Lunch Date

Bleu's POV:

Dumaan na ang isang buwan, oo isang buwan, ibig sabihin 2 months na akong buntis pero hindi pa rin naman ganun kahalata kasi wala namang masyadong pinagbago sa laki ng tiyan ko, mukha lang akong busog ng konti hahahaha.

Ayun nga, isang buwan na rin lumipas simula nung pinilit ko si Ampa na jowain ako pero guess what? 'Yung akala ko may progress na kami, akala ko lang pala.

Minsan lang kami magsama 'pag nasa school lang ako at 'pag subject niya kasi hindi ako makapunta lagi sa opisina niya dahil pinagbabawalan niya ako. Inaasahan ko magiging sweet man lang siya kahit konti, pero alam niyo? Ginawa na talaga akong secretary ng lalaking 'to.

Kung anu-ano inuutos sa akin tapos ako lagi ginagawa niyang checker sa mga test papers. Kulang nalang sweldohan niya ako eh.

Mas lalo pa siyang naging strikto kung alam niyo lang, ang tahimik 'pag siya 'yung nagtuturo, kasi next week na first midterm exam, malaki expectations niya raw sa section namin, nakaka pressure diba? Wala akong section kasi nga paiba-iba schedules ko pero nakalagay doon sa records na section Charlie ako kasi most of my schedules ay sa section Charlie

"Beh, nakikita mo ba 'to?", sabay taas ni Ericka ng libro niya sa subject ni Ampa.

"Oh bakit?", takang tanong ni Sam, magkasama kaming apat ngayon, nag-lalunch. Katatapos lang ng klase ni Ampa.

"Nagbabasa ako ng libro beh! Advance reading! Ako pa ba 'to?", sagot ni Ericka na may paiyak-iyak effect pa.

Sabay kaming natawa nila Sam at Tricia.

Nung nakaraang araw kasi bigla siyang pinatayo for oral recitation, muntik na daw siya mahinatay sa kaba dahil kay Ampa kahit alam niya 'yung sagot. Kaya ito siya ngayon, nag-aaral ng mabuti hahaha takot na walang masagot sa susunod na pasagutin siya.

"Kain ka muna bakla, maya ka na magbasa.", sabi ni Tricia sa kanya na punong-puno ng pagkain ang bibig.

Nagmamadali kasing kumain 'tong tatlo na 'to, 'yung next class ko ay within 1 hour pa habang 'yung sakanila ay within 15 minutes na, maaga tinapos ni Ampa klase niya ngayon kaya inaya nila akong kumain, hindi naman pwede na iwasan ko 'tong tatlo lagi dahil kay Dad, baka mag tampo kaya sumama na ako.

"Ibaba mo na 'yan bakla. Kain na.", sabi ni Sam at inagaw kay Ericka 'yung libro.

Tinidor ko 'yung meatballs na dala ni Tricia;

"Nganga bakla, kain ka, say ahhhhhhhh.", sabi ko at ngumanga naman siya kaya sinubo ko 'yun sa kanya.

"Yieeeeeeee", sabay na tili ni Sam at Tricia at natawa lang ako.

Una ko naging kaibigan si Eric o Ericka kesa nila Sam at Tricia noon, tapos akala talaga nila mag-jowa kami, kasali 'yang si Sam at Tricia noong 2nd year na nanunukso sa amin ni Eric hanggang sa malaman nilang bakla hahahah.

"H-hi sir, kain po tayo.", sabay na napatayo sila Sam at Tricia habang napatingin sa likuran ko, magkatabi kami ni Eric kaya napalingon kami.

"Hala babe este sir, kain po tayo.", si Eric.

Si Ampa pala.

Anong ginagawa nclassroom.

Napatingin siya sa akin saglit.

"No, thanks but why are you guys eating here? Para saan pa at may cafeteria? Weren't you all informed na bawal tumambay sa loob ng classroom?"

Ayan na naman siya, ang sungit lagi.

Hindi na kasi kami lumabas sa classroom after ng klase niya.

"Ang arte naman hindi naman magkakalat.", mahina kong sabi tapos narinig niya.

"What is it Ms. Williamson?"

Napatayo na rin ako.

"Wala po Prof Arden.", sabay irap kong sagot pero nakatalikod ako sa kanya ah? 'Di ko pwedeng irapan 'yan ng harap-harapan, katakot.

Agad na napa-ayos sila Sam sa pinagkainan namin.

"Sorry Prof, sa totoo lang paalis na talaga kami may next class pa kami, diba?", si Tricia na pinandilatan ng mata sila Sam, ako at Eric.

"Ah oo, tara na. Tara!", tinulungan ni Eric si Sam at Tricia sa pag ligpit nung mga kinain namin at nilagay 'yun sa bag ni Tricia.

"Sige Sir, sorry po ulit, una na kami."

Nagmamadaling nilagpasan nila Tricia at Sam si Ampa, takot na takot?

"Lika na bebs.", tawag sa akin ni Eric saka hinawakan braso ko at hinila ako.

"Ms. Williamson, stay.", Ampa.

Napahinto sa paglalakad si Eric at napatingin kami sabay kay Ampa, langya si Tricia at Sam, iniwan kami.

"Ba't kasi nagsalita ka pa, narinig ka tuloy.", pabulong na sabi ni Eric sa akin at kinurot pa ako sa likod kaya napa atras ako ng konti.

"You can go.", sabi ni Ampa nang nakatingin kay Eric.

Napatingin sa akin si Eric at nagdadalawang isip kung aalis ba siya o hindi.

"Okay lang ako, punta ka na sa next class mo.", nakangiti kong sabi kay Eric para hindi siya mag-alala, kasi akala niya siguro mapapagalitan ako ng bongga.

"Text mo ko ah.", sabi ni Eric at lumabas na, nilingon ko si Ampa at nakaupo siya na parang nakasandal sa ibabaw ng armchair ko.

Napakamot naman ako sa ibabang bahagi ng aking kaliwang kilay.

Naghihintay ako sa litanya niya pero nakatingin lang siya sa akin, kaya ako na ang nagsalita;

"Ano?"

Napaturo siya sa labas;

"He's gay?"

Sino? Si Eric?

"Si Eric? Oo, bakit?"

"You sure?"

"Oo nga, kung lalaki pa 'yun matagal ko ng jinowa, pero hindi. Bakit?"

Kumunot noo niya.

"Ano sinabi mo?"

Bingi ba siya?

"Alin?", para namang baliw 'to kausap.

"Repeat what you said."

"Alin doon?"

"Whatever.", napailing niyang sabi at napatayo na.

"You, i'm reminding you again, bawal tumambay dito. Madalas dito dumadaan ang dean papunta sa opisina niya, 'pag 'yun nakakita sa inyo, you'll be punished. Kaya 'wag matigas ang ulo."

Eto 'yung sinasabi ko sa inyo, minsan na nga lang kami magsama tapos 'pag nag-uusap pa kami parating pangangaral niya. Kung ganyan siya dapat hindi pagiging jowa inoffer ko sa kanya kundi pagiging pangalawang ama ko.

"Oo na, sige na."

Napatingin ako sa cellphone ko nang mag vibrate ito, I received a message sa GC ng charlie section na may meeting 'yung mga Professors ngayon kaya wala ng susunod na klase.

"Bakit ka andito? Ang sabi may meeting kayo ngayon?", tanong ko sa kanya.

Nakatingin siya sa labas.

"Hindi ako kasali.", maikli niyang sagot.

Binalik niya na 'yung tingin niya sa akin, 'yung mukha niya parang palaging badtrip, ba't siya ganito?

"So you knew that there will be no next classes pero hindi mo sinabi kanina sa klase?"

"Nalaman ko lang rin kanina nang makarating ako sa opisina ko, that's why I came back here para tignan kung andito ka pa kasi hindi mo sinasagot tawag ko."

Napatingin ako ulit sa phone ko, at may missed call ako galing sa kanya, isa. Kumakain kasi ako, diba? Tapos 'di man lang nag-effort na tawagan ako ulit? Nag try lang ng isang beses? Ano 'yun?

Pero ano sabi niya? Bumalik siya dito dahil sa akin?

"Bakit anong kailangan mo sa akin?", tanong ko.

"You've been working hard lately, like checking the class' test papers and stuffs, wanted to reward you with somethin' like a free lunch pero mukhang kumain ka na, may sinubuan ka pa nga eh.", may halong sarcastic niyang pagkakasabi.

Lumiwanag 'yung mukha ko.

"Talaga? Libreng lunch? Daliiiii! Gutom pa ako, hindi pa ako busog.", excited kong sabi sa kanya, napahawak pa nga ako sa braso niya.

"Mr. Romano said na-etext mo raw siya, diba? Why don't you continue eat lunch with him then?", another sarcastic tone from him, problema ba niya?

Romano, apelyido 'yun ni Eric.

"Hindiii, tayong dalawa, dali na. Ikaw gusto kong kasama kumain, dali na."

Nagulat ako kasi napairap siya sa hangin, langya? Inirapan ako.

Tinanggal niya 'yung pagkakahawak ko sa braso niya.

"We can't go out together. I'll meet you near the parking lot.", sabi niya tapos iniwan na ako doon sa loob ng classroom.

Teka? Saan niya ako ililibre? Ayaw na ayaw nun na nakikita kami ng magkasama? Kahit mag-usap lang kami niyan, 'yung mga mata niya nakabantay sa paligid eh.

Bleu's POV:

"Saan tayo kakain?", tanong ko kay Ampa.

Nasa loob na kami ng kotse niya, hindi ko talaga alam saan niya ako dadalhin.

"Malapit na tayo.", sagot niya.

Galing ng sagot, napakalapit sa tanong ko.

"Saan nga?", gusto ko ng tamang sagot, okay?

"Wag kang makulit, malapit na tayo.", walang kwenta talagang kausap.

"Gusto ko lang malaman, sabihin mo na.", pangungulit ko at isa pa naiihi na rin ako.

Sinamaan niya ako ng tingin saglit, siya pa naiinis, gusto ko lang malaman eh.

Conscious na conscious siya 'pag magkasama kami kasi baka may makakita sa amin, 'di niya ba alam? Hinding-hindi kami mapagkakamalang mag-jowa, the way he treat me is more like his sister or his student not a lover.

"Gusto ko lang malaman eh, ang arte ng ampa na 'to.", ani ko.

Bigla siyang napahinto sa pagdra-drive at tinignan ako.

"Ampa?"

Ay shoot.

"Matagal ko ng napapansin hindi lang ako nagtatanong, why do you keep calling me Ampa? What does that mean? May pangalan ako, okay? Choose whether you'll call me Professor Arden like everyone else or call me by my first name Zane, my second name Tobias or just Arden my surname is fine. Why Ampa? What does that mean?", kunot na kunot noo niya.

Sa totoo lang 'pag tinatawag ko siyang Ampa, tinatanong niya ako lagi tapos nagagawan ko naman ng paraan para sumegway at 'di na siya magtanong.

"Asan na ba tayo? Andito na ba tayo?", attempt kong sumegway at nagkunwaring napatingin sa labas, nasa harap kami ng isang resto.

"Yeah, we're here.", sagot niya.

Kuminang mga mata ko.

"Talaga? Nagugutom na ako. Dali!", akmang lalabas ako ng kotse nang hawakan niya braso ko, napatingin ako sa kanya;

"You haven't answered my question yet, anong Ampa?"

Naman oh! Kala ko hindi na siya magtatanong. Mukhang hindi ako makasegway ngayon, desidong-desido 'yung mukha niya oh.

"Ampa... Meaning nun... Ano... ", nag-isip ako saglit.

"Meaning nun cute hehehe.", pagsisinungaling ko.

Tapos alam niyo 'yun? Nakatingin siya sa akin na parang nag-aantay pa rin ng sagot, ibig sabihin hindi siya nadala sa pagsisinungaling ko T_T

Napaiwas ako ng tingin.

"Ampa... Galing sa Ampalaya.", pag amin ko ng totoo.

"Ampalaya? Dahil?"

Ano ba naman 'yan, 'di ba pwedeng end of discussion na? Kailangan explain ko pa?

"Wala, trip ko lang. Gutom na ako.", sabi ko sa kanya.

Tinignan niya talaga mukha ko na parang binabasa niya ekspresyon ng mukha ko, buti nalang maya-maya lang ay na-convince ko siyang trip ko lang talagang tawagin siyang Ampa.

Bumaba kami ng sabay sa kotse tapos pumasok kami sa resto, nalaman ko na sa kaibigan niya pala 'yung resto kaya pala confident na confident siyang dito kakain since alam ng kaibigan niya ang tungkol sa amin.

Pag-pasok rin namin doon ay walang masyado pang tao. Wala naman akong nakitang La Sobremesa University na student na kumakain doon kaya safe.

Wala 'yung kaibigan niya pero kilala siya ng mga staffs dito.

"Ampa, ikaw na bahala mag order, comfort room lang ako saglit."

Kakaupo ko lang tapos tatayo na naman ulit, naiihi na nga kasi ako.

"Do you know where the comfort room is?", tanong niya.

"Mag tatanong nalang ako. Balik ako agad."

Kumunot noo niya.

"Why? Masakit ba tiyan mo?"

Daming tanong, naiihi lang ako.

"Naiihi lang ako tanga, sige na, cr lang ako.", sabi ko at iniwan na siya doon sa table namin.

Oh diba? Ako lang 'yung malakas na loob na pwedeng tawaging tanga si Ampa. Hahahah

Zane's POV:

"Thank you.", sabi ko doon sa waitress pagkatapos ko mag-order.

Hindi ganun karami inorder ko kasi hindi ko naman alam kung anong gustong kainin ni Bleu, isa pa, busog pa ako.

Hindi naman siya mukhang picky eater kaya okay na siguro 'yung mga inorder ko.

Napatingin ako sa relo ko. It's already 1 pm, its already past lunch time tapos naudlot ko pa lunch niya kanina with her friends.

"Someone sitting here?"

Napa-angat ako ng tingin.

"I'm with so—", hindi ko pa natapos sasabihin ko nang maupo siya agad sa tapat ko.

Who the hell is this woman? Asan na ba si Bleu?

Napatingin ako sa daan patungong CR, akala ko ba iihi lang siya?

"Why is a handsome man sitting alone? Mind if I keep you company?"

Napakamot ako sa batok ko. Napatingin ako sa bag ni Bleu na naupuan niya, damn.

"I was sitting there just now... "

Sinundan ko ng tingin ang tinuro niya, it's a table just close to ours..

"Pagkapasok ko pa lang ay nakuha mo agad atensyon ko. It's not that easy na makakatagpo ako ng lalaking who looks so fine just like you kaya kinapalan ko na mukha ko at nilapitan ka."

Is she saying na kararating niya lang at 'di niya nakita na may kasama ako tapos nag-cr lang?

"Anyways, I am Jessie... 24, single and a CEO of my own cosmetics company. Hindi ka lugi, diba?"

Inabot niya sa akin ang kamay niya, she's offering a handshake pero hindi ako makapag-focus kasi inuupuan niya bag ni Bleu, 'pag may nasira diyan ako susungitan ng babaeng 'yan.

Tinignan ko siya at nag-aantay siyang kunin ko kamay niya.

"Can you stand up?", tanong ko.

Her eyebrows fromed an arch at bumaba 'yung naka angat niyang kamay,

"What?", she asks confused.

"Look at your back.", ani ko which is sinunod niya, nakita niya 'yung bag ni Bleu.

"Oh i'm sorry, is this your bag?", may awkward na tawa niyang tanong sabay angat nung bag ni Bleu na color pink tapos may pa ribbon 'pang nakasabit.

"What do you think? Does that look mine?", tanong ko at napasandal sa inuupuan ko sabay dekwatro ng mga hita ko.

Kinuha ko sa bulsa ko 'yung cellphone ko para e-text si Bleu kaya napayuko ako;

"You're with someone hahah i'm sorry, hindi ko nakita bag niya kaya naupuan ko. Sino?"

"Ako."

Naibaba ko 'yung cellphone ko at napa angat ng tingin nang marinig ko 'yung boses ni Bleu.

Napatingin 'yung babae sa kanya.

"Oh hi, so ikaw kasama niya?"

Tinaasan siya ng kilay ni Bleu.

"Pwede umalis ka diyan? Upuan ko 'yan."

Agad na napatayo 'yung babae.

"Sorry, my bad. Are you like his sister?"

"Sister?", kunot noo na ulit ni Bleu, napatingin siya sa akin at mabilis akong napaupo ng maayos, bakit ansama na naman niyang makatingin sa akin? Wala naman akong ginagawa.

Binigyan niya ako ng ngiti, nakakakilabot na ngiti.

"She's asking if i'm your sister, ba't 'di mo sagutin?", may nakakakilabot na ngiti niyang sabi sa akin.

Napalipat ako ng tingin sa kanya at doon sa babae.

"She's your sister right? Magkamukha kayo.", tuwang-tuwa na sabi nung babae habang napalunok naman ako ng laway nang makitang naglaho 'yung ngiti ni Bleu.

"She's my stud—", hindi ko natuloy ang isasagot ko nang ang sama na ng tingin sa akin nj Bleu, and that's when I realized.... Man, I messed up.

"Eto na 'po order niyo."

Nakahinga ako ng maluwag nang biglang dumating 'yung waitress dala-dala 'yung mga inorder ko, nilagay niya 'yung mga inorder ko sa table namin at umalis rin agad pero 'yung masamang tingin sa akin nj Bleu, andun pa rin.

Tapos 'yung babae nakatayo pa rin sa tabi ni Bleu na parang inaantay sagot ko.

Bigla siyang may kinuha sa bag niya at inabot sa akin 'yun.

"Here's my calling card, tawagan mo ako."

"No, it's okay."

"Bakit? I mean, hindi naman kita prene-pressure, we can start from talking then maybe date if we click?"

Dami namang sinasabi, ba't 'di nalang umalis, ako ang pinapahamak eh.

"No, we can't. I'm dating someone already."

Biglang nasira ang mukha nung babae.

"You are?"

"Yeah... "

Tinuro ko si Bleu.

"... Here's my girlfriend."

Napanganga siya ng saglit.

"Oh my gosh, i'm sorry. I thought she was your sister talaga kasi magkamukha kayo, i'm sorry.", napatakip pa siya sa bibig niya.

"Yeah whatever, just leave already.", sabi ni Bleu sa kanya.

"Bleu.", saway ko sa kanya kasi nagtataray na naman.

Nagulat ata 'yung babae sa inasta ni Bleu kaya umalis na ito.

"Talagang sinusundan mo pa ng tingin? Samahan mo nalang kaya sa table niya?"

Napatingin ako agad kay Bleu.

"Just eat.", ani ko.

"Pinaupo mo pa. Ano? Uwi ba ako para hindi masira moment niyo? Tagal mo nasabing may girlfriend ka ah. Feel na feel mo makipag-usap sa kanya?"

Ayan na. Parang machine gun ang bibig, daming sinasabi.

"I'm not going to argue with you, I'm innocent and did nothing wrong, don't misinterpret things. Eat.", sabi ko na lang at napatayo para lagyan 'yung plato niya ng makakain para tumahimik na.

Inirapan niya ako at 'di na nagsalita.

Tahimik na kinain niya 'yung hinain ko para sa kanya, at 'di ako pinansin.

Like mas moody pa siya kay Claire but I shouldn't really compare them.

What I had with Claire is different from what me and Bleu have. After she graduates, it's the end for us, I don't really see the point of being in a relationship just to take responsibility sa nangyari sa amin when we don't even have feelings for each other.

I'll have to endure, 3 months before she graduate and we're done.

Third Person's POV:

Tapos ng kumain si Bleu at Zane, maliit lang ang kinain ng binata sapagkat siya ay busog pa.

Kanina pa siya hindi pinapansin ng dalaga, galit man ay mas ramdam na ramdam ni Bleu ang gutom niya kanina kesa sa pride niya kaya kumain nalang ito ng tahimik.

Ayaw na rin makipagtalo pa lalo ng dalaga kasi alam niyang kahit sila ni Zane ay napilit niya lang ito noon at wala talaga siyang karapatan, lalo na't nag simula sila na walang nararamdaman sa isa't-isa at sila lang dahil gustong gampanan ng binata ang kagustohan ng dalaga, kagustohang tatlong buwan nalang ang natitira.

Wala naman talagang nararamdaman ang dalaga para sa binata nung simula, she was only doing it in hope of giving her child a complete family once na mapalapit ang loob sa kanya si Zane saka aminin dito ang totoo.

Araw-araw, she was only imagining herself building a family with Zane para sa magiging anak nila, no feelings attached pero sa araw-araw na nangyayari 'yun she started to grow new feelings para sa binata, she's aware of it pero pilit niyang pinipigilan sa takot na masaktan.... Ulit.

Napatayo na sila mula sa hapag-kainan, hindi pa rin pinapansin ni Bleu si Zane, kumbaga magkasintahan na may pinag-awayan.

Naunang naglakad si Bleu palabas at sinundan lang siya ni Zane nang biglang may bumangga kay Bleu at mabuhusan ito ng dala-dalang tubig.

"Hey!", reaksyon ni Zane nang mabuhos talaga buong laman nung baso ng tubig kay Bleu.

"Oh my god, my bad. Sorry.", sabi lang nung babaeng nakabangga kay Bleu, ang babaeng rason kung bakit hindi pinapansin ni Bleu si Zane.

Nilagpasan lang sila nung babaeng 'yun na para bang wala itong nagawang kasalanan.

"Aba't... Pagkatapos mo akong banggain at buhusan ng malamig na tubig, sorry lang!?"

Kanina pa mainit ulo ni Bleu kaya medyo napalakas ang boses nito at napatingin ang 'di karamihan sa mga kumakain sa loob ng resto, napatingin pati ang mga staffs sa loob.

"Sht, wait.", mura na may halong pag-papanic ni Zane nang makitang bakat ang taas na bahagi sa may dibdib ni Bleu dahil sa manipis na tshirt nito.

"Hoy! Ano na—", balak pa atang makipag-away ni Bleu nang akbayan siya ni Zane sabay tinatakpan nito ang nababakat niyang bra gamit ang katawan ng binata.

"Sa kotse, bilis.", utos ng binata sa dalaga, pero nagpupumilit si Bleu na lapitan 'yung babae kanina.

"I need you to chill, okay? Ang daming nakatingin. Dali na."

Hindi na nanlaban si Bleu nang mapansin pinagtitinginan na nga sila.

Inis na inis 'yung dalaga na pinapatuyo 'yung damit niya gamit 'yung tissue, which is useless kasi basang-basa pa rin siya.

Pinatay na nga ni Zane ang aircon ng kotse niya para hindi lamigin ang dalaga.

"I'll stop the car, i'll give you my polo, you don't mind wearing it, right? I don't have any extra shirts with me.", ani ni Zane habang sinusubukan na sa daan lang nakatingin.

"Wag na, tapos ano? Naka topless kang magdra-drive? Anong iisipin ng makakita? Parang tanga.", may halong inis na sabi ni Bleu.

"I'll stop by a mall then, bilhan lang kita ng pampalit, antayin mo lang ako sa kotse. How about hatid kita pauwi?"

"Wag na nga, just drop me sa waiting shed after mo mag-turn sa right, uuwi na ako."

"Anong uuwi? Na ganyan itsura mo? Ayaw mo ihatid kita, ayaw mo rin bilhan kita ng pampalit."

Naiinis na ang binata sa inaasta ng dalaga, pero sinusubukan niya pa ring hindi tumingin dito bilang respeto.

"Ano bang pake mo? Mag-tataxi naman ako. Ibaba mo na nga lang ako dito mismo."

'Di na nakapagpigil si Zane at hininto ang kotse.

Hinarap niya ang dalaga pero sa mukha siya nakatingin.

"Seryoso ka ba? Sasakay ka sa taxi ganyan itsura? What the heck are you thinking? Free show?

Bleu's POV:

"Seryoso ka ba? Sasakay ka sa taxi ganyan itsura? What the heck are you thinking? Free show?"

Inis na inis talaga ako sa babaeng 'yun, alam niyo 'yun? Halata namang sinadya akong buhusan ng tubig nun, tapos anong ginawa niya? Imbes na ipagtanggol ako sa babaeng 'yun, hinayaan niya lang makaalis.

"Tumingin sila kung gusto nilang tumingin, wala akong pake."

'Pag ako talaga galit, may mga sinasabi akong hindi naaayon sa kagustuhan ko, galit lang ako kaya kung ano na lumalabas dito.

"God, Bleu. Don't tell me kaya ka nagkakaganyan dahil sa babae kanina? Stop being childish, pwede ba?"

Sinamaan ko siya ng tingin dahil sa sinabi niya.

Childish pala ah?

"Edi wow, since you already think i'm childish, gagampanan ko 'yan ng mabuti. Bababa na ako!"

Tinanggal ko seatbelt ko at sinubukang buksan 'yung pintoan ng kotse niya para makalabas pero hindi ko mabuksan, ni-lock niya!

"Ano ba! Buksan mo! Lalabas na ako dito!"

"Hindi ka lalabas ganyan itsura mo!"

Para kaming tanga nagsisigawan sa loob ng kotse.

"Buksan mo sabi.", parang maiiyak na ako, nababasag na 'yung boses ko.

Ako 'yung tipo na 'pag sobrang inis na ako parang maiiyak nalang ako.

"Suot mo seatbelt mo.", seryoso niyang utos.

Hindi ko siya tinignan at pinakinggan.

"I said, put your seatbelt on."

Nakakatakot na 'yung boses niya kasi sobra ng seryoso pero hindi ako nagpadala.

"Geez. I can't believe this.", inis niyang sabi at siya na mismo nagsuot nung seatblet sa akin.

Pagkatapos niyang isuot sa akin 'yung seatbelt ay nagpatuloy siya sa pagdra-drive.

Sa labas ng bintana ko hinarap mukha ko sabay napapikit at tumulo ang mga luha ko.

Ganun lang ginawa ko buong biyahe, nakapikit at palihim na umiiyak kasi inis na inis ako, nafru-frustrate ako masyado, ewan ko lang saan niya ako dadalhin bahala siya sa buhay niya.

Hindi ko namalayan sa pag-pikit ko habang umiiyak ay nakatulog na pala ako.