang komento ko. Nag-uusap kaming limang judges kung sino-sino ang mga napili namin para mag-level up sa 2nd round."Kinapos na siya ng hininga dahil masiyadong maraming movements ang ginawa niya," ang komento naman ni Mr. Jake— mentor sa dance unit.
DALAWANG ORAS na akong nandito sa resort na aking pagmamay-ari. Dahil wala naman akong trabahong naka-schedule ngayon hanggang bukas ay naisipan kong pumunta rito at para na rin makasama si Noreen.Namimiss ko na siya.Kahapon ay tinawagan ko siya at sinabi ang plano na agad namang nitong nagustuhan. Mas nauna nga lang ako rito para ayusin ang resthouse. Walang ibang tao rito maliban sa caretaker na linggo-linggo kung pumunta at maglinis.Malinis naman ang kwarto pero pinalitan ko ang bedsheet para makasiguradong walang alikabok. Ilang sandali lang ay nakarinig ako ng ugong. May paparating na bangga.Dali-dali kong kinuha ang shades at saka lumabas para abangan si Noreen.Sigurado akong siya na ang dumating dahil wala namang magpupunta rito ng walang approval ko.Malayo pa lang ay tanaw ko na ang papahintong bangga. Dumaong ito at saka tinulungan ng bangkero na makababa si
BAHAGYA kong minulat ang mga mata matapos marinig ang ringtone ng cellphone. Dumaing nang maistorbo dahil sa tunog. Kahit inaantok pa ay kinuha ko ang cellphone para saguting kong sino mang tumatawag.Biglang nawala ang antok ko ng makita ang caller ID. Si Noreen.Nakangiti akong sinagot ang tawag, "Good morning.""A-aaron..."Nahalata ko agad ang kaba sa boses niya. "Bakit? Anong problema?"Napalingon ako ng bumukas ang pinto at pumasok si Gab. Halata ang inis sa mukha."Sinong kausap mo?" ang tanong niya at mabilis na kinuha ang cellphone ko. "Bawal kang sumagot ng kahit na anong tawag.""Ano bang problema? Kausap ko lang si Noreen." Tumayo ako at kinuha sa kanya ang cellphone pero na-end na niya ang call. Kainis!"May idea ka ba sa nangyayari ngayon?"Marahas akong napakamot sa ulo. "Kagigising ko lang okay? Nagising ng
HINAGIS ko sa kama ang cellphone matapos mabasa ang comment ng netizen sa post ng company tungkol sa issue. Pinaliwanag na roon sa post ang dahilan kung bakit kami na-picture-an ng magkasama.Hindi na importante sa akin kung maniwala sila o hindi. Ang sa akin lang ay bakit kailangan pa nilang magsalita ng hindi magagandang bagay tungkol kay Noreen?'Ang kapal ng mukhang dumikit kay Aaron!''Halata sa mukhang malandi talaga.''Gustong sumikat agad kaya ginagamit si Aaron!''Tang*na! Halata namang retokada!'"Mga walang kwenta. Ba't hindi na lang mga sarili nila ang pakialaman?!" ang nasabi ko nang maalala ang mga comment kay Noreen.Ilang sandali ay nag-ring ang cellphone kaya kinuha ko ito. "Hello?""Nakapag-ayos ka na ba? May taping ka ngayon," ang sabi ni Gab."Yup, hinihintay na lang kitang dumating," ang sagot ko kahit
Chapter 14 HUMARAP ako sa salamin at inayos ang button-down collar at 2-button cuffs na suot. Matapos ay kinuha ang white english-cut suit. Matapos mabutones ay hinagod ko ang shawl-style lapels. "Perfect," ang komento ko sa sarili. Bahagya kong tinignan ang suot na black oxford shoes at saka lumabas ng condo. Bumaba ako hanggang sa parking lot kung saan naghihintay si Gab. Pagbukas sa kotse kong siya muna ang gumagamit ay natigilan ako. "Wow, ibang-iba ang dating natin, a," ang komento ko sa kanya nang makitang suot ang gray american-cut suit. "Ayos ba?" Sumakay ako sa passenger. "Oo naman, parang ikaw nga ang may-ari nitong kotse, e." "Matagal-tagal na rin nu'ng huli akong nakapagsuot ng ganitong damit kaya—" bahagya siyang gumalaw-galaw. "hindi na ako sanay." Tumingin ako sa suot na relo. "Tara na, ayokong mahuli sa debut ni Thalia." Kahit maaga pa ay kailangan naming magmadali dahil malayo-layo ang venue. Ma-traffic